Για τους φιλους bloggers

Κάθε σχέση εξελίσσεται. Ακόμα και οι ιντερνετικές παρέες κάποτε δίνουν χώρο στις προσωπικές γνωριμίες, με το ρίσκο και τις δυναμικές που συνεπάγονται όλες οι σχέσεις. Ανθρωποι συναντούν ανθρώπους, σε μια λογική επιθυμία να δούν απο κοντά τους συνομιλητές τους, περσόνες που συμπάθησαν μέσα απο γραπτά και σκέψεις, μέσα απο την απρόσωπη καλωδιακή σύνδεση του διαδικτύου. Για να προχωρήσει η επαφή σε κάποιο άλλο επίπεδο, να μαζευτεί κάποια πραγματική συγκομιδή μετά απο τόσα κείμενα, τόσα γραπτά. Ωρες ατέλειωτες στο πληκτρολόγιο...

Κάτι τέτοιο προσπάθησα και εγώ να κάνω αυτό το καλοκαίρι στέλνοντας στους φίλους bloggers μια πρόσκληση για γνωριμία. Ηταν κάτι που είχα άλλωστε απο την αρχή στο μυαλό μου. Μέσα απο αυτή τη διαδικασία του blogging, ευχάριστη βεβαίως και θεραπευτική, καλό θα ήταν να γνωρίσω και μερικούς αληθινούς ανθρώπους. Να πάρει σάρκα και οστά η επικοινωνία. Αλλιώς, σκέφτηκα, τί κάθομαι και γράφω...

Και οι φίλοι bloggers ανταποκρίθηκαν. Ελαβα πάρα πολλα emails, πολλά προσωπικά τηλέφωνα και ονόματα. Και προσκλήσεις για φιλοξενία. Μια ανταπόκριση που ήταν τόσο όμορφη και τιμητική, που ξεκίνησα να έρθω στην Αθήνα να γνωρίσω όσους μπορούσα. Τους Θεσσαλονικείς, Σερραίους, και λοιπούς επαρχιώτες τους άφησα έξω εξ ανάγκης. Επρεπε όμως να κάνω μια επιλογή τόπου και ημερομηνίας.

Πέρσυ το καλοκαίρι συναντήθηκα με την Ρία και φάγαμε με πανσέληνο στον Πειραιά. Ηταν μια όμορφη συνάντηση, καθώς γνώρισα μια εξαιρετική κυρία με φιλοδοξίες, χιούμορ και ωραίες ιστορίες. Και φέτος συνάντησα και την Αθηνά που τυχαίνει να μένει 2 ώρες μακριά μου. Ενας άλλος ωραίος άνθρωπος.

Δύο μέρες μετά την Αθηνά, νάσου και ο Αθεόφοβος. Ηπιαμε καφέ στο λιμανάκι του Μεσολογγίου (συναντηθήκαμε ξανά και στην Αθήνα). Δεν δίνω βραβεία blogging, αλλά έχω πεί και παλιότερα πως ο Αθεό είναι ενας απο τους πιό πνευματώδεις τυπάδες του διαδικτύου, με διάχυτο χιούμορ, αυτοσαρκασμό και πολλές γνώσεις. Εμφανισιακά θα τον χαρακτήριζα βεβαίως ως παιδαρά (όπως άλλωστε θεωρούν και οι θαυμάστριές του), αν και κάποιος φίλος του δήλωσε πως "είναι καλύτερα να τον διαβάζεις παρά να τονε βλέπεις", μια δήλωση που αμέσως την απέδωσα σε άκρατη ζήλια ανταγωνιστού του.

Στην συνάντηση του Ιανού, ως μάγος με τα δώρα, κατέφθασε πρώτα ο φίλος glam, ενας πολύ ευγενικός άνθρωπος που μου πρόσφερε και φιλοξενία στο σπίτι του. Κουβάλησε μαζί του ενα υπέροχο μέλι δικής του παραγωγής (είναι και μελισσοκόμος), και μερικά μπουκαλάκια με κάποιο ελιξήριο για να φυτρώνουν τα μαλλιά. Φίλτατε glam, το μέλι έγινε ανάρπαστο σε χρόνο dt, και το γιατροσόφι πλιατσικολογήθηκε απο διάφορους δυστυχείς που τώρα περιμένουν να "φουντώσουν". Μάταια προσπαθησα να τους πείσω πως οι φαλακροί είναι σήμερα in. Μην βιαστείς ακόμα να το πατεντάρεις, αν και στη ζωή πρέπει γενικώς να είμαστε αισιόδοξοι.

