Eχει απλώσει τα πλοκάμια του παντού βάζοντας απόλυτους και μαθηματικούς κανόνες συμπεριφοράς. Απο τις τρείς διαστάσεις της ανθρώπινης ύπαρξης, κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής, κράτησε μόνον την οικονομική. Οι κανόνες που σχεδίασε είναι απολύτως ορθολογικοί. Η ιστορική ηθική του στηρίζεται στα τρία του συστατικά του Προτεσταντισμού (απόλυτη υπακοή στους νόμους, θεοποίηση της Εργασίας, και θρησκευτικό ζήλο στην Αγορά). Η δομή του είναι απόλυτα ιεραρχική, στρατιωτική. Παράγει την δική του ιδεολογία, δημιούργησε την αγορά του Public Relations, τους μηχανισμούς του Human Resources χρηματοδοτεί μια ολόκληρη εργατική τάξη πωλητών συμφερόντων (lobbyists), κατασκευάζει Νέα, επεξεργάζεται σενάρια, επιρρεάζει την πολιτική. Εννίοτε δημιουργεί και πολέμους.Εντελώς αδιάφορoς στα πολιτιστικά χαρακτηριστικά των ανθρώπων, τις επιμέρους κουλτούρες, γλώσσες, ήθη, έθιμα και εθνικές ιστορίες, έχει ήδη πραγματοποιήσει (επιτυχώς) την ομογενοποίηση της Αμερικής απο άκρου εις άκρον και εργάζεται τώρα στο υπόλοιπο του κόσμου. Εχει δικά του πανεπιστήμια και κύκλους σπουδών (ΜΒΑs) και ένα παγκόσμιο δίκτυο αποφοίτων που τον υπηρετούν σε υψηλές κυβερνητικές και εμπορικές βαθμίδες. Επιθυμεί προβλεψιμότητα στην ανθρώπινη συμπεριφορά, προβλεψιμότητα στην Αγορά, προβλεψιμότητα στην Πολιτική. Υποστηρίζει σταθερά πολιτικά καθεστώτα, ακόμα και δικτατορίες. Χρησιμοποιεί τη Δημοκρατία επιρρεάζοντας τις δυναμικές της, και προστατεύεται απο ενα στρατό δικηγόρων.
Η γέννησή του, μια ιδιοφυής νομικιστική σύλληψη. Πρόκειται για μια νομική οντότητα που σκέπτεται, αποφασίζει, δημιουργεί και εμπορεύεται με τη συλλογική δύναμη εκατομμυρίων ανθρώπων που το υποστηρίζουν, αλλά είναι και νομικά καλυμμένο ως μη φυσικό πρόσωπο. Τακτοποιεί δηλαδή τις εκκρεμότητές του μόνον οικονομικά, όπως άλλωστε επιθυμεί. Και είναι απόλυτα ελιτιστικό στη σκέψη, διεθνοποιημένο στη νοοτροπία και πανταχού παρόν, με τη δυνατότητα να παράγει καταπληκτικά αριστουργήματα.
Είναι κάτοχος συλλογικών ερευνών πάσης φύσεως (τις οποίες ορίζει νομικά), χρηματοδοτεί τεράστιες έρευνες (που κανείς ιδιώτης ή κράτος δεν μπορεί), αξιολογεί την εργασία και την παραγωγικότητα με απολύτως μετρήσιμα κριτήρια, έχει μελετήσει βαθιά την ανθρώπινη συμπεριφορά, ψυχολογεί, απολύει και προσλαμβάνει κατα βούληση (σύμφωνα με τις μετρήσεις), έχει πάντοτε συγκεκριμένους βραχυπρόθεσμους και μακροχρόνιους σκοπούς, και είναι τρομερά αποτελεσματικός με ό,τι ασχολείται. Εχει μέχρι σήμερα παράγει αυτοκίνητα, αεροπλάνα, φάρμακα, συστήματα πληροφορικής, διαστημόπλοια, καράβια, κάθε λογής καταναλωτικό αγαθό, ιατρική ποιότητας, έχει καλωδιώσει την υφήλιο και το διάστημα, έχει δώσει δουλειά σε εκατομμύρια ανθρώπους, πληρώνει πολύ καλά, μορφώνει επίσης, ανταμοίβει και απαιτεί. Είναι στην ουσία η μετουσίωση του απόλυτου μιλιταρισμου στην οικονομική ζωή της κοινωνίας.
