Καλοκαιριάζοντας

Αξιοι οι συνεργάτες της δουλειάς, κατέβηκαν με κλαδευτήρια, φτυάρια και καινούργιους σπόρους, νωρίς στις αρχές του Απρίλη, να δώσουν τόνο και χρώμα στο σπίτι μας. Ο φοβερός χειμώνας μας αφήνει και πάλι δίνοντας μια εκρηκτική αναγέννηση στη φύση, μια βλάστηση που ξεχύνεται απο παντού κατακλύζοντας τα πάντα. Εξι δέντρα ξεριζώσαμε απο την αυλή και ακόμα φυτρώνουν. Ο ήλιος παίζει κρυφτό με τα σύννεφα, και η μυρωδιά της θάλασσας διαπερνά τη γειτονιά μας. Το καλοκαίρι έρχεται.

Κουραστικά τα μερεμέτια του κηπουρού, απαιτούν μεράκι και πολύωρη δουλειά. Ο χειμώνας της Νέας Αγγλίας αφήνει πίσω του πολλές ζημιές. Δεν αρκεί μόνον ο καλωπισμός. Ξύλα πρέπει να τριφτούν, να βαφτούν, να αλλάξουν. Καινούργια χρώματα και βαφές ξύλων που η υγρασία τα τρώει και τα σακατεύει. Κλάδεμα τα δέντρα που χτυπούν συχνά με τις ρίζες τους το σπίτι. Γενικός καθαρισμός για τα έντομα που ξαφνικά φαίνεται να επιτίθενται με σχέδιο και επιμονή.

Στρατιές μυρμηγκιών άνοιξαν πάνω απο εκατό τρύπες στα πλακάκια της αυλής τρώγοντας το τσιμέντο. Αλλα περίεργα πουλιά τσιμπολογούν το γκαζόν και το μαδάνε. Καμμιά δεκαριά φίδια βρέθηκαν να γεννοβολούν σε κάποιο υγρό μουσαμά που ξεχάστηκε τον χειμώνα. Ενας δρυοκολάπτης παίζει σταθερά σε κάποια γωνία, και παρόλο που έχει αποβληθεί, επιμόνως επιστρέφει. Απίθανα κόκκινα και μώβ πουλιά επιστρέφουν απο τόν νότο καθ' οδόν προς τον ψυχρό Καναδά. Και δεκάδες, κυριολεκτικά, σκιουράκια παίζουν ανέμελα ανεβοκατεβαίνοντας τα πανύψηλα δέντρα. Τις νύχτες, ασβοί και καγιοτάκια κάνουν επιθέσεις στα σκουπίδια.

Κουράστηκαν και φέτος τα παδιά για να τελειώσουμε τη μικρή αυλή μας, γωνιά χαράς, ανάπαυσης και συγκέντρωσης φίλων. Ωρες πολλές να μαζευτούν τα σπασμένα κλαδιά που έφερε λυσσομανώντας ο χειμώνας, να ξεκολλήσσουν τα βρεμμένα φύλλα απο το γρασίδι, να καθαριστεί η κάθε γωνία απο χώμα, λάσπες και αγριόχορτα.

Και σαν τελειώσει η δουλειά, η ανταμοιβή. Το μαγικό εργαλείο της παιδικής ηλικίας, επιστρατεύεται σε βόλτες σε πάρκα, στην κοντινή μας θάλασσα, στα παγωτατζίδικα. Αξιοι οι συνεργάτες μου. Με βοήθησαν και φέτος. Για να δούμε ,τι θα φέρει κι αυτό το καλοκαίρι...

-----------------------------------------------------
Μ' αυτό το ευχάριστο ελπίζω ποστάκι, αποχαιρετώ τον Μάιο. Καλοκαιριάζει. Ξεχυθείτε στη φύση, σε βουνά και παραλίες. Και αφήστε πίσω σας τη μιζέρια της επικαιρότητας. Κάθε καλοκαίρι κι ένα δώρο. Το φετινό μας ταξίδι στην Ελλάδα δεν είναι καθόλου σίγουρο. Μέσα στα πολλά που επιρρεάζουν τη ζωή μας, και εκτός απο τις κηπουρικές, τα παιδιά και τα μερεμέτια, έχω αναλάβει και την έγνοια των γονιών που η μακρινή πατριδα τιμωρεί τώρα με μια συνολική περικοπή 5.000 ευρώ το χρόνο. Ανθρωποι που δούλεψαν για 70 χρόνια. Και αυτά γιατί ο Γιώργος διατηρεί το πελατειακό του υπερκράτος, με τις 11 χιλιάδες άχρηστες υπηρεσίες και τις δεκάδες χιλιάδων τρωκτικών της Εκκλησίας. Φίλοι μου θα επανέλθω εν καιρώ. Καλό σας καλοκαίρι.
-----------------------------------------------------

Bermuda

Eνα μέρος που σέβεται τον εαυτό του και τον τουρισμό του, οι Βρετανικές Βερμούδες, μας φιλοξένησαν λίγες μέρες την περασμένη εβδομάδα. Καθαρό, οργανωμένο, εξαιρετικό. Το νησί αντιμετωπίζει πρόβλημα νερού και εχει επινοήσει ενα ιδιότυπο σύστημα συλλογής νερού της βροχής. Οι άσπρες χαρακτηριστικές σκεπές των σπιτιών περιέχουν ενα ιδιότυπο σύστημα δεξαμενών που συλλέγει νερό της βροχής, το φιλτράρει και το μοιράζει. Απο όσα νησιά έχω επισκεφθεί μέχρι σήμερα, οι Βερμούδες ειναι οι πιο περιποιημένες. Και ενώ ο τουρισμός έχει βουλιάξει σε πολλά άλλα σημεία (Παναμάς, Τζαμάικα, παράλια Λατινικής Αμερικής), οι Βερμούδες ακόμα επιζούν ανταγωνιστικά. Δεν μαζεύεις άλλωστε έτσι τόσους πελάτες, κάθε εβδομάδα, στο κέντρο του πουθενά.

Το Horseshοe Bay ειναι η καλύτερη παραλία που περπάτησα ποτέ μου. Παράγει ενα ειδικό ρόζ είδος κοραλιογενούς πετρώματος, που φτάνει τριμμένο στην παραλία. Είναι το προιόν της επίδρασης των ανέμων και υπογείων ρευμάτων. Η πανέμορφη παραλία μένει ανοικτή μέχρι τη δύση του ηλίου. Μετα κλείνει και καθαρίζεται καθημερινά. Ολα είναι πεντακάθαρα.

