Μέρος της αυτοδυναμίας ενός ανθρώπου, είναι και η ικανότητά του να μαγειρεύει. Αλίμονο σε κείνους που δεν ένοιωσαν την ανάγκη της κουζινικής δημιουργίας, δεν έξυσαν ψάρια, δεν πάλεψαν με τα κρεμμύδια και τα καρικεύματα. Απολαμβάνοντας τα άγρια μαγειρικά μου ένστικτα, ανοίγω πλέον φύλλο εξαιρετικής ποιότητας, κάνω σάλτσες και πίτες σεβαστού επιπέδου, υποβάλλομαι δε σε εξαιρετικούς πειραματισμούς. Φέτος κατέπληξα μερικές κυρίες της γειτονιάς με μια σειρά επαναστατικών συνταγών μελιτζάνας, λεμονάτες σούπες και λαδορυγανάτες παρουσιάσεις. Για λάφυρο, κατέγραψα 20 απο τις συνταγές τους. Και σαν χόμπυ, έφτιαξα και ένα μεσογειακό μενού για το σπίτι.Επι τη επιστροφή, καταπιάστηκα και με κουζινικές ανακαινίσεις. Το project ήταν τελικά ακόμα μεγαλύτερο απ ο,τι φανταζόμουν. Χρειάστηκαν ετσι μια σειρά απο νέα μαγειρικά σκεύη, τηγανάκια και κατσαρολίτσες όλων των ειδών, ειδικά βαζάκια για τα μυρωδικά, τα καρικεύματα. Απο το τελωνείο πέρασα και πάλι (παράνομα) ρύγανη για ενα ολόκληρο στρατό. Ακολούθησαν πλάστες, ειδικά μαχαιροπήρουνα και συλλογές μαχαιριών και πιάτων σερβιρίσματος. Ψωνίζω σε τρία μέρη. Ενα μεγάλο σουπερμάρκετ, έναν Τούρκο που έχει ό,τι δεν φέρνουν οι άλλοι (ξέρει ο μπαγάσας τα πάντα), και εναν Αλβανό φούρναρη που φτιάχνει απίθανα γλυκά και ψωμί. Απορίες και ερωτήσεις υποβάλλονται εβδομαδιαίως στην κόκκινη γραμμή με τη γενέτειρα.
Λέω να συνεχίσω δημιουργικά. Για την φετινή περίοδο, σκέφτομαι να οργανώσω και μια κάβα κρασιών για να μην παίζω σκέτα. Η κρίση, φίλοι μου, θέλει καλοπέραση...------------------------------------
Pictures and food by Locus Publicus
Καλοκαίρι 2009
------------------------------------
Καθώς τέλειωνα το πόστ, είδα και κάτι σχετικό απο τον Χασοδίκη. Αξιος.
Πάμε κι ενα ελαφρολαϊκό πιασάρικο που αρέσει στη μητέρα...
Σας ζηλεύω! Το ρεπερτόριό μου περιλαμβάνει μόνο κρητικό ντάκο, καφέ και τσάι...
ReplyDeleteΤελικά είσαι ατελείωτος φίλε μου. Για την σχέση σου με την μαγειρική δεν είχα ιδέα. Πάντως στενοχωρέθηκα που δεν τα ξαναείπαμε στην γενέτειρα. Ολα τα ποστ που έχεις κάνεις, όπως τα έχουμε πεί άλλωστε, είναι λογοτεχνικά αριστουργήματα, έχεις καταφέρει να συνδυάσεις την γνώση, την εμπειρία, τις ιδέες και τον τρόπο έκφρασης της σκέψης σου με ενα καταπληκτικό τρόπο. Καλή συνέχεια σε οτι κάνεις. Συμφωνώ και εγω οτι "Η ΚΡΙΣΗ ΘΕΛΕΙ ΚΑΛΟΠΕΡΑΣΗ"
ReplyDeleteαλίμονο σε κείνους που δεν ένοιωσαν την ανάγκη της κουζινικής δημιουργίας
ReplyDeleteΕγώ locus (αλίμονο!) δεν την ένοιωσα ποτέ αυτή την ανάγκη. Ισως γιατί έτυχε να βρίσκομαι ανάμεσα σε άριστες μαγείρισσες που η μία συναγωνίζεται σε λιχουδιές την άλλη. Αλλο είναι το πρόβλημα. Πως χάνεις κιλά όταν γύρω σου στριφογυρίζουν χωριάτικες πίτες, γλυκά, αρνάκια στο φούρνο με πατάτες και κάθε είδους συνταγή της παραδοσιακής ελληνικής κουζίνας. Αλίμονο!
Πάντως αφού το πήρες ζεστά το πράγμα φρονώ ότι πρέπει να φύγεις απο την κατηγορία ρέμος και λαδορίγανη και να πας σε πιο σοφιστικέ πιάτα με ρομαντικά κεράκια και αντίστοιχη μουσική υπόκρουση.
ReplyDeleteΦίλε Χρίστο Βαρδάκα, ποτέ δεν είναι αργά για κάποια δημιουργική αρχή. Για τώρα υποθέτω πως είσαι χρήσιμος στα πιάτα:)
ReplyDelete--------------------------------
Φίλε μου Κώστα πως να σε ευχαριστήσω για τα καλά σου λόγια, την υπέροχη φιλοξενία σου στην Έλλάδα, και τη φιλία σου. Τιμή μου. Ναί, δεν μπόρεσα να επανέλθω. Απο την συνάντησή μας, αναχώρησα με τα παιδιά για τη Λευκάδα, κατόπιν έμεινα σε στενά οικογενειακά πλαίσια. Το είχα ανάγκη. Στο μέλλον θα επανορθώσω. Στο μεταξύ, απο εβδομάδα μπορούμε να τα πούμε μέσω του Yahoo Messenger.
Tη μαγειρική την αγαπώ, εχω άλλωστε διατελέσει και εργαζόμενος upscale εστιατορίου. Εμαθα εκεί πολλά κόλπα, ουσίας αλλά και παρουσίασης. Εκτοτε παρακολουθώ απο τοπικές βλάχικες συνταγές, μέχρι γαλλικά εδέσματα. Γενικώς πάω καλά. Τις ευχές μου:)
--------------------------------
Δικαιολογημένα εξαιρείσαι φίλε Yosemite! Ομως, θα επιμείνω, χάνεις. Και εγώ, όλα αυτά τα έκανα μετά τα 30, ήμουν και επίσημα ο μάγειρας του φοιτηταριού που συγκατοικούσαμε. Πάντα μαγείρευα επίσης καλύτερα και απο τις διάφορες γυναίκες που γνώρισα. Το μεγάλο μου κενό, η ζαχαροπλαστική. Εχω δαμάσει καλά όλα του κουταλιού, αλλά είμαι πίσω σε πάστες και παγωτά. Αστα, δράμα.
Υπέροχο το κομμάτι της κ. Lara Fabian που παραθέτεις. Στη μουσική, όπως και στη μαγειρική, είμαι αρκετά ανοιχτός και της γνώμης πως πρέπει να ακούς τα πάντα, και να ανακατεύεσαι με όλα. Δίνω λίγο γεύση ελληνική τελευταία, αλλά είναι λόγω επιστροφής απο Ελλάδα. Φέτος έπεσε πολύ ελαφρολαικό. Νάσαι καλά:)