Περιδιαβαίνοντας

Η τελετουργική βόλτα της Κυριακής με οδηγεί σε πάρκα και γειτονιές, σε καφέ και βιβλιοπωλεία. Αισθάνομαι πως ζούμε πια σε μια οριακή εποχή, οριακή σε ιδέες και σύμβολα, οριακή και σε συναισθήματα. Οριακά τα οικονομικά μας, οι αντοχές μας, οι ανοχές μας, οριακός και ο πολιτισμός μας. Η Ελλάδα καλείται να ξεπεράσει τον εαυτό της, η Ευρώπη καλείται να φτιάξει όραμα, η Αμερική καλείται να αναγεννηθεί. Γενικά όλοι καλούμεθα να ξεπεράσουμε κάτι, να βρούμε μια μαγική συνταγή ύπαρξης και ευτυχίας, μια ισορροπία με τους γύρω μας, μια διέξοδο απο τα προβλήματά μας.

Οι άνθρωποι που κάνουν παρέα με σκύλους έχουν αυξηθεί σε τούτο το πάρκο, αυξήθηκαν και εκείνοι που μιλάνε στο κινητό τους ασταμάτητα, αυξήθηκαν και οι άλλοι που έχουν πολλούς φίλους στο Facebook, και στη ζωή κανέναν. Αυξήθηκε επικίνδυνα η Μοναξιά.

Ερχομαι εδω χρόνια, το τοπίο με ηρεμεί και με βοηθάει στις σκέψεις μου. Ανασυντάσσομαι νοητά για το υπόλοιπο της έβδομάδας και του μήνα, παίρνω ενέργεια για όσα πρέπει να γίνουν. Κάποιες μυστικές και αόρατες δυναμικές μας θέλουν να είμαστε δυνατοί για όλα, πανέτοιμοι για τους σύγχρονους ρυθμούς που μας συνθλίβουν. Ενας ζεστός καφές συνοδεύει τις σκέψεις μου μαζί με κάποιο παλιό βιβλίο που αγοράστηκε για ένα μονον δολλάριο απο κάποιο παλιό βιβλιοπωλείο της γειτονιάς. Ενα όμορφο απόγευμα.

Χρόνια πρίν, έτρεχα σε καπνισμένα μπαράκια για φλογερές συζητήσεις, σχέδια για εξωτικά ταξίδια, αγάπες που θα ανέτρεπαν το σύμπαν, ατέλειωτα όνειρα που θα άνοιγαν τον κόσμο. Τωρα πια αρκεί μια όμορφη βόλτα την Κυριακή για να κρατήσει ζωντανή τη σκέψη και το νού. Συμβιβασμός, κούραση ή απλή απάθεια;

Τι άλλο να πούμε φίλοι μπλόγκερς...

Μνημόνιο 2, το καλό

Μέχρι το 2013, το Μνημόνιο αποτελεί θεσμική και νομική υποχρέωση της Ελληνικής Πολιτείας, και δεν μπορεί να καταργηθεί.

Το σημερινό Μνημόνιο αποτελείται απο δύο μέρη. Τις διαρθρωτικές αλλαγές τις οποίες δεν θέλει σχεδόν κανένας, (και που οι πολιτικοί μας υποστηρίζουν έξω αλλά όχι μέσα), και την εκταμίευση ενός δανείου 110 δις για 3 χρόνια (το οποίο όλοι περιμένουν αλλά κάνουν πως δεν θέλουν), για να πληρωθεί ο κόσμος στο τέλος του μήνα. Το μίγμα της πολιτικής που ακολουθείται στην Ελλάδα (υφεσιακής κατα γενική ομολογία), και το οποίο έχει στεγνώσει την αγορά, ειναι πασοκικής προέλευσης και δεν περιέχεται στο Μνημόνιο. Επομένως τσακωνόμαστε περί οικονομικής πολιτικής και όχι περί Μνημονίου.

Μετά το 2013, είμαστε θεωρητικά ελεύθεροι να κάνουμε ο,τι γουστάρουμε. Μόνον που τότε, όπως φαίνονται τα πράγματα, θα πέσουμε σε νέο ύφαλο, το Μνημόνιο 2, που τώρα ψήνεται στις Βρυξέλλες. Το σημερινό (πιλοτικό) ελληνικό Μνημόνιο άρεσε τόσο πολύ στη Γερμανία, που τώρα θα το θεσμοποιήσει για όλα τα ξεσαλωμένα piggies με συνοπτικές διαδικασίες. Η νέα δέσμη κανόνων της ΕΕ (που θα καταλήξουν σε νέα συνθήκη κορυφής), θα είναι ενα μόνιμο και καταπελτικό Μνημόνιο, που θα φοριέται απ' ευθείας απο τις Βρυξέλλες, θεσμικά, χωρίς τη συμμετοχή των αναξιοπαθούντων.

Το νέο κεμπάρικο Μνημόνιο θα είναι κάτι σαν το αυτόματο διαζύγιο. Εχεις κύριε χρέος πάνω απο 60% του ΑΕΠ σου; Τσάκο ένα αυτόματο Μνημόνιο. Εχεις έλλειμμα πάνω απο 3% του ΑΕΠ; Κακώς. Τσάκο ένα βελτιωμένο Μνημόνιο. Δεν θα χρειάζεται έτσι να τσακώνεται ο Γιωργάκης με τον Αντωνάκη σε εθνικές ψηφοφορίες υπέρ ή κατά. Θα γλυτώσουμε και μείς το νταβαντούρι με τα τηλεπαράθυρα.

Ενα ακόμα αβαντάζ του νέου γερμανικού Μνημονίου θα είναι πως θα μπορείς να χρεωκοπείς πλέον άνετα και "ελεγχόμενα". Πάλι, για να μην τσακώνονται οι ιθαγενείς, αυτό θα γίνεται με μια απλή ανακοίνωση απο τις Βρυξέλλες. Δεν μπορείς κύριε να πληρώσεις; Κακώς. Τσάκο μία "ελεγχόμενη". Ο λαός θα το μαθαίνει απο τις ειδήσεις.

Εχετε δεί ποτέ σας "ελεγχόμενη πτώχευση"; Μεγάλο ζοριλίκι. Πρώτα μπαίνουν μέσα λογιστές και δικηγόροι, ήρεμοι άνθρωποι, ούτε φωνές ούτε φασαρίες. Κοιτάνε τα νούμερα, υπολογίζουν τη χασούρα, κοιτάνε τί έχεις και τι αξίζεις, σε δένουν νομικά, παίρνουν ό,τι βρίσκουν και φεύγουν. Ακολουθούν κάτι περίεργες εταιρείες που παίρνουν τα έπιπλα, τα ψυγεία, τα κομπιούτερ, τους εκτυπωτές και τις τοστιέρες, τα φορτώνουν σε φορτηγά και φεύγουν. Τελευταίοι μπουκάρουν μέσα κάτι καπιταλιστικά φρικιά, οι λεγόμενοι vulture capitalists, φτωχομπινέδες του συστήματος. Αυτοί ξηλώνουν καλώδια, ξεβιδώνουν πρίζες, ξεκολλάνε μέχρι και τα καζανάκια. Δεν ξέρω αν αφήνουν καθόλου χαρτί τουαλέτας.

Αυτά τα ένδοξα λοιπόν, θα θεσμοποιηθούν μέχρι το 2013. Γερμανικά κόλπα πλέον, τέρμα η διαβούλευση και τα πολυπολιτισμικά. Ολα τα piggies πληροφορούμαι, ειναι ήδη ενθουσιασμένα με το νέο Μνημόνιο. Μπήκαν στη ουρά και υπέγραψαν τη μοίρα τους.