Συνάντησα και εναν ομογενή με τον οποίον παίξαμε και γκόλφ. Τον κ. Κατσαρίδα. Doctor Katsaridas παρακαλώ. Legal & Financial Services. Δηλαδή οφσοράκιας. Εξαιρετικός τυπάς, χαβαλές και πολύ κοινωνικός, μετακόμισε στα νησιά της Κοινοπολιτείας αφού έχασε τη δικηγορική του άδεια στην Αριζόνα.(μαζί με τη γυναίκα του, που τον άφησε).Για όλα τα προβλήματα υπάρχει και μία λύση, με πληροφόρησε. Τον ρώτησα με τη σειρά μου αν γνωρίζει κάποιον Βουλγαράκη. Γέλασε, και αλλάξαμε θέμα. Αφού με εξάντλησε στο τρέξιμο (18 holes golf game), κατόπιν το ρίξαμε στα εξωτικά εδέσματα και τις μαργαρίτες.

-------------------------------------------
Pictures by Locus Publicus, free for public use
-------------------------------------------

Les Miserables

Eχω δεί το υπέροχο μιούζικαλ αρκετές φορές. Παντού ήταν υπέροχο. Στο Λονδίνο και στη Νέα Υόρκη οι παραστάσεις ήταν αριστουργηματικές. Το έχω ακούσει επίσης απο μια μουσική συντροφιά γάλλων μουσικών με τη μελωδία ερμηνευμένη απο τρία ακκορντεόν. Ως ακκορντεονίστας, ομολογώ πως έμεινα μαγεμένος.

Αλλά την Παρασκευή το βράδυ, μου έλαχε μια έκπληξη που θα μου μείνει αξέχαστη. Απόφοιτοι ενός σχολείου που ταξίδεψε μαζί μας στις Βερμούδες (στην καθιερωμένη ετήσια εκδρομή τους), σε συνεννόηση με την διεύθυνση του καραβιού, ανέβασαν μια ερασιτεχνική και συντετμημένη έκδοση του μιούζικαλ στο θέατρο του καραβιού. Ηταν συγκλονιστικό.

Ο φωτισμός απαλός και μυστηριώδης, αντάμειβε για τα κάπως απλοποιημένα σκηνικά και τα σπέσιαλ εφφέ των επαγγελματικών θεάτρων. Ελλείψει μουσικού γκρούπ, η μουσική ήταν καραόκε υψηλής ποιότητας. Αλλά οι φωνές των παιδιών, εξαιρετικές. Ούτε φάλτσα,ούτε λάθη. Οι ερμηνείες τους παθιασμένες, απέδωσαν την αισθητική του δύσκολου μουσικά και ερμηνευτικά μιούζικαλ, κορυφώνοντας το συναίσθημα με μια τεράστια έκρηξη μέσα σε καπνούς, φωνές και εξωτικές αναλαμπές. Η σημαία της ελευθερίας ύψώθηκε πάνω απο νεκρούς και καταπιεσμένους. Η θεατρική Επανάσταση πέτυχε...

Υπέρτατη ανθρώπινη ανάγκη η Εκφραση, αναγκαίος ο Συμβολισμός και η Τελετουργία. Εξιλέωση και Κάθαρση ο απώτερος σκοπός της Τέχνης, δύναμη να συνεχίσουμε προς τα εμπρός. Οι εξαθλιωμένοι υπάνθρωποι με τις σκουριασμένες αλυσίδες και τα σάπια δόντια, συμβολική προσφορά ποιητικής έκφρασης στη συλλογική συνείδηση εκείνων που δεν συμμετείχαν (γιατί δεν χρειάστηκε) στην Επανάσταση. Στη θεατρική σκηνή, η Επανάσταση των Αθλίων θριάμβευσε αυτονόητα στα μάτια συνανθρώπων ενός άλλου αιώνα, συμμέτοχων στο δράμα με τη λογική και τον συναισθηματισμό του σύγχρονου φιλελεύθερου πολίτη. Υποστηρικτές ενός ξεσηκωμού που παίχτηκε αιώνες πριν αυτούς. Η πανάρχαια ιστορική διαίρεση ανάμεσα σε τυχερούς και άτυχους. Αν είναι δυνατόν να υπάρχουν σκλάβοι...

Μα λίγες ώρες νωρίτερα, πρίν το καράβι άφήσει το όμορφο αποικιακό χωριουδάκι του St George, η κα Russo, δασκάλα τέχνης και συνοδός του γκρούπ, μας κάλεσε να δούμε κάτι ενδιαφέρον. Στο μικρό ξύλινο δημαρχείο του χωριού, ενα πανέμορφο διώροφο αποικιακό κτίσμα εγγλέζικης αρχιτεκτονικής, διακοσμημένο με πορτραίτα άγγλων ναυάρχων που κούρσεψαν τον κόσμο σπέρνοντας την αγγλική δόξα στις αποικίες, μια τεράστια γαλλική γκιλοτίνα είχε έρθει απο την Ευρώπη και είχε στηθεί στην μπροστινή αυλή, με θέα τη θάλασσα, δίπλα σε φοίνικες, μανικιουρισμένους κήπους και αγάλματα εγγλέζων ευγενών.

Σε κάποιες κιτρινισμένες κορνιζαρισμένες λίστες που κοσμούσαν τον τοίχο, αναγράφονταν τα ονόματα κάποιων που είχαν χάσει τη ζωή τους (και το κεφάλι τους), την εποχή της αποικιοκρατίας. Και δίπλα απο τα ονόματα, τα μικροαδικήματα που είχαν διαπράξει. Μικροκλοπές της πείνας, αποδράσεις της απόγνωσης για να ξεφύγουν απο τον δυνάστη που κάποτε τους αγόρασε στην Αφρική. 150 Αθλιοι στο ξυράφι. Η αληθινή έκβαση της Επανάστασης...

----------------------
...but the tigers come at night,
with their voices soft as thunder,
as they tear your hope apart,
as they turn your dream to shame...
----------------------

Η καλλονή του Ορινόκο

Στις μακρινές πατρίδες του Ορινόκο, εκεί που οι αποικιοκράτες έφταξαν τρείς Γουϊάνες με τα εθνικά τους ονόματα, εκεί που χιλιάδες ζωές εξερευνητών χάθηκαν αναζητώντας στα έγκατά του το χαμένο El Dorado, στο ξεχασμένο νησί του Τρινιντάντ, ορμητήριο πειρατών και υποτακτικών των βασιλικών οίκων της Ευρώπης, νησί λάφυρο Ισπανών και Αγγλων, αναμίχθηκε το ευρωπαϊκό αίμα με τους ντόπιους ινδιάνους (που χάθηκαν για πάντα),και με τους μαύρους που μετάφέρθηκαν σκλάβοι μέσα σε κιβώτια απο τη μακρινή Αφρική. Εκατό χρόνια πολέμων, λοιμών και κατακτήσεων ενώθηκαν τελικά και με τα ερωτικά πάθη αφεντάδων και υπηκόων, παράγοντας την Σύνθια.

