Ψάχνοντας την ομορφιά της μεσογειακής αισθητικής, πνιγμένη στο φώς, τα γιασεμιά και τις ευρύχωρες αυλές, έχω ενα όνειρο να αποκτήσω μια μέρα ενα σπίτι σαν αυτό της φωτογραφίας. Τριγυρνώντας και φωτογραφίζοντας τις γειτονιές της πατρίδας, βλέπω με χαρά την ίδια νοοτροπία στη νέα γενιά των Ελλήνων. Παλιά σπίτια, κατεστραμμένα και εγκατελλειμμένα απο καιρό, οσα σώθηκαν στο περιβάλλον της θλιβερής αρχιτεκτονικής της αντιπαροχής που γέμισε τον τόπο μας με τσιμεντομένα τετράγωνα υπερφρούρια, ανακαινίζονται και αποκτούν νέους ιδιοκτήτες. Τα σπίτια του πόστ ειναι στο Μεσολόγγι. Τα χάζευα στις καθημερινές μου βόλτες. Ιδιαίτερα απόλαυσα εκείνο που χτίζονταν, μιλώντας με τον μηχανικό και τους εργάτες που το δούλευαν.
Θολωμένοι απο τη φτώχεια του πολέμου, με ανάγκες τεράστιες που απαιτούσαν άμεση λύση, αφήσαμε την όμορφη αρχιτεκτονική της Ελλάδας να καταστραφεί, και μετακομίσαμε στην Αθήνα. Η λαίλαπα της αντιπαροχής σάρωσε τον τόπο μας αναπαράγοντας μικρογραφίες του Αθηναϊκού υπόνομου σε όλη την Ελλάδα. Και καθώς μια άδεια οικοδομής κοστίζει (αδίκως) στον τόπο μας μια ολόκληρη περιουσία, το επίσημο κράτος των Αθηνών δεν κατάφερε ακόμα να δημιουργήσει ενα χωροταξικό σχέδιο που θα απορροφήσει την Αθήνα του 2050. Πίσω απο τις πρόσφατες πυρκαγιές της Αττικής, κρύβεται η ανάγκη μιας πόλης 6-7 εκατομυρίων να επεκταθεί. Και επειδή η κάθετη ανοικοδόμηση τύπου Νέας Υόρκης είναι αδύνατη και αντιαισθητική, η πόλη επιχειρεί να επεκταθεί οριζόντια (και παράνομα).
Καταννοώ τις δυναμικές που οδηγούν τους Ελληνες στην Αθήνα, μια πόλη που απαιχθάνομαι ιδιαίτερα. Εντούτοις, θα προτιμούσα να έβλεπα ένα κύμα φυγής προς την επαρχία, ενα κίνημα που θα έσπρωχνε, ιδεολογικά ίσως, ενα μεγάλο μέρος του πληθυσμού μας προς την έρημη ενδοχώρα που ειναι ακόμα πανέμορφη και άδεια. Μόνον εκεί μπορούμε να χτίσουμε όμορφα σπίτια και ενα αξιοπρεπές επίπεδο ζωής. Μόνον εκεί μπορούμε να αναπαράγουμε αυτό που χάθηκε, μόνον εκεί υπάρχει χώρος για αυλές και γιασεμιά. Και αν η έξοδος γίνει μαζική, η επαρχία θα ανεβεί σε όλα τα επίπεδα. Διορθώνοντας πίσω μας και το φοβερό τερατούργημα του λεκανοπεδίου.