Ο Γιώργος υπέγραψε και για τον επόμενο έλληνα πρωθυπουργό. Το 2013 η Ελλάδα θα έχει χρέος 140% του ΑΕΠ της, και θα ειναι ο πρώτος πελάτης του νέου Μνημονίου. Kάθε χρεωκοπημένος θα δίνει ό,τι έχει. Η Ελλάδα εχει πολλά νησιά. Η Ισπανία επαρχίες. Ετσι περίπου θα δουλεύει το νέο Μνημόνιο.

Επομένως μην τσακώνεστε τώρα για το Μνημόνιο το Ενα, το πειραματικό. Αν θέλετε, στις περιφεριακές εκλογές ψηφίστε τον περιφεριάρχη και δήμαρχο που θέλετε, τον ξάδελφο, τον φίλο, τον κολλητό που επιθυμείτε και γουστάρετε. Αν δεν θέλετε, καθήστε σπίτι σας, διαβάστε βιβλια, κάντε έρωτα, ακούστε σκυλάδικα. Εκλογές μάλλον δεν θα γίνουν γιατί θα καθυστερήσουν το βελτιωμένο Μνημόνιο. Αλλά ακόμα κι άν γίνουν, μην ανησυχείτε. Κάποια κυβέρνηση συνασπισμού θα φτιάξουμε, που θα μας κρατήσει στο σημερινό Μνημόνιο, μέχρι να μπούμε στο ... άλλο Μνημόνιο.

----------------------------------------------------
Στη φωτογραφία, "το μνημείο του χωρισμού", στο Saint Martin. Tο Καραϊβικό piggy χωρίστηκε συνοπτικά και "ελεγχόμενα". Για να μην τσακώνονται στη μοιρασιά οι αποικιοκράτες, έβαλαν εναν γάλλο στη μία άκρη του νησιού και εναν ολλανδό στην άλλη, να περπατήσουν το νησί αντιδιαμετρικά, και το χώρισαν στο σημείο που συναντήθηκαν οι δυό τους. Η Γαλλία, λένε, πήρε λίγο πιο πολύ χωράφι απο την Ολλανδία. Ο ολλανδός αντιπρόσωπος ήπιε στο δρόμο κάτι μπύρες ο μαλάκας, και ψιλοχάθηκε...

Τη μέρα του χωρισμού, ένα ολλανδικό καράβι έφυγε απο το νησί, παίρνοντας μαζί του και 70 τόνους αλάτι,το μόνο και μοναδικό πράγμα που παρήγαγε το δυστυχισμένο νησί. Τεράστια η ανθρώπινη Ιστορία...

Ιστορίες του Φραπεδιστάν

O νεαρός γιατρός εκ Ρουμανίας επέστρεψε πιά στην Ελλάδα, και λόγω νοσταλγίας έκοβε βόλτες και στη γενέτειρα. Πετυχημένος και καταξιωμένος χειρούργος με πείρα στο εξωτερικό, απασχολούνταν λέει σε κάποιο ιδιωτική κλινική των Αθηνών οπου πρόσφερε τις υπηρεσίες του κάνοντας εγχειρήσεις ανοιχτής καρδιάς. Τον είχα χαμένο απο χρόνια, και αναρωτιόμουν που ήτανε. Η επανεμφάνιση ήταν εντυπωσιακή.

Είχε και μια παιδική φιλία με τον Λαλιώτη έλεγε, κολλητός δηλαδή, και όπως διέδιδε και ο ίδιος στα καφενεία της γενέτειρας (βοηθούσε όσο μπορούσε ο καυμένος και τα παιδιά της επαρχίας), είχε και κάμποσους διορισμούς στην τσέπη, με κάποιο μικρό αντίτιμο βέβαια (βόηθαγε και ο Λαλιώτης για να λαδωθεί ο σκουριασμένος μηχανισμός). Οποιος προλάβει πρόλαβε.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες, οι ενδιαφερόμενοι ήταν πολλοί, 5 εκατομμύρια πήγαινε ο διορισμός, και σύμφωνα με το καφενείο, ο νεαρός χειρούργος άφησε την γενέτειρα με κάποιο σεβαστό κέρδος, όλα μετρητά βέβαια (και χωρίς απόδειξη), αφήνοντας τους δυστυχείς γονείς να περιμένουν τηλέφωνο απο το υπουργείο. Το κόλπο αποκαλύφτηκε όταν η ίδια η σύζυγος του Λαλιώτη πληροφορήθηκε το σχήμα, και έστειλε στη γενέτειρα τον εισαγγελέα. Ο νεαρός χειρούργος συνελήφθει αργότερα κάπου στην Αθήνα, οπου αυτή τη φορά φορούσε ράσο, καθότι εκτός απο χειρούργος ήταν λέει και αρχιεπίσκοπος Μολδοβλαχίας(!) - εσχατιά της Ορθοδοξίας μας, οδηγούσε δε και αυτοκίνητο με ειδική πινακίδα απο το Φανάρι! Δεν έγινε έκτοτε γνωστό αν η νομικη υπόθεση συνεχίστηκε, για τα λεφτά βέβαια ούτε λόγος.

Ενας δεύτερος γιατρός μπήκε στη ζωή μου αργότερα, τούτος απο Ιταλία, που κατέφθασε στην Βοστώνη για κάποια ειδικά σεμινάρια ιατρικής. Τον γνώρισα μέσω άλλων, και επρόκειτο για εναν πνευματώδη και ευχάριστο χαβαλέ με πολύ προσεγμένη εμφάνιση και ακριβά γούστα. Μόνον που δεν ήξερε αγγλικά ο δυστυχής, και αδυνατούσε να καταλάβει τα σεμινάρια. Μετά απο κάποιες συνεννοήσεις και καλό κρασί, την αγγλική του μόρφωση ανέλαβε η σύζυγός μου. Μετά απο μερικούς μήνες, και αφού είχε μάθει να παραγγέλνει και καφέ στην αγγλική γλώσσα, ο γιατρός εγκατέλειψε τα σεμινάρια και επέστρεψε στην Ελλάδα οπου ανέλαβε περίοπτη θέση σε Ιατρική σχολή ελληνικού πανεπιστημίου. Στο βιογραφικό του, ανέφερε και την αμερικανική του εμπειρία ως "καθηγητής ιατρικής του πανεπιστημίου Χάρβαρντ". Μια μέρα μάλιστα, τον είδα και στην ελληνική τηλεόραση, με τον ίδιο τίτλο, να μιλάει για τις προόδους της ιατρικής και την ανεκδιήγητη κατάσταση των ελληνικών νοσοκομείων, που φυσικά ο ίδιος θα διόρθωνε.

Και καθώς ο πρώτος γιατρός έφευγε απο την Βοστώνη για ύψιστα ιατρικά καθήκοντα στην πατρίδα, κατέφθανε ο δεύτερος, τούτος εκ Πάτρας, σκοπός του οποίου ήταν να δουλέψει λίγο σε κάποιο νοσοκομείο της Βοστώνης, (όπου νάναι λέμε), μέχρι να τον ειδοποιήσει ο μπαμπάς του (που ήδη ήταν καθηγητής στην Πάτρα), πως η θέση του ήταν έτοιμη , καρφωτή και λαδωμένη, και να επιστρέψει το παληκάρι απο τις αμερικανικές διακοπές του απευθείας στην έδρα της ένδοξης ελληνικής ιατρικής.