Η καλλονή του Ορινόκο έζησε στην Ευρώπη για τρία χρόνια επιστρέφοντας στις τροπικές της ζούγκλες σε κατάσταση νευρικού κλονισμού. Ακατανόητος ο ευρωπαϊκός τρόπος ζωής, οι ορθολογικές του βάσεις, τα βαριά του αρχιτεκτονίσματα, το μουχλιασμένο κλίμα του, οι σχέσεις των ανθρώπων. Να και κάποιος που απέρριψε τον υπέροχο ευρωπαϊκό μας πολιτισμό, το δικό μας Εl Dorado. Η φυγή της τότε ηταν για μένα ενα μυστήριο. Πέρασαν χρόνια απο τότες. Και πριν λίγες μέρες, πήρα ενα email απο το Port of Spain. Μεταξύ πολλών, είναι καλά. Μιλήσαμε και στο τηλέφωνο. Στο Τρινιντάντ, γή περίεργων αυτονομιστών και τυχοδιωκτών, έχω μια πρόσκληση ανοιχτή...

Την απέρριψα κολακευμένος, (και εμφανώς συγκινημένος). Οι δικοί μου τροπικοί είναι η Ελλάδα. Το δικό μου El Dorado. Οταν κάποτε το βρώ...
------------------------------------------------
Φεύγοντας αύριο για μια εβδομαδιαία κρουαζιέρα στις Βερμούδες, παίρνω μαζί μου να (ξανα)διαβάσω το συγκλονιστικότερο βιβλίο που γράφτηκε ποτέ για την Iστορία του Τρινιντάντ. Γεμάτο πειρατές, θαλάσσιους εξερευνητές και τυχοδιώκτες της εξωτικής ζούγκλας. Επιστρέφοντας θα μοιραστώ μαζί σας και ενα σχετικό πόστ. Απο τις θλιμμένες ιστορίες κάποιων ασήμαντων λαών που πάντα με τραβούσαν. Ποστάρω κατόπιν αδείας, την καλλονή του Ορινόκο. Νάναι καλά όπου είναι...

Ο σώζων εαυτόν σωθήτω

Πληροφορούμαι πως κυκλοφορούν οι νέες αφίσες που νοσταλγικά μας θυμίζουν χρόνια μπαλκονάτα και κρεπάλες παροχών. Λογικά όλα αυτά βεβαίως, καθότι πρέπει να προειδοποιηθεί ο ελληνικός λαός πως αν πάψει ο πελατειακός Κρατισμός και καταργηθούν τα κομματικά ρουφιανομάγαζα, τότε τα παιδιά μας δεν θα βολευτούν ποτέ, και υπάρχει περίπτωση είτε να χρειαστεί να σκεφτούν διαφορετικά (πράγμα απαράδεκτο), ή να δουλέψουν αληθινά (πράγμα ανήκουστο). Υπάρχει βέβαια και η μετανάστευση (αλλά τότε μένεις εντελώς εκτός κυκλώματος). Ζήτω λοιπόν ο Κρατισμός και τα ρουφιανομάγαζα.

Προσυπογράφω απολύτως τα λόγια του κ. Δασκαλόπουλου, του προέδρoυ της ΣΕΒ, που προκάλεσαν την αντίδραση όλων των ελληνικών κομμάτων. Ο κ. Δασκαλόπουλος λοιπόν, μπορεί να είναι διαπλεκόμενος και ο ίδιος, αλλα ο Locus Publicus δεν είναι, γι αυτό και προσυπογράφω το κείμενο ως πολιτικό μανιφέστο. Τα ίδια λέω και εγώ, και χειρότερα.

Η Ελλάδα πνέει τα λοίσθια. Βρίσκεται ήδη σε μια σπειροειδή δίνη ενός αργού και βασανιστικού τοκογλυφικού θανάτου που θα ολοκληρωθεί σε μερικά χρόνια. Τίποτα μέχρι σήμερα δεν δείχνει πως το πελατειακό κράτος καταργείται, καμμία συζήτηση για την μείωση του εθνικού μας χρέους. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ επιθυμούν να συντηρήσουν τον Κρατισμό, το ΚΚΕ θέλει να τον αυξήσει (μέσω της δικτατορίας του Προλεταριάτου), ο Τσίπρας ζητάει τουλάχιστον 100 χιλιάδες διορισμούς, και ο δυστυχής Καρατζαφέρης δεν ξέρει τώρα αν θα πρέπει να κατεβάσει χουντικούς ή Ψινάκη.

Θεωρώ πως είναι αδύνατον να αντιστρέψουμε τα πράγματα. Δεν διαθέτουμε καμμία ηθική βάση πάνω στην οποία θα μπορούσαμε να οικοδομήσουμε μια αγάπη προς κάποια συλλογική νομιμοφροσύνη και επιχειρηματικότητα. Δεν διαθέτουμε ούτε την ιστορική εξέλιξη της Ευρώπης και της Αμερικής, ούτε αστική συνείδηση και σεβασμό στους νόμους. Ευρώπη και Αμερική αναπτύχθηκαν πάνω στις ηθικές αρχές του Προτεσταντισμού. Η Ιαπωνία σε εναν δικό της κώδικα τιμής. Η Κίνα σε μια φεουδαρχική ιεραρχία.

Σε αντίθεση, εμείς δημουργήσαμε εναν μεταπρατικό πολιτισμό, ενα φτηνό και μιμητικό κακέκτυπο της Δύσης, πάνω στο οποίο προσθέσαμε,απο το 1980 και μετά, μια ακόμα ιδεολογία μηδενισμού και αλητείας. Δεν έχουμε συλλογικά τον παραμικρό σεβασμό προς την ευρηματικότητα και το επιχειρείν, τα σχολεία μας δεν παράγουν τίποτα, τα πανεπιστήμιά μας είναι γιάφκες ασύνδετες με τον υπόλοιπο κόσμο, η Εκκλησία μας δεν έχει καμμία κοινωνική συμμετοχή, ακόμα και ο ιδιωτικός μας τομέας αποτελεί μια κρατικοδίαιτη και σάπια διαπλοκή. Η συλλογική παραγωγή συνείδησης που εκπορεύεται απο τα τρία κέντρα που παράγουν ιδεολογία στην Ελλάδα (Αριστερά, Εκκλησία και ακροδεξιά), ειναι ίδια και πανομοιότυπη.

