Monday, November 8, 2010

Τό' λυσα κι αυτό

Εσύ παιδί μου με τί ασχολείσαι; Δικηγόρος. Απο σχολείο; Τέλεια. Και τώρα; Περιμένεις διορισμό; Διορίζονται και οι δικηγόροι κολλητέ, δεν τόχω ξανακούσει. Εσύ Αποστόλη; Λογιστής. Κρατάς τα λεφτά ανθρώπων δηλαδή; Κλέβουν όλοι; Αυτό τόχω ξανακούσει. Παναγιώτη αγόρι μου εσύ τι ακριβώς ψάχνεις; Περιμένεις εκείνα τα λεφτά; Ακόμα τίποτα; Και τι θα κάνεις δικέ μου με τόσα λεφτά; Θα ανοίξεις κωλάδικο; Χρήσιμο ακούγεται αυτό. Με Τσέχες και Ρωσίδες. Μπράβο αγόρι μου, καλά θα ζήσεις στην επαρχία. Εσύ Ακη μου, σε βρίσκω στην ίδια θέση όπως πέρσι. Το τύπωσες εκείνο το βιογραφικό που λέγαμε; Ακόμα τίποτα, σιγά σιγά κολλητέ, υπάρχει χρόνος. Πήγες σε τρία internet cafe αλλά είχανε ξεμείνει απο μελάνι; Ρε πούστη μου ατυχία ο άνεργος.

Εξοχα είναι εδώ στην καφετερία. Πές μου ρε Σπύρο τα δικά σου. Σ' έγραψε ο Κώστας για ανασφάλιστο; Και τί του είπες ρε μαλάκα; Θα σε πηδήξει ο Μάκης; Τί λέ ρε Σπύρο να επέμβω, όχι δα και μεταξύ μας.

Τί άλλο έχεις ρε Σπύρο; Σε κυνηγάει η γυναίκα; Δικηγόρο έχεις; Δεν έχεις; Και πως θα νικήσεις αρχηγέ; Χαρτιά κρατάς για το μαγαζί; Οχι; Ωραίος είσαι φίλε, χρειάζεσαι λογιστή μάνα μου, να κλέβεις νόμιμα. Λοιπόν, χρειάζεσαι λογιστή για το μαγαζί, δικηγόρο για τη γυναίκα, και τώρα που σε έσβησα, και εναν ασφαλισμένο για το μαγαζί. Που να τρέχεις, που να τους βρείς; Θα στους βρώ εγώ ρε Σπύρο, έχω τρείς δικούς μου. Εντάξει; Τέλεια.

Δε μου λές ρε Σπύρο, εχεις και εκτυπωτή να τυπώσω κάτι; Τέλεια Σπυράκλα. We are in business...

5 comments:

  1. Στην Ελλάδα τα παιδιά μεγαλώνουν με το όνειρο του διορισμού στο Δημόσιο ή να γίνουν γιατροι, δικηγόροι, μηχανικοί, δάσκαλοι όσα σπουδάσουν.
    Το δημόσιο συντηρεί το όραμα του δημοσίου υπαλλήλου. Οι υπόλοιποι προτιμούν να γίνουν λαχειοπώλες παρά χειρώνακτες.

    ReplyDelete
  2. Fake τελικά locus η απειλή του γιωργάκη. Ελεγα κι εγώ είναι δυνατόν ο γιώργαρος που χτυπάει τηλέφωνο απο το ΔΝΤ και στέκεται κλαρίνο να πουλάει μούρη στην τροϊκα και η τροϊκα να μην αντιδρά;

    Οπως φαίνεται είχε σταλεί μήνυμα στο εξωτερικό, ότι για καμμιά δεκαριά μέρες θα λέμε μ...ιες για εσωτερική κατανάλωση, μη δίνετε σημασία.

    Ετσι ο γιώργος ενίσχυσε το ηγετικό προφίλ του, και προχωράμε τώρα στο επόμενο επεισόδιο της ιλαροτραγωδίας "διάσωση της χώρας" με βαρυσήμαντα ταξίδια του γιώργαρου, σε εξωτικούς προορισμούς που κινδυνεύουν απο την κλιματική αλλαγη, και σε συνέδρια για την πράσινη ανάπτυξη και τα πράσινα άλογα.

    ReplyDelete
  3. Βεβαίως κύριε Βαρδάκα, η γνωστή αυτή παθογένεια ειναι και μέρος της παρακμής μας. Πολιτιστικό πλέον στοιχείο, θα έλεγα. Που έφτιαξε ένα όνειρο που τώρα μάλλον θα κατεδαφιστεί.

    ReplyDelete
  4. Η απειλή φίλε Yosemite, είναι αορίστου διαρκείας και παντός καιρού. Και θα κρατήσει όσο δεν υπάρχει εναλλακτική λύση. Απο δώ και πέρα μόνον, θα μειωθεί και ο χρόνος μας για τέτοιες ενασχολήσεις, καθώς κατα τη γνώμη μου επέρχεται σοβαρότατος και μακροχρόνιος παγετώνας. Κάποια στιγμή, ο πράσινος Γιώργος θα πάρει τα πράσινα άλογά του, και θα φύγει.

    ReplyDelete
  5. Πέραν του χιούμορ που το κείμενο αναδύει, το πόστ είχε και ενα υποσυνείδητο μήνυμα. Να προβάλει την ατμόσφαιρα της προχειρότητας, του χαβαλέ και της πλακίτσας, που αποτελεί πλέον αναπόσπαστο στοιχείο μιας καθημερινότητας και ύπαρξης μιας μεγάλης ομάδας ανθρώπων, που έχουν πολιτιστικά πλέον ενδώσει σε κάθε σοβαρή σκέψη, κάθε σοβαρή επιδίωξη και φιλοδοξία, αδυνατώντας ατομικα ή συλλογικά να ικανοποιήσουν ακόμα και τις μικρότερες ανάγκες τους.

    Ο χαβαλές δεν ειναι χιούμορ, είναι κάτι παραπάνω. Είναι πνευματική και νοητική γκετοποίηση που απλώς περιέχει και χιούμορ. Και είναι ευχάριστος και εθιστικός γιατί δεν απαιτεί κάν σκέψη. Κανείς δεν γνωρίζει αν οι προσωπικότητες του πόστ μιλάνε σοβαρά ή όχι, αν υπάρχει κάποια επιδίωξη πίσω απο όσα λέν και εκπέμπουν. Αν ζητούν κάτι απο τη ζωή, αν καν παρατηρούν τον δίπλα τους. Επιχειρήματα και φιλοδοξίες χάνονται κάπου ανάμεσα σε μια αντίληψη ζωής που φαίνεται να εκπορεύεται απο κάποιο μεσημεριανάδικο που παρέχει εικόνες και λιφεστάιλ, και ενα σύστημα που είναι πιά απόλυτα νεκρό και δεν μπορεί να εμπνεύσει ούτε στοιχειωδώς. Χρόνια αδρανοποιημένοι πνευματικά οι συμμετέχοντες, ζούν και θριαμβεύουν μέσα σε ενα καπετανάτο ηλιθιότητας, αναβλητικότητας και απόλυτης χαμάρας.

    ReplyDelete