Σε κάποια χωριά των Ιονίων νησιών μας, ομάδες βορεοευρωπαίων εγκαταλείπουν τις βροχερές και μουντές πατρίδες τους ανακαλύπτοντας το El Dorado της ελληνικής γής. Ολόκληροι συνοικισμοί Γερμανών, Ελβετών, Σουηδών και Αγγλων υπάρχουν ήδη στην ελληνική ενδοχώρα τη στιγμή που ο μισός ελληνικός πληθυσμός ειναι στιβαγμένος σε μία και μόνον υποβαθμισμένη πόλη. Και αυτό πρέπει να αλλάξει.H επαρχία που άφησα έφηβος δεν είναι πια η ίδια. Υπάρχουν πολλές πόλεις στην Ελλάδα με πληθυσμό 10-50 χιλιάδες, οπου η ζωή είναι πράγματι πολύ ευχάριστη, υπάρχει Τέχνη, χώρος για νέες υπηρεσίες, καλά σχολεία, καλές ιατρικές υπηρεσίες, άπλα και ασφάλεια για τα παιδιά, μια καλή βάση για ποιότητα ζωής. Και το κυριότερο - υπάρχει χρόνος για κοινωνικότητα και αυτοσυγκέντρωση. Καθώς η νοοτροπία της κοινωνικής αναβάθμισης δια της αστυφυλίας μειώνεται και στην πατρίδα μας (μια χρόνια εμπεδωμένη κοινωνική αντίληψη που θεωρεί τήν πόλη ανώτερη της περιφέρειας), ήρθε νομίζω η ώρα να ασπασθούμε (ατομικά πρώτα, πριν η συνείδηση γίνει συλλογική), πιο προοδευτικές και αυτονομιστικές ιδέες και άλλα μοντέλα ζωής και εργασίας.
-----------------------------------------
Pictures by Locus Publicus, free for public use
Μεσολόγγι, καλοκαίρι 2009
-----------------------------------------
Ίσως η ανταλλαγή πληθυσμών να είναι το κλειδί: οι υπανάπτυκτοι μεταναστεύουν στην πολιτσμένη δυτική πολιτεία αναζητώντας πλούτο και οι κορεσμένοι από τα πλούτη δυτικοί στρέφονται στις κοινωνίες που είναι πιο κοντά στη φύση και τον άνθρωπο. Οι οικονομικοί μετανάστες σηκώνουν το βάρος του αναπτυσσόμενου κόσμου με την εργασία τους ενώ οι εύποροι δυτικοί χρηματοδοτούν με την κατανάλωσή τους την ανάπτυξη των τόπων που μένουν, μεταδίδοντας και τις γνώσεις τους σε διάφορους τομείς. Και όλοι είναι ευχαριστημένοι.
ReplyDeleteΑθηνά μου γειά σου. Ναί, οι φτωχοί πάντα θα πηγαίνουν στις πόλεις και οι πλούσιοι θα έχουν καλύτερες δυνατότητες κατοικίας. Αλλά δεν είναι πια οι Ελληνες φτωχοί, νομίζω, δεν είναι βέβαια πλούσιοι, αλλά οι πιο πολλοί είναι κάπως όμορφα βολεμένοι. Μεγάλο μέρος του πληθυσμού είναι στο δημόσιο και μπορεί να φύγει. Το ίδιο και η μερίδα των ελεύθερων επαγγελματιών. Αλλά πάνω απο όλα, είναι και θέμα προσωπικής επιλογής. Εσύ έμεινες στην Πρέβεζα. Θα μπορούσες να μεταφέρεις τα σκάφη σου στον Πειραιά.
ReplyDeleteΌταν άρχισα να διαβάζω το κείμενο σου σκέφτηκα (κάπως δογματικά) "ωχ άρχισαν οι ύμνοι στην επαρχία" αλλά διαβάζοντας όλο το κείμενο σου με έπεισες πως αν πάνε στην επαρχία άτομα με παιδεία τότε θα γίνει καλύτερη από την, πολλές φορές, απάνθρωπη Αθήνα.
ReplyDeleteΑγαπητέ μου Ιωάννη δεν επιθυμώ να εξυμνήσω την επαρχία. Εχει κι αυτή τα δικά της κολλήματα. Ούτε να μειώσω την Αθήνα. Ανήκω όμως ιδεολογικά σε μια κατηγορία ανθρώπων που συνεχώς ψάχνει τρόπους να ξεφύγει απο τα μεγάλα "σχήματα". Το εννοώ απόλυτα.
ReplyDeleteΚαλό σου χειμώνα φίλε.