Ποτέ μου δεν συμβούλεψα κάποιον να φύγει απο την Ελλάδα. Ως μετανάστης γνωρίζω πως το αντίτιμο είναι τεράστιο, και δεν το αντέχουν όλοι. Αλλά δεν βλέπω και τον λόγο γιατί ένας νέος άνθρωπος θα έπρεπε να μείνει και να ονερευτεί σ' αυτό το σάπιο κουφάρι που επιζητεί νεκρανάσταση. Τους βλέπετε. Ετοιμάζονται όλοι για τη "νέα εποχή". Ολοι τους τώρα παίρνουν θέση για τη "Νέα Μεταπολίτευση". Οπως έγινε και με τον Σοβιετικο Κομμουνισμό. Θα αλλάξουν πρόσωπο, για να μας κυβερνήσουν μέσα απο μια Νέα Κλεπτοκρατία.

Δεν ανησυχώ για εναν ελληνικό "Μπερλουσκονισμό" που διαδίδουν τα παπαγαλάκια που προσπαθούν τώρα να σώσουν το τομάρι τους. Η Ελλάδα είναι μια Λαϊκή Δημοκρατία, ποτέ δεν θα ψηφίσει επιχειρηματίες. Και θα παραμείνει έτσι μέχρι να σκορπιστεί σαν σκόνη στον άνεμο. Ερχονται μέρες καταστροφής. Ειλικρινά, λυπάμαι...

------------------------------------
Αφήνω το κείμενο για συντροφιά, μαζί με ενα όμορφο τραγουδάκι της Δήμητρας Γαλάνη. Το μόνο που μας απομένει είναι η οικογένεια. Απολαύστε την όσο μπορείτε. Και βοηθείστε τα παδιά. Θα επανέλθω σε δύο εβδομάδες. Κατευθύνομαι προς τις Βερμούδες. Είναι φτηνότερα εκεί για διακοπές απο την αγαπημένη μου Λευκάδα. Και ούτε υπάρχει ΠΑΜΕ να κλείνει τα λιμάνια...

Kάποιος να τιμωρηθεί...

"Να βρούμε επιτέλους κάποιον. Οποιον νάναι. Ελληνα, ξένο, Αλβανό. Και ας είναι όπως νάναι. Ψηλός, κοντός, καμπούρης. Και πακιστανός νάναι, καλός είναι. Εναν εθελοντή να βρούμε. Εν ανάγκη να τον πληρώσουμε τον άνθρωπο. Ας ειν΄και γύφτος."

Αυτά τα χαριτωμένα μονολογούσε η θεία, κατσαδιάζοντας την ανύπαντρη ξαδέλφη που είχε περάσει τα τριάντα και μετά απο πολλαπλούς δεσμούς κινδύνευε να μείνει στο ράφι. Εναν γαμπρό εδώ και τώρα. Κι ας μοιάζει και με χειρόφρενο.

Και η καταπληκτική ξαδέλφη, με τα κόκκινα μαλλιά- καρφάκια, τη μαύρη μίνι φούστα,και εναν αποκαλυπτικό εκρηκτικό στηθόδεσμο που ήταν έτοιμος να εκραγεί σκορπώντας πανικό, με βλέμμα θολό, μετέωρο και κουρασμένο απο τις αλλεπάλληλες μπουζουκοειδείς επαρχιακές κρεπάλες, καθισμένη στο τραπέζι της κουζίνας, και ανακατεύοντας νωχελικά τον πρωινό φραπέ, απαντούσε ανα εικοστό μπινελίκι, με μια αδιάφορη στωική ατάκα.

"Μην κάνεις έτσι ρε μαμά. Θα βρούμε ενα μαλάκα..."

Εκτακτες δηλώσεις

"Επανορθώνουμε σήμερα την αξιοπιστία μας με τον εντοπισμό των δημοσίων υπαλλήλων. Δεν ξέρουμε ούτε πόσοι είναι, ούτε πως μοιάζουν. Υπάρχουν φήμες πως είναι απο 700 χιλιάδες μέχρι 1 εκατομμύριο, αλλά αυτό παίζεται, σύν πλήν καμμια διακοσαριά χιλιάδες. Ναί, προσπαθούμε χρόνια να φτιάξουμε ενιαίο μισθολόγιο αλλά ακόμα τίποτε. Πολύ δύσκολο project. Το είχε ξεκινήσει ο Χαρίλαος Τρικούπης με την προηγούμενη πτώχευση, αλλά τότε δεν είχανε laptops. Και εμείς τους μετράμε αλλά τους χάνουμε. Ναι, τα πρόβατα με τις επιδοτήσεις τα τριπλομετρήσαμε. Τεράστιο και κείνο project, το θυμάμαι... Ωραίες εποχές. Αλλά οι έλληνες δημόσιοι υπάλληλοι δεν στήνονται σαν τα πρόβατα. Είναι ευέλικτοι και... αόρατοι.

Γι αυτό σήμερα καθιερώνουμε "ημέρα καταγραφής δημοσίων υπαλλήλων". Τεράστιο πασοκικό concept. Οπως έκανε και ο Ηρώδης που μέτραγε τα βρέφη. Θα τους βρούμε,θα τους στριμώξουμε. Θα βγούνε όλοι οι πασόκοι στο δρόμο και θα μετράνε. Αλλοι θα κλείνουνε τους δρόμους μη μας φύγουνε. Ο Χρυσοχοίδης θα τους βαράει να ομολογήσουν τα επιδόματα. Η Διαμαντοπούλου θα τους μιλήσει για το καινούργιο "σοσιαλιστικό φιλότιμο". Ο Πάγκαλος θα τους σταμπάρει με το ειδικό πιστολάκι Δουνουτού, για να τους αποκρατικοποιήσουμε. Ο Παπακωνσταντίνου θα υπολογίσει τις κονόμες. Η Λούκα θα τους βάλει ηλεκτρονικό τσιπάκι να τους ξαναβρίσκουμε. Ο Ανδρουλάκης θα γράψει "Το Επος της Καταγραφής". Κυρίες και κύριοι, το piggy αυτορυθμίζεται..."

-------------------------------------------------------
Σε κάποιο project μεγάλης αμερικανικής τηλεφωνικής εταιρείας, συμπτήξαμε κάποτε (μαζί με μια μικρή ομάδα συμβούλων), προσωπικές πληροφορίες, υπηρεσίες και λογιστικά 17 εκατομμυρίων πελατών (1.7 Eλλάδες), απο 80 διαφορετικές πηγές, σε ενα κεντρικό και καθαρό database. Μας πήρε 3 εβδομάδες να συλλέξουμε τα στοιχεία απο τις διάφορες πηγές, δύο εβδομάδες να τα επεξεργαστούμε, μία να τα βάλουμε στην καινούργια βάση δεδομένων, και μία ακόμα να τα τεστάρουμε. Στο project δούλεψαν 5 άτομα, ενας project manager, δύο database engineers και τρείς ακόμα consultants. Στο τέλος της περιόδου δεν έλειπε ούτε κόμμα και όλα δούλευαν τέλεια. Εχω ακόμα το τιμολόγιο που παρέδωσα.

