Οι μάγοι με τα δώρα

To άγριο τοξικο speculation αμερικανικής προελεύσεως εξαπλώθηκε παντού . Hedge funds, derivatives, τέτοια πράγματα. Ο στρατός των ΜΒΑ που εκπορεύεται εξ Αμερικής επιστρέφει στις πατρίδες του με όραμα το γρήγορο εκατομμύριο. H μόδα ξεκίνησε πριν πολλά χρόνια, όταν στο προφίλ της επιτυχημένης Αμερικής, το ρεπερτουάρ διέθετε συμβουλές επι παντός επιστητού. Απο φιλοσοφικές διατριβές μέχρι bottom line νούμερα. Να βλέπεις ενα financial report μιας εταιρίας και να παραμιλάς. Να καταλαβαίνεις τα πάντα, να ξεβράζεις πολιτικές και θεωρίες, σχέδια, σενάρια και στρατηγικές.

Η μόδα των σπουδών ΜΒΑ (Masters of Business Administration) που απέκτησε τεράστια απήχηση σε όλον τον κόσμο ήταν μια επινόηση των αμερικανικών εταιριών. Το ΜΒΑ είναι απλά ενας κύκλος σπουδών που σε προετοιμάζει να γίνεις διοικητικό στέλεχος μιας πολυεθνικής εταιρίας, και περιέχει απο απλό accounting μέχρι international economics, μαθήματα finance, εταιρικές στρατηγικές σε Sales and Marketing, ηθική, τεχνική οργάνωση, project management μέχρι και σωστή συμπεριφορά, public speaking, organizational behavior και conflict resolution. Ολα αυτά δοσμένα μέσα απο αμέτρητα case studies αληθινά ή φανταστικά, που ακονίζουν το μυαλό σεναριολογώντας πάνω σε λύσεις.

Αμέτρητες ομάδες νεαρών γιάπηδων αποκτούσαν το νέο εργαλείο προς πάσα χρήση και κατεύθυνση. Με το ένα μάτι στις πατρίδες τους, και το άλλο στον επιχειρηματικό κόσμο και τη συμπεριφορά των CEO θεών της Αμερικής, που είχαν ήδη αποκτήσει στα μάτια του κόσμου ενα status μυθικό. Πολλοί απο τους επίδοξους απόφοιτους καταγόνταν απο πλούσιες οικογένειες με πολιτικές θέσεις και επιφάνεια στις μακρινές πατρίδες τους. Και μετά το πέρας των σπουδών τους επέστρεφαν σε κάθε γωνιά της γής για να διοικήσουν εταιρίες και κράτη.

Η Ιστορία ήταν γι αυτούς άχρηστη. Εκεί που θα πήγαιναν το μόνο που θα χρειαζόταν ήταν να καταλαβαίνουν επιχειρηματίες. Και επέστρεφαν πανηγυρικά. Ακόλουθοι μιας συμπεριφοράς που γιγαντώθηκε προβάλοντας ως επιτυχημένο πρότυπο τον τύπο που κάθεται σε κάποιο πολυτελές γραφείο αντικρύζοντας το Μανχάτταν, το Σίτυ του Λονδίνου, η κάποια φωτεινή πρωτεύουσα της Ασίας. Προσωπικότητες με ατσαλάκωτα ρούχα, νέοι, δυνατοί, ταξιδεμένοι και με διασυνδέσεις. Ζωσμένοι απο τεχνολογίες, καλά κρασιά, άφθονο χρήμα, πολυτελή αυτοκίνητα και δημόσιες γκλαμουράτες σχέσεις. Το Χόλυγουντ βοήθησε άλλωστε και στη δημιουργία της περσόνας. Ο Gordon Gecco έγινε διεθνές ίνδαλμα.

Ο Nick Leeson ήταν ο πρώτος πιτσιρικάς που τίναξε στον αέρα μια αληθινή τράπεζα. Αντικρύζοντας αναπαυτικά τον φωτεινό ορίζοντα της Σιγκαπούρης, έφτιαχνε επενδυτικά παράγωγα. Πολύπλοκα οικονομικά προϊόντα που κανείς δεν καταλάβαινε. Ποιοί επένδυαν σ' αυτά; Διάφοροι άγγλοι και ευρωπαίοι συνταξιούχοι τους οποίους κάποιος πωλητής είχε πείσει πως το Diversified Global Fund έχει ετήσια απόδοση 25%. Επρόκειτο στην ουσία για οικονομικά στοιχήματα, που οι επενδυτές δεν είχαν ιδέα πώς ήταν δομημένα. Οταν ο Nick τράβηξε την σκανδάλη, έμεινε στην Ιστορία με τον τίτλο "the boy who lost a billion". Ηταν μόνον η αρχή.

Ακολούθησαν άλλοι, τρομερότεροι. Ο καταπληκτικός κύριος Κozlowski ήταν ο πρώτος άνθρωπος στην Ιστορία που ξόδεψε 6 χιλιάδες δολλάρια για κουρτίνες μπάνιου. Είχε φτιάξει μια επιτυχημένη εταιρία και την είχε βάλει στο Χρηματιστήριο. Μόνο που αντί να μοιράζει τα κέρδη στους μετόχους, τα μοίραζε με λογιστικές αλχημείες στη γκόμενα. Πρίν καταρρεύσει και φορέσει τα ριγέ, ο Ντέννις ο τρομερός διήνυσε μια ένδοξη πορεία γκλαμουριάς, με γνωστό αποκορύφωμα ενα ρωμαϊκό πάρτυ οπου διάφορα μοντέλα πόζαραν σαν ρωμαίοι στρατιώτες και αγάλματα. Το image του επιθετικου CEO υμνήθηκε ύψιστα απο τον αμερικανικό επιχειρηματικό Τύπο. Και παρότι ο τρομερός CEO κατέληξε τελικά τη φυλακή (τον άφησε και η γκόμενα), το image στέριωσε βαθιά, και άρεσε σε πολλούς που συνέχισαν να το μιμούνται.

O στρατός των ΜΒΑ κατέκλυσε ετσι τον κόσμο. Στη Ρωσία του Γιέλτσιν (κατα τα λεγόμενα του Zbigniew Brzezinski), ομάδες συμβούλων "έκλεβαν το πρωί και έχτιζαν δημοκρατία το βράδι", ενώ ο πρόεδρος ήταν πιωμένος στο γραφείο του. Και διείσδυσαν σε όλες τις σοβιετικές δημοκρατίες υπο τη μορφή πολιτικών και οικονομικών συμβούλων, άλλοτε φτιάχνοντας εθνικές στρατηγικές και σενάρια ιδιωτικοποιήσεων και επενδύσεων, και άλλοτε σαν λομπίστες για τη γρήγορη απορρόφηση κονδυλίων της ΕΕ.

Στα Σκόπια, αμερικανοτραφείς γιάπηδες έμπλεξαν Ιστορία, διπλωματία και Βusiness πλασάροντας ενα επιθετικό προφίλ μιας νέας "Μακεδονίας" που ήταν ανοιχτή για business με όλον τον κόσμο. Την Κύπρο την μετέτρεψαν σε ενα φορολογικό παράδεισο τύπου Cayman Island, δημιουργώντας ενα παγκόσμιο δίκτυο άνω των 60 φορολογικών παραδείσων. Άλλού, κυρίως σε μικρές χώρες οπου μικροτράπεζες φύτρωναν παντού, κάθε ευρώ κατάθεσης έβγαζε 60-70 ευρώ σε risky καταναλωτικά δάνεια. Ρίσκαρες πολλά, έχανες πολλά, αλλα η τελική σούμα ήταν υπερκέρδος.

Μια σειρά απο σκάνδαλα αμαύρωσε κατόπιν το image της Αμερικής, μιας χώρας που φιλοδοξούσε μέχρι τότε να προβάλει την εικόνα ενός ηθικού ανταγωνιστικού εμπορικού συστήματος φορτωμένο με ηθική και ελέγχους ποιότητας. Η ηθικολογούσα Αμερική ξώκυλε και η ίδια εις ποικίλους πειρασμούς. Tyco, Enron, Delphi, ήταν διαδοχικά σκάνδαλα δημιουργικής λογιστικής που έφτασαν μέχρι το Χρηματιστήριο. Το μεγαλύτερο σκάνδαλο της Αμερικής, η WorldCom,που ξετίναξε στον αέρα 3.8 δις επενδύσεων με λογιστικές απάτες επιπέδου δημοτικού σχολείου, είχε ευλογηθεί απο την διεθνούς κύρους λογιστική εταιρία Anderson Consulting. Kαι μπορεί η αγγλοσαξωνική Αμερική να πολέμησε τα σκάνδαλα με υποδειγματικές τιμωρίες, αλλά ο στρατός των ΜΒΑ είχε ήδη ενα ακόμα παράδειγμα ανήθικης δράσης.

Ηταν η εποχή που οι masters του είδους ξετίναζαν στον αέρα τις ασιατικές τίγρεις με πολύπλοκα συναλλαγματικά παράγωγα. Πρώτα φούσκωναν την αγορά με χρήμα δημιουργώντας δυναμικές ανόδου, κατόπιν έφτιαχναν τα στοιχήματα και τραβιόντουσαν απο την αγορά. Ο μάγος του είδους George Soros (μια ιδιάζουσα προσωπικότητα με βαθιά φιλοσοφική αλλά και ιστορική επίγνωση του κόσμου), αφού κυριολεκτικά διέλυσε την Ταυλάνδη και την Μαλαισία, ανακοίνωσε πως ο κόσμος περιέχει 60-70 μικρά και αναπτυσσόμενα χρηματιστήρια (baby markets τα ονόμαζε) που περίμεναν μια οργανωμένη επίθεση σπεκουλαδόρων.