Δυστυχώς όμως για αυτόν, την καρέκλα διεκδικούσε (για τον γιό του) και άλλος πατρινός, ο οποίος και δόντι με την πρυτανεία είχε, αλλά ήταν και σοβαρός Πασόκος. Η κόντρα εξελιχθηκε σε αληθινό πόλεμο, με τον δικό μου στο τηλέφωνο να συζητάει με τον μπαμπά του διάφορα σενάρια εξόντωσης του ανταγωνιστή του, όπως πληρωμές, διορισμούς συγγενών του αντιπάλου σε άλλα υπουργεία, κλπ. Και τι πασοκαριό δεν κινητοποιήθηκε εκείνη την εποχή για να πάρει ο γόνος τη θέση, που τελικά όμως έχασε τη φοβερή τιτανομαχεία, και επέστρεψε στην Ελλάδα άπραγος.

Ηταν μια τεράστια υποχώρηση και ήττα, δήλωσε ο νεαρός γιατρός καθώς τον πήγαινα στο αεροδρόμιο για την επιστροφή του στην Ελλάδα. Αλλά πίσω έχει η αχλάδα την ουρά, με πληροφόρησε, καθώς η οικογένειά του έχει πολύ καλές πληροφορίες πως ο αδελφός του ανταγωνιστή του, (ένας εφοριακός) είχε εκτεθεί σε κάτι λοβιτούρες με επιχειρηματίες, και τώρα θα τον σούβλιζαν για εκδίκηση σαν τον Αθανάσιο Διάκο.

Δεν ακολούθησα τη συνεχεια, γιατί έκτοτε σταμάτησα να κάνω παρέα με γιατρούς, και τόριξα στους μουσικούς και τους κομπιουτεράδες...

---------------
Στη φωτογραφία, ο Τσό, εμβληματική μορφή ιδρυτή κινήματος κλεπτοκρατίας και λοβιτούρας. Οπως ξέρετε, έχει τιμωρηθεί βάναυσα με αφαίρεση της πασοκικής του ταυτότητας.

Σημείο βρασμού

Οπως γνωρίζετε, υπάρχουν δύο τρόποι να μειώσεις ένα έλλειμμα. Η αυξάνεις τα έσοδα, ή μειώνεις τα έξοδα (ή και τα δύο). Μετά απο ενα χρόνο στην εξουσία, και απο την πλευρά λοιπόν των εσόδων, πληροφορήθηκα χθές απο τον κ. Παπακωνσταντίνου πως "στην Ελλάδα προσποιούμαστε οτι έχουμε φορολογικό σύστημα". Ηταν μια εξαιρετική δήλωση, ενδεικτική θα έλεγα έλληνα πασόκου που μαθαίνει τη δουλειά (ανταποκρίθηκαν ανάλογα και οι αγορές). Πιάσανε βέβαια και εναν τραγουδιστή φοροφυγά, ενα γιατρό, εναν παπά, άντε και εναν εφοριακό, αλλά τα νούμερα δεν βγαίνουν γιατι η ψωροκώσταινα απλώς δεν τραβάει, και οπως ξέρετε την έχουν αναλάβει οι ξένοι.

Τί απέμεινε λοιπόν; Η πλευρά των εξόδων, οι δημόσιες δαπάνες. Το περίφημο ελληνικό κράτος, θαυμαστό σε σύλληψη, και ακόμα ωραιότερο σε εφαρμογή. Αφού όλα τα άλλα απέτυχαν, η Τρόικα λοιπόν ειναι σαφής για το τί περιμένει μετά τις περιφεριακές. Και ο Γιωργάρας, μόλις το άκουσε, έσπευσε αμέσως να μας διαβεβαιώσει στην διακαναλική του, πως απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων δεν θα γίνουν. Τέτοια κόλπα κάνει η Κούβα, άντε και η Αγγλία. Ε οχι και η Ελλάδα Σπιναλόγκα!

Εκεί κολλάει η απειλή του Γιώργου για εκλογές. Πως να χαλάσει ο σοσιαλιστής Γιώργος το κρατικό τερατούργημα που με τόσο κόπο έφερε τον "λαό στην εξουσία"; Θα εκθέσει τους κομματικούς πελάτες του στις άγριες δυναμικές της ελεύθερης αγοράς και του μισητού καπιταλισμού; Θα βγάλει τα παιδιά του προστατευτισμού στην σέντρα; Θα ερωτηθεί λοιπόν πρώτα ο λαός. Και μαντέψτε τί θα απαντήσουν οι πελάτες...

Μια ανεκδιήγητη ομάδα ηλιθίων που δεν μιλιούνται κάν μεταξύ τους, κυβερνάει τη σάπια χώρα απο τα τηλεπαράθυρα, και προσπαθεί παντιοτρόπως να διατηρήσει τον σάπιο Κρατισμό απο τον οποίον ανήθικα βιοπορίζεται. Ηρθε όμως η ώρα των αποφάσεων. Μόλις απωληθούν οι πρώτοι κηφήνες, θα γίνει πόλεμος. Θα είναι το τελευταίο στάδιο της παρακμής ενός κράτους που τα τελευταία 30 χρόνια προσποιείται πως είναι και πολιτισμός.

----------------------------------
Εχουμε πνιγεί στα ψέματα και τις υπεκφυγές. Η ομάδα των ηλιθίων που παριστάνει την κυβέρνηση,αφού ανακοίνωσε πως αποκλείεται να πάμε στο ΔΝΤ, στο τέλος έφερε την Τρόϊκα ενισχυμένη. Απο το "λεφτά υπάρχουν" πήγαμε στο "δεν υπάρχει σάλιο", απο την κατάργηση των "αποικιακών συμβάσεων" στις εκπληκτικές κινεζικές και αραβικές επενδύσεις. Ακόμα και σήμερα δεν ξέρουμε πόσο είναι το έλλειμμα, πόσο θα είναι αύριο ο ΦΠΑ, και αν η επιμήκυνση του χρέους συζητιέται ή τέλος πάντων δεν συζητιέται. Η όποια αισιοδοξία απέμεινε, εξανεμίζεται ραγδαία...

Η οριακή στιγμή

Δυό δροσερές φθινοπωρινές φωτογραφίες της Νέας Αγγλίας, φωτογραφικό ντεκόρ του Φθινοπώρου. Οι βορειοανατολικές πολιτείες του Νew Hampshire, Vermont και Main, αποτελούν ακόμα κομμάτια ανεξερεύνητης γής, χαμένης μέσα στην ατέλειωτη βλάστηση και τα καθαρά νερά. Παράδεισος των αισθήσεων και των επιθυμιών του κάθε φωτογράφου. Ματωμένη στα χρώματα η φθινοπωρινή φύση, διανύει τις τελευταίες ώρες μιας πανέμορφης και θεατρικής αποχώρησης. Το Φθινόπωρο σταδιακά γίνεται Χειμώνας.

Το πανέμορφο τοπίο που στέκει ήρεμο και λουλουδιασμένο, θα ξεγυμνωθεί σύντομα με βία, απο τους αγέρηδες και τους παγετώνες. Είναι οι φωτογραφίες τούτες το οριακό σημείο που ο κύκλος της Φύσης ξεψυχάει. Το Φθινόπωρο και η Ανοιξη της Νέας Αγγλίας, μαζί με το ελληνικό καλοκαίρι, αποτελούν ό,τι πιο ακραίο, όμορφο και αισθησιακό έχει να δώσει η Φύση στις ανθρώπινες αισθήσεις. Τέλος Οκτώβρη, και η οριακή στιγμή φτάνει σιγά σιγά στο τέλος της.

