Saturday, May 5, 2012

Λαϊκισμός εισαγωγής

Κι αυτή η φουκαριάρα η σημαία, άγεται και φέρεται ανάλογα με τα συναισθήματα και τις εποχές, πότε σαν κουρέλι που το καίνε πιτσιρικάδες σε Δεκεμβριανά, και πότε σαν πανάρχαιο σύμβολο και ιερό φυλαχτό μας.

Να μήν μου πεί παρακαλώ ο κ. Σαμαράς, έλληνογεννημένος και κείνος, που έκανε και ενα φεγγάρι στην Αμερική, πως δεν μπούχτισε απο εκείνη τη μανία των αμερικανών να υψώνουν σημαίες παντού και πάντα (ακόμα και σε κινούμενα αυτοκίνητα) και να τις συνοδεύουν με απέραντα μοιρολόγια και υμνολόγια για το μεγαλείο και την ιερότητα της μεγάλης υπεραντλαντικής χώρας που ο Θεός την ευλόγησε (ανάμεσα σε τόσες άλλες παρακατιανές), να οδηγήσει το κόσμο σε μια ηθικότερη διάσταση, ακόμα και με άκρατη και ωμή στρατιωτική βία.

Ολα αυτά θα πρέπει να τα είδε ο κ. Σαμαράς στην Αμερική. Γιατί είναι οφθαλμοφανέστατα. Και σίγουρα,  υποθέτω, ως μορφωμένος άνθρωπος και κοσμοπολίτης, θα αντελήφθει τη γελοιότητα αυτής της εθνικοθρησκευτικής συμπεριφοράς που επικαλείται συνεχώς τον συναισθηματισμό των λαϊκών μαζών, να ξεσηκωθούν (ακόμα και με βία) ενάντια σε όλους εκείνους που τολμούν να αμφισβητήσουν την αυθεντία και ιερότητα του αμερικανισμού και την αποστολή που ο Θεός του έχει αναθέσει.

Και μην μου πεί ο κ. Αντώνης πως αυτή η συνήθεια δεν τον κούρασε με τη γελοιότητά της και τον επαρχιωτισμό της. Αυτό το κουραστικο φαινόμενο του συναισθηματικού αμερικανικού λαϊκισμού,  πλαισιωμένο απο πολιτικούς, στρατιωτικούς, παπάδες, επιχειρηματίες και ισχυρούς δημοσιογράφους, και με ενα θεατρικά χορεογραφημένο σκηνικό γεμάτο μουσικές έπαρσης, σημαίες, εθνικιστικά ουρλιαχτά και θρησκευτική επένδυση (για άμεση και γρήγορη κατανάλωση), είναι αδύνατον να ξεφύγει της παρατηρητικότητας κάθε ανθρώπου με ευρωπαϊκή ψυχοσύνθεση .

Γιατί λοιπόν  ο κ. Αντωνης επέλεξε να φέρει τον ίδιο συμβολισμό και σημειολογία  στην ίδια του την πατρίδα και να στολίσει με γραφικά εφφέ το πολιτικό του μήνυμα; Ξεκινάει εθνικοαπελευθερωτικό πόλεμο για τα ιερά και όσια του Ελληνισμού;  Ακόμα και ο Γιώργος Παπανδρέου, ενας τυπικός ελληνοαμερικανός, με μικτή και θολή αντίληψη περί ελληνικότητας, ελλειπή γλωσσική επάρκεια, ιστορική αντίληψη και γνώση της ιστορίας της Ελλάδας, απέφυγε εσκεμμένα τη χρήση αυτού του συναισθηματικού λαικισμού όσο ήταν στην εξουσία.