Η Ελλάδα ήταν ένα απ' αυτά. Ακολούθησε έτσι η ένδοξη εποχή του ελληνικού χρηματιστηρίου, η λαίλαπα του οποίου ήταν εξίσου αξιοπρόσεκτη, καθώς ανακατάταξε ολόκληρο τον ελληνικό πλούτο μεταξύ των ελληνικών κοινωνικών τάξεων, δημιουργώντας στην Ελλάδα μια νέα τάξη νεόπλουτων. Φεύγοντας απο την Ελλάδα, η λαίλαπα ισοπέδωσε και την γειτονικη Τουρκία, όπου τα κέρδη έφτασαν στο 3000% (πριν μετατραπούν σε ρεκόρ αυτοκτονιών). Ο στρατός των ΜΒΑ δημιούργησε απο τότε μόνιμη παρουσία στη χώρα μας.

Στις αρχές της δεκαετίας του 90, υπήρξα αυτόπτης μάρτυρας της πρώτης φούσκας του αμερικανικού καπιταλισμού. Της κρίσης των dotcom.Εργαζόμουν τότες μεταξύ Βοστώνης και Silicon Valley, όταν η μόδα ήταν να "φουσκώνονται" τα προϊόντα και οι υπηρεσίες στον χώρο της Πληροφορικής, με σκοπό η μετοχή της εταιρίας να διαπρέψει μπαίνοντας στο χρηματιστήριο. Ηταν το λεγόμενο IPO (initial public offering) frenzy. Eμπαινες στο χρηματιστήριο με μετοχή 10 δολλάρια, και μέχρι το απόγευμα η μετοχή είχε πάει στα 30. Πριν το ΙPO, eκατοντάδες εταιρίες προσπαθούσαν να μαγειρέψουν προϊόντα και νούμερα παντοιοτρόπως.

Μια μέρα, το FBI μπήκε στα γραφεία μας και κατέσχεσε τα παντα. Η εταιρία κατηγορήθηκε για εικονικά κέρδη 20 εκατομμυρίων. Ενοικιάσαμε τότε τις νομικές υπηρεσίες μιάς διεθνούς εταιρίας με μεγάλη πείρα για να κάνουμε κρυφά ενα mock trial - μια ψεύτικη εσωτερική δίκη για να υπολογίσουμε την έκβαση της αληθινής δίκης. Κόλπα του ΜΒΑ κι αυτά. Ξέραμε ότι θα χάναμε. Η έλίτ είναι πάντα ανοιχτόμυαλη με την πραγματικότητα. Ακολούθησε ενα πρόστιμο 9 εκατομμυρίων δολλαρίων, και αποβολή απο το Nasdaq. Η μετοχή απο τα 30 έπεσε στο 1.5.

Το Silicon Valley έσκασε στη συνέχεια και εκείνο, κλείνοντας χιλιάδες εταιρίες. Για να διορθώσει την ύφεση, η κεντρική τράπεζα της Αμερικής εφήρμοσε την κλασσική μονεταριστική φόρμουλα. Εριξε τα επιτόκια για να διοχετεύσει την ανάπτυξη και κατανάλωση αλλού. Ο στρατός των ΜΒΑ μετακόμισε στην αγορά ακινήτων.

Η φούσκα των ακινήτων έσκασε κι αυτή απο θανηφόρο σπεκουλάρισμα δέκα χρόνια αργότερα. Ηταν η δεύτερη κρίση του Καπιταλισμού (που οφείλονταν στη λύση της προηγούμενης). Ελλείψει ελέγχων (για να δημιουργηθεί ανάπτυξη), εκατομμύρια δάνεια εγκρίθηκαν χωρίς τον στοιχειώδη έλεγχο. O maestro της κεντρικής τράπεζας γνώριζε καλά πως η φούσκα θα έσκαγε, αλλά (όπως παραδέχτηκε αργότερα), δεν ήθελε να χαλάσει το πάρτυ. Για τη σιωπή του υμνήθηκε απεριόριστα. Ολοι έκαναν νούμερα. Τράπεζες, μεσίτες, κατασκευαστές, ασφάλειες. Ακόμα κι οι αγοραστές. Μόλις το ακίνητο ανέβαινε λίγο το πουλούσαν.

Η καυτή πατάτα έσκασε εντυπωσιακά παίρνοντας μαζί της τουλάχιστον 16 μεγάλες τράπεζες, και αναρρίθμητες μικρές. Ολόκληρο το τραπεζικο σύστημα τινάχτηκε τότε στον αέρα. Η δεύτερη κρίση του καπιταλισμού με βρήκε τότε να φτιάχνω ενα τραπεζικό σύστημα που ασχολούνταν με φοιτητικά δάνεια. Μαζί με τα κατασχεμένα σπίτια, οι αμερικανοί σταμάτησαν να πληρώνουν και τα δάνεια. Ενα πρωί, η διεύθυνση μας κάλεσε σε συνάντηση. Η ΑΙG, η μεγαλύτερη ασφάλεια της Αμερικής (που εγγυόνταν τα δάνεια), χρεωκοπούσε. Συνεπώς η τράπεζα έχανε όλα τα απλήρωτα δάνεια. Απο τις 10 το πρωί μέχρι τις 12 το μεσημέρι, 350 απο τους 400 εργαζόμενους της τράπεζας είχαν απολυθεί. Το δικο μου project διεκόπη. Στις 12:01 μ.μ., η κάρτα εισόδου που είχα στη ζώνη μου είχε απενεργοποιηθεί.

Αλλα δόξα τω Θεώ, οι αμερικανοί μάγοι των ελεύθερων αγορών ανακάλυψαν ξαφνικά τα καλά του σοσιαλισμού, και έγιναν... κρατικοδίατοι. Ο στρατός των ΜΒΑ γατζώθηκε απο την κυβέρνηση Μπούς, και δεν απογκιστρώθηκε παρά μόνον όταν το Κογκρέσσο τους έδωσε το "πακέτο σωτηρίας" των 700 δις δολλαρίων. Και επειδή η Αμερική έχει και μια αλλεργία προς τα σοσιαλιστικά ιδεώδη, το πακέτο ονομάστηκε "bail out plan". Η λέξη "εθνικοποίηση χρέους" που χρησιμοποιούσε τότε η πιο ρεαλιστική και συμπάσχουσα Αγγλία, δεν αναφέρθηκε ποτέ.

O κ. John Paulson (με περιουσία άνω των 400 εκατ. δολλαρίων), που επεξεργάστηκε το πακέτο σωτηρίας των 700 δις δολλαρίων, ήταν υπουργός οικονομικών επι προέδρου Μπούς και πρώην CEO της Goldman Sachs. Το σχέδιο έσωσε την Goldman Sachs και καταβαράρθρωσε τους ανταγωνιστές της. Για την ψήφιση του "πακέτου" έγινε μια φοβερή μάχη στο Κογκρέσο. Ηταν η πρώτη φορά στα όσα χρόνια ζούσα στην Αμερική που έβλεπα τους αμερικανούς να είναι τόσο αγανακτησμένοι που η κυβέρνηση επιχειρούσε να περάσει πάνω τους τα χρέη άλλων. Μετά απο την πρώτη φηφοφορία (που απέρριψε το πακέτο), η ψηφοφορία επαναλήφθηκε μετα απο λίγες μέρες και το νομοσχέδιο πέρασε. Το τί μεσολάβησε θα άξιζε τουλάχιστον ενα πόστ. Φυσικά, με τον καιρό, η Goldman Sachs μπήκε και μέσα στη νέα κυβέρνηση.

Αλλά οι σπεκουλαδόροι ποτέ δεν πεθαίνουν. Απο τα 700 δις, και εν μέσω κρίσης, 7 περίπου δις μοιράστηκαν ως μπόνους στελεχών, κάτι που εκνεύρισε τους πάντες. Και ένα χρόνο μετά τη διάσωση, το σύστημα μπόνους αποθρασύνθηκε εντελώς. Τη στιγμή μάλιστα που η ειδησεογραφία αποκάλυπτε πως πάνω στην αγορά ακινήτων που βούλιαζε, η Goldman Sachs είχε χτίσει και συμπληρωματικά παράγωγα. Η εταιρία δηλαδή στοιχημάτιζε στη χασούρα των ίδιων της των προϊόντων.

Αλλά τα χρήματα σωτηρίας του αμερικανικού λαού, εκτός απο τα μπόνους πήγαν και στο Ντουμπάι. Το οποίο αποτελούσε ενα φιλέτο εκλεκτό για τους σπεκουλαδόρους των άγορών. Οι τιμές ακινήτων στην τεχνητή πόλη διπλασιαζόνταν συνεχώς, μέχρι που η φούσκα έσκασε, πυροδοτώντας τούτη τη φορά εναν φόβο για την τρίτη και μεγαλύτερη κρίση του καπιταλισμού. Την κρίση του Χρέους. To ρόλο του Ντουμπάι τον έπαιξε λίγους μήνες αργότερα η Ελλάδα.

Ηταν η χρονική στιγμή που πολλές χώρες του κόσμου είχαν τεράστια χρέη και ελλείμματα, και έβγαιναν συγχρόνως στις διεθνείς αγορές για δανεισμό. Οι στρατοί των αγορών είδαν το σημάδι, και το σπεκουλάρισμα άλλαξε. Μάθαμε ετσι τα credit default swaps και τα περίφημα spreads. Υπάρχουν και τα "synthetic cds".

Αλλά ο στρατός των ΜΒΑ είχε εισχωρήσει και αλλού. Στη σοσιαλιστική και ισόνομη Ισλανδία, μια χώρα με τεράστια ιστορική παράδοση σε κοινωνική και οικονομική ισότητα, και καθόλου σε σπεκουλάρισμα. Ενδείξεις όμως αποκαλύπτουν πως ΜΒΑ της σχολής του Σικάγου και ο ίδιος ο Milton Friedman, τους είχε ήδη επισκεφτεί. Το τί έγινε δεν το ήξεραν ούτε οι ίδιοι οι Ισλανδοί. Μια μέρα έμαθαν ξαφνικά πως το χρέος των τραπεζών τους σε τοξικά του εξωτερικού ανέρχονταν σε πάνω απο 80 δις, ενώ το εθνικό προιόν της χώρας ήταν μόνον περίπου 20.