Με τον πρωινό καφέ

Ερχομαι εδώ που και που τις Κυριακές, απόδραση σε εναν αλλιώτικο κόσμο δυναμισμού και ιδεολογίας, προσκύνημα στα χρόνια που πέρασαν, σε εποχές που ήρθαν και έφυγαν, σε φίλους και αγάπες που χάθηκαν σε τόπους μακρινούς. Είναι μια όαση, έστω νοητή, σε ενα κόσμο που ακολουθεί σκληρούς εταιρικούς ρυθμούς που εξοντώνουν και πολτοποιούν τον σύγχρονο άνθρωπο. Ενα νοητό διάλειμμα απο την καθημερινότητα.

Το πανεπιστήμιο του Harvard δεν φτιάχτηκε για να μορφώσει αμερικανούς (το 50% των φοιτητών του έρχεται απο εκτός Αμερικής), αλλά για να προωθήσει την ανθρώπινη γνώση, πέρα απο παρωπίδες και ιδεολογίες παντός είδους. Είναι θαυμαστό πόσο ρεαλιστική στις θεωρήσεις της ειναι η ελίτ αυτού του κόσμου, σε αντίθεση με τις ιδεολογικά κατασκευασμένες αλλοτε εθνικές, άλλοτε θρησκευτικές, άλλοτε ειδικών συμφερόντων ιδεολογίες.

Γι αυτό και παράγει υπέροχα βιβλία, πάνω σε κάθε τομέα, κάθε επιστήμη, κάθε ανθρώπινη ανησυχία. Δεν έχω δεί πουθενά στον κόσμο τέτοια υπερπαραγωγή σκέψης, τέτοια οργανωμένη πασαρέλα μελετών παντός είδους, απ΄όλο τον κόσμο, για όλα τα γούστα και για όλα τα πιθανά θέματα. Για την ελίτ αυτού του κόσμου, δεν υπάρχει Αριστερά και Δεξιά, δεν υπάρχουν κράτη και συμφέροντα, δεν υπάρχουν ειδικές προστασίες σε νταβάδες και ειδικά οργανωμένα συμφέροντα. Υπάρχει μόνον η αλήθεια, και τα λίγα βιβλιοπωλεία που την φιλοξενούν.

Θέλετε να διαβάσετε για τις βρωμιές της Αυτοκρατορίας, τις οργανωμένες σφαγές αμάχων στα πεδία των μαχών, τα προβλήματα αυτού του κόσμου, τα σενάρια των οργανωμένων clubs, πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές θεωρήσεις; Ολα είναι εδώ σε κοινή θέα και ακρόαση. Και απο αυτή τη βιβλιογραφία, αντλούν τις γνώσεις τους οι μικρές ελίτ των μικρών πατρίδων, οι μικροί πρωθυπουργίσκοι, σύμβουλοι και παρατρεχάμενοι κυβερνήσεων και κοινοβουλίων, (οι διανοητές τύπου ας πούμε τυπου Ανδρουλάκη), που παρακολουθούν τη βιβλιογραφία με θρησκευτικό ζήλο, φιλτράροντας και ξαναπακετάροντας σε εθνική, αριστερή ή δεξιά συσκευασία, αυτό που ο απλός κόσμος δεν βρίσκει στα λαϊκά περίπτερα.

Ξεκίνησα να γράψω σήμερα ενα πόστ για την αναδιάρθρωση της πανεπιστημιακής παιδείας που προωθεί στην Ελλάδα η κα Διαμαντοπούλου, αλλά τελικά τα παράτησα, βαρέθηκα θα έλεγα, και έτσι το έριξα στους καφέδες και στο διάβασμα. Στα όσα πικρά αντιμετωπίζει η Ελλάδα σήμερα, έρχεται να προστεθεί και το θέμα της Παιδείας, οπου δημιουργείται και σμιλεύεται η συνειδησιακή βάση μιας σκεπτόμενης κοινωνίας.

Την κα Διαμαντοπούλου την υποστηρίζω στην άποψή της πως η αγγλική θα έπρεπε να είναι η δεύτερη γλώσσα στην Ελλάδα, καθώς δεν θεωρώ πως μια τέτοια προσπάθεια μειώνει καθόλου την εθνική μας γλώσσα. Γιατί γνωρίζω ως μετανάστης, πως ο καλύτερος τρόπος να διατηρήσεις την μητρική σου γλώσσα, ειναι να μάθεις καλά τις γλώσσες των άλλων. Κάτι που εγώ κάνω τα τελευταία 25 χρόνια με επιτυχία.

Εχοντας πάρει μια γεύση απο ενα σωστό περιβάλλον σκέψης και γνώσης, και έχοντας επισκεφτεί και το άλλο μεγάλο εργαστήριο καινοτομίας του κόσμου, το Silicon Valley, η κα Διαμαντοπούλου θα επιχειρήσει λέει μια επανάσταση στην ελληνική Παιδεία. Αφήνοντας πίσω της τις ανεκδιήγητες ηλιθιότητες για χαρτογράφηση του Πανεπιστημιακού Ασύλου, και την κατάργηση της βάσης του 10 (που γέμισε τα παραμάγαζα των ΤΕΙ με βλάκες), η κα Διαμαντοπούλου επανέρχεται τώρα στην πιάτσα δυναμικά, ως αναμορφωμένος πασόκος (είναι πολλοί και δρούνε σκόρπια), που μετεκλογικά είδε το φώς της αλλαγής.

Απομένει τώρα για τους σοφούς που θα αναμορφώσουν τα ελληνικά πανεπιστήμια, να βιώσουν και στην πράξη την πρώτη κατάληψη ελληνικού πανεπιστημίου, με τις Μαοϊκές σημαίες να ανεμίζουν στην πρυτανεία, τις βαριοπούλες να σπάνε μάρμαρα και εργαστήρια, και τις αίθουσες να έχουν μετατραπεί σε εργοστάσιο κατασκευής μολότωφ. Κάπου εκεί οριοθετώ προσωπικά και το τέλος της ελληνικής διαβούλευσης.

Μια ματιά στη φρίκη

Ξανά, απο το διαδίκτυο αυτή τη φορά, η φρίκη του πολέμου μπαίνει στο σπίτι μας. Είναι βέβαια πολύ άβολο να βλέπεις τον άλλον να πεθαίνει τη στιγμή που εσύ πίνεις καπουτσίνο, αλλά είναι συνάμα και χρήσιμο. Πριν μερικούς αιώνες, το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας γεννιόνταν, ζούσε και δημιουργούσε μέσα σε μια ακτίνα μερικών χιλιομέτρων απο το σημείο που γεννιόνταν. Και μέσα σ' αυτή την ακτίνα πέθαινε. Μακριά απο ταξίδια, γνώση και κάθε πληροφόρηση. Αν ήσουν τυχερός και πλούσιος, αποκτούσες μια τυπωμένη Βίβλο και είχες φαγητό και νερό. Αλλιώς δεν είχες τίποτα. Ας εκτιμήσουμε λοιπόν όσα έχουμε. Βοηθάει; - θα ρωτήσουν μερικοί. Ναί, βοηθάει. Οι όποιες αποκαλύψεις σήμερα, ίσως να αποτρέψουν εναν πόλεμο αύριο. Μια αναμφισβήτητη νίκη για όλους μας.

---------------------------------
The US military has confirmed the authenticity of newly released video showing US forces indiscriminately firing on Iraqi civilians. On Monday, the website WikiLeaks.org posted footage taken from a US military helicopter in July 2007 as it killed twelve people and wounded two children. The dead included two employees of the Reuters news agency, photographer Namir Noor-Eldeen and driver Saeed Chmagh.