Τotal Project Time: 8 weeks
Total Billable Hours: 1,600
Total Project Cost: 1.600h x 250$/h =400.000$, U.S.

Τα ανθρώπινα ντουβάρια

Τον Δεκέμβριο του 2008, με πρόσχημα την αγανάκτηση για τον θάνατο ενός νεαρού στα Εξάρχεια, επι τρεις συνεχόμενες μέρες, μια σχετικά μικρή και συνεχώς διογκώμενη ομάδα τραμπούκων, σε μια άνευ προηγουμένου επίδειξη τρομοκρατίας, λεηλάτησε, κατέστρεψε και έκαψε επιχειρήσεις, τράπεζες, πανεπιστήμια, και μαγαζιά. Την Περιουσία του Ελληνικού Λαού.

Ελάχιστοι αντιστάθηκαν. Καμμία κινητοποίηση δεν έγινε τότε για την αυτονόητη προστασία της καταστροφής του μόχθου ενός ολόκληρου λαού, για τα δράματα που προκάλεσε σε προσωπικό επίπεδο στους ανθρώπους που στήριζαν τη ζωή τους, την αξιοπρέπειά τους και το φαγητό των παιδιών τους σε αυτές τις επιχειρήσεις.

Για τρείς μέρες, και μέσα σε μια ατμόσφαιρα φεστιβαλισμού, κομματικού διχασμού, λαικιστικής επικοινωνιολογίας, ανευθυνότητας και τραμπουκισμού, χιλιάδες μολότωφ ρίχτηκαν καίγοντας πάνω απο 600 μαγαζιά. Στην κρατική τηλεόραση, θυμάμαι, η συγγραφέας Σώτη Τριανταφύλλου, χαρακτήρισε "ανατριχιαστικό" το να υπερασπίζεται κανείς το κάψιμο ιδιωτικής περιουσίας, κάτι που χαρακτήρισε "ντουβάρια". Η κουλτούρα της αλητείας και του τραμπουκισμού στην Ελλάδα έχει βαθύ ιδεολογικό υπόβαθρο, καθώς και πολλούς "προοδευτικούς" υποστηριχτές.

Περιέργως, πέρσι δεν σκοτώθηκε κανένας. Σε κάποιες περσινές μου απόψεις πως η περιουσία είναι όσο ιερή όσο και η ανθρώπινη ζωή, μερικοί μου απάντησαν πως αυτός είναι αμερικανικός τρόπος σκέψης. Η περιουσία αντικαθίσταται, μου υπενθύμισαν. Η ζωή όχι. Μόνον που η ανθρώπινη ζωή κατοικοεδρεύει, ζεί και εργάζεται μέσα στην περιουσία. Και έτσι μπορεί να καεί μαζί της. Οι κυρίες της φωτογραφίας που παραλίγο να καούν πέρσι ζωντανές, ήταν ένα ακόμα "επουσιώδες επεισόδιο" καταρράκωσης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας που δεν έτυχε καμμίας απολύτου προβολής. Ετυχε απλά να δουλεύουν στα "ντουβάρια".

Φέτος όμως, οι κυρίες που πέρσι σώθηκαν απο τύχη, αντικαταστάθηκαν απο καινούργια θύματα (στη Marfin), αυτή τη φορά αληθινά. Καθώς βυθιζόμαστε προς τον Τριτοκοσμισμό, το τερατούργημα του 15χρονου που θέλει εξουσία, μας επισκέπτεται και πάλι. Προιόν μιας διαλυμένης παιδείας και μιας ανύπαρκτης ηθικής, το Τερατούργημα που πέρσι έσπαγε τράπεζες και αστυνομικά τμήματα για χαβαλέ, απο δώ και στο εξής θα ψάχνει για ανθρώπινα ντουβάρια.

---------------------------------------------------
Η κ. Τριανταφύλλου ήταν καλεσμένη στην εκπομπή "Πρωταγωνιστές", μαζί μέ εναν αρχιτραμπούκο του Σύριζα, αιώνιο φοιτητή και καταληψία κάποιου πανεπιστημίου, που μιλούσε με μίσος κατά των πάντων ηδονιζόμενος με την ιδέα πως η Αθήνα επιτέλους καιγόνταν σε κάποια Επανάσταση. Υποστήριξη προς τους εξεγερμένους τραμπούκους πρόσφερε επίσης τηλεφωνικά και ο βουλευτής του Σύριζα Ψαριανός, ενώ όλοι μαζί χλεύασαν τον επίσης καλεσμένο στην εκπομπή Στέφανο Μάνο που ζήτησε να επέμβει επιτέλους ο στρατός. Να κλείσω το σχόλιο αναφέροντας πως κατα την διάρκεια των επεισοδίων του Los Angeles, πρίν χρόνια, η Αμερική (ξέρω, μια καταπιεστική δημοκρατία της πλάκας) κατέβασε στρατό στους δρόμους την δεύτερη μέρα.
---------------------------------------------------

"Σε μια κοινωνία με δημοκράτες πολίτες, οι άμεσα υπεύθυνοι για αυτή τη δολοφονική ενέργεια θα είχαν βρεθεί και παραδοθεί στη δικαιοσύνη σε ελάχιστο χρόνο. Δεν είναι δυνατόν με τόσο κόσμο γύρω από το συμβάν να μην υπάρχουν λεπτομερείς μαρτυρίες και πολίτες που τους έχει μείνει ένα ελάχιστο γραμμάριο συνείδησης και ανθρωπιάς να μην έχουν από την πρώτη στιγμή βρεθεί να βοηθήσουν στον εντοπισμό τους.
Σε μια κοινωνία με θεσμούς που λειτουργούν στο ελάχιστο, δεν είναι δυνατόν να μην έχουν επικηρυχθεί οι δράστες, να μην έχει στηθεί σύστημα ανώνυμης καταγγελίας και προστασίας μαρτύρων για να ενθαρρύνουν τον κόσμο να καταθέσει τις μαρτυρίες του για το γεγονός"...

Απο ενα πόστ του φίλου manblogg

Ολα τα γίδια στο μαντρί

Ως υπουργός Εξωτερικών συναγωνίστηκε σε ανικανότητα τον Πάγκαλο. Οι διαπραγματευτικές και πολιτικές του ικανότητες ελάχιστες. Εγκλωβίστηκε σε απόλυτες γραμμές χωρίς εναλλακτικά σενάρια, και στριμώχτηκε σύντομα στον τοίχο χαρίζοντάς μας το "Μακεδονικό". Ακόμα τραβιόμαστε με δαύτο. Κατόπιν, "πλήγωσε" την παράταξη, και έφαγε πόρτα. Ανοιξε κατόπιν παραμάγαζο, αλλά οι ανύπαρκτες πολιτικές και διοικητικές του ικανότητες τον τάπωσαν. Και μετά απο μια περίοδο τρόμπας, έφαγε δεύτερη πόρτα.