Είναι η τρομερότερη ιδεολογική, οικονομική και παραγωγική δύναμη που έχει παραχθεί στην ανθρωπότητα (κατα τη γνώμη μου), ισχυρότερη απο τις εθνικές κυβερνήσεις, μεγαλύτερη και δυνατότερη απο όλα τα ιστορικά πολιτικοοικονομικά οικοδομήματα που ανεβοκατεβαίνουν ανα καιρούς. Δυνατότερη του Σοσιαλισμού, του Κομμουνισμού, του Καπιταλισμού, δημιουργεί στρατηγικές θέσεις και πολιτικά συστήματα αναμιγνύοντας συστατικά απο όλες τις ιδεολογίες, ανάλογα με την περίπτωση. Διαφέρει απο τον Φασισμό γιατί εμπεριέχει γνώση, και στηρίζει τη δύναμή του σε πειθώ και όχι στη βία.
Ειναι η δύναμη που σαρώνει την ανθρωπότητα σήμερα. Με την προτεσταντική του ηθική, στρατιωτική ιεραρχία και τους στρατηγικούς και οικονομικούς τους δείκτες, κυβερνά σήμερα τη Δύση, την Ευρώπη, την Αμερική, την Κίνα, την Ιαπωνία. Και θα αποφασίσει για το νέο παγκόσμιο σύστημα, όποιο και νάναι, καθώς και τους παίχτες του.
Corporatism. The biggest show in town.
* Στη φωτογραφία, τα κεντρικά γραφεία της Oracle inc., Redwood, California
Corporation
Corporatism
The New Deal and corporatism
Καλημέρα Locus μου.
ReplyDeleteΔιάβασα με ενδιαφέρον την ανάρτηση σου. Αυτό που δεν κατάλαβα όμως είναι το εξής: Μιλάς γενικά για την ανάπτυξη των μεγάλων εταιρικών ομίλων στις ΗΠΑ ή μιλάς συγκεκριμένα για την Oracle Inc.?
Καλημέρα και από μένα.
ReplyDeleteΜε την σειρά μου κι εγώ διάβασα προσεκτικά το άρθρο σου, και μου μειναν και μένα μερικά ερωτήματα.
Στο όνομα Oracle, τι εμπορεύεται επακριβώς, ποιός είναι ο πρόεδρος της, είναι αιρετός η το μοαδικό αφεντικό, αν κατέχει το πλειοψηφικό πακέτο.
Συμφωνώ απόλυτα.Ακόμα και η εφεύρεση της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης, μάλλον απο τις ίδιες τις εταιρείες προήλθε. Το ερώτημα είναι: Πως δημιουργείς μηχανισμούς ελέγχου τους?
ReplyDeleteKαλημέρας σας. Βαρύ και γεμάτο ερμηνείες το πόστ. Το έγραψα μόνον για χάριν συζήτησης.
ReplyDeleteΜερόπη, δεν μιλάω για την Oracle συγκεκριμένα. Αναφέρομαι στην έννοια του Corporate Unit, της Εταιρείας, ως νομικό γέννημα που μέσα απο τις ιστορικές δυναμικές, αρχικά στην Αμερική, αποτελεί την μεγαλύτερη κατα την γνώμη μου συνιστώσα παραγωγής σκέψης, πολιτικής, παραγωγής πλούτου, δημιουργίας εργασίας, και δυναμική διεθνών εξελιξεων.
Δεν ήθελα να χρησιμοποιήσω τον όρο των αριστερών Κεφάλαιο, γιατί δεν πρόκειται για καθαρό ιδιωτικό κεφάλαιο, ούτε αμιγώς κρατικό. Ο περισσότερος πλούτος των εταιρειών, αυτός που υπάρχει στο Χρηματιστήριο (γιατί εκεί φαίνεται η αξία της κάθε εταιρείας), ανήκει σήμερα όχι σε μεγαλοεπιχειρηματίες, αλλά στον απλό κόσμο, που συμμετέχει στις αγοραπωλησίες μετοχών.