Democracy Now!
WikiLeaks

Καταιγισμός πυρός

United Kingdom
External debt (as % of GDP): 428.8%
Gross external debt: $9.12 trillion
2009 GDP (est): $2.128 trillion
External debt per capita: $149,281
-------------------------------------
Source: The World's Biggest Debtor Nations
-------------------------------------
Στην παγκόσμια λίστα των χρεωμένων χωρών, η Βρετανία φιγουράρει δεύτερη (με πρώτη την Ιρλανδία), με ενα εφιαλτικό εξωτερικό χρέος 9 τρις δολλάρια, που αντιπροσωπεύουν 428% του ΑΕΠ της, κάτι που εκτός απο την επικαιρότητα, την φέρνει και στο στόχαστρο των περίφημων κερδοσκόπων της Wall Street. Για τα χρέη τέτοιων χωρών άλλωστε, που απειλούν το ευρωπαϊκό σύστημα, η Ευρώπη έφτιαξε το πακέτο σταθερότητας των 800 δις ευρώ, και συζητάει σήμερα τον επανασχεδιασμό όλων των κανόνων της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Στην ιστορία της, η Βρετανία ήταν η πρώτη χώρα του κόσμου που προσχώρησε ιδεολογικά στους κανόνες κάποιας ανοιχτής και φιλελεύθερης οικονομίας, και η πρώτη χώρα που αναπτύχθηκε απο μόνη της πυροδοτώντας την Βιομηχανική Επανάσταση. Στις αρχές του 19ου αιώνα, η Βρετανία είχε ρεκόρ φτώχειας, πορνείας, οικονομικής ένδειας, αρρώστιας και παιδικής εργασίας. Το εργασιακό της καθεστώς ήταν τόσο απεχθές, που ο φιλόσοφος Μαρξ που την ανέλυσε, την κατέταξε ως πρώτη υποψήφια χώρα για κοινωνικό ξεσηκωμό και επανάσταση του Προλεταριάτου.

Το μικρό νησάκι στην ανοικτή θάλασσα της Βόρειας Ευρώπης, κατάφερε κάποτε να κυβερνήσει μεγάλο μέρος του κόσμου, δημιουργώντας αποικίες απο την Νότια Αφρική μέχρι την μακρινή Κίνα και τα νησιά της Καραϊβικής. Και ενώ στο εξωτερικό διατήρησε το ύφος και την υπεροψία του αποικοκράτη, στο εσωτερικό της διατήρησε μια σειρά απο διοικητικές ιδιαιτερότητες και τελετουργίες (Βασιλεία, Βουλή των Λόρδων, ευγενείς και τίτλους), ακαταλαβίστικους για τον υπόλοιπο κόσμο.

Και εκεί που ήταν ήταν έτοιμη να καταρρεύσει κοινωνικά, εντελώς ξαφνικά και αναπάντεχα, απο το χείλος της καταστροφής, η Βρετανία κατήργησε την παιδική εργασία και σχεδίασε ενα καλό εκπαιδευτικό σύστημα για όλους, εισήγαγε απο το μηδέν εργατικούς νόμους προστασίας για όλους, εδραίωσε ενα ευρύ σύστημα υγείας για όλους, και μια ζηλευτή κοινοβουλευτική δημοκρατία που την καπέλωσε με ενα επίσης εξαιρετικό και άφθαρτο νομικό σύστημα. Οι προβλέψεις του Μάρξ έμειναν στο ράφι. Η επανάσταση μετακόμισε στη Ρωσία.

Η περίεργη χώρα πάντα είχε εναν θαυμαστό ρεαλισμό στην συμπεριφορά της. Εκεί που συχνά αφηνόνταν σε λάθη και απρονοησίες, επανερχόνταν πάντα με κάποιο ρεαλιστικό σχέδιο δράσης. Ξανά, όταν ξαναβούλιαξε στα χρέη των αποικιών, αντί να αρχίσει πολέμους για να διατηρήσει τις αποικίες της (όπως έκανε η Γαλλία που έχασε και τους πολέμους και τις αποικίες), η Βρετανία είδε κατάματα το τέλος του ιστορικού της κύκλου και έδωσε σε όλες τις αποικίες της ανεξαρτησία. Η ζωή συνεχίζεται.

Στα μετέπειτα χρόνια του ευρωπαϊκού οράματος, αρνούμενη να παραδώσει την εθνική της ανεξαρτησία στις Βρυξέλλες, η Βρετανία διατήρησε επίσης το νόμισμά της και αντιστάθηκε στην εξουσία των γραφειοκρατών. Και όταν κάποτε είδε πως ο άκρατος συνδικαλισμός της κόστιζε, τον κατήργησε συνοπτικά και βίαια. Και παρόλα της τα λάθη, ακόμα και σήμερα, επιχειρεί τρομακτικές αλλαγές, για να μην βρεθεί στη θέση να υπογράψει κάποιο Μνημόνιο χάνοντας την εθνική της ανεξαρτησία.

Απο το χείλος του γκρεμού και πάλι, με μυριάδες δημοσιονομικά και κοινωνικά προβλήματα σε σημείο βρασμού, η Βρετανική κυβέρνηση επεμβαίνει σήμερα άμεσα για να σώσει ξανά την Βρετανία. Αξίζει να σημειώσει κανείς την ωμότητα με την οποία γίνεται η επέμβαση, ούτε διαβουλεύσεις, ούτε αυτοσχεδιασμοί, ούτε πενταετή προγράμματα ήπιας μετάβασης, ούτε μετατάξεις και εθελούσιες έξοδοι, ούτε χαβαλές, ούτε "μαζί τα φάγαμε", ούτε αναβολές τύπου "τίποτα δεν πάει κάτω χωρίς τσιγάρο", ούτε μαϊμού προγράμματα συμβασιούχων. Βούρ και απευθείας στις κρατικές δαπάνες.

Καλό κουράγιο στους διαμένοντες στο βρετανικο νησί, καθώς μόνον μέρες χαράς δεν έρχονται. Και ραντεβού σε μια πενταετία, για να συγκρίνουμε την μνημονιακή Ελλάδα (που αντιστέκεται σε όλες τις αλλαγές), με την άκαρδη και νεοφιλελεύθερη χώρα της Βρετανίας.

Φθινοπωρινή ομορφιά

Μια πρωινή ανάσα στη φθινοπωρινή ψύχρα, στιγμιαία ματιά στα χρώματα του φθινοπώρου...

--------------------------------
Picture by Locus Publicus, free for public use
Φθινόπωρο 2010, Νέα Αγγλία
--------------------------------

Απλές χρηματοενέσεις τέλος

Κάποιος γνωστός μας φίλος στην Ελλάδα, βρήκε το καλοκαίρι μια δουλειά στη Γερμανία, και αποφάσισε να φύγει. Την παραμονή της φυγής του, πέρασε απο το σπίτι για καφέ, και με ρώτησε τί να περιμένει απο τη Γερμανία. Αμαθος απο μετανάστευση, σε ηλικία 34 χρόνων (που δεν βοηθάει ψυχολογικά), και μαθημένος στον ελληνικό μόνον τρόπο ζωής, δεν ήθελα να τον απαγοητεύσω, αλλά όφειλα να του πώ λίγο την αλήθεια.

Θα είναι λίγο ζόρικα για μερικούς μήνες, του είπα, δούλευε μέν, αλλά μην αφήνεσαι ψυχολογικά, βρές διεξόδους σε βόλτες, σε βιβλία. Μελέτα την ιστορία και την ψυχοσύνθεση της κοινωνίας που σε δέχεται, σεβάσου τους νόμους της και τον πολιτισμό της, παρακολούθα και ενημερώσου για τα κοινωνικά της, και προπαντός μάθε γερμανικά. Πουθενά δεν μπορείς να ζήσεις αν δεν ξέρεις τη γλώσσα. "Τι γλώσσα να μάθω ρέ" αντέδρασε εκείνος χαριτωμένα, "Είσαι καλά; Εγώ για λίγο πάω, κάτι χρηματοενέσεις θα κάνω, και θα γυρίσω".