Τον ξεσκόνισαν απο τα αζήτητα μετά απο 11 χρόνια (κοίταγε λέει το ταβάνι),και τον πάσαραν για Μεσσία της Δεξιάς, βάζοντάς τον να μανατζάρει τώρα "σουπερμάρκετ" τη στιγμή που είχε αποτύχει σε μπακάλικο. Στις εσωκομματικές εκλογές της ΝΔ, είχα πεί γι αυτόν κάποια καλά λόγια. Ισως, είχα σκεφτεί τότε, να μπορούσε να γυρίσει σελίδα. Επεσα έξω, και επειγόντως επανορθώνω. Ο τύπος είναι ενας θλιβερός καραγκιοζάκος.

Πνίγηκε στους συμβιβασμούς. Για να νικήσει τη Ντόρα φορτώθηκε τον αντιπαθητικό τυπάκο με τα 18 εκατομμύρια εμβόλια, ξέρετε, εκείνον που "ολοκλήρωσε" το έργο του στην Υγεία. Ξεκίνησε μια απιθανη αρλουμπολογία περί ιδεολογικού στίγματος και κοινωνικού Φιλελευθερισμού, (τον οποίον θαυμάσαμε στην προβατοποίηση της ψηφοφορίας για το ΔΝΤ). Ολα τα γίδια στο μαντρί. Διέγραψε τώρα και την πολιτική του αντίπαλο, και αρχίζει σήμερα καινούργιο παραμύθι για "Νέα Μεταπολίτευση" και "αλλαγή του πολιτικού σκηνικού", στο οποίο θέλει να πρωταγωνιστήσει. Το παιδί ετοιμάζεται να κυβερνήσει στην μετά-Κωπηλάτη εποχή, με ενα κόμμα γεμάτο κλέφτες, κουμπάρους, κολλητούς, λαμόγια, οφσορικούς, Βατοπεδινούς, μιζαδόρους και υποκλοπάκηδες. Αφού σιγουρεύτηκε πως το νομοσχέδιο του ΔΝΤ δεν κινδύνευε με 151 ψήφους, το έπαιξε και επαναστάτης. Φιλοδοξεί τώρα να κάνει στο μέλλον ό,τι ακριβώς κάνει και ο Γιώργος σήμερα. Τον απλό αυλικό των εξωθεσμικών δυνάμεων που δήθεν κατηγορεί. Μια φιλιππινέζα με φτερό.

Φίλε Αντωνάκη, σιγά αγορίνα μου, θα εξαντληθείς στις μεταρρυθμίσεις. Λές όλο αυτό το υποκριτικό παραμύθι να σου βγεί; Το ίδιο κόλπο έκαναν και κάτι κομμουνιστές στην Ανατολική Ευρώπη όταν κατέρρεε. Κάθε κομματόσκυλο έγινε ξαφνικά "δημοκράτης" περιμένοντας τη νέα εποχή.

Στην απίθανη ελληνική "δημοκρατία", όποιος έχει γνώμη καρατομείται. Το μαντρί κατεβαίνει "συντεταγμένα". Μονον λίγοι είπαν καθαρά τη γνώμη τους και αγνόησαν το γαλάζιο και πράσινο μαντρί. Μπράβο τους. Οσο και να μην γουστάρω διάφορους, αυτό σε μένα μέτρησε. Τελευταία μάλιστα, αρχίζει να μου αρέσει και η Αλέκα. Η Αλέκα παίρνει ρίσκο συνειδητό. Αφού ξέχεσε ανοιχτά Σύνταγμα και Κοινοβουλευτισμό (που έχει χεσμένο απο το 1946), το ΚΚΕ ξεκίνησε δεύτερο αντάρτικο. Άυτό για μένα είναι καθαρή πολιτική θέση. Η ρίχνει η Αλέκα τον Καπιταλισμό (τον ελληνικό εννοώ, μην παρεξηγηθούμε), και παράγει το Σταλιναριό της Νέας Μεταπολίτευσης, ή θα την σουβλίσουν σαν τον Αθάνάσιο Διάκο. Αντε να πώ (το κερασάκι), πως ακόμα και το Μαοικό υβρίδιο, ο Τσίπρας, κρατάει "λογική" θέση, μακριά απο τα λάθη των περσινών Δεκεμβριανών. Αυτά, απο τον οικοδεσπότη σας (που θα μπορούσε να είναι δεξιός, ΑΝ στην Ελλάδα υπήρχε δεξιά). Ελπίζω να μην αδίκησα κανέναν. Αυτή η επερχόμενη "εποχή του ΔΝΤ" θα έχει πολυ ενδιαφέρον...

Xώρα ερείπιο

Μέσα σ' αυτήν την περιρρέουσα ατμόσφαιρα της νηφαλιότητας και εθνικής ομοψυχίας, αλήθεια προχωράει εκείνο το καταπληκτικό σχέδιο της κας Διαμαντοπούλου να "χαρτογραφήσουμε" το Ασυλο; Το σχέδιο ήταν να ολοκληρωθεί την άνοιξη. Απάντησαν οι πρυτάνεις; Βγήκαν τα "τοπογραφικά"; Δεν πιστεύω να υπάρχει έλληνας που να πιστεύει πως φτιάχνονται τυχόν μολότωφ στα ελληνικά πανεπιστήμια. Θα ήταν ενα πλήγμα για τις προοδευτικές δυνάμεις.


H κουλτούρα της αλητείας που επικρατεί στη χώρα είναι συνολική. Η χώρα οχλοκρατείται απο χρόνια, στα σχολεία της, στα γήπεδά της, στις επιχειρήσεις της. Το 2008, με εκατοντάδες σχολεία υπο κατάληψη, τα παιδιά πήγαιναν το πρωί στο γυμνάσιο της γειτονιάς μου, έρχονταν εκεί και οι καθοδηγητές τους με τις κόκκινες σημαίες, και τραγουδώντας πολιτικά συνθήματα σε στρατιωτικούς σχηματισμούς, κατέβαιναν στο κέντρο της πόλης για να σπάσουν τις τράπεζες. Συμφωνούσε άλλωστε και ο πρώην υπουργός παιδείας κ. Στυλιανίδης που είχε καθιερώσει ημερήσιες σχολικές πορείες "διαμαρτυρίας και εκτόνωσης". Που ήταν και "δεξιός". Φανταστείτε να ήταν και "αριστερός"!

