Καπιταλιστικώς μεταλλαγμένοι

Κατα την Αλέκα, η ιδιωτική παιδεία, εκτός του οτι αποσκοπεί στο κέρδος, προσπαθεί να χειραγωγήσει και τη σκέψη των ανθρώπων. Βομβαρδίζοντας τις τσέπες της λαϊκής οικογένειας και τα μυαλά των παιδιών, οι ιδιώτες επιχειρηματίες που επενδύουν στο χώρο της παιδείας επιδιώκουν να δώσουν στα παιδιά μας ληξιπρόθεσμες γνώσεις, να τα κάνουν ενα ευέλικτο εργατικό δυναμικό, να τα μάθουν να πειθαρχούν, να σκύβουν το κεφάλι, και να αποβλακώσουν τους μαθητές. Aυτά δήλωσε η Άλέκα. Μου θύμισε το "αυθόρμητο" γράμμα των συμμαθητών του νεαρού Γρηγορόπουλου προς τους γονείς τους, στην κηδεία του. Ολοι προσκυνημένοι, όλοι καπιταλιστικά μεταλλαγμένοι.

Θα μπορούσε να δηλώσει κάτι μετριοπαθές, να υποστηρίξει την δημόσια παιδεία, να ζητήσει αναβάθμιση και προτεραιότητα μιας ευρύτερης δημόσιας συλλογικής εκπαίδευσης (λογικό). Θα μπορούσε επίσης να ζητήσει σαφείς κανόνες λειτουργίας και αξιολόγησης όλων των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων στην Ελλάδα (όπως γίνεται και αλλού). Άλλα η Αλέκα μίλησε με την παλιά ουτοπιστική γλώσσα της Αριστεράς. Τη στιγμή που η ιδια η Αριστερά έχει καταστρέψει με τους στρατούς της τα ελληνικά πανεπιστήμια απαιτώντας Άσυλο για τους αναρίθμητους τραμπουκισμούς της, την ώρα που δεκάδες χιλιάδες παιδιά φεύγουν πια στην Ευρώπη για δουλειά, την ώρα που η φοιτητική μετανάστευση ξεπερνά τις 50 χιλιάδες (πάνω απο 20 χιλιάδες μόνον στο Λονδίνο), και που η Ελλάδα πρέπει δια νόμου ΕΕ να αναγνωρίσει την ύπαρξη, λειτουργία, και επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων όλων των ξένων κολλεγίων που ηδη δρούν στην Ελλάδα. Αυτά για ρεαλισμό...

Και επειδή ανήκω στην κατηγορία των "αποβλακωμένων", πήρα τον λόγο της προσωπικά και επιθυμώ να καταθέσω την προσωπική μου εμπειρία. Θά έλεγα λοιπόν πως οι μεταπτυχιακές σπουδές μου στον τομέα της πληροφορικής μου κόστισαν περίπου 30 χιλιάδες δολλάρια (που τα κέρδισα δουλεύοντας γιατί οι γονείς μου δεν είχαν τίποτα να μου στείλουν), η πρώτη μου δουλειά ήταν περίπου 40 χιλιάδες τον χρόνο, σε πέντε χρόνια είχα φτάσει τα 70 λόγω εμπειρίας, και με τα ταπεινά αυτά και αποβλακωτικά εφόδια, μπόρεσα και εγώ ο λαϊκός επαρχιώτης να δουλεψω στο Silicon Valley την εποχή της επανάστασης της πληροφορικής, να ταξιδέψω σε τουλάχιστον 25 χώρες χτίζοντας συστήματα, και να έχω μια συνεχή εργασιακή παρουσία στον κόσμο.

Οι ληξιπρόθεσμες γνώσεις μου ανανεώνονται και πάλι ιδιωτικά, μέσα απο σεμινάρια που επιλέγω και διάφορα certifications που ακολουθώ. Δεν θυμάμαι να έχω σκύψει το κεφάλι μου σε κανέναν, και καθώς αποφασίζω εγώ τη ζωή μου και όχι κάποιο κόμμα, αποφάσισα κάποτε να φύγω απο τον χώρο των πολυεθνικών (προσωπική μου επιλογή), και αφού πακετάρισα τις γνώσεις μου σε κομμάτια γνώσης που θα μπορούσαν να πουληθούν στην ανοιχτή αγορά, τόλμησα να ιδιωτεύσω με κάποιες σχέσεις που είχα χτίσει, δουλεύοντας ως επι το πλείστον απο το σπίτι (για να είμαι κοντά στα παιδιά μου). Μπόρεσα έτσι, εκτός των άλλων, να μάθω και την έννοια του επιχειρηματικού ρίσκου. Μέσα απο αυτό το μοντέλο εργασίας, κατόρθωσα κάποτε να κουμαντάρω και το χρόνο μου λίγο καλύτερα, και τα τελευταία τρία χρόνια, παρά την μεγάλη κρίση, κρατώ για τα παιδιά μου 4-7 καλοκαιρινές εβδομάδες διακοπών τον χρόνο.

Αυτή λοιπόν την επιστημονική και εργασιακή μου πείρα, (η Αλέκα βέβαια δεν ενδιαφέρεται για τέτοια), σκοπεύω του χρόνου να την μεταφέρω και στον χώρο της εκπαίδευσης. Μου επιτρέπεται νομικά και συνταγματικά. Πάλι, ιδιωτικά, σκέπτομαι να πακετάρω και να κοστολογήσω αυτά που ξέρω σε πουλήσιμα κομμάτια γνώσεων, για σχολεία, πανεπιστήμια, εταιρείες, και όποιον τέλος πάντων ενδιαφέρεται. Και να παράγω και εγώ με την σειρά μου, μια επαγγελματικη γενιά ανθρώπων. Ο ανοιχτός κόσμος που ζώ και βιοπορίζομαι, είναι εντελώς άγνωστος στην Αλέκα (ούτε κάν προς χάρην θεώρησης και συζήτησης), αλλά υπάρχει. Αν ήμουν νεώτερος και χωρίς οικογένεια, θα έφευγα εργασιακά για κάποια χώρα της Ευρώπης, μία απο τις πολλές που δέχονται την έννοια του κέρδους ως κινητήριο δύναμη, την ανθρώπινη φιλοδοξία ως θεμιτή ανθρώπινη επιθυμία, την εκπαίδευση απ' όπου κι αν προέρχεται, δεν παθαίνει κρίσεις κάθε φορά που ακούει για επιχειρηματίες, και που φυσικά δεν ανέχεται και τις διάφορες Αλέκες.

Σας παρακαλώ μην μου πείτε μπράβο που τα κατάφερα. Οι αποφάσεις μου είναι συνειδητές, έχω σαφείς στόχους και παραμένω Αυτονομιστής. Πιστεύω στον ανοιχτό κόσμο γιατί προσφέρει πολλά πέραν των ίδιων των σπουδών. Οσα αναφέρω, δείτε τα απλά ως πληροφορίες. Δεν είναι όμως αυτό το νόημα του πόστ. Είναι ο ουτοπιστικός λόγος της Αριστεράς, ο δικτατορισμός της να μειώσει τις ανθρώπινες επιλογές, και να φτιάξει έναν κόσμο κλειστό, κομπλεξικό και ιδεολογικά εξισωμένο.