Με τον καιρό, το Corporation, οδήγησε όπως σωστά υποψιάζεσαι σε εταιρικές συμμαχίες (αυτές των μεγάλων πολυεθνικών των ΗΠΑ), και σιγά σιγά εξαπλώθηκε στον κόσμο. Το Corporation έχει δική του ηθική, πολιτικές και στρατηγικές, δημιούργησε δηλαδή έναν καινούργιο εταιρικό κόσμο, μια καινούργια ιδεολογία. Στο σημερινό κόσμο, η δύναμή του είναι παγκόσμια και πολύ πολύπλοκη. Τίποτα δεν είναι πλέον εθνικό, τίποτα δεν είναι αμιγώς ιδιωτικό, τίποτα δεν είναι καθαρά κρατικό. Ο πλούτος του κόσμου, είναι Corporate. Corporatism έτσι, στα πλαίσια της λογικής αυτού το πόστ, είναι μια νοοτροπία και υπαρκτή πραγματικότητα, που εξαπλώνει συγκεκριμένα εταιρικά συμφέροντα παγκοσμίως.
Φίλε giant, η Oracle ειναι μια εταιρεία πληροφικής, θα μπορούσα να αναφέρω στο πόστ οποιαδήποτε άλλη εταιρεία, τη General Motors, General Electric, Ford, κλπ.
ReplyDeleteΠρόεδρός της ήταν για καιρό ο κύριος Ελλισον, συνιδρυτής και μεγαλομέτοχος. Ενας εξαιρετικά πνευματώδες ατομο.
Να τονίσω ομως τα εξής - Τα σημερινά Corporations εχουν επαγγελματική διοίκηση. Δηλαδή διοικούνται όχι απαραίτητα απο τους ιδιοκτήτες τους, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις απο επιλεγμένους μάνατζερς που εκλέγονται απο το διοικητικό συμβούλιο, το οποίο ψηφίζεται απο τους μετόχους. Καθε μέτοχος και ψήφος. Κάποιος με 20% μετοχικό κεφάλαιο έχει και 20% των ψήφων.
Το διοικητικό συμβούλιο και οι μάνατζερς με κορυφή τον Chief Executive Officer (CEO) διοικούν και παίρνουν όλες τις αποφάσεις. Ανα μερικά χρόνια συνήθως αλλάζουν.
Η διοίκηση επιχειρήσεων στην Αμερική έχει δημιουργήσει μια θεική κουλτούρα. Οι διάφοροι CEOs σχεδιάζουν τις στρατηγικές των εταιριών, τις πρακτικές τους, τις συμμαχίες τους, κλπ. Στον σημερινό κόσμο, είναι οι καθοριστές των εξελίξεων.
Σωστά φίλε dormammu. Και η έννοια της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης απο τον Corporate κόσμο προήλθε. Οπως και όλα όσα χρησιμοποιούνται σαν ιδέες και εργαλεία απο τις διάφορες κυβερνήσεις. Μέρος των σπουδών ΜΒΑ. Ενα πτυχίο ΜΒΑ, ειναι στην ουσία είναι μια προετοιμασία (σε επίπεδο στρατηγικής, λογιστικής, οργάνωσης, μάνατζμεντ, τεχνολογίας ακόμα και συμπεριφοράς), που παράγει ανθρώπους που θα δουλέψουν σε κάποιο εταιρικό περιβάλλον.
ReplyDeleteΠως δημιουργείς μηχανισμούς ελέγχου; Εδώ μπαίνουμε στα δύσκολα. Κατα την γνώμη μου, αυτή τη στιγμή στον κόσμο δεν υπάρχουν έλεγχοι. Το Corporation, επειδή δεν έχει σύνορα, δεν έχει και αφεντικά. Στα πλαίσιο του κράτους, υπάρχουν ανα καιρούς, και ανάλογα με τα σκάνδαλα διάφορες ρυθμίσεις, όπως το Sarbanes–Oxley Act, που δημιουργήθηκαν μετά την κατάρρευση μεγάλων εταιριών που ασκούσαν εντελώς φανταστική λογιστική και προφανώς ανήθικη στρατηγική. Πέραν όμως τούτου, σε παγκόσμιο επίπεδο, ο έλεγχος είναι πρακτικά αδύνατος. Η εταιρία που ελέγχεται στις ΗΠΑ, μπορεί να σκοτώσει στην Ινδία (Union Carbide).