Δικαίωμά μας να σκοτωθούμε μεταξύ μας, να κάνουμε εναν καινούργιο Εμφύλιο, να μην γουστάρουμε ΔΝΤ και επιτηρητές. Δικαίωμά μας και μαγκιά μας να μη γουστάρουμε Καπιταλισμό, Αμερική και Μέρκελ. Δικαίωμά μας να έχουμε όποια ιστορική αντίληψη γουστάρουμε, να διαδίδουμε πως η Δύση μας μισεί,πως κάποιο σκοτεινό σχέδιο συνομωσίας θέλει να χτυπήσει τις ρίζες του Ελληνισμού. Και μέχρι το τέλος της εβδομάδας, θα ξέρουμε υποθέτω και αν προτιμάμε το "σχέδιο διάσωσης", ή την στάση πληρωμών.

Οι συνταξιούχοι γονείς μου, μεταξύ χιλιάδων άλλων, πληρώνονται στις 24 του μηνός. Και θα πληρωθούν μόνον αν η Ελλάδα εγκρίνει το νομοσχέδιο του ΔΝΤ. Αλλιώς, την επόμενη το πρωί, οι τράπεζες θα κλείσουν, η οικονομική δραστηριότητα θα πάψει, ο πανικός θα γίνει βία κι αίμα, και η Ελλάδα θα μπεί στην κατηγορία του Τρίτου Κόσμου. Η ανάφλεξη θα είναι ολική και τυφλή.

Ζώ εκτός Ελλάδας και προειδοποιώ - Αν μέσα στις επόμενες λίγες μέρες η Ελλάδα δεν εγκρίνει το νομοσχέδιο της Ευρώπης (τη μόνη της ελπίδα, που αν μή τί άλλο θα μας δώσει χρόνο να ανασυνταχθούμε), αν η ΝΔ δεν συναινέσει σε θετικό ψήφο και κατεβεί με το μαντρί προβατοποιημένο να το καταψηφίσει, και δεν σταματήσουν οι αλητείες παντός είδους, (στα λιμάνια, στην Ακρόπολη,στα υπουργεία), η Ευρώπη θα μας τσακίσει. Θα είναι η μαγκιά των άλλων που απο το 1980 και μετά μας έδωσαν 4-5 αναπτυξιακά πακέτα υψους 100 δις για ανάπτυξη, και έχουν βαρεθεί να ακούνε τις απέραντες ανιστόρητες και αριστερίστικες κρεβατομουρμούρες ενός διεφθαρμένου και δυσλειτουργικού λαού που δάγκωσε με θράσος το χέρι του ευεργέτη του.

Μουσική ομορφιά

O απίθανος αυθορμητισμός αυτής της μουσικής έκφρασης, με τους αυτοσχεδιασμούς και την απλότητά του, παιδί του δρόμου και της γειτονιάς, πάντα με μάγευε. Για ποιό λόγο η Κούβα, ένα μικρό και αποκλεισμένο νησί, με ένα αποτυχημένο οικονομικό σύστημα και μια κοινωνία βουτηγμένη κατα γενική ομολογία στη φτώχεια, μπόρεσε να παράξει τόσα μουσικά είδη ζηλευτής ποιότητας και αισθητικής ομορφιάς; Η δική μου εξήγηση είναι, η κοινωνικότητα. Η μουσική έσωσε την Κούβα.

Πολύ γούσταρα και τον τυπάκο της φωτογραφίας. Γενικά γουστάρω όλους τους αυτόνομους. Ο Compay Segundo έζησε περίπου 100 χρόνια καπνίζοντας πούρα και παίζοντας κιθάρα. Μάλλον θα ήταν ευτυχισμένος. Δεν ζήτησε ποτέ τίποτα, και τυχαία, σε μεγάλη ηλικία, μια ηχογράφηση τον έκανε διάσημο. Ταξίδεψε έτσι κι αυτός λίγο τον κόσμο. Δεν άλλαξε συνήθειες μέχρι που πέθανε. Το μηχάνημα της ευτυχίας του, μια κλασική και φτηνιάρικη κιθάρα, απεικονίζεται στον καναπέ του.

Νάτος ο ΕυρωΔοΝηΤής

Ισως λόγω απόστασης, ίσως λόγω βλακείας, ίσως λόγω μερικού εξαμερικανισμού, έχω πολλές απορίες και ερωτήσεις για το σχέδιο "σωτηρίας" της Ελλάδας και την ανάμειξη του ΔΝΤ. Αν κανείς μπορεί και θέλει, παρακαλώ να με διαφωτίσει. Θα είμαι σαφής.

Το οτι η Ελλάδα είναι χρεωκοπημένη το γνωρίζω. Γνωρίζω επίσης πολύ καλά και πώς ακριβώς "δουλεύει". Απο την κυβέρνηση όμως, περιμένω τρία συγκεκριμένα πράγματα.

(1)Πλήρη εξόντωση του ελληνικού Κρατισμού, (το μεγαλύτερο καρκίνωμα της μεταπολίτευσης, η κερκόπορτα της πελατειακού κομματισμού και της διαφθοράς των ημετέρων), ενα γενικό re-engineering ολόκληρου του δημοσίου ιστού της χώρας. Κάτι που το έκανε βέβαια και ο Πινοσέτ (όπως λέει ο Αλαβάνος), αλλά το έκανε όμως και η Δανία την δεκαετία του 80 μειώνοντας το κράτος με το γνωστό flexicurity. Φωτιά και τσεκούρι στον δημόσιο κρατισμό, με μαζικές απολύσεις εκατοντάδων χιλιάδων αέργων που τους έβαλε εκεί το πελατειακό σύστημα. Τίποτα τέτοιο δεν άκουσα στις ανακοινώσεις. Ούτε άρση της μονιμότητας άκουσα, ούτε πώς θα διώξουν τις χιλιάδες των κηφήνων που σαπίζουν τον κρατικό προυπολογισμό. Την πελατειακή βάση δηλαδή του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Η απόλυση των συμβασιούχων δεν φτάνει. Θα συνεχίσουμε δηλαδή με 1 εκατομμύριο υπαλλήλους; Οι περικοπούλες των 8% και το κόψιμο 2 μισθών για 3 χρόνια είναι ημίμετρα. Το βόλεμα είναι ισόβιο. Η Ελλάδα έχει ανάγκη το ξερίζωμα της πελατειακής νοοτροπίας, και αυτό μόνον με διάλυση του δημόσιου τομέα γίνεται. Για μια στοιχειώδη έννοια δικαίου, να αφήσουν ήσυχες τις συντάξεις των συνταξιούχων των οποίων ο εργασιακός βίος τέλειωσε, και να τα πάρουν απο τις απολύσεις των νεαρών άεργων κηφήνων. Οι συνταξιούχοι δεν έχουν περιθώρια ηλικίας και εργασίας. Οι κηφήνες όμως μπορούν να εργαστούν στον ιδιωτικό τομέα, να μεταναστεύσουν, ή να κάνουν χαρακίρι. Εχουν επιλογές.