Σε ποιά καινούργια συμφορά μας οδηγεί ο λαϊκισμός αυτής της πολιτικής συμπεριφοράς, ελάχιστο χρόνο μετά την περίφημη κολοσσιαία προσπάθεια περι ανάκτησης της "αξιοπιστίας" της Ελλάδας, που  ο ίδιος όπως και ο κ. Βενιζέλος  υποτίθεται πως ασπάσθηκαν έναντι όλων των ευρωπαίων συνεργατών τους, οι οποίοι τώρα περιμένουν τα αποτελέσματα των ελληνικών εκλογών για να αξιολογήσουν αν η σύχρονη ελληνική πολιτεία είναι στοιχειωδώς κυβερνήσιμη (για να αποτελεί ενα υπερήφανο ιστορικό και πολύτιμο κομμάτι της Ευρώπης), ή είναι απλώς ενας ανέντιμος και κλεπτομανής απατεώνας μπαταχτζής που καταχράστηκε το αναπτυξιακά κεφάλαια των λαών της Ευρώπης για τρίς δεκαετίες, τα κατασπατάλησε για την διατήρηση ενός πελατειακού και διαπλεκόμενου κομματικού εσωτερικού υπερκράτους,  φέσωσε τους δανειστές της με τουλάχιστον 50%, και τώρα πεισματικά αρνείται να αυτοκαταργηθεί αφήνοντας νέες πολιτικές και πολιτιστικές δυνάμεις να γεννηθούν απο τις στάχτες και τα ερείπια στα οποία έχει βυθιστεί το έθνος των Ελλήνων;

Tuesday, May 1, 2012

Προεκλογικά 2012

Η ελληνική επικαιρότητα της νέας χρονιάς είναι ανελέητη (και βέβαια προβλέψιμη). Η Ελλάδα εισέρχεται σταθερά στο επόμενο στάδιο της παρακμής της, η οποία οφείλεται πρωταρχικά στην κρίση ηθικής που χαρακτηρίζει πλέον τον Ελλαδικό πολιτισμό, πολύ περισσότερο απο τη δημοσιονομική κρίση ή την παντελή έλλειψη πολιτικής σκέψης και στρατηγικής η οποία ήταν και παραμένει απόλυτα ξύλινη και καφενειακή. Πνιγήκαμε σε ενα ωκεανό απο ψέματα, σκάνδαλα και ουτοπίες. Και λογικά, φτάσαμε σε αδιέξοδο.

Ναί, ούτε οι Τροικανοί έχουν σαφή ιδέα τί να κάνουν με την Ελλάδα, και αυτό είναι πλέον εμφανές. Εκοψαν και έραψαν ενα Μνημόνιο βασισμένο στη λογική των τριτοκοσμικών λύσεων του αποπληθωρισμού, μην έχοντας κάνει καλή αξιολόγηση των ιδιαιτεροτήτων της περίεργης χώρας που εκλήθησαν να σώσουν. Θα τους αναγνωρίσω το επιχείρημα πως δεν είχαν απο πουθενά νούμερα να σεναριολογήσουν. Εντούτοις, πρόσθεσαν και τις δικές τους εμμονές πάνω σε ενα εντελώς τελειωμένο και διεφθαρμένο πόλιτικό σύστημα που παλεύει εδώ και γενιές να αστικοποιηθεί στοιχειωδώς χωρίς καμμία επιτυχία. Με τραγική κατάληξη.

Η ελληνική κατάσταση ομολογώ πως με εξοντώνει συναισθηματικά, και έτσι οι αναρτήσεις του μπλόγκ έχουν μειωθεί αισθητά. Οχι ότι η πατρίδα δεν με απασχολεί, αντιθέτως βρίσκεται συνέχεια στο μυαλό μου και στην ψυχή μου. Άλλά οι αντοχές έχουν μειωθεί κατα πολύ, και μια αίσθηση αποτελμάτωσης ομολογουμένως με εχει καταβάλει. Καταθέτω μονάχα μερικές σκέψεις για τις επερχόμενες εθνικές εκλογές.