Καθώς γράφονται αυτές οι γραμμές ,οι πολεμικές ανακοινώσεις έρχονται απο την Ιρλανδία. Ο στρατός των ΜΒΑ πέρασε κι απο κεί. Εξαιρετική δουλειά. Η Ιρλανδία με ελάχιστο εθνικό χρέος, μια χώρα παραγωγική και με καλές ξένες επενδύσεις, θα πληρώσει τώρα τα ξέφρενο σπεκουλάρισμα των τραπεζών της. Ποιός μαγείρεψε τέτοιο πολιτικοοικονομικό μπέρδεμα είναι απορίας άξιον. Φαίνεται πως οι σπεκουλαδόροι δούλευαν παρέα με τους πολιτικούς. Οι πρώτοι ήδη έφυγαν. Οι άλλοι θα ακολουθήσουν αργότερα.

Κάθε παραγωγική ενέργεια του δυτικού καπιταλιστικού συστήματος έχει πιά μετακομίσει στην Ασία, και ό,τι δραστηριότητα απέμεινε έχει καπελωθεί απο ενα απίθανο στρατηγικό σπεκουλάρισμα που θυμίζει απλό καζίνο, εχει δημιουργηθεί παρασκηνιακά με τη συμμετοχή των πολιτικών, και ασκείται σε αγορές ελεύθερες μέν, ανεξέλεγκτες κι αόρατες δέ. Είναι ο στρατός εκείνων που έχουν αντικαταστήσει όλες τις ανθρώπινες θεωρήσεις σε Ιστορία, Οικονομικά και Κοινωνιολογία, με απλές και εφαρμόσιμες πρακτικές ΜΒΑ και δημοσίων σχέσεων.

Το ανθρωπολογικό υβρίδιο κατευθύνεται τώρα προς τις Περιφέρειες. Τούτος εμφανίστηκε στη γενέτειρα. Αναφορές απο βιβλία και τηλεόραση, συμπεριφορά φτιαγμένη μπροστά σε καθρέφτη, βαλκανοποιημένες ιδέες ΜΒΑ ανακατεμένες με ντόπια τζιβιτζιλίκια και κομματικές ισορροπίες. Εκατσε λέει σε πολλά meetings συμβουλεύοντας αριστερούς και δεξιούς. Και διαβάζει πολύ το παληκάρι. Απο Harvard Review μέχρι Vanity Fair. Ακούει μάλιστα και ethnic music. Είναι δηλαδή ενας παγκοσμιοποιημένος αμερικάνος (που του αρέσει στα κρυφά κι ο Μητροπάνος)...

-----------------------------------
Είναι το μεγαλύτερο πόστ που έγραψα ποτέ μου. Δεν το ξανακάνω...

Στον καθρέφτη

Σε τί ακριβώς αντιστέκεστε αδέλφια; Στην πλήρη διάλυση μιας πατρίδας βουτηγμένης στη ρουφιανιά, την κομματοκρατία, την αδικία και τη διαφθορά; Σε εργασιακά δικαιώματα και επιδόματα μυστικά και αόρατα που μοιράστηκαν παρασκηνιακά απο τα κομματικά γραφεία; Στην κατάρρευση της κοινωνίας των κολλητών, στο λαϊκό κράτος που έγινε ιδεολογία τα τελευταία 30 χρόνια;

Εχουμε ήδη αρχίσει να παραμιλάμε. Οι 10 εντολές που άφησε πίσω της φεύγοντας η Τρόϊκα, υπερβαίνουν κατα πολύ τη συλλογική νοητική και παραγωγική δύναμη της ελληνικής κοινωνίας. Ποιός θα κάνει Επανίδρυση του Κράτους σε μερικούς μήνες; Με ποιές παραγωγικές δυνάμεις θα ανασυνταχθεί το σάπιο πτώμα που ήδη πέθανε απο πέρσυ; Ο Γιωργάκης δεν βρίσκει ούτε πέντε πρόθυμους για δουλειά, ο Αντωνάκης ασχολείται μόνο με την Ντόρα, ο υπόλοιπος πολιτικός κόσμος περιμένει απλά την τελική κατάρρευση, όσοι έχουνε διέξοδο φεύγουν, η Ευρώπη ετοιμάζει πολιτικές που θα κάνουν το Μνημόνιο να μοιάζει με επίσκεψη στην εκκλησία.

Δεν ήξερε το Πασόκ τί υπέγραφε; Μα φυσικά δεν ήξερε. Τυπική συμπεριφορά ελληνικής κυβέρνησης. Βρήκε απλά ενα δάνειο για να συντηρήσει το σάπιο σύστημα για λίγο ακόμα χρόνο. Και το μεν δάνειο, παρόλο που είναι χαμηλότοκο (4-5%), δεν μπορούμε να το πληρώσουμε και ζητάμε επιμήκυνση, τις δε διαρθρωτικές αλλαγές απλά δεν τις γουστάρουμε γιατί είμαστε βολεμένοι. Για το Χρέος ούτε κάν μιλάμε. Σαν να μην υπάρχει.

Κοροϊδέψαμε για λίγο ακόμα οτι κάποια δήθεν αύξηση των εσόδων θα μείωνε το έλλειμμα. Βυθίσαμε την οικονομία στην ύφεση. Μόνον ηλίθιοι βάζουν 23% ΦΠΑ, βενζίνα 1.6 το λίτρο και υψηλούς φόρους στις επιχειρήσεις. Και τώρα, μέσα σε λίγους μήνες θα μετατάξουμε 50 χιλιάδες κόσμο, θα εξυγιάνουμε 50 ΔΕΚΟ, θα διορθώσουμε Υγεία και επαγγέλματα, θα αναδιοργανώσουμε τον Δημόσιο τομέα (!), θα καταγράψουμε την περιουσία του αναξιοποίητου κράτους; Συστήματα συνταγογράφησης, νέο σύστημα προμηθειών, δεκάδες αποκρατικοποιήσεις, νέο φορολογικό και τραπεζικό σύστημα; Ελεος αδέλφια. Τρείς δουλεύουν στο Πασόκ. Και τα υπόλοιπα 11 εκατομμύρια κάθονται και αντιμνημoνιάζουν. Τι αντίσταση ρε φουκαράδες. Η Ελλάδα πέθανε.

Happy Thanksgiving

Θάθελα τούτο τον καιρό να βρίσκομαι κάπου αποκομμένος, σε κάποια μικρή νησίδα κάποιας καινούργιας γής, ευγνώμων για κάποιο καινούργιο πολιτισμό που θα είχα ανακαλύψει, ανάμεσα σε άγνωστους και περίεργους ανθρώπους γεμάτους μυστήριο, και σημεία αναφοράς ξένα, αλλόκοτα και μυστηριώδη. Νοσταλγώ αφάνταστα τις εποχές που ανακάλυπτα καινούργιους κόσμους, νοσταλγώ την έμπνευση και τη μαγεία που ασκούν στο υποσυνείδητο οι νέες και ανυποψίαστες σκοτεινές δυνάμεις που σου δίνουν νοητά την αίσθηση πως ξαναρχίζεις μια καινούργια ζωή. Εχω ανάγκη μια καινούργια γλώσσα, μια καινουργια μουσική, ενα καινούργιο όραμα. Ενα άλμα στο άγνωστο κενό.

Μια εβδομάδα ανάσας και ανασύνταξης, για να γιορτάσουμε τη γιορτή του Thanksgiving, τη μόνη αμιγώς αμερικανική εορτή που γεννήθηκε (ή εφευρέθηκε αν προτιμάτε), σαν μια θρησκευτική ευχαριστία στον νέο τόπο που ρούφηξε κάποτε ό,τι περίσσευε απο τη μάνα Ευρώπη. Ηταν η πρώτη γιορτή που βίωσα στη μακρινή αυτή χώρα, μια μέρα που γιορτάζεται συνειδητά απο όλους όσους πάτησαν τις όχθες της, γιατί περιέχει εναν συμβολισμό που αξίζει να κρατήσουμε. Σε όλους τους Ελληνες, απανταχού της Αμερικής, εύχομαι καλό Thanksgiving.

Ατέλειωτο το πλιάτσικο

Αντιγράφω απο την ειδησεογραφία, μέρος της απαίτησης της Τρόικας να περικοπούν στο μισό κάτι φανταστικοί μισθοί πλουτοκρατικού επιπέδου, που συναντώνται μόνον σε παγκόσμιο ανταγωνιστικό επίπεδο πολυεθνικών εταιριών.

Αληθεύουν όλα αυτά; Μισθός 106 χιλιάδες το χρόνο σε 87 κηφήνες της Κοινωνίας των Πληροφοριών; Με τί ρε ασχολήθηκαν όλοι αυτοί τα τελευταία χρόνια; Στο Silicon Valley δούλευαν; 81 χιλιάδες ευρώ τον χρόνο για ιπποδρομίες; Στην ΝΑΣΑ δούλευαν αυτοί; Μισθός 76 χιλιάδες στον ηλεκτρικό; Στο City του Λονδίνου εργαζόνταν αυτοί; Και είχαν και ζημιές. Ποιοί είναι ρε αυτοί που έκαναν τέτοιο μισθολογικό πλιάτσικο στην πασοκική σοσιαλιστική κοινωνία των 600 ευρώ; Μας χάλασε μήπως η Τρόικα το πάρτυ; Επρεπε νά έρθουν οι ξένοι για να τα μάθουμε; Nα ξεσηκωθούμε πατριώτες κατα του Μνημονίου;