http://en.wikipedia.org/wiki/Sarbanes%E2%80%93Oxley_Act
Πρός απάντηση του Giant, ποιός κυβερνάει την Oracle. Larry Ellison, o άνθρωπος που μου κόστισε κάποτε τη δουλειά μου. Μετά απο χρόνια υπέροχης εργασίας στην PeopleSoft, μια Παρασκευή πρωί, η Oracle αγόρασε στο χρηματιστήριο την PeopleSoft για 11 δις δολλάρια. Μέρος της στρατηγική του κ. Ελλισον να επεκτείνει τις δραστηριότητες της Oracle στην περιοχή των εφαρμογών, στην οποία η Oracle (κυρίως γνωστη για τις Βάσεις Δεδομένων), υστερούσε. Στην εξέλιξη αυτή, ο κ. Ελλισον σκότωσε την καλύτερη εταιρία πληροφορικής στον κόσμο. Εγώ έφυγα απο το Silicon Valley, και σήμερα η PeopleSoft ειναι ενα νεκρό κουφάρι.
ReplyDeletehttp://en.wikipedia.org/wiki/Larry_Ellison
Το πόστ δεν παίρνει πολιτική θέση, αν Corporatism ειναι καλό ή κακό. Απλά το εκθέτει προς χάριν συζήτησις. Ο Obama βρίσκεται αυτη τη στιγμή στην Κίνα. Πριν φύγει, είχε μακροχρόνιες συναντήσεις στρατηγικής με πολλούς CEOs εταιριών. Τον ακολουθούν δεκάδες εταιρικοί παρατρεχάμενοι. Και ο κ. Σαρκοζύ όταν ταξιδεύει, έχει μαζί του πάνω απο 50 εκπροσώπους εταιριών. Μόνον η Μπακογιάννη και οι δικοί μας ταξιδεύουν σκέτα.
ReplyDeleteΕντελώς σκέτοι δεν ταξιδεύουν, Λόκους. Π.χ. ο Κάρολος Παπούλιας στην Κίνα (αν θυμάμαι καλά τη χώρα) είχε μαζί του επιχειρηματίες.
ReplyDeleteΤο αν κατορθώνουν να κλείσουν δουλειές, είναι μια άλλη ιστορία.
Το μόνο μειονέκτημα των εταιρειών είναι ο αστάθμητος παράγοντας που λέγεται άνθρωπος. Έτσι ξεκινούν πολέμους (Ιράκ και Αφγανιστάν), οι οποίοι τις εγκλωβίζουν. Η τετράγωνη λογική τους κι η υπερβολική αυτοπεποίθηση δεν τις αφήνει να διδαχθούν από την Ιστορία. Ίσως να μην γνωρίζουν καν Ιστορία...
Η ανάρτησή σου πολύ ενδιαφέρουσα όπως πάντα.
Εχεις δίκιο φίλε Λωτοφάγε και να επανορθώσω. Στην Κίνα πήγαν πολλοί μαζί με τον πρωθυπουργό. Και αυτό νομίζω είναι καλό.
ReplyDeleteΟ άνθρωπος παραμένει αστάθμητος παράγοντας. Εχουμε τρείς διαστάσεις. Πολιτική, Οικονομική, Κοινωνική. Το Corporate Unit μας παραβλέπει τα πάντα πέραν της Οικονομικής διάστασης. Σαφέστατα και η εταιρική σκέψη δεν συμπεριλαμβάνει την Ιστορία. Στην ουσία δηλαδή, η εταιρική σκέψη αφήνει έξω τον παράγοντα άνθρωπο, συναίσθημα, Επανάσταση, κλπ.
Στα καλά είναι τά όσα καλά δημιουργούνται (δουλειές, πλούτος, κλπ). Στα κακά συμπεριλαμβάνονται τα διάφορα περιστατικά τύπου Union Carbide (που σίγουρα γνωρίζεις).
Ευχαριστώ.
Εξαιρετική-(οπως πάντα)-η παρουσίαση των Κυρίαρχων των καιρών μας,και εξαιρετικά χρήσιμη για μας τους ομφαλοσκοπούντες νεοΕλληνες,με τις αριστερίστικες ιδεοληψίες μας,που νομίζουμε οτι κλείνοντας το Σύνταγμα και απαιτώντας ότι μας κατέβει (και ενώ δεν παράγουμε τίποτε ανταγωνιστικό)θα ρυθμίσουμε τις εξελίξεις...