--------------------------------------

Κατα γενική ομολογία, ο δικομματισμός ευθύνεται για όλα τα δεινά της χώρας, και θα συμφωνήσω.Το κομματικό πελατειακό κράτος διέλυσε την Ελλάδα  ηθικά, πολιτικά, αναπτυξιακά, εργασιακά,  πολιτιστικά και διοικητικά. Κατήργησε κάθε λογική ιεραρχίας και αξιολόγησης, κάθε έννοια προσωπικής και συλλογικής ευθύνης. Μοιραία, όταν πουλάς την ψήφο σου για κάποιο ρουσφέτι, όταν χρησιμοποιείς τα κρατικά και ευρωπαικά λεφτά για να εδραιώσεις ενα σύστημα δύναμης και διαπλοκής, η διαπλοκή τελικά θα σε φάει ζωντανό. Οταν αντί για μια ιδεολογία μόχθου, σκληρής δουλειάς, ανταγωνισμού και ευνομίας μια κοινωνία επιλέγει ενα αλισβερίσι προσωπικών deals με απίθανες εκτροπές απο την ηθική, τη λογική και την υπευθυνότητα, τότε η κοινωνία αυτή είναι καταδικασμένη να βουλιάξει. Εκεί βρισκόμαστε.

Και τώρα λοιπόν, τί κάνουμε; Τώρα που η οργή είναι παντού, ο ένας εναντίον του άλλου, απο πού θα αντλήσουμε τη δύναμη να συνεχίσουμε, και κυριότερα (λόγω εκλογών), με ποιό κριτήριο θα πρέπει να ψηφίσουμε την επόμενη Κυριακή;

Πάμε για εκλογές με ενα πολιτικό σύστημα άβουλο και ιδεολογικά στείρο. Χωρίς πολιτική σκέψη και ιδέες, χωρίς σαφή ιδεολογικά στίγματα και ανεξάρτητους και ελεύθερους πολιτικούς. Δεν θα με πείραζε αν υπήρχαν διάφορες σχολές πολιτικής σκέψης στην Ελλάδα, αν υπήρχε ας πούμε μια Αριστερά και μία Δεξιά αντίληψη του κόσμου. Αλλά δεν υπάρχουν, δυστυχώς. Δεν θα με πείραζε ακόμα και αν η Αριστερά ήταν αμιγώς Μαρξιστική, και η Δεξιά ακραίως φιλελεύθερη. Θα αποτελούσαν δύο σαφή ιδεολογικά στίγματα με συγκεκριμένους πολιτικούς εκπροσώπους και ψηφοφόρους. Αλλά δεν υπάρχουν, και έτσι είμαστε χαμένοι στο διάστημα.

Το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου αποτελεί μια πολιτική γελοιότητα ανάλογη εκείνης του Αντώνη Σαμαρά που κάτι πήγε στην αρχή να ψελίσει για ενα νέο ιδεολογικό στίγμα αλλά στο τέλος εγκατέλειψε. Και έτσι το γαλάζιο μαντρί παρέμεινε καφενειακό, όπως και το πράσινο μαντρί που τώρα επικαλείται το γνωστό marketing trick της παρθενογένησης και κάτι κωμικά σλόγκαν του τοπου "Αρχίζουμε". Aκόμα και ο Καρατζαφέρης κινδυνεύει να κατατροπωθεί απο τους "Ανεξάρτητους", ο εκπρόσωπος των οποίων αυτοπροβάλεται σαν ενα νέο είδος Παλαιών Πατρών Γερμανού, έτοιμος να υψώσει λάβαρα  και να ξεκινήσει εθνικοαπελευθερωτικό πόλεμο εναντίων τοκογλύφων, της Γερμανίας και διαφόρων άλλων νταβατζήδων,  ενώ η Αριστερά (που αποτελεί λένε πάνω απο 20% του ψήφου) εκπροσωπείται το έτος 2012 απο κάτι γραφικούς κοκκινούληδες δεινόσαυρους με μόνη τους επίκληση τη δύναμη "του λαού" (που όταν χρεωκοπήσει θα ζεί με βρούβες στο όμορφο και χρεωκοπημένο ηλιόλουστο ελληνικό τοπίο). Για να μήν αναφερθούμε και στο νέο κόμμα "Λουκα-νίδη" που θυμίζει πεθαμεναλίκι, κόμμα παράσιτο απο τα πράσινα παλιά, αλλα και ο προπομπός της μακρόχρονης διάλυσης του ΠΑΣΟΚ (το οποίο εκτός από "Βαθύ", τελευταία είναι και Plus).