Κοινωνία της Πληροφορίας. Από 106.000 ευρώ ανά εργαζόμενο το 2009 η μέση μισθολογική δαπάνη υποχωρεί στα 45.600 (-57%) το 2011. Στο α’ εξάμηνο του έτους η εταιρεία είχε ζημιές 3,3 εκατ. ευρώ.
ΤΕΟ (Ταμείο Οδοποιίας). Από 70.500 οι ετήσιες αποδοχές θα υποχωρήσουν στις 35.200 το 2011 (-50%). Η εταιρεία είχε κέρδη στο α’ εξάμηνο του 2010 3,1 εκατ. ευρώ
ΟΑΣΑ. Από τις 50.000 ευρώ που ήταν οι ετήσιες αποδοχές το 2009 μειώνονται στις 26.800 για το 2011 (-46,4%). Η εταιρεία στο α’ εξάμηνο είχε ζημιές 1,6 εκατ. ευρώ και σύνολο υποχρεώσεων 2,6 δισ. ευρώ.
ΟΔΙΕ (ιπποδρομίες). Το 2009 δαπανούσε για κάθε εργαζόμενο 81.300 ευρώ. Το 2011 η δαπάνη θα υποχωρήσει στα 48.000 ευρώ. Η εταιρεία είχε ζημιές στο α’ εξάμηνο του 2010 πάνω από 11 εκατ. ευρώ.
ΕΘΕΛ. Κάθε εργαζόμενος στην εταιρεία Θερμικών Λεωφορείων το 2009 κόστιζε 49.000 ευρώ. Το 2011 θα κοστίζει 34.150 (-30%). Η εταιρεία είχε ζημιές 67 εκατ. ευρώ στο α’ εξάμηνο).
ΗΣΑΠ. Στον Ηλεκτρικό ο κάθε εργαζόμενος κόστιζε πριν από δύο χρόνια 76.250 κατ’ έτος. Από του χρόνου η δαπάνη αυτή περιορίζεται στα 54.600 ευρώ (-28%). Οι ζημιές στο α’ εξάμηνο άγγιξαν τα 21 εκατ. ευρώ.

Καμμία σχέση εμείς με την Ιρλανδία. Οι Κέλτες έσκασαν απο άγριο τοξικό τραπεζικό σπεκουλάρισμα. Το ελληνικό piggy έσκασε απο φαί. Εφαγε, έφαγε και έσκασε στην ανηφόρα το καυμενούλι, προσπαθώντας να καταβροχθήσει και τη τετραόροφη τούρτα με το κερασάκι...

Απόλυτη υποταγή

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ιδιαίτερα οξυδερκής ή θρήσκος για να κάνει την κοινωνιολογική παρατήρηση πως η συγκέντρωση και προσευχή των μουσουλμάνων στα Προπύλαια ήταν μια τρομερή επίδειξη λαϊκής συσπείρωσης και πειθαρχίας ετερόκλητων στοιχείων, πέραν κάθε προσωπικού ή εθνικού χαρακτηριστικού, μια στρατιωτική σχεδόν άσκηση ιδεολογικής προσύλωσης σε μια ιδεολογία ισοπεδωτικά ενωτικής και πανίσχυρης. Το Ισλάμ, αντίθετα με τον Χριστιανισμό, δεν είναι απλά μια θρησκεία, αλλα ένα "σύστημα απόλυτης υποταγής" που καλύπτει όλες τις εκφάνσεις της ανθρώπινης δραστηριότητας και συμπεριφοράς (οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής).

Το ανθρωπάκι που προσεύχεται πέντε φορές τη μέρα με το πρόσωπο κολλημένο στα πλακάκια μιας δημόσιας πλατείας, δεν ασκεί βέβαια πολιτική, ακολουθεί απλά τα προστάγματα μιας ιδεολογίας που κουβαλάει απ' το χωριό του. Πολιτική όμως ασκούν οι ηγέτες του, τα κέντρα των οποίων βρίσκονται στην Αίγυπτο, στο Πακιστάν και στην αραβική χερσόνησο, και μάλιστα επιθετική. Οι οργανωμένες προσευχές των μουσουλμάνων στην Ελλάδα είναι μέρος μιας γενικότερης ενορχήστρωσης, στρατηγικός σκοπός της οποίας είναι η επίδειξη δύναμης του Ισλάμ μέσα στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Το Ισλάμ εξαπλώνεται παντού στην Ευρώπη, είναι πανταχου παρών, και κάνει ό,τι γουστάρει.

Το Ισλάμ ασκεί επιθετικό πολιτιστικό πόλεμο με πρώτο στόχο την Ευρώπη. Εναν εύκολο στόχο, καθότι οι ευρωπαϊκοί λαοί δεν έχουν ιδιαίτερες θρησκευτικές και μεταφυσικές ανησυχίες, ούτε συνωστίζονται πλέον ομαδικά στις εκκλησίες. Ο ευρωπαϊκός Χριστιανισμός δεν διαθέτει πλέον μεγάλη λαϊκή βάση συσπείρωσης, δεν έχει καμμία προδιάθεση προς "απόλυτη υποταγή" κανενός είδους, και βέβαια δεν κλείνει τις επιχειρήσεις του πέντε φορές τη μέρα για προσευχές.

Τα επόμενα βήματα ειναι εντελώς προβλέψιμα. Aκόμα και αν η ελληνική πολιτεία δεν χρηματοδοτήσει κάποιο νέο τζαμί τύπου Athens Mall, (όπως μαθαίνω πως ετοιμάζεται να κάνει), υπάρχει άφθονη χρηματοδότηση απο την Τουρκία, τη Σαουδική Αραβία και το Πακιστάν για να χτιστούν χιλιάδες τζαμιά ανα την Ελλάδα. Οι προσευχές θα επεκταθούν στους δρόμους και τις γειτονιές (κατα τα πρότυπα του Παρισιού), καθώς και στα σχολεία. Η ισλαμική διανόηση θα προμηθεύσει ιμάμηδες και μουλάδες για όλη ελληνική επικράτεια (κατα τα πρότυπα του Λονδίνου), θα χτιστούν ισλαμικά βιβλιοπωλεία και πολιτιστικά κέντρα, και σε κάποια στιγμή θα δημιουργηθεί και ενα ισλαμικό πολιτικό κόμμα για πολιτική εκπροσώπηση. Η δεύτερη γενιά των εν ελλάδι γεννημένων ισλαμιστών θα προμηθεύσει την νομική και ακαδημαική εκπροσώπηση των υποταγμένων. Λογικό βέβαια ειναι να δημιουργηθεί και ενα ισλαμικό public relations team, για τηλεπαράθυρα, θρησκευτικά πρωινάδικα και άλλες εκδηλώσεις. Το ισλάμ διαθέτει αφοσιωμένους στρατιώτες να το ακολουθήσουν απο τις γειτονιές μέχρι το Κοινοβούλιο.

Οι παρατηρήσεις μου είναι καθαρά κοινωνιολογικές. Η Ελλάδα μπορεί στρατηγικά να εξισλαμισθεί μέσα σε μερικές γενιές. Μήπως ο κύριος Ερντογάν κανόνισε να μας παραχωρήσει το εκκλησάκι της Σουμελά στα βάθη της Τουρκίας, και την σχολή της Χάλκης, σε αντάλλαγμα τον εξισλαμισμό της ελληνικής κοινωνίας;
----------------
Προσευχές "Κουρμπάν Μπαϊράμ" οργανώθηκαν μέχρι και την Πρέβεζα, και η ισλαμική διανόηση έστειλε ήδη τους πρώτους αντιπροσώπους της απο την Αίγυπτο. Το βιντεάκι που παραθέτω απο το Παρίσι.

Το παρακράτος

Eνας ένας, οι υπηρέτες του Κρατισμού, παρελαύνουν απο τα τηλεπαράθυρα για να υμνήσουν το τερατούργημα. Το πελατειακό κομματικό κράτος. Βρίσκονται παντού, σε άρθρα, σε παράθυρα, ο πρωθυπουργός στο ΒΒC. Βγάζει ο καθένας τη σειρά του. Σαν τα ανθρωπάκια στην ταινία "Ο Νονός", που σκυφτοί έρπονταν να φιλήσουν το χέρι του αρχιμαφιόζου που τους συντηρούσε. Να γίνουν απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων; Αδύνατον! Μακριά κακό απο μένα...

Το τερατογενές κρατικοκεντρικό μοντέλο διοικητικής οργάνωσης, στρατηγικού σχεδιασμού, οικονομικής ανάπτυξης, στελέχωσης αγοράς εργασίας, πολιτικοκοινωνικής θεώρησης και ιδεολογικής σοσιαλιστικής αποβλάκωσης που μονοπωλιακά προβάλλεται τα μεταπολεμικά χρόνια στην Ελλάδα, απο ΟΛΑ τα ελληνικά κόμματα, η μαύρη τρύπα της κρατικής κολάσεως που κατασπάραξε όλο τον δυναμισμό του Ελληνισμού, ξεψυχάει τώρα και καταριέται φτύνοντας ξόρκια και χολή. Το πολιτικό σύστημα δεν μπορεί πλέον να συντηρήσει τον πελατειακό κρατισμό και αργοπεθαίνει. Είναι η τελευταία πράξη της παρακμής πριν την εφιαλτική έκρηξη. Αλλά σπασμωδικά αντιστέκεται. Και δίνει συνεντεύξεις. Δεν θα ενδώσει. Μέχρι να μας πάρει όλους κάτω, μαζί του, στην τρύπα της τελικής καταστροφής.