ReplyDeleteΤο απίθανο είναι οτι με τις μικροκομματικής σκοπιμότητας κυβερνήσεις μας,προσωρινά το πετυχαίναμε για αρκετά χρόνια,τουλάχιστον οι εργαζόμενοι στον ευρύτερο δημοσιο τομέα.
Απλά,τώρα ήρθε η ώρα για το λογαριασμό...
Τώρα βέβαια,όπως προκύπτει κι απ το προσωπικό σου παράδειγμα,πόσο καλό για τους ανθρώπους είναι αυτή η μηχανιστική efficiency των corporations,είναι πολύ συζητήσιμο,αλλά προφανώς καθόλου επηρεαζόμενο απ τις δικές μας(όλων των απλών ανθρώπων) συζητήσεις.
Να μεριμένουμε Παγκόσμιο Πόλεμο μεταξύ Εταιρειών?(όχι,οτι συγκεκαλυμένα δεν διεξαγεται ήδη..)
καλημέρα. Το corporate unit είναι ό,τι πιο απρόσωπο έχει δημιουργήσει ο άνθρωπος. Τελικά είμαστε θύματα του εαυτού μας μόνο που ζητάμε ευθύνες πάντα από τους άλλους. Όπως κατάλαβες είμαι λίγο κατά του "θάνατου του εμποράκου".
ReplyDeleteΟι μεγάλες εταιρίες είναι το μέσο δημιουργίας θαυμαστών πραγμάτων που μόνος του κανείς δεν θα μπορούσε να δημιουργήσει. Απο αυτή την άποψη είναι αναγκαίες.
ReplyDeleteO locus βέβαια που έχει μεγαλύτερο όνειρο την αυτονομία (γιατί τόβγαλες απο το προφίλ;) στριμώχνεται όσο νάναι σε τέτοια περιβάλλοντα γι αυτό η oracle τον σούταρε και περιφέρεται πλέον ελεύθερος και (ελπίζω) λιγότερο στρεσαρισμένος.
Εκτός απο θαυμαστά έργα οι εταιρίες ενίοτε παράγουν και φέρετρα καθώς πολλές απο αυτές εφαρμόζουν στην πράξη τη μέθοδο του special high intensity training την οποία παραθέτω στη συνέχεια για όσους δεν την γνωρίζουν:
In order to assure the highest level of work and productivity from our employees it will be our policy to keep all employees well trained through our programme of Special High Intensity Training (aka S.H.I.T.).
We are constantly striving to give our employees more S.H.I.T. than any other company, so if you feel that you do not receive your share of S.H.I.T, please contact your manager. You will be immediately placed on the top of the S.H.I.T list and our managers are especially skilled at seeing that you are getting all the S.H.I.T you can handle.
Employees who refuse to take S.H.I.T, will be placed in the Departmental Employee Evaluation Programmes for Special High Intensity Training (D.E.E.P.-S.H.I.T.).
Those who fail to take (D.E.E.P.-S.H.I.T.) seriously, will have to go to Employee Attitude Training for Special High Intensity Training (E.A.T.-S.H.I.T.)
Since all your managers took compulsory S.H.I.T. before they were promoted, they do not have to do S.H.I.T. anymore, because they are obviously full of S.H.I.T. already.
Once you are full of S.H.I.T. , you might be interested in a job of training others. We can then add your name in the Basic Understanding Lecture List for Special High Intensity Training (B.U.L.L.S.H.I.T.)
Those who are complete with B.U.L.L.S.H.I.T. can then apply for promotion to Director of Intensity Programme (D.I.P.S.H.I.T.)
If you have any queries, please direct them to out Head Of Training for Special Intensity Programme (H.O.T.S.H.I.T.)
Στην ελλάδα βεβαίως βεβαίως το..corporatism στα χρόνια της..αλλαγής βρήκε την έκφρασή του σε τύπους όπως ο μάκης που λαδώνοντας τους πάντες αρμένιζε τα σαπιοκάραβά του στο αιγαίο και φύσαγε τον καπνό του πούρου του στους υπουργούς ενώ ο γιόκας του σκορπούσε τα ευρά στα σκυλάδικα όπως μπορείτε να διαβάσετε στο σχετικό αφιέρωμα.
ReplyDeleteΚάθε χώρα και η (επιχειρηματική) αισθητική της.
yosemite sam,
ReplyDeleteκαταπληκτική η ενημέρωση για την εκπαίδευση SHIT!