Εκτός του glam, στη συνάντηση του Ιανού αφίχθησαν οι μπλόγγερς Αθεόφοβος, Γεράσιμος, Οδυσσέας και ο νομικός και επώνυμος μπλόγγερ Χρίστος Βαρδάκας. Η παρέα ήταν ευχάριστη, καλαμπουρίσαμε και διηγηθήκαμε διάφορες απίθανες ιστορίες του Ελλαδιστάν, και παρότι ο Ιανός μας πέταξε έξω (γινόταν μια παρουσίαση βιβλίου),μπορέσαμε έστω και για λίγες ώρες να μιλήσουμε, να συζητήσουμε και να γνωριστούμε.

Ο Γεράσιμος και ο Οδυσσέας ήταν ακριβώς ό,τι περίμενα. Δύο πολύ σοβαροί και σύγχρονοι άνθρωποι, η ομάδα εκείνη με την οποία κινείται η σύγχρονη ελληνική μηχανή, η "άλλη Ελλάδα". Ο πολυγραφότατος Γεράσιμος έχει λόγο σοβαρό και υπεύθυνο, ενώ ο φίλος Οδυσσέας "ανακαλύπτει" υποθέτω ακόμα την Ελλάδα. Λόγω πλήθους δεν μπορέσαμε ίσως να επεκταθούμε σε πολλά προσωπικά, αλλά η εισαγωγική γνωριμία ήταν εξαιρετική.Τους εύχομαι κάθε ευτυχία και επιτυχία. Θα ήταν πλήγμα αν η Ελλάδα χάσει τέτοιους ανθρώπους στις ξένες αγορές εργασίας.

Ο κ. Χρίστος Βαρδάκας αποτελεί μια παλιά νομική καραβάνα, γνωρίζει το Ελλαδιστάν απο τα σκοτεινά του έγκατα, και είναι ανεξάντλητος σε χιούμορ και ιστορίες. Ηταν πάντοτε μια επώνυμη παρουσία μεταξύ ανωνύμων, κάτι που του προσδίδει και ένα κύρος. Χάρηκα και απόλαυσα τις ιστορίες του και του εύχομαι κάθε προσωπική και οικογενειακή ευτυχία.

Μετά την συνάντηση, κατευθύνθηκα με τον φίλο glam προς Μοναστηράκι, και φάγαμε στου Μπαϊρακτάρη. Και συμφωνήσαμε εκεί πως πράγματι την Ελλάδα την κυβερνούν πέντε νταβατζήδες, αλλά οτι πρέπει και εμείς να ζήσουμε κάπως ευχάριστα, με τις καθημερινές μας απολαύσεις (και μαλλιά). Τον ευχαριστώ και για το κέρασμα.

Ιδιωτικά γνώρισα δύο ακόμα σοβαρούς ανθρώπους. Τον μπλόγγερ Μηθυμναίο, παλινοστούντα έλληνα της Βενεζουέλας, ο οποίος υποφέροντας απο την παραδοσιακή νοσταλγία του μετανάστη επέστρεψε εδώ και λίγα χρόνια στην Ελλάδα. Η επίσκεψή του με τιμά ιδιαίτερα. Μπήκε στον κόπο να έρθει στο ξενοδοχείο μου. Ηθελα να τον ρωτήσω πολλά για την Βενεζουέλα (ειδικά για την μετά Chavez εποχή), μια χώρα που έγινε κάποτε προσωρινή μου κατοικία, την εποχή που είχα τεράστια ενέργεια και σάρωνα τον κόσμο. Η επαφή ελπίζω να συνεχιστεί σε βάθος χρόνου. Ναναι καλά.

Ιδιωτικά την επομένη, δέχτηκα επίσης την τιμή της επίσκεψης του Squarelogic, ενός ανθρώπου που έχω ξεχωρίσει απο καιρό για την υπέροχη και ευαίσθητη γραφή του. Είναι απο τους ανθρώπους του διαδικτύου του οποίου τη γνώμη εμπιστεύομαι και παρακολουθώ με πολύ ενδιαφέρον. Πολύ θα ήθελα να τον ξανασυναντήσω στο μέλλον και να τα πούμε περισσότερο. Νάναι καλά και τον ευχαριστώ πολύ.