Τα παιδιά του σοσιαλιστικού κράτους (καμμία σχέση με τους λεπρούς του καπιταλισμού), με τον ένα μήνα διακοπές, τις πλασματικές υπερωρίες, τις αναρρίθμητες αναρρωτικές άδειες, τα κρυφά επιδόματα, τις κάρτες εργασίας που τις χτυπάει ο συνάδελφος. Το απέραντο αισχρό μνημειώδες κράτος των πελατειακών κηφήνων. Που λήστεψε όλους τους γέροντες για να συντηρήσει για εναν ακόμα χρόνο τον ΟΣΕ. Το παρασκηνιακό κράτος των παρατρεχάμενων χαβαλέδων και αφισσοκολητών. Βαθιά πελατειακό, κομματικό, διεφθαρμένο. Οι γαλαζοπράσινοι πελάτες, αλλά και οι κόκκινοι. Το τερατούργημα που καθορίζει την κυρίαρχη οικονομική συμπεριφορά του μέσου ανθρωπάκου, τις κοινωνικές και εργασιακές του σχέσεις, τις ισορροπίες του με ανθρώπους και θεσμούς, την ατομική και συλλογική του ύπαρξη. Και φυσικά τον ορίζοντα των φιλοδοξιών του. Το παρακράτος των κηφήνων. Πανταχού παρών και υπερπροστατευόμενο. Με το αριστερόστροφο εργατοπατεριλίκι του. Που κλείνει δρόμους, σύνορα, λιμάνια, κατεβάζει διακόπτες, παγιδεύει άρρωστους στο ασανσέρ. Το παρακράτος κουκουλοφόρος που τα μάσησε τελικώς όλα. Να γίνουν απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων; Μα τι λέτε τώρα! Μόνον μετατάξεις, πρόωρες και εθελούσιες. Εδώ σοσιαλιστική Ελλάντα. Δεν είδατε τι καλά περνάνε οι λιμενικοί μας;

Να μην σας δώσει ρε πούστηδες η Τρόικα την τρίτη δόση, να ψoφήσετε, καρκινώματα του έθνους, στον κρατικό σας βόθρο. Να χρεωκοπήσουμε όλοι μαζί και να βουλιάξουμε. Σας την έπεσε ρε η Γερμανία; Σας χαλάει ο Δανός το υπερκράτος; Ευχαρίστως κηφήνες της διαπλοκής, τώρα που αρχίσαμε την παρακμή, να την πάμε μέχρι τέλους. Ολοι μαζί, καθαρτικά και ωραία. Αντε να φύγει και το καπάκι κάποτε, να ξεκαθαριστούμε. Με εσάς, τους πολιτικούς σας, τα παρασκηνιακά κουμπαριλίκια σας, τα παπαγαλάκια σας, τους άθλιους δεξιούς και αριστερούς σας επαγγελματίες προστάτες. Εγώ ξέρω με ποιόν είμαι. Εχω εναν αδελφό καπου στην Ελλάδα που δούλεψε στον ιδιωτικο τομέα απο τον Ιούλιο μέχρι σήμερα, 12 ώρες μεροδούλι, και δεν πήρε ούτε ένα ευρώ μέχρι στιγμής, για να μην χάσει το παρακράτος σας το δώρο των Χριστουγέννων. Δεν πρόλαβε λέει η Λούκα το ΕΣΠΑ. Τι μου λέτε. Και με τί ακριβώς ασχολείται η κυρία; Θέλετε ρε μονιμότητα; Αντε γρήγορα να γυρίσει κάποτε το ταψί ανάποδα να τελειώνουμε. Eγώ πάντως έρχομαι αμέσως, έχω τη δική μου λίστα...

----------------------------
Η διαίρεση των ελλήνων εργαζομένων σε σοσιαλιστικούς κηφήνες και καπιταλιστικούς λεπρούς, μοιάζει με την αποικιακή διαίρεση του λαού της Rwanda σε Τούτσι και Χούτου. Για όσους δεν θυμούνται, οι Γερμανοί και οι Βέλγοι χώρισαν τον λαό του αφρικανικού κρατιδίου σε δύο ομάδες που επέλεξαν βάσει καθαρά ανθρωπολογικών χαρακτηριστικών. Αν και ήταν ο ίδιος λαός, με την ίδια γλώσσα, συνήθειες και παραδόσεις, οι Τούτσι ήταν ελαφρώς ψηλότεροι, γεροδεμένοι, και είχαν πιο μεγάλες μύτες, και επελέγησαν έτσι να αποτελέσουν την άρχουσα και προνομιακή τάξη του κρατιδίου, που θα κυβερνούσαν και τους άλλους, τους Χούτου, που ήταν κάπως κοντότεροι και αδυνατότεροι. Στους Τούτσι λοιπόν, δόθηκαν όλες οι κρατικές δουλειές, μόρφωση και προνόμια. Οι Χούτου δεν πήραν τίποτα. Με τον καιρό, η κοινωνία της Rwanda διεμόρφωσε δύο ξεχωριστές κοινωνικές ομάδες, που αν και εθνικά ήταν ομοιες, η μία ήταν προνομιακή, και η άλλη καταπιεσμένη. Ετσι κυβέρνησαν οι αποικιοκράτες τη Rwanda. Τη συνέχεια την ξέρετε.

Delft

Γεωγραφικά και πολιτιστικά περικυκλωμένη απο μεγάλες χώρες με υπέρογκους εθνικισμούς και υπέρμετρες φιλοδοξίες, η μικρή και οργανωμένη Ολλανδία - εξίσου υπερήφανη αλλά σιωπηλή, επέλεξε εναν δρόμο που πάντα θαύμαζα, και προσπάθησα νοητά να μεταφέρω και ως συμπεριφορά στη ζωή μου.

Αντί να ωρύεται ανταγωνιστικά για τη γλώσσα της, τον δικό της εθνικισμό και ύπαρξη, και τη δική της σπουδαιότητα στο κόσμο, η Ολλανδία (δηλαδή οι Ολλανδοί), ρούφηξαν απο τους Γάλλους, τους Αγγλους και τους Γερμανούς, ό,τι μπορούσαν που ήταν χρήσιμο σε γνώσεις, έμαθαν τις γλώσσες τους, και σχεδίασαν τη ζωή τους πάνω σε σύγχρονες βάσεις δημιουργίας, γνώσης και ανταγωνισμού. Διατηρώντας ταυτόχρονα και τους δικούς τους συμβολισμούς, τη δική τους στριφνή γλώσσα, τη δική τους υπερηφάνεια, διαφορετικότητα και αξιοπρέπεια.

Εζησα κάποτε κοντά τρία χρόνια σ' αυτη τη χώρα, και την αγαπώ σαν δικό μου τόπο. Πολύτιμες οι αναμνήσεις που κουβαλώ μαζί μου, νοσταλγικές και καθοριστικές στιγμές της εφηβείας. Ναί, πολλά άλλαξαν απο τότε, ήρθαν και εκεί προβλήματα, κίνδυνοι και φόβοι, αλλά η παλιά ολλανδική ρήση που πρωτόμαθα όταν έφτασα εκεί, είναι ακόμα αληθινή. "Ο Θεός έφτιαξε τον κόσμο, και ο Ολλανδός την Ολλανδία".

Εγραψα κάποτε και ενα ολλανδικό λεξικό καθώς μάθαινα τη γλώσσα της, και σήμερα έχω ξεχάσει πολλά που προσπαθώ να ξαναθυμηθώ. Γιατί έχω ανάγκη αυτές τις αναμνήσεις. Η ανάγνωσή μου τώρα είναι ενα ολλανδικό λεξικό 40 χιλιάδων λέξεων, που το διαβάζω σχολαστικά απο το άλφα μέχρι το ωμέγα. Και όλα ευτυχώς επιστρέφουν.

Εκεί που κάποτε είμασταν εμείς, οι πρώτοι ίσως έλληνες που ανακάλυψαν σαν φοιτητές τη μικρή υγρή χώρα, βρίσκονται σήμερα άλλοι. Χαίρομαι γι αυτό. Και το σπουδαίο πανεπιστήμιο που στα μαθήματά του θεωρούσε κάποτε δεδομένη την γνώση της γερμανικής γλώσσας, σήμερα προσφέρει τα μεταπτυχιακά του προγράμματα στα αγγλικά. Για νάρθουν παιδιά απ' όλο τον κόσμο. Γιατί η γνώση ειναι παγκόσμια και μεγάλη, ενώ η Ολλανδία και η γλώσσα της μικρή. Είναι ενα επίπεδο σκέψης που θεωρώ ανώτερο και πολύ προχωρημένο. Ο καλύτερος τρόπος να προστατεύσεις τη γλώσσα σου, είναι να μάθεις τέλεια τις γλώσσες όλων των άλλων.

Τον Μάιο του 2008, μια μικρή φωτιά που ξεκίνησε απο κάποια καφετέρια, πυροδότησε μια μεγάλη πυρκαγιά που κατέστρεψε ολοσχερώς το μοντέρνο κτίριο της Αρχιτεκτονικής σχολής του Ντέλφτ, καταστρέφοντας μεγάλο μέρος της βιβλιοθήκης του, και τεράστιες συλλογές σχεδίων, βιβλίων και πολιτιστικών στοιχείων. Ηταν μια καταστροφή ανυπολόγιστη. Με χαρά πληροφορούμαι πως σήμερα (μέσα απο εναν διαγωνισμό), ενα καινούργιο και μοντέρνο κτίριο θα χτιστεί στη θέση εκείνου που κατεδαφίστηκε, παίρνοντας μαζί του και σωρεία αναμνήσεων για όλους εκείνους που πέρασαν τις πόρτες του.

Delft University
Locus Publicus - Delft
Pictures of Delft

Oude Kerk

J. van der Heyden
Veduta del canale Oude Delft e la Chiesa Vecchia (Oude Kerk)
Oslo, Nasjonalmuseet for kunst, arkitektur og design

Τό' λυσα κι αυτό

Εσύ παιδί μου με τί ασχολείσαι; Δικηγόρος. Απο σχολείο; Τέλεια. Και τώρα; Περιμένεις διορισμό; Διορίζονται και οι δικηγόροι κολλητέ, δεν τόχω ξανακούσει. Εσύ Αποστόλη; Λογιστής. Κρατάς τα λεφτά ανθρώπων δηλαδή; Κλέβουν όλοι; Αυτό τόχω ξανακούσει. Παναγιώτη αγόρι μου εσύ τι ακριβώς ψάχνεις; Περιμένεις εκείνα τα λεφτά; Ακόμα τίποτα; Και τι θα κάνεις δικέ μου με τόσα λεφτά; Θα ανοίξεις κωλάδικο; Χρήσιμο ακούγεται αυτό. Με Τσέχες και Ρωσίδες. Μπράβο αγόρι μου, καλά θα ζήσεις στην επαρχία. Εσύ Ακη μου, σε βρίσκω στην ίδια θέση όπως πέρσι. Το τύπωσες εκείνο το βιογραφικό που λέγαμε; Ακόμα τίποτα, σιγά σιγά κολλητέ, υπάρχει χρόνος. Πήγες σε τρία internet cafe αλλά είχανε ξεμείνει απο μελάνι; Ρε πούστη μου ατυχία ο άνεργος.