(2)Σχέδιο δράσης για μετά τα 3 χρόνια. Τις ήρεμες εποχές, πρίν σκάσουν οι μεγάλες βόμβες και μας πάρουν χαμπάρι οι κερδοσκόποι (και τα επιτόκια ήταν ακόμα μικρά), η κυβέρνηση θα έπρεπε να είχε επιχειρήσει αναδιοργάνωση (rescheduling) μεγάλου μέρους της δομής του ομολογιακού της χρέους. Να αντικαθιστούσε δηλαδή ομόλογα που θα έληγαν σύντομα, με άλλα, μεγαλύτερης χρονικής διάρκειας χαμηλότοκα ομόλογα . Θα κέρδιζε έτσι χρόνο. Σήμερα, με τα ελληνικά ομόλογα σε κατηγορία junk, και όλες μας τις τράπεζες υποβαθμισμένες, αυτό δεν γίνεται. Μέσα στην επόμενη 3ετία, ομόλογα αξίας 120 δις λήγουν (είναι δηλαδή πληρωτέα). Με τί θα πληρωθούν λοιπόν αυτά; Αφού δεν θα πάμε στις αγορές, προφανώς με τα λεφτά του πακέτου. Το οποίον είναι περίπου ίσο με το ποσό των ομολόγων που λήγουν (110 δις). Δηλαδή, πήραμε αναβολή χρεωκοπίας για 3 χρόνια αντικαθιστώντας τα χρέη μας σε ομόλογα, με δάνεια του ΔΝΤ, τα οποία ως μη-ομολογιακά, θά έχουν προφανώς και εγγυήσεις; Και ποιές είναι αυτές οι εγγυήσεις; Και μετα το 2013, όταν θα λήξουν και άλλα ομόλογα, με τί θα πληρωθούν εκείνα; Το πακέτο λήγει σε μία τριετία κι ξαναβγαίνουνμε στις αγορές. Και εκεί περιμένουν οι κερδοσκόποι.

(3)Σχέδιο μείωσης του εθνικού χρέους. Σιγή ιχθύος. Τα 300 δις παραμένουν εκεί που είναι. Η συνθήκη του Μάαστριχτ απαιτεί χρέος μέχρι 60% του ΑΕΠ. Με τί λεφτά θα μειωθεί χρέος τουλάχιστον 150 δις που απαιτεί η συνθήκη; Με δάνεια κερδοσκόπων, ή με την τρομερή παραγωγική μηχανή που θα υπάρχει μέχρι τότε στην Ελλάδα; Η προειδοποίηση του Soros ισχύει - Η Ελλάδα κινδυνεύει να βρεθεί σε ενα "σπιράλ τοκογλυφικού θανάτου". H μήπως μέχρι τότε η Γερμανία θα έχει θεσμοθετήσει νόμους, όποιος δεν έχει χρέος μέχρι 60% του ΑΕΠ max, φεύγει και απο την ευρωζώνη;

(4) Γιατί μας έδωσαν το σχέδιο σωτηρίας; - Εδώ θα επιχειρήσω ο ιδιος μια απάντηση. Αρχικά δεν ήθελαν να μας δώσουν τίποτα. Αλλά ούτε η Ευρώπη ήξερε τί να κάνει. Ούτε τους μηχανισμούς έχει να μας παρακολουθήσει, ούτε μπορούσε θεσμικά να μας βγάλει απο την ευρωζώνη (άσε που θα ήταν και επικίνδυνο ως μήνυμα στους κερδοσκόπους). Ο Γιώργος σπρώχτηκε στο "πακέτο" αργότερα, όταν η Γερμανία είδε πως το δημιούργημά της, το Ευρώ, κινδυνεύει αληθινά. Και για το σώσει, έφτιαξε το μικτό "πακέτο". Το ΔΝΤ έχει την ικανότητα να μας παρακολουθεί. Η χρεωκοπία της Ελλάδας αναβάλεται έτσ για 3 χρόνια, αν το piggy σωθεί απο θαύμα καλώς, στο μεταξύ η Γερμανία θα έχει θεσμοθετήσει νέους κανόνες παραμονής στην ευρωζώνη και στην Ευρώπη γενικότερα. Μερικές απο αυτές τις σκέψεις είναι σήμερα πρωτοσέλιδα στην επικαιρότητα (αυστηροί δημοσιονομικοί έλεγχοι, αποβολή απο την Ευρωζώνη, στέρηση δικαιώματος ψήφου, κτλ). Η Γερμανία ή θα γερμανοποιήσει την Ευρώπη, ή θα φύγει η ίδια απο το ευρώ, ή όπως βρίσκω και απόλυτα λογικό , η όλη ιδέα του ευρώ θα μπεί στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας, γιατί κοινό νόμισμα χωρίς κοινό τραπεζίτη είναι αδύνατον να υπάρξει.

Το μέλλον είναι θολό και δύσκολο. Δεκαετία και βλέπουμε...

Εκανε το μπανάκι του

Και μια ιστορία που θυμάμαι απο τον παππού μου:
Επιασαν λέει κάποτε στο χωριό εναν κλέφτη. Συνεδρίασαν λοιπόν, ο πρόεδρος του χωριού, ο αστυνόμος και ο δάσκαλος, τι να τον κάνουν. Και αποφάσισαν πως η καλύτερη τιμωρία θα ήταν να τον έστηναν στην πλατεία του χωριού Κυριακή πρωί, να περάσουν όλοι οι χωριανοί μετά την εκκλησία και να τον φτύσουν. Καί έτσι έγινε. Στήθηκε λοιπόν όλο το χωριό στην ουρά, τον φτύσαν όλοι. Και ο κλέφτης, στωικός και ψύχραιμος, δέχτηκε το βασανιστήριο και την κοινωνική κατακραυγή μέχρι το μεσημέρι. Κάποτε, αφού τέλειωσαν όλοι κι φύγαν, ο κλέφτης κοιτάει γύρω του, κανένας στην ουρά, σκουπίζεται με το μαντήλι και λέει στον αστυνόμο που τον φύλαγε: "Αυτό ήτανε; Αντε να πάμε για φαί και κάνει και τέτοια ζέστα"!


-----------------------------------------------
Αντε καλό μήνα, και με το καλό να τους δεχτούμε. Και μην ξεχνάμε Πετσάλνικο και Σιούφα. Μονιμοποίησαν τα παιδιά τους την παραμονή.