Δεν επέμεινα. Τη μερα που έφευγε για την Γερμανία, η ειδησεογραφία είχε και κάτι νέα απο το Αμβούργο, όπου πήγαινε. Μερικούς μήνες αργότερα, μαθαίνω πως ο φίλτατος Πάνος έχει αποτελματωθεί ψυχολογικά γλωσσικά και εργασιακά, και ψάχνει διέξοδο. Μακάρι να γυρίσει στην Ελλάδα και να τα καταφέρει. Θα διαπίστωσε πάντως πως το τεράστιο θέμα της μετανάστευσης, άγνωστο και θεωρητικό σε κείνον μέχρι τότε, δεν λύνεται σε επίπεδο απλών χρηματοενέσεων...



-------------------
Δεν θα βιαστώ να αποδώσω τις δηλωσεις Μέρκελ σε ρατσισμό, το γνωστό γερμανικό γονίδιο, το χιτλερικό παρελθόν. Αυτές οι δηλώσεις ειναι πολύ σοβαρές, και αποκλείεται να έγιναν στο κενό. Κάποιες αποφάσεις έχουν παρθεί, το μελλον θα το δείξει. Υποθέτω πως το θέμα της μετανάστευσης κυοφορεί τεράστιες αλλαγές για την Ευρώπη. Το γεγονός πάντως παραμένει - κατα την ταπεινή μου πάντα γνώμη, πως η φιλελεύθερη δυτική Ευρώπη εκτός απο χρηματοενέσεις, έχει προσφέρει στους μετανάστες της και αξιοπρέπεια, ευκαιρίες αφομοίωσης, σεμινάρια επαγγελματικών γνώσεων, και τεράστιες ατομικές ευκαιρίες επιλογών. Θα πρέπει και εκείνοι να ανταποδώσουν.

*Tην εμπειρία του Λοντονιστάν, της Γαλλίας και τώρα της Γερμανίας, ας αφομοιώσουν οι Πασόκοι και τα υπόλοιπα εκπασοκισμένα παραμάγαζα καθώς εκτός απο τους παθόντες έλληνες των "κεκτημένων", προσκαλούν τώρα και κάτι απίθανους πολιτιστικά μετανάστες να συμμετάσχουν στην καινούργια πολυπολιτισμική Ελλάδα.

Ενας λαός στην πρίζα

Οταν δεν μπορείς να φτιάξεις μια αληθινή ανταγωνιστική αγορά με τον πλούτο της οποίας θα δημιουργήσεις θέσεις εργασίας και θα χρηματοδοτήσεις ενα αληθινό κοινωνικό κράτος, τοτε φτιάχνεις στη θέση της ενα κρατικό τερατούργημα, με τα φανταστικά λεφτά του οποίου (συνήθως δανεικά) υποκρίνεσαι πως προσφέρεις εργασία και κοινωνικά "κεκτημένα". Οταν δεν δέχεσαι να έχεις καθαρούς κανόνες και ηθική στην αγορά σου και στη φιλοσοφία σου, τότε δέχεσαι να σε κυβερνήσει η διαφθορά και η κουτοπονηριά. Και αντί για ενα σοβαρό κοινωνικό κράτος, φτιάχνεις ενα φανταστικό και κουτοπόνηρο ψευτοαντίγραφο.

Κουτοπόνηροι οι πολιτικοί μας που κατασκεύσαν τους "συμβασιούχους" για ρουσφετολογικά οφέλη, κουτοπόνηρες και οι κυβερνήσεις που ήθελαν να δείξουν πως έχουμε ενα ευαίσθητο κοινωνικό κράτος, κουτοπόνηροι κι οι συμβασιούχοι που δέχονται να δουλεύουν δύο χρόνια χωρίς πληρωμή μέχρι να χωθούν μόνιμα στον προστατευμένο ονειρικό κόσμο του Κρατισμού, οπου οι συνδικαλιστικοί στρατοί θα τους προστατεύουν για πάντα. Οταν η Εργασία δεν έχει ξεκαθαρισμένους νόμους, αρχές και ηθική, οι κοινωνίες βουλιάζουν στη διαφθορά και την ανηθικότητα. Συνάντησα φέτος το καλοκαίρι ανθρώπους δήμων και κρατικοδίαιτων εταιριών που είναι απλήρωτοι πολύ καιρό, αλλά δεν φεύγουν, δεν επιζητούν τίποτα άλλο, δεν φιλοδοξούν να τερματίσουν την εργασιακή τους μιζέρια. Το διεφθαρμένο κρατικό τερατούργημα τους διατηρεί (απλήρωτους) στη θέση τους, για να υποκρίνεται πως είναι ενα ευαίσθητο σοσιαλιστικό κράτος.

Τα πράγματα είναι πολύ απλά και ξεκαθαρισμένα. Οταν προσλαμβάνεις κάποιον, έχεις υποχρέωση να τον πληρώσεις, συνήθως κάθε Παρασκευή, ή στο τέλος του μήνα. Τελεία και παύλα. Αλλιώς μην τον προσλαμβάνεις. Αν δεν μπορείς να τον πληρώσεις, τότε τον απολύεις. Είναι απολύτως ηθικό να απολύεις κάποιον γιατί δεν βγαίνεις οικονομικά, αλλα και απέραντα ανήθικο να τον αφήσεις απλήρωτο για την όποια εργασία προσέφερε. Απολύσεις και προσλήψεις έπρεπε να ήταν απο καιρό ελεύθερες. Το φαινόμενο χιλιάδων ανθρώπων που διεκδικούν τα δεδουλευμένα δεν είναι απλώς ενοχλητικό. Είναι φαινόμενο ανηθικότητας και διαφθοράς μιας κοινωνίας χωρίς αρχές και όρια, που για χρόνια τώρα υποκρίνεται πως έχει φτιάξει ενα κοινωνικό κράτος βασισμένο στην κουτοπονηριά.

Θυμήθηκα τα λόγια ενός ρώσου εργάτη λίγο καιρό πρίν την κατάρρευση της σοβιετίας. ¨Η Ρωσία είναι η μόνη χώρα στον κόσμο", δήλωσε, "στην οποία εμείς κάνουμε πως δουλεύουμε, ενώ εκείνη κάνει πως μας πληρώνει".

Το Θέατρο της Ιστορίας

Μέχρι χθές, οι δύο καλύτερες ανθρώπινες ιστορικές εμπειρίες που μεταδόθηκαν ποτέ τηλεοπτικά, ήταν εκεινες της πτώσης του τοίχους του Βερολίνου, και το χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου. Για πρώτη φορά στην ανθρώπινη Ιστορία, ο μέσος άνθρωπος βίωσε σε απευθείας τηλεοπτική μετάδοση την κατάρρευση ενός πολιτισμού, και την ωμή βία που συνήθως κρύβεται πίσω απο τους πολέμους.

Σε αντίθεση με παλιότερες εποχές οπου αιώνες ολόκληροι περνούσαν σε μια απέραντη σιωπηλή αναμονή χωρίς εξελίξεις και πρόσβαση στη γνώση, ο σημερινός άνθρωπος βιώνει πια την ανθρώπινη εμπειρία (και ό,τι αυτή περιέχει), μέσα απο μια απερίγραπτη αμεσότητα, με πρωταγωνιστή άλλοτε τον φόβο και την κυνικότητα, και άλλοτε την ανθρώπινη ελπίδα.