-)))
Και βέβαια έχεις απόλυτο δίκιο για τις χαώδεις διαφορές στον τρόπο,τον σκοπό και την αισθητική του επιχειρείν ανάμεσα στη νέα πατρίδα του Λόκους και την παλιά...
Παρότι έχω βγεί (κατά τη συνήθη τακτική μου) εκτός θέματος αισθάνομαι την ανάγκη να επισημάνω ότι ο αγούδημος καταστράφηκε διότι μετά τα γεγονότα με τον Παυλίδη έκλεισαν (προσωρινά υποθέτω) οι στρόφιγγες του λαδώματος στο υπουργείο εμπορικής ναυτιλίας με αποτέλεσμα να αποτύχει σε μία κρίσιμη στιγμή το..bussiness plan
ReplyDeleteτου μάκη.
Τον αγούδημο λοιπόν αγαπητοί φίλοι τον κατέστρεψε ο διάδοχος του Παυλίδη στο υπουργείο, ο..αναστάσης ο δίκαιος όπως τον ονομάζει η απογευματινή σε αυτό το γλοιώδες πρωτοσέλιδο, το οποίο δίκαια θεωρώ αναθεωρήθηκε στην δεύτερη έκδοση του φύλλου της καλής εφημερίδας.
Φίλε Squarelogic η μηχανιστική efficiency των corporations αν την ζήσεις αρκετά, σου μπαίνει στο πετσί, σε απορροφάει σαν ναρκωτικό. Και όταν κρατήσεις μια απόσταση βλέπεις πράγματι πως προσωπική και κοινωνική ζωή δεν έχουν προβλεφθεί μέσα σ' αυτό το σχήμα. Το lifestyle απλά δεν είναι ανθρώπινο. Μια ατέλειωτη εργασιακή μέρα και ένα μυαλο που ζεί για την εταιρεία.
ReplyDeleteΤο μεγάλο Κεφάλαιο δεν ήρθε ποτέ στην Ελλάδα. Εμείς βολευτήκαμε με τον Κρατισμό και τις διάφορες σοσιαλιστικές φαντασιοπληξίες μας. Τωρα που ήρθε ο λογαριασμός, Ασφαλιστικό, Φόροι, Εργασία, Παιδεία και Υγεία αρχίζουν να καταρρέουν.
Οι μεγάλοι συνασπισμοί εταιρειών θα καθορίσουν το μέλλον. Αυτή τη στιγμή ο Ομπάμα και οι Κινέζοι συζητούν την έπόμενη γενιά. Business first. Εταιρικοί πόλεμοι πάντα θα υπάρχουν. Περάσαμε ήδη απο την εποχή των consolidations. Ο ένας κατάπιε τον άλλον, στην πληροφορική, στο Banking, σε κάθε industry. Ο καινούργιος παγκόσμιος κόσμος μας ειναι πολύ πολύπλοκος. Τα Corporations σέρνουν τις αλλαγές, γιατί έχουν ξεφύγει απο τα εθνικά κράτη, έχουν τεράστιο κεφάλαιο και ειναι πράγματι εξαιρετικά think tanks. To πραγματικό πολίτευμα των ΗΠΑ ειναι Advanced Corporatism.
Πράγματι hachaday Το corporate unit είναι ό,τι πιο απρόσωπο έχει δημιουργήσει ο άνθρωπος. Limited Liability. Πιθανώς μια παγίδα φτιαγμένη απο ανθρώπους. Το μέλλον θα δείξει. Οι πρακτικές των πέρα απο τα θετικά τους, είναι και invasive. Στον χώρο της πληροφορικής έχει πάλι επικρατήσει η λογική των corporations. Υπογράφεις συμβόλαιο εργασίας, υπογράφεις συμβόλαιο δεντολογίας, υπογράφεις συμβόλαιο μη ανταγωνιστικότητας, υπογράφεις να ελεγχθείς για criminal record, credit record, driving record, υπογράφεις για εξέταση ναρκωτικών. Γενικά υπογράφεις.
ReplyDeleteΦίλε Yosemite Sam απολαυστικότατο το shit training που έγινε bullshit και μετά deepshit training:) Γνωρίζω απο πρώτο χέρι τις δυναμικες του.