Μόνον αν το πολιτικό μας σύστημα κονιορτοποιηθεί εντελώς και η κοινωνία "εκραγεί" κάνοντας μια εσωτερική κάθαρση αμαρτιών θα μπορέσει η Ελλάδα να αναγεννηθεί υγειέστερα εν καιρώ. Μόνον αν αποκτήσει μια νέα συλλογική συνείδηση βασισμένη σε μια νέα ηθική που επιβραβεύει την εργασία, τον μόχθο, τον σεβασμό στους νόμους και στις δυνατότητες μιας ανοιχτής, ανταγωνιστικής και τίμιας πολιτείας. Αλλα πρώτα πρέπει να διαλύσουμε το παλιό και σάπιο σύστημα.

Και μόνον ο καιρός θα αναγκάσει την Ευρώπη να ξανασχεδιάσει τελικά μια ακόμα νέα λύση για την Ελλάδα (και για τον ευατό της). Και ο μόνος τρόπος να επιταχυνθούν οι πολιτικές εξελίξεις και να διαλυθούν τα δύο πελατειακά κρατικοκεντρικά κόμματα διαπλοκής που μετέτρεψαν την Ελλάδα σε μια απύθμενη Κλεπτοκρατία κολλητών, είναι να τους αναγκάσουμε να συγκυβερνήσουν το χάος που συνδημιούργησαν. Μέχρι σταδιακά, να διαλυθούν εντελώς.

Ηδη η ΝΔ έχει σπάσει σε πολλά κομμάτια και η είσοδος της Χρυσής Αυγής στη Βουλή θα την αποτελειώσει. Το ίδιο αρχίζει σταδιακά να γίνεται και στο ΠΑΣΟΚ, κόβοντας απο το αμοραλιστικό κορμί του ένα ενα όλα τα κομμάτια που το συνέθεσαν. Μέσα σε λίγα χρόνια, τα δύο μεγάλα κόμματα θα έχουν διαλυθεί εντελώς. Υπέγραψαν όμως πολλά διακρατικά μέτρα και μια πολιτική που δένει την Ελλάδα, και τώρα έχουν την υποχρέωση να βγάλουν tο φίδι απο την τρύπα. Αφήστε τους λοιπόν να συνδιοικήσουν και μην ενοχλείστε καθόλου για το ότι ακόμα υπάρχουν. Το περίπου 40% που θα τους ψηφίσει, αποτελεί μέρος της πελατείας τους και θα παραμείνει μαζί τους. Και παρόλα τα σενάρια που θέλουν τη χώρα να μείνει ακυβέρνηση, είμαι σίγουρος πως μετά τις εκλογές θα βρεθεί τρόπος να συννενοηθούν άπαντες.

Οι έλληνες πολίτες θα πρέπει να ψηφίσουν μόνον με βάση τον προσωπικό τους ιδεολογικό προσανατολισμό, ανεξαρτήτου αποτελέσματος και ρίσκου. Αν είστε αριστερός ψηφίστε ενα κόμμα της Αριστεράς. Αν θέλετε λαικό μαντρί υπάρχει αφθονία κομμάτων.  Αν είστε κομμουνιστής (αληθινός ή για λόγους ιστορικής εντιμότητας και τιμής), ψηφίστε Αλέκα. Για να μπορείτε να κοιμάστε ήσυχοι τα βράδια. Και μην ανησυχείτε για την ακυβερνησία της χώρας. Κάτι τέτοιο δεν θα γίνει, και αν γίνει θα είναι χρήσιμο και καθαρτικό.