Αλλα η χθεσινή διάσωση την ανθρακωρύχων στη Χιλή, που μεταδόθηκε στις οθόνες μας real-time απο την αρχή μέχρι το τέλος, ήταν η αληθινότερη μέχρι σήμερα απόδοση της ανθρώπινης αγωνίας για ζωή που έγινε ποτέ μαζικά ορατή, ερασιτεχνική και αληθινή στην εκτέλεση, αλλα θεατρικά και συμβολικά γεμάτη προσωπική συμμετοχή και αγωνία για το αποτέλεσμα. Ούτε η καλύτερη Χολυγουντιανή ταινία δεν μπορεί να μιλήσει τόσο άμεσα στο συλλογικό υποσυνείδητο και τον συναισθηματισμό του μέσου ανθρώπου. Οι εικόνες απο τα έγκατα της γής, μπήκαν στο σπίτι μας δορυφορικά, οι πρωταγωνιστές και το δράμα τους τρύπωσαν βαθιά μέσα στην ψυχή μας, τα πανάρχαια συναισθήματα του φόβου, του θανάτου και της ελπίδας αποκαλύφτηκαν ωμά σαν φαντάσματα μπροστά στα μάτια μας.

Η δύναμη της ιστορίας, η θεατρικότητα της διάσωσης και η ανάγκη του ανθρώπου να νικήσει τον φόβο και τον θάνατο, με κράτησε για ώρες μπροστά στην τηλεοπτική οθόνη ελπίζοντας με αγωνία ενα αίσιο και ελπιδοφόρο τέλος. Που ευτυχώς, στο τέλος ήρθε. Οπως στις κινηματογραφικές ταινίες...

---------------------------------------------
Πληροφορούμαι πως η ελληνική τηλεόραση δεν μετέδωσε σε απευθείας σύνδεση κάτι που συγκλόνισε κινηματογραφικά τον υπόλοιπο κόσμο. Θα διατήρησε όμως, υποθέτω, όλα εκείνα τα υπέροχα προγράμματα που απαρτίζουν τα πρωινάδικα και τα μεσημεριανάδικα...

Υπαρξιακά

Είμαστε λαός του φαίνεσθαι και του χαβαλέ. Που ενώ μέσα στο 2011 αναμένουμε μια λαίλαπα που θα μετατρέψει το κοινωνικό και οικονομικό μας τοπίο σε κρανίου τόπο, έχουμε εναν πρωθυπουργό που φιλοσοφεί ανα τον κόσμο μεταξύ μοντέλων (γιατί βαριέται τους πασοκτζήδες), μια κυβέρνηση που κινείται λέει "στα όρια της ιδεολογίας της", μια αντιπολίτευση που έχει για ηγέτη της τον Αβραμόπουλο (!), και εναν εξαιρετικά ευκατάστατο πολιτικό κόσμο που εκτός απο τις προσωπικές του λοβιτούρες, εφευρίσκει (μαζί με τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ) και ζητήματα που δεν υπάρχουν, απλά και μόνον για να συνεχίζεται το καφενειακό κους κούς και ο απέραντος τηλεοπτικός χαβαλές.

Τα ζήτήματα που μας απασχολούν - Είναι ή δεν είναι ο λαός υπέρ του Μνημονίου (λές και αν δεν είναι κάτι θα αλλάξει), θα κάνει ο Αντωνάκης εξεταστική για το Μνημόνιο (οταν βγεί, όχι τώρα), θα επιστρέψει ο ογκόλιθος Καραμανλής να αναλάβει την Επανίδρυση, πότε θα κάνει κόμμα η άσπιλη ηθικά Ντόρα (που "ντρέπεται" λέει για τήν κατάντια του πολιτικού μας κόσμου). Και να μην ξεχάσω και το τελευταίο - ποιός μαλάκας είπε στο εξωτερικό πως είμαστε διεφθαρμένοι στην Ελλάδα!

Με αυτά ασχολούμαστε. Με κάποια βέβαια διαλείμματα λαϊκών εκτονώσεων, για λίγο ξύλο και ωχαδελφισμό μεταξύ κυβέρνησης και φορτηγατζήδων, αγροτών, φοιτητών, δασκάλων, ΔΕΗτζήδων, ΟΣΕτζήδων και λοιπών. Οι εμπλεκόμενοι των φανταστικών μας προβλημάτων, ούτε κάν συνομιλούν ευθέως. Επικοινωνούν μέσω "κύκλων". "Κύκλος Καραμανλή", "κύκλος Σημίτη", κύκλος εδώ, κύκλος εκεί. Σε λίγο θα εμφανιστεί και "κύκλος Locus Publicus", να κάνει αναρτήσεις εκ μέρους μου, για να μην εκτίθεμαι και εγώ ο έρμος.

Και πριν μας κλείσει και ο Καρατζαφέρης (που έμαθα πως τον ενοχλούν τα ανώνυμα μπλόγκς), και επειδή πιστεύω πως μέ ή χωρίς Μνημόνιο η Ευρώπη έχει αποφασίσει να μας την πέσει άγρια, επειδή με τον Καραμανλή διέκοψα σχέσεις απο τα Δεκεμβριανά, επειδή δεν έχω δεί ακόμα καμμία σοβαρή προσέγγιση στα πολλαπλά προβλήματά μας, και ούτε με ενδιαφέρει ή γνώμη του κάθε Γιούνκερ για την Ελλάδα,το μόνο που μου έμεινε και διεκδικώ, είναι οι σκέψεις αυτού του μπλόγκ, που δεν επιθυμεί πλέον να συνεχίσει τις πολιτικολογίες αναπαράγοντας την εμετική φαντασιακή επικαιρότητα. Και επειδή δεν θάθελα να το κλείσω (το είπα ήδη δύο φορές και ήταν λάθος μου), θα συνεχίσω με ό,τι άλλο μπορώ (και νομίζω πως αξίζει), εκτός απο εκείνα που ασχολείται ο Τσίμας στο δελτίο των οκτώ.

----------------------------------
Στη φωτογραφία η αισθησιακή Αντζελίνα, φαντασιακό ερωτικό σύμβολο του κάθε άντρα (συμπεριλαμβανομένου και του οικοδεσπότη σας).

* Τα σχόλια μένουν ανοικτά για επικοινωνία.

Η Εποχή του Μνημονίου

Δεν με ξαφνιάζουν οι δηλώσεις του κ. Ζαν Κλόντ Γιούνκερ. Τα αυτονόητα ανέφερε ο άνθρωπος. Οτι μια χώρα με μικρή παραγωγική βάση και μηδέν χρήμα, δεν μπορεί να οικειοποιείται την Κατανάλωση ως αναπτυξιακό μοντέλο προσπαθώντας με δανεικά να απορροφήσει τις εξαγωγικές οικονομίες της Γερμανίας και Γαλλίας. Και ούτε είναι δυνατόν κάθε χρόνο, δεκατίες τώρα να αγοράζει πανάκριβα εξοπλιστικά συστήματα που δεν αντέχει. Κάποτε θα χρεωκοπούσε.