Εξοχα είναι εδώ στην καφετερία. Πές μου ρε Σπύρο τα δικά σου. Σ' έγραψε ο Κώστας για ανασφάλιστο; Και τί του είπες ρε μαλάκα; Θα σε πηδήξει ο Μάκης; Τί λέ ρε Σπύρο να επέμβω, όχι δα και μεταξύ μας.

Τί άλλο έχεις ρε Σπύρο; Σε κυνηγάει η γυναίκα; Δικηγόρο έχεις; Δεν έχεις; Και πως θα νικήσεις αρχηγέ; Χαρτιά κρατάς για το μαγαζί; Οχι; Ωραίος είσαι φίλε, χρειάζεσαι λογιστή μάνα μου, να κλέβεις νόμιμα. Λοιπόν, χρειάζεσαι λογιστή για το μαγαζί, δικηγόρο για τη γυναίκα, και τώρα που σε έσβησα, και εναν ασφαλισμένο για το μαγαζί. Που να τρέχεις, που να τους βρείς; Θα στους βρώ εγώ ρε Σπύρο, έχω τρείς δικούς μου. Εντάξει; Τέλεια.

Δε μου λές ρε Σπύρο, εχεις και εκτυπωτή να τυπώσω κάτι; Τέλεια Σπυράκλα. We are in business...

Αναμένοντας το ψάρι...

Στην ηλεκτρονική και παγκοσμιοποιημένη εποχή μας, η διαμάχη "ΠΑΣΟΚ ή Εκλογές" με ακολουθεί ακόμα και στα πανέμορφα βουνά και λίμνες της Νέας Αγγλίας. Για μια καλή ψαριά παλεύουμε όλοι μας, άλλοι στην Ευτυχία, άλλοι στην αγορά εργασίας, άλλοι στο κομματιλίκι, άλλοι στο εργατοπατεριλίκι, άλλοι στο καρεκλοκενταυριλίκι.

Καθόλου δεν θα πλήξει ο Ελληνισμός τον Νοέμβριο του 2010, περιφερειακές εκλογές στις 7 του μήνα, λίγο μετά η Eurostat θα ανακοινώσει το αληθινό έλλειμμα του 2009 (που απο 6% εχει φτάσει 16%), στις 15 έρχεται το ΔΝΤ για την αξιολόγηση, και καπου εκεί, ο Γιώργος, ο Μεγάλος Μνημονιέρης, με τα έσοδα βουλιαγμένα, την περαίωση στα τάρταρα, και όλες τις εισοδηματικές και φοροεισπρακτικές πολιτικές του στο κόκκινο, θα ανακοινώσει και τα νέα μέτρα για την μείωση των δαπανών.Αν είναι αυτά που υποψιάζομαι, τότε σωστά το παληκάρι ένοιωσε την ανάγκη να την κοπανήσει. Στα όμορφα βουνά του New Hampshire, ψαρεματάκι και κανό είναι καταπληκτικές ενασχολήσεις...

Αλλα ο Γιώργος μάλλον δεν θα φύγει, θα πετάξει το μπαλάκι στο πολιτικό σύστημα για μεγαλύτερη συναίνεση, δια της βίας βέβαια, καθότι έχουν κατα πολύ αυξηθεί εκείνοι που προτιμούν την ρομαντική ψευδαίσθηση μιας σοσιαλιστικής κοινωνίας απο την ρεαλιστική εικόνα μιας κοινωνίας που έχει ολοσχερώς αποδεκατιστεί. Η μεταβίβαση απο μια διεφθαρμένη πελατειακή κοινωνία σε μια μοντέρνα ανοικτή και ανταγωνιστική Ελλάδα απαιτεί φυσικά κάτι ενδιάμεσο. Και αυτό το ενδιάμεσο, αν είναι νάρθει, θάρθει μέσα στον επόμενο χρόνο. Και δεν θα μοιάζει καθόλου με εκδρομή στην εξοχή.

Θέατρο σκιών...

Ανύπαρκτος και υποτελικός, μια θλιβερή και αχρείαστη συνταγματική φιγούρα, χωρίς το θάρρος και την πυγμή που επιβάλει η ιστορική στιγμή της συμφοράς μας, αναλώνεται τυπικά σε κοινότυπες ξύλινες δηλώσεις που δεν αφορούν πλέον κανέναν.

Δεν είναι δυνατόν, ο ανώτατος θεσμικός άρχοντας της χώρας να μην κατανόησε πως οι τελευταίες βουλευτικές εκλογές που έδιωξαν τον Καραμανλή και έφεραν στην εξουσία τον Παπανδρέου, δεν αποτελούσαν μια απλή και συνηθισμένη εναλλαγή πολιτικών κομμάτων στην εξουσία, αλλα περιείχαν το διακύβευμα της διαβίωσης πλέον του Ελληνισμού. Και πως οι κατακλυσμιαίες αλλαγές που απαιτούνταν, απαιτούσαν επίσης την μέγιστη δυνατή συναίνεση κομμάτων και λαού, αν αυτός ο τόπος επρόκειτο να διατηρηθεί ζωντανός.

Δεν είναι δυνατόν να μην ήξερε το βάθος της διαφθοράς που επισκιάζει το πολιτικό μας σύστημα, και πως οι απαιτήσεις των περιστάσεων ξεπερνούσαν κατα πολύ τα τραγικά αναστήματα των υιών και εγγονών που ζητούσαν να μας κυβερνήσουν. Δεν είναι δυνατόν να μην διαισθάνθηκε πως χρειαζόμασταν μια θεατρική δραματοποίηση της τεράστιας ιστορικής στιγμής, μια τελετουργική και συνταγματική παρέμβαση του Προέδρου της Δημοκρατίας στα κοινά, για την διατήρηση της ενότητας και ομόνοιας των Ελλήνων.

Δεν είναι δυνατόν να μη γνώριζε τη σκανδαλώδη νομοθετική αυθαιρεσία του δικομματισμού, την κραυγαλέα έλλειψη κανόνων διαφάνειας της λειτουργίας των κομμάτων, τον μαύρο χρηματισμό τους, τον απέραντο νεποτισμό των εκπροσώπων τους. Αδύνατον αν μην γνώριζε τους αθωωτικούς νόμους που θεσπίστηκαν μέσα απο το Σώμα του οποίου ο ίδιος προήδρευε.

Αλλά ούτε μια κουβέντα, μια παρέμβαση, μια επίκληση, μια εστω αναφορά. Να συγκαλέσει κόμματα, να απαιτήσει αλλαγές, εν ανάγκη να πιέσει, να εκβιάσει. Και να πυροδοτήσει αλλαγές στο Σύνταγμα και τον πολιτικό κόσμο, ορίζοντας εν ανάγκη, μια κυβέρνηση ενότητας και προσωπικοτήτων, μακριά απο τα σάπια κόμματα και το διεφρθαρμένο κοινοβούλιο, διανθισμένης με προσωπικότητες κύρους, πείρας και γνώσης απο όλον τον ελληνικό κόσμο, να κάνει έκκληση στους Ελληνες στα πέρατα της γής, πως η πατρίδα κινδυνεύει.

Οπως έκαναν κάποτε, το 1814, ο Σκουφάς, ο Ξάνθος και ο Τσακάλωφ απο τη μακρυνή Οδυσσό...

Κατάσταση πολέμου

"Δεν πρόκειται ούτε μια στιγμή να διστάσω να κάνω αυτό που επιβάλλουν οι συνθήκες, αν συνεχιστεί η αντιπατριωτική απόπειρα υπονόμευσης αυτής της ενότητας, αυτού του αγώνα που κάνει ο λαός μας. Κριτής όλων μας ήταν, είναι και θα είναι ο ελληνικός λαός. Αυτός είναι που απαντάει πάντα στα αδιέξοδα.Και στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Γι΄ αυτό και στις 7 του Νοέμβρη απαντάμε μαζικά σε όλους εκείνους που υπονομεύουν την προσπάθεια".

Το προχώρησε πολύ το θέμα ο Γιώργος, δύο μέρες πριν τις περιφεριακές εκλογές, μπλόφα ξεμπλόφα τωρα είναι δέσμιος δυναμικών που αναζητούν εκλογές. Και εκλογές πρέπει να κάνει το συντομότερο δυνατόν. Η χώρα βρίσκεται σε πλήρη διάλυση. Και ουδείς νοήμων άνθρωπος πιστεύει πως το αποτέλεσμα των περιφεριακών έχει να κάνει τίποτα με τη μπλόφα του Γιώργου. Ο Γιώργος δεν μπορεί πλέον να κυβερνήσει.

Αφού το πράγμα έφτασε εκεί, ας δούμε την λογική του. Η συναίνεση και η εθνική ομοψυχία των Ελλήνων είναι αναγκαία. Η Ελλάδα τελεί υπο πραγματική διάλυση, σε όλα τα επίπεδα, και χρειάζεται επειγόντως ενα στρατηγικό σχέδιο. Και μια κυβέρνηση προσωπικοτήτων απο τον χώρο της Οικονομίας, της Διοίκησης, της τεχνικής μηχανοργάνωσης, της Ανάπτυξης. Ο Γιώργος κυβερνάει με τέσσερα άτομα, οι άλλοι αδιαφορούν, ούτε κάν μιλιούνται μεταξύ τους. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ δεν έχουν πλέον ούτε στοιχειώδεις λόγους πολιτικής ύπαρξης, και το κομματικό υπερκράτος πρέπει επειγόντως να διαλυθεί. Είμαστε στο τελευταίο βήμα πρίν την ελεύθερη πτώση.