Οπως λέει και η συμπαθέστατη (σε διαγνωστικό επίπεδο) γιαγιά Αλέκα, την επομένη των εκλογών και υπο τον κίνδυνο να χάσουν οι πολιτικοί την κομματοκαρεκλάρα τους, θα παρατηρηθεί μια ολυμπιακή έξαρση του φαινομένου του "Κωλοτουμπισμού", κατι που έχουμε βέβαια όλοι μας διαπιστώσει. Θα πιέζουν απο δώ οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, η διαπλεκόμενη ελληνική ελίτ, απο εκεί η Τροικανοί, η Ευρώπη, οι κύκλοι του ευρώ. Θα σπάσουν τα τηλέφωνα στο γραφείο του Κάρολου ( "σοβαρολογείτε πως δεν θα μπορέσετε να σχηματίσετε κυβέρνηση;"), και στο τέλος, ως δια μαγείας, όλοι θα γινουν συνεργάσιμοι και ρεαλιστές. Επαναληπτικές εκλογές δεν πιστεύω πως θα γίνουν, γιατί είναι ευκολότερο να βραχυκυκλωθεί το σύστημα εξ αρχής (και να σχηματιστεί μια κυβέρνηση "προθύμων"), παρα να φτάσουμε το καλοκαίρι χωρίς ενεργή κυβέρνηση. Στη χειρότερη περίπτωση μπορεί κάλλιστα να βρεθεί ενας νέος Παπαδήμος.

Αν μπορούσα να έρθω στην πατρίδα θα ψήφιζα Στέφανο Μάνο. Εχει γνήσιο δεξιό λόγο (που κατα την εκτίμησή μου απουσιάζει απο την Ελλάδα), και καταννοεί πως η ιδεολογική διαφοροποίηση Δεξιάς και Αριστεράς θα πρέπει να είναι ο Αντικρατισμός. Ούτε ο Εθνικισμός, ούτε ο ασαφής "κοινωνικός φιλελευθερισμός", ούτε ο παραδοσιακός αντικομμουνισμός. Είναι μια σαφέστατη ιδεολογική θέση που ο κ. Σαμαράς δεν τόλμησε να υιοθετήσει ως ιδεολογικό στίγμα για τη ΝΔ, και στο τέλος κατέληξε στο συμπέρασμα πως η ΝΔ είναι "ενα λαικό κόμμα". Ο κ. Μάνος βέβαια δεν θα εκλεγεί πρωθυπουργός, και αμφιβάλλω αν πάρει πάνω απο 2%, εντούτοις θα επιθυμούσα η ρητορική του να μείνει ζωντανή σαν πολιτικός λόγος μέσα στο απέραντο λαικίστικο και αριστερόστροφο ελληνικό ιδεολογικό προσκήνιο. Μια πολιτική και ιδεολογική θέση που τώρα περιέργως υιοθετούν (δηλ. αντιγράφουν) τόσο η Ντόρα Μπακογιάννη (ως "άφθαρτο υλικό"), όσο ο κ. Βενιζέλος (που ξαφνικά θέλει λέει κι αυτός μείωση του Κράτους). Και μή χειρότερα!

Ψηφίστε κατα βούλησιν λοιπόν Έλληνες, μέσα στα πλαίσια των θλιβερών δυνατοτήτων που μας έχουνε στριμώξει, με βάση μόνον την ιδεολογική σας τοποθέτηση για να επιταχύνουμε την κατάρρευση τη κλεπτοκρατικής κομματικής πελατειοκρατίας διαλύοντας εκείνο το δυσλειτουργικό τερατούργημα που μας βίασε ηθικά, πολιτιστικά και πολιτικά τα τελευταία 30 χρόνια.