Τηλεφωνικά μίλησα με την πολύ σοβαρή και αξιόλογη Μερόπη, (που εκεινη την ημέρα οι βυτιοφορείς είχαν αφήσει απο βενζίνα), την Trol , που ακουστικά είναι πολύ πιο γλυκιά απο τα τρελά (και ωραία) biligual ποστ της (trol συνέχισε), τον κομπιουτερά φίλο Ηackaday, απο τις Σέρρες που διατηρεί και τεχνικό μπλόγκ και κάνει τώρα και ιντερνετικές εκπομπές (τον συγχαίρω για τις φιλοδοξίες του), τον πολύ αξιοπρεπή κύριο Γιώργο (Giant, ) εκ θεσσαλονίκης, (μια διαδρομή που δεν μπόρεσα να κάνω φέτος), καθώς και τον συμπαθέστατο σε μένα μπλόγγερ Univers, τον οποίον προσπαθώ να συναντήσω δύο χρόνια τώρα, και στον οποίον θα αφιερώσω την επόμενη συνάντηση (όπου κι αν βρίσκεται). Ελπιζα πως θα μπορούσα να συναντήσω και τους μπλόγγερς Περαστικό, και Χασοδίκη, (δύο ακόμα αξιόλογες ιντερνετικές μορφές με ευαισθησία και γνώμη), αλλά δεν μπόρεσαν. Περαστικέ μου είσαι τυχερός γιατί θα σου ζητούσα ενα σκίτσο ακκορντεονίστα.

Τέλος ευχαριστώ τον φίλο Yosemite Sam (υπέροχο σχολιαστή αλλά που δεν έχει ακόμα δικό του "μαγαζί") για την πρόσκληση στην επαρχία, και τον blogger dormammu, που δεν μπόρεσε νά έρθει αλλά μου έστειλε email απο την λατινική Αμερική.

Αδραξα αυτή την συγκομιδή γιατί πιστεύω πως όσοι έχουν κλείσει πάνω απο δύο χρόνια στο blogging έχουν πια κουραστεί και σιγά σιγά αποχωρούν έχοντας κλείσει κάποιον κύκλο επικοινωνίας και έκφρασης. Και ήταν η κατάλληλη ώρα να γνωρίσω μερικούς, πριν μια μέρα επιστρέψουν ή σιωπήσουν για πάντα πίσω απο τις απρόσωπες ιντερνετικές τους περσόνες.

Οσους δεν μπόρεσα να συναντήσω, θα προσπαθήσω άλλη φορά. Και σε όλους σας, όσοι μου έστειλαν μήνυμα, μίλησαν μαζί μου ή με συνάντησαν, ενα μεγάλο ευχαριστώ. Να γνωρίζετε βεβαίως πως όλα σας τα προσωπικά στοιχεία θα μείνουν προσωπικά και ιδιωτικά για πάντα. Ηταν η ωραιότερη στιγμή του καλοκαιριού μου. Φίλοι μου σας ευχαριστώ. Καλή αντάμωση στο μέλλον.

-------------------
Νοιώθω πια πως έφτασα σε ενα ορόσημο, πως το ιντερνετικό μου ταξίδι άξιζε πράγματι τον κόπο, πέτυχε τους σκοπούς του, ξέβρασε κάμποσες σκέψεις και ιστορίες και μπορεί τώρα να ξεκουραστεί. Αλλά όπως εύστοχα με διόρθωσε και ο κ. Βαρδάκας, "η προαγγελία της περιστασιακής μόνον εκτόνωσης στο ιστολόγιο μου θυμίζει εκείνους που προαγγέλλουν ότι θα ελαττώσουν το τσιγάρο..." Καλώς κύριε Χρίστο, ας το αφήσουμε λοιπόν το θέμα ανοιχτό. Η ζωή συνεχίζεται..

**Οσοι φωτογραφήθηκαν μαζί μου θα λάβουν εντός της εβδομάδας email με τις φωτογραφίες.