ReplyDeleteΠροσωπικά δεν είχα ούτε έχω παράπονο απο τον Corporate κόσμο των εταιρειών. Σύμφωνα με την λογική τους, όταν η μία εταιρεία αγοράζει κάποια άλλη, διώχνουν και όλους του εργαζομένους μαζί, γιατί έχουν συνηθίσει σε αλλη εταιρική κουλτούρα, και προτιμούν καινούργιους να ξεκινήσουν fresh. Ναι, δεν είναι και πολυ ωραίο, αλλά έτσι είναι. Για αυτό τον λόγο λοιπόν, απολύθηκα και εγώ, παρόλο που παρήγαγα (σε μετρήσιμες ώρες consulting), πάνω απο 1.5 εκατομμύριο δολλάρια ετησίως. Ημουν δηλαδή παραγωγικός. Και ξέρεις τί έκανε η Oracle μόλις με απέλυσε; Ξαναδιαπραγματεύτηκε μαζί μου την εργασία μου σε ωριακή βάση (freelance consulting),γιατί έτσι τους κόστιζα λιγότερο (δεν πλήρωναν ιατρικές παροχές και δεν ήμουν οργανικο κομμάτι της εταιρείας). Και με έστειλαν τότε σε ένα καινούργιο project, απολυμένο άνθρωπο! Και όταν τέλειωσε το project δεν χρειαζόταν να με πληρώνουν και να έχουν αντιπαραγωγικό "down time". Corporate thinking. Αντε τώρα να το εξηγήσεις αυτό σε συνδικαλιστή.
Απολύθηκα λοιπόν, όπως μπορεί να απολυθεί ο καθένας μας, θύμα κάποιου Corporate merge, και δεν είχα ούτε εναν Τσίπρα να με κλάψει, ούτε κάποιοι συνδικαλιστές έκλεισαν τους δρόμους για μένα. Και έχω και μερικούς που θεωρούν πως ήμουνα απο πλούσια οικογένεια στην Ελλάδα, δεν με πιστεύουν πως σπούδασα δουλεύοντας, και ακόμα παίρνω και hate emails που μου λένε πως δεν είμαι αρκετά λαικός και δεν καταλαβαίνω τον πόνο του λαού. Μερικοί όταν ακούνε Αμερική, με μπερδεύουν με τον Καραμανλη!
Παρεπιπτόντως, απολύθηκα με email. Ταξίδευα εκείνη την ώρα με το αεροπλάνο. Ειναι και αυτό μέρος του Corporate thinking.
-----------------------------------
Eντούτοις, συνεχίζω αυτόνομος (ίσως το ξαναβάλω στο προφίλ μου), και προειδοποιώ για το μέλλον, όχι γιατί είμαι πιο έξυπνος απο άλλους, αλλά γιατί έχω εντρυφύσει στα ενδότερα του Corporate Unit, και γνωρίζω πως σκέφτεται, και τί δυνατότητες έχει. Με αυτούς δουλεύω και πάλι (αυτόνομα).
To μέλλον είναι Corporate, Corporate είναι ο πλούτος και η δύναμη, Corporate γίνεται και ο κόσμος. Και άσε τους σοσιαλιστές να παραμυθιάζονται. Και όσο πιο Corporate γίνεται ο κόσμος, τόσο πιο πειθαρχημένος και προβλέψιμος θα γίνεται, γιατί στον ετήσιο ισολογισμο που εκδίδουν οι εταιρείες, αναφέρουν εκτός απο οικονομικά στοιχεία, και νομικά (μηνύσεις που τους έχουν γίνει), και στρατηγικά (τί σκοπεύουν να κάνουν στο μέλλον), και ηθικά στοιχεία (organizational ethics & corporate responsibilities). Kαι έτσι είναι και στο μάτι των επενδυτών που τους κρίνουν, και πολλών που τους κυνηγάνε. Δεν θά γίνει ο κόσμος μας ποτέ τέλειος, αλλά μερικές εταιρείες που έκαναν τους έξυπνους, τις ξετίναξαν στον αέρα.