--------------------------------------
Οσο για την ευρωπαική ιδέα, ας ατονίσει και αυτή για μερικά χρόνια, μέχρι που ο Γαλλογερμανικός άξονας επαναποσδιορίσει το ευρωπαικό όραμα της Ενωμένης Ευρώπης, σχεδιάσει νέους κανόνες συμμετοχής σε όλα τα επίπεδα, και προχωρήσει σε εκείνο που δεν τόλμησε να κάνει, και που δυστυχώς ήταν και ειναι η αναγκαία προυπόθεση για μια αληθινά ενωμένη Ευρώπη (πρίν κάν το  κοινό νόμισμα και Σύνταγμα): την πολιτική ενοποίηση όλων των κρατών της Ευρώπης, σε κάποιο ομοσπονδιακό σχήμα διακυβέρνησης, ανάλογο με εκείνο των Ηνωμένων Πολιτειών.. Για να δημιουργηθεί έτσι (μέσα στον επόμενο αιώνα), μια νέα κοινή ευρωπαική συλλογική συνείδηση, ξεφεύγοντας ιστορικά απο την σημερινή κυρίαρχη συνείδηση του Εθνους-Κράτους. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Διαφορετικά ο πόλεμος θα επιστρέψει στην Ευρώπη. Και για να μην γίνει αυτό, Γαλλία και Γερμανία θα πρέπει να τα ξαναβρούν. Γοργά γοργά λοιπόν, να επισκεφτεί και ο  Ολάντ το Βερολίνο. Οπου θα πάει η κωλοτούμπα σύννεφο.

Δείτε και αυτή τη συνέντευξη. Είναι η πιο μεστή πολιτική συνέντευξη που έχω ακούσει μέχρι τώρα. Ο κ. Βενιζέλος είναι εξυπνότερος του κ. Σαμαρά, έχει οργανωμένη στρατηγική σκέψη, και καλείται τώρα να επανιδρύσει το σάπιο βαθύ ΠΑΣΟΚ, έχοντας πιστεύω πλήρη επίγνωση πως αυτό τώρα δεν γίνεται, απαιτείται χρόνος, νέο και σαφές ιδεολογικό στίγμα, και πολλές εσωκομματικές "βραδιές του Αγίου Βαρθλομαίου". Δεν αποκλείω έτσι το σενάριο ο κ. Βενιζέλος να αποδεχτεί την αναπόφευκτη ήττα του, να φορτώσει για τώρατην πρωθυπουργία της χώρας στον Αντωνάκη (το ΠΑΣΟΚ θα είναι δεύτερο), ενώ εκείνος με εναν ελλιγμό θα εξαφανιστεί απο την πολιτική σκηνή, ρίχνοντας το μπαλάκι στους αντιπάλους του και επανερχόμενος στην πολιτική σε 4 χρόνια, με ενα νέο ΠΑΣΟΚ (όπως θα το έχει διαμορφώσει εκείνος). Κάπως έτσι εξηγώ τις συνεχείς δηλώσεις του πως "κανείς δεν μπορεί μόνος του", και πως "η συνεργασία του ΠΑΣΟΚ δεν είναι δεδομένη". Θα τα καταφέρει; Κατα την προσωπική μου άποψη αυτό είναι στραγηγικά αδύνατο. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έχουν κλείσει το κύκλο τους και σταδιακά θα πρέπει να εξαφανιστούν. Οι διάφορες ιδεολογικές συνιστώσες τους θα απορροφηθούν στο μέλλον απο νέα μικρά κόμματα.

Καλές και ευτυχισμένες Εκλογές  (με χορούς, καλές παρέες και τραγούδια)
Υ.Γ - Νέο πόστ μετά τις εκλογές. Με νούμερα και αποτελέσματα στο χέρι. Και με άλλη διάθεση, ελπίζω.
:)