Δεν ανήκω στην κατηγορία εκείνη που πιστεύει πως ο Γιώργος είναι ηλίθιος. Παρά τη γλωσσική του ανεπάρκεια και τους σαφέστατους αμερικανισμούς του (ο Γιώργος είναι ελληνοαμερικανός), και παρά τις όποιες αμφισβητήσεις, ο σημερινός πρωθυπουργός της Ελλάδας έχει ελληνική συνείδηση, αγάπη προς την Ελλάδα, και ισχυρή επιθυμία να την σώσει. Πατάει όμως πάνω στο βαθύ ΠΑΣΟΚ, το οποίο πρέπει να διαλύσει.

Τον κατηγορούν πως θα μπορούσε να κάνει πολλά για να αποφύγουμε το Μνημόνιο. Πως θα μπορούσε να δανειστεί με μικρότερα επιτόκια την περίοδο πριν τον Μαιο του 2009, πως έκανε λάθος δηλώσεις. Σωστά όλα αυτά, τον κατηγόρησα και εγώ. Αλλά σήμερα πιστεύω πως ό,τι και νάκανε, η απόφαση είχε ήδη παρθεί. Η Γερμανία ηθελε μια γρήγορη λύση για την Ελλάδα, που τον Απρίλιο του 2009 πυροδότησε μια καταπληκτικη ευρωπαϊκη κρίση, απειλώντας το Ευρώ (δημιούργημα της Γερμανίας). Η Γερμανία ήθελε Μνημόνιο, και Μνημόνιο πήρε. Ενα πειραματικό Μνημόνιο, που θα αποτελούσε μια πιλοτική λύση που θα τεστάριζε, και αργότερα (αυτό κάνει σήμερα), σιγά σιγά θα θεσμοθετούσε πανευρωπαϊκά. Οποιος κι αν ήταν στην θέση του Γιώργου τα ίδια θα πάθαινε. Τα υπόλοιπα περί Μνημονίου, είναι κατα την γνώμη μου περιττά. Αν ο Γιώργος ζητούσε 180 αντί 150 ψήφων στη Βουλη για το Μνημόνιο, θα το υπερψήφιζε και η ΝΔ.

Το τεράστιο όμως λάθος του Γιώργου ήταν ότι ήταν πολιτικά δειλός, ενέδωσε στην κομματική λογική του ΠΑΣΟΚ, και αντί να μειώσει τις κρατικές δαπάνες, και τα πάγια λειτουργικά έξοδα του αντιπαραγωγικού κράτους (όπως του πρότεινε η Τρόϊκα), εκείνος τους έπεισε να πιάσει τα νούμερα απο την πλευρά των εσόδων, αυξάνοντας τους φόρους, κάνοντας περικοπές και αυξάνοντας το ΦΠΑ σε βαθμό κακουργήματος. Η Τρόϊκα πρότεινε την συνταγή (70% έμφαση σε δαπάνες - 30% έμφαση σε έσοδα). Ο Γιώργος έκανε ακριβώς το αντίθετο. Και απέτυχε, δημιουργώντας ενα απίθανο υφεσιακό περιβάλλον που μας γέμισε με λουκέτα, φτώχεια και χρεωκοπίες.

Το Μνημόνιο ειναι ενα στρατηγικό κείμενο που περιέχει κατευθυντήριες γραμμές και προτάσεις για διαρθρωτικές αλλαγές σε όλα τα επίπεδα, αλλά δεν υπαγορεύει το μείγμα της οικονομικής πολιτικής που ακολουθήθηκε. Βουλιάξαμε κατόπιν, και γι αυτό φταίει ο Γιώργος και όχι η Τρόϊκα. Γιατί υποχώρησε η Τρόϊκα; Μα γιατί στην Ελλάδα δεν υπάρχουν νούμερα, και ετσι δεν μπορούσαν ούτε εκείνοι να σεναριολογήσουν. Υπέκυψαν έτσι στις προτάσεις Παπακωνσταντίνου. Τα μόνα databases που φτιάχτηκαν στα γρήγορα στην Ελλάδα, ήταν εκείνο που κατέγραψε τους δημοσίους υπαλλήλους, και το καινούργιο των συνταγογραφήσεων. Και τα δύο (υπόδειξη της Τρόϊκας), παράγουν σήμερα "μαργαριτάρια".

Στρατηγικά και διοικητικά, ο Γιώργος δεν μπορεί πλέον να κυβερνήσει. Καθεται πάνω σε απίθανες κομματικές και δομικές νάρκες που είναι αξεπέραστες, καθώς και σε ενα λαϊκιστικό περιβάλλον που νομίζει πως σύντομα θα ξαναγίνουμε νεόπλουτοι, θα μηδενήσουμε το έλλειμμα σε έναν χρόνο, και η ανάπτυξη θα είναι γρήγορη και πράσινη. Σε μια χώρα που δομικά και μηχανογραφικά είναι σάπια, που το κέρδος, η τίμια εργασία και η επιχειρηματικότηα έχουν ιδεολογικά κατωχυρωθεί ως ανήθικες ανθρώπινες επιδιώξεις.

Να πάμε λοιπόν σε εκλογές. Να σχηματισθεί μια κυβέρνηση εξωκοινοβουλευτικών, να δημιουργηθούν ομάδες εργασίας με συνοπτικές διαδικασίες, στην οικονομία, την ανάπτυξη, στην μηχανοργάνωση. Να γίνει η αναπόφευκτη αναδιάρθρωση του χρέους (δηλ. πτώχευση), και ενα επιτέλους χρονοδιάγραμμα μείωσης του εθνικού μας χρέους στο επίπεδο του 60% του ΑΕΠ, να τσακιστεί ο συνδικαλισμός που κατέστρεψε την Ελλάδα προστατεύοντας επιλεκτικά μόνον τους κομματικούς πελάτες, να απελευθερωθεί η Δικαιοσύνη οπου εκκρεμούν 600 χιλιάδες υποθέσεις και 30 δις ευρώ, να κλείσουν ΔΕΚΟ και οι 11 χιλιάδες αντιπαραγωγικοί δημόσιοι οργανισμοί. Θα χρειαστούμε και ενα καινούργιο Σύνταγμα. Και μια καινούργια φυλακή. Σίγουρα έχουμε κόσμο να την γεμίσουμε.

Διατηρώ σήμερα, οσο ποτέ άλλοτε στο παρελθόν, την πεποίθηση πως η Ελλάδα θα αλλάξει μόνον αν πρώτα διαλυθεί συνολικά. Το τυμπανιαίο πτώμα που χάσκει μπροστά μας, πρέπει να σαπίσει παντελώς. Οι κοινωνικές και ανθρώπινες επιπτώσεις θα είναι ανυπολόγιστες. Μόνον έτσι όμως θα αναγεννηθεί η Ελλάδα απο τις στάχτες. Ας μην κάνει ο Γιώργος ένα ακόμα λάθος. Η Ελλάδα θα πρέπει να κηρυχτεί σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και πολέμου. Με αφετηρία τις εθνικές εκλογές.

------------------------------------------
Θα ειναι προτιμότερο να προσπαθήσει να κάνει μια Επανάσταση και να πέσει όρθιος, ακόμα και να τον διώξουν, παρά να παραμείνει άτολμος ακολουθώντας το παράδειγμα Καραμανλή. Θα τον κατηγορήσουν βέβαια για φιλελευθερισμό. Ας κάνει τώρα ο ίδιος τις επιλογές του.

Αναμνήσεις

Eρχόμασταν εδώ παιδιά και βουτούσαμε στην απόσταση ανάμεσα στο περβάζι και το φάρο, χανόμασταν στα παιχνίδια και τις φωνές. Χρόνια αργότερα, έφηβοι πιά, ατενίζαμε το ηλιοβασίλεμα και το δρόμο που χάραζε το φεγγάρι στο νερό, πιο ώριμος ο λόγος μας, πιο μεστή η λογική μας, την οριακή εκείνη στιγμή που χωρίζει την εφηβεία απο το αντριλίκι, την ανέμελη ύπαρξη απο τη ζωή της βιοπάλης. Κάπου εδώ θυμάμαι, έδωσα και το πρώτο μου φιλί, αθώα και διστακτικά, νύχτα με φεγγάρι, όπως επέβαλε η ορμή της εφηβείας.

Και χάνονταν στο πέλαγος οι μουσικές της κιθάρας που κουβαλούσαμε μαζί μας, με τραγούδια τότε του Χατζή και του Διονύση. Και κάθε καλοκαίρι απο τότες, σαν νοητή υποχρέωση και τάμα, έρχομαι νύχτα σ' αυτό το φάρο, φόρο τιμής και ανάμνησης, ανάγκη μου εσωτερική. Νάναι καλα ο καλλιτέχνης που τον αποτύπωσε τόσο όμορφα. Για καιρό πίστευα πως είναι φωτογραφία, αλλά τελικά μάλλον πρόκειται για πίνακα ζωγραφικής. Δυστυχώς, δεν ξέρω το όνομά του να τον αναφέρω.

Οι "επισκέψεις" σ' αυτά που μας άγγιξαν και συνεχίζουν να μας αγγίζουν, είναι ένεση ζωής. Τώρα που όλοι μας ψάχνουμε κάτι να πιαστούμε, σ' αυτούς τους δύσκολους καιρούς, οι νοητοί αυτοί κόσμοι της ελπίδας, αναμνήσεις και αναπολήσεις απο τα βάθη του νού και της ψυχής, αποτελούν ενα σίγουρο λιμάνι. Ο,τι μας κρατάει ακόμα ζωντανούς, πιστεύω, δεν είναι ο εξορθολογισμός αυτού του κόσμου, αλλά η Τέχνη με τους συμβολισμούς της και την απέραντη ομορφιά της. Ταξίδι μέσα απ' την καρδιά...

The Final Solution

Λίγες μέρες πρίν τις περιφεριακές εκλογές, ο πρωθυπουργός της χώρας απειλεί με εθνικές εκλογές, μια ενέργεια που βρίσκω πρακτικά και χρονικά βλακώδη, αλλά φιλοσοφικά κι ιδεολογικά σωστή. Βλακώδη διότι τυχόν εθνικές εκλογές τώρα θα σταματήσουν τις όποιες διαρθρωτικές αλλαγές επιχειρούνται αυτη τη στιγμή και θα θέσουν σε κίνδυνο την εκταμίευση των δανείων του ΔΝΤ, απο τα οποία πληρώνονται ενα εκατομμύριο κηφήνες, καθώς και οι συνταξιούχοι γονείς μας.