Αντε τώρα να τα δείς όλα αυτά απο τον Αγούδημο, και τον κάθε Αγούδημο. Εκεί δεν υπάρχει ανοιχτό και sophisticated corporate thinking, εκεί μιλάμε για καθαρό λάδωμα σε προσωπικό επίπεδο. Corporatism στην Ελλάδα είναι ο καθαρός Νεποτισμός. Αντε τώρα εμείς, να καταλάβουμε τί στρατηγικές θα ακολουθήσει ο Γιώργος. Θολούρα. Και τί οικονομικά στοιχείς θα παρουσιάσει (φουσκωτά ή αφούσκωτα). Ενώ με τα corporations ξέρεις ακριβώς τί να περιμένεις.
Πολύ ενδιαφέροντα τα περι ναυτιλίας. Τα παρακολουθώ απο κοντά. Μιλάμε για δεύτερη γενιά εφοπλιστών, με μικρότερο επιχειρηματικό ορίζοντα απο την πρώτη γενιά (Ωνάσσης, Νιάρχος, Λάτσης), που είναι όλοι τους κρατικοδίαιτοι, και διαπλεκόμενοι. Μεγάλη εντύπωση είχε προκαλέσει στην Αμερική (απο τις λίγες ειδήσεις που έδειξαν απο Ελλάδα), εκείνο το περιστατικό Βεντούρη - Αγαπητού, που ο ένας πυροβόλησε τον άλλον στο φανάρι (δεν θυμάμαι ποιός ποιόν).
Μια ατέλειωτη εργασιακή μέρα και ένα μυαλο που ζεί για την εταιρεία.
ReplyDeleteΑυτό που έγραψες απλά θα ήθελε και την προσθήκη -για να μην χάσεις την δουλειά σου.
Στένή μου φίλη όσο χρόνο δούλευε σε πολυθνική είχε υποστεί και διαστροφή της προσωπικότητας της με αποτέλεσμα να θεωρεί ότι και η παρέα είναι κάτι το ανταγωνιστικό σε αυτή όπως ακριβώς το καθημερινό περιβάλλον που ζούσε στην εταιρεία της.
Φίλε Yosemite Sam, έγραψα μια μακροσκελέστατη απάντηση στο σχόλιό σου, η οποία "εξαφανίστηκε". Υποθέτω πως μάλλον την έσβησα κατα λάθος, αν και δεν θυμάμαι κάτι τέτοιο. Σου ζητώ συγγνώμη.
ReplyDeleteΑς αναπαράγω λοιπόν, ό,τι θυμάμαι, λέγοντας πως η εμπειρία μου με το Corporate World είναι γενικά ευχάριστη, αν και σε κάποια στιγμή απολύθηκα, και ξαναπροσλήφθηκα, με άλλη εργασιακή σχέση, ως Freelance Consultant, που τους κόστιζε και λιγότερο:) Αυτά τα απίθανα συμβαίνουν στο εταιρικό κόσμο, και απο τότε παρέμεινα αυτόνομος γιατί κάτι τέτοιο μου έδινε μεγαλύτερη ελευθερία.
Ωραία και απολαυστική η αναφορά στο Shit-Bullshit-Deepshit training, και να έλεγα πως είναι και λίγο προσωπικό θέμα πόσο άφήνουμε να μας κοντρολάρει τη ζωή η οργανωμένη εταιρική σκέψη. Παραμένει όμως ελιτίστικη, παραγωγική, και συχνά πολύ απολαυστική (σε σύγκριση με κάτι δημόσιες δουλειές που κοιτάς τον τοίχο και η ώρα δεν περνάει.
Για τα ναυτιλιακά, θα έλεγα πως η δεύτερη γενιά εφοπλιστών δεν είναι ακριβώς επιπέδου Ωνάσση και Νιάρχου, και μάλλον διαπλέκεται πολύ, αντί να παράγει ενωτικές ναυτιλιακές στρατηγικές. Θυμάμαι πρίν μερικά χρόνια, και την περίπτωση δύο απογόνων, Βεντούρη - Αγαπητού, που σε κάποιο φανάρι των Αθηνών, πυροβόλησε ο ένας τον άλλον ( δεν θυμάμαι ποιός έκανε τί).
Φίλε Αθεόφοβε, γνωρίζω το συναίσθημα. Θυμαμαι κάποτε την γυναίκα κάποιου CEO εταιρείας, που έλεγε "τώρα που ο Τζάκ πήρε σύνταξη, δουλεύει μόνον 65 ώρες την εβδομάδα". Ξεκουράστηκε ο άνθρωπος!!
ReplyDelete