Η ιδέα είναι όμως συγχρόνως φιλοσοφικά και ιδεολογικά σωστή, γιατί αν ο ελληνικός λαός επιθυμεί επανίδρυση του ελληνικού κράτους, τότε θα πρέπει να δημιουργήσει μια κυβέρνηση που θα κάνει ό,τι άκριβώς λέει το Μνημόνιο. Αν δεν θέλει (και όπως φαίνεται δεν θέλει), ας χαράξει τότε μια άλλη πορεία αντίδρασης. Εχει υποπέσει στην αντίληψή μου πως ελάχιστοι γουστάρουν τον Γιώργο, (τουλάχιστον κατα την παραμονή μου στην Ελλάδα) όλοι τον κατηγορούσαν και τον έβριζαν. Σωστό λοιπόν θα ήταν αν οι έλληνες δεν τον θέλουν, να τον στείλουν σπίτι του. Υπάρχει άλλωστε και ο Αντωνάκης, που μαζί με τον Αβραμόπουλο προσφέρουν μια εναλλακτική (λέγεται) λύση.

Κατα την διάρκεια του καλοκαιριού, υπέπεσε στην αντίληψή μου πως οι περισσότεροι έλληνες δεν πολυνοιάζονται για το Μνημόνιο, ούτε έχουν κάποια ιδιαίτερη ανησυχία μήπως αναλάβει το Ελλαδιστάν η Γερμανία. Μπορεί βέβαια να κάνω λάθος, απλώς διαπίστωσα πως οι περικοπές διατάραξαν κατα πολύ την καλοπέραση των λαϊκών μαζών, που τώρα ανησυχούν μήπως απολυθούν και απο πάνω, κάτι που θα αποτελούσε προδοσία του κομματικού κράτους προς τους πελάτες του.

Ακουσα επίσης διάφορες γνώμες που μου έκαναν εντύπωση. Πως η Ευρώπη έβαλε την Ελλάδα στην ΕΕ για να την υποδουλώσει οικονομικά και εθνικά. Οτι μας έδωσαν τους Ολυμπιακούς για να μας καταστρέψουν. Ούτε αυτά τα επιχειρήματα τα κατανόησα, γιατί είχα (και διατηρώ ακόμα) την εντύπωση πως η Ελλάδα είναι καπιταλιστικά μια ανύπαρκτη χώρα, μάλλον Τρίτος Κόσμος ήτανε, άσε που έβλεπα γύρω μου ενα απίθανο πλήθος ανθρώπων που με απίθανες λοβιτούρες είχαν αποκτήσει σπίτια, κόττερα, σκάφη και πισίνες απο τις επιδοτήσεις.

Ακουσα κατόπιν πως χρεωκοπήσαμε γιατί οι Γερμανοί κοι οι Γάλλοι ήθελαν να μας πουλάνε φρεγάτες και υποβρύχια, μερσεντές και κρασιά ποιότητας, και γι αυτό μας κράτησαν στην κατανάλωση. Επομένως φταίνε εκείνοι. Δύσκολο να δεχτώ και αυτό το επιχείρημα, γιατι απ' ό,τι τουλάχιστον ξέρω, και κυβερνήσεις είχαμε τότε, αλλά και δεν μπορώ να καταστήσω τους Γερμανούς υπεύθυνους αν η 1 στις 5 συνταγογραφήσεις φαρμάκων είναι πλαστές, αν ο εφοριακός τα παίρνει, και αν χώρα γέμισε με συμμορίες.

Συμφώνησα μονάχα πως μόνον οι ηλίθιοι σπρώχνονται απο μόνοι τους σε ξένα Μνημόνια, οι συνετοί συνήθως τακτοποιούν μόνοι τους τα του οίκου τους απο νωρίτερα, φτιάχνοντας δικά τους, εσωτερικά Μνημόνια. Αυτό άλλωστε έκανε και η Δανία, σκέφτηκα, της οποίας θέλουμε (υποτίθεται) να μοιάσουμε. Κράτησα λοιπόν την γνώμη μου, και αυτήν μονάχα εκφράζω σήμερα. Γίνομαι λίγο επαναληπτικός και το γνωρίζω, αλλά δεν γίνεται να ξεφύγουμε απο αυτά που μας καίνε. Σας παρακαλώ λοιπον να με ανεχτείτε.

Απο την σύνθεση όλων όσων συμβαίνουν γύρω μας (στην Ελλάδα και έξω), προσωπικά πιστεύω πως η Τελική Λύση για την Ελλάδα, θα μοιάζει περίπου ως εξης:

Ο Παπανδρέου θα κάνει κάποιες αλλαγές, επαναστατικές μεν για τα δεδομένα της Ελλάδας, που θα ταρακουνήσουν κατα πολύ την καθημερινότητα της ελληνικής ζωής, (κάποια μηχανογράφηση στο βαθμό που γίνεται, κάποιο ξεμπρόστιασμα διαφθοράς, κάποια εξυγίανση). Τη νοητή γραμμή του Κρατισμού, κατα την γνώμη μου, δεν θα μπορέσει να την ξεπεράσει (αδύνατον να καταργήσει το κομματικό κράτος), δεν θέλει άλλωστε και ο λαός. Κουτσά στραβά λοιπόν, και με πολύ πόνο, θα φτάσουμε στο τελευταίο και κρίσιμο στάδιο.

Η Ελλάδα δεν αναμορφώνεται, θα καταλήξουν κάποτε οι ξένοι, τα νούμερα κόλλησαν τελείως και δεν βγαίνουν, η Ευρώπη θα έχει άλλωστε μέχρι τότε ετοιμάσει κάποια νέα συνθήκη για τα αναξιοπαθούντα κράτη-μέλη, οπότε κάπου το 2013, θα μπούμε στο τελευταίο στάδιο της μιζέριας μας. Το χρέος θα είναι τότε 140% του ΑΕΠ μας, τα 110 δίς του ΔΝΤ (συν τόκοι) θα είναι πρακτικά αδύνατον να πληρωθούν σε 3 χρόνια,οπότε η Έυρώπη θα μας καλέσει να μιλήσουμε.

Θα ακολουθήσει μια "ελεγχόμενη πτώχευση". Δηλαδή: oι πιστωτές μας θα χάσουν κάτι (το περίφημο "κούρεμα"), και το υπόλοιπο χρέος που θα μας απομείνει, θα διαπραγματευτούμε κάτω απο ποιούς όρους, ποιά επιτόκια και σε ποιό βάθος χρόνου θα το πληρώσουμε. Φυσικά, λόγω αδυναμίας πληρωμής, οι δόσεις θα επιμηκυνθούν στο άπειρο. Ελπίζω να μας φτάσουν 20 χρόνια για να κατεβούμε απο το 140% στο 60% του ΑΕΠ μας.

Το τί άλλο θα χάσουμε θα το δούμε, κάποια περιουσιακά στοιχεία θα εκποιηθούν σίγουρα (πλουτοπαραγωγικές πηγές, ακόμα και νησιά), αν και το ξεπούλημα πιθανώς να μην γίνει ορατό δια γυμνού οφθαλμού, καθώς πιθανότατα να γίνει μέσα απο τα διάφορα business deals που θα κάνουν οι περιφέρειες, και πάρει την μορφή κάποιας "ανάπτυξης".

H τελική λύση έχει τα καλά και τα κακά της. Το καλό είναι πως δεν θα χρειαστεί να κάνουμε στάση πληρωμών, ούτε να βγούμε απο το ευρώ, καθώς και το γεγονός πως το χρονοδιάγραμμα της τοκογλυφικής μας εξάρτησης θα γίνει επίσης γνωστό απο τους πιστωτές μας (οπότε θα ξέρουμε τί μας γίνεται). Το κακό φυσικά θα ειναι πως θα ζούμε ως χρεωκοπημένοι, με ο,τι αυτό συνεπάγεται για τις συλλογικές μας φαντασιώσεις περί ενός ελεύθερου εθνικού και κοινωνικού κράτους.

Σε προσωπικό επίπεδο ομολογώ πως μένω έκθαμβος απο την αμεριμνησία και έλλειψη λογικής μεγάλου μέρους του λαού μας, ο οποίος παραμένει απαθέστατος μπροστά στην χρεωκοπεία της Ελλάδας, δεν επιθυμεί καμμία αλλαγή, και θεωρεί πως έχει την πολυτέλεια του διλήμματος "Μνημόνιο- αντιΜνημόνιο", καθώς και την επιλογή της αναδιάρθωσης του εθνικού μας χρέους.

Και αυτό, τη στιγμή που αρκεί μια ανάγνωση της ειδησεογραφίας για να διαπιστώσει κανείς την πλήρη συμφωνία του Αντωνάκη στις Βρυξέλλες, με τις διαρθρωτικές αλλαγές της Τρόϊκας στην Ελλάδα (δηλαδή το Μνημόνιο), ενώ στο εσωτερικό της χώρας (και απευθυνόμενος προς τους ιθαγενείς), πουλάει τρελίτσα και χαβαλέ. Αν κάποτε αναλάβει ο Αντωνάκης (λέμε, άν), τη μέρα που θα υπογράφει το νέο 20ετές Μνημόνιο (που θα περιέχει την Αναδιάρθρωση του χρέους μας),θα μπορει να εκφωνήσει και εκείνος αυτό που κάποτε εκφώνησε ο ανεπανάληπτος Αντρέας, όταν υπέγραφε για άλλα 10 χρόνια την παράταση της παραμονής των αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα - "Επιτέλους, υπογράψαμε να φύγουν!"

--------------------------
Το πόστ θα μείνει εδώ, και το μέλλον θα το διαψεύσει ή θα το δικαιώσει.
Καλό σας μήνα:)