Σαφώς και το πρόβλημα ήταν γνωστό στην Ευρώπη, καθότι ήταν γνωστό και σε μένα που είμαι ενας απλός μπλόγκερ. Και έπρεπε να έχει λυθεί λέει, πριν 30 χρόνια (το οποίο επίσης μου ήταν γνωστό), και το οποίο μας τοποθετεί κάπου στις αρχές της δεκαετίας του '80, όταν στην Ελλάδα ήρθε ο Αντρεϊκός σοσιαλισμός του "Τσοβόλα δώστα όλα", και του "Ο λαός στην εξουσία". Εκτοτε, ο μεν λαός ήρθε στην εξουσία, η δε Ελλάδα κατέληξε στο Μνημόνιο. Υπο αυτή την έννοια λοιπόν, το σύστημα βούλαξε γιατί συμμετείχε και ο λαός. Οποιος δεν τα καταλάβαινε όλα αυτά, ήταν ή έλληνας αριστερός (που ζούσε στην κοσμάρα του), ή έλληνας δεξιός (που ζούσε στο ένδοξο εθνικό μας καφενείο).

Οταν η βόμβα έσκασε, η Ευρώπη αποφάσισε να επεμβεί για να σώσει τα μεγαλύτερα στρατηγικά της σχέδια, και το ευρώ. Οποιος και νάταν έλληνας πρωθυπουργός τον Μάιο του 2010, το ίδιο θα πάθαινε. Η Ευρώπη ήξερε πως η διαφθορά στην Ελλάδα ήταν συστεμική και τερατώδης σε διαστάσεις. Και αποφάσισε, οτι οι έλληνες δεν μπορούν απο μόνοι τους να εξυγιάνουν το ελληνικό κράτος. Και όσο κι αν δεν μας αρέσει, έχουν δίκιο. Περιττό λοιπόν να τσακωνόμαστε περί Μνημονίου, καθότι όλο και ""κάποιο μνημόνιο θα υπογράφαμε".

Η δήλωση του κ Ζαν Κλόντ Γιούνκερ, καθώς και η ακόλουθη δήλωση του κ. Ντομινίκ Στρος Καν, δεν μας απαλλάσσουν απο τίποτα. Οι ηγεσίες μας δημιούργησαν το ελληνικό πρόβλημα, μοιράζοντας στο λαό επίδόματα, διορισμούς, εξυπηρετήσεις και μπάνια του λαού. Ετρωγαν οι Τσοχατζόπουλοι στην κορυφή, αλλά πέρναγε καλά και ο κόσμος. Κάποτε, και λογικό ήταν, η διαφθορά έφτασε και στα λαϊκά στρώματα, σε επίπεδο καθημερινότητας. Εκλεβε ο γιατρός, έκλεβε ο εφοριακός, έκλεβε ο ηλεκτρολόγος και ο υδραυλικός. Και η Δημοκρατία έγινε Κλεπτοκρατία. Το Ελληνικό Τερατούργημα κατέρρευσε συνολικά όταν σάπισαν όλοι του οι πυλώνες.

Και θα επιμείνω - Παρότι η Ευρώπη έκλεισε τα μάτια σε πολλά και έκανε πολλά στρατηγικά λάθη που τώρα καλείται να επανορθώσει, το γεγονός παραμένει πως η Ελλάδα ευεργετήθηκε όσο ελάχιστες χώρες στην Ιστορία, καταναλώνοντας τουλάχιστον 4 κοινοτικά πακέτα των 20 δις το ένα, για ανάπτυξη. Το αν η Ελλάδα έχασε το τραίνο, αυτό ήταν δική της επιλογή. Η Ευρώπη πάντως μας έδωσε μια χρυσή ευκαιρία να αναπτυχθούμε. Ούτε η Αργεντινή, ούτε η Ρωσία (που χρεωκόπησαν με πολύ λιγότερα) είχαν ποτέ τέτοια ευκαιρία.

Κατα την ταπεινή μου γνώμη, η Ελλάδα έχασε το τραίνο απο το 1990 περίπου, όταν απέτυχε να κάνει ηθική, διοικητική και τεχνολογική επανίδρυση του δημόσιου τομέα της, της Παιδείας της, της Υγείας της και της Δικαιοσύνης της. Το τί μπορούμε να κάνουμε απ εδώ και πέρα, δεν το γνωρίζω. Οι επανιδρύσεις που αναφέρω χρειάζονται πολλά χρόνια και πολλά λεφτά, και τώρα είναι μάλλον αργά.

Σε προσωπικό επίπεδο θα προτιμούσα μια κυβέρνηση εξωκοινοβουλευτικών, με focus σε τρία πράγματα - την Οικονομία, την Ανάπτυξη και τον Δημόσιο Τομέα. Είμαι απολύτως πεπεισμένος πως η χώρα οδηγείται σε κάποιο καθεστώς "ελεγχόμενης πτώχευσης" πάνω σε κάποιο καινούργιο θεσμικό πλαίσιο. Οι πιστωτές μας θα πάρουν όσα μπορούν απο μάς (σε μορφή εκποιήσεων και άλλων deals), θα πάρουν και απο το μεγάλο πακέτο ευρωπαϊκής σωτηρίας (των 800 δις ευρώ), θα χάσουν και μερικά, το δικό μας χρέος κάποτε θα αναδιοργανωθεί και θα επιμηκυνθεί σε μεγάλο βάθος χρόνου (πάνω απο 20 χρόνια), και η χώρα, αφού φτωχύνει κατα πολύ (έρθει δηλαδή στα κυβικά της), θα συνεχίσει να ζεί μια ήσυχη μεσογειακή και σοσιαλιστική ζωή, προσφέροντας αυτό που πρόσφερε πάντα - ήλιο, θάλασσα και καλό φαγητό στους επισκέπτες της.

Στο μεταξύ, όπως συμβαίνει πάντα στην Ιστορία, θα χαθεί μια γενιά ανθρώπων, που μάλλον θα μείνει στα κιτάπια ως " Η Γενιά του Μνημονίου".

----------------------------------------------
Αβυσσαλλέα ειναι η αλητεία του ελληνικού πολιτικού κόσμου που μέσα σε 30 χρόνια κατασκεύασε εναν φανταστικό κόσμο "κεκτημένων", χτισμένο πάνω σε μια κομματική Κλεπτοκρατία, και που τώρα ψάχνει εξιλαστήρια θύματα και θεωρίες συνομωσίας. Το μέγεθος της ελληνικής Κλεπτοκρατίας εξελίσσεται τώρα σαν κινηματογραφική ταινία στις εμπειρίες της καθημερινότητας. Παρακολουθώντας τα νέα της πατρίδας ιντερνετικά, ομολογώ πως αισθάνομαι απόλυτα αηδιασμένος.

Ενδοξη Ευρώπη

Οι συμβολισμοί έχουν σημασία και εξέψουσα θέση στο συλλογικό υποσυνείδητο. Και άλλοτε αναδύουν δυναμισμό και αισιοδοξία, άλλοτε φρενάρισμα και πεθαμενιλίκι. Οπως πληροφορούμαι, ακόμα και η Beth περνάει δύσκολες στιγμές, ζήτησε μάλιστα και επίδομα θέρμανσης. Ενώ ο Βενέδικτος δεν κωλώνει, το θερμαίνει μόνος του το μαγκούφικο.

Ενας ευγενής για πρόεδρος

"Αρματωμένοι με ρόπαλα και πέτρες, καί όλων των ειδών τα όπλοστάσια μάχης, μια εξαγριωμένη ορδή ανδρών και γυναικών ήρθε να με συναντήσει με πρόσωπα αλλοιωμένα απο το μίσος, λες και έβγαιναν απο τα βάθη του χρόνου, απο μια προϊστορικη εποχή οπου άνθρωποι και ζώα ήταν στοιχειά δυσδιάκριτα σε εναν τυφλό αγώνα για ωμή επιβίωση. Ημίγυμνοι, με μακριά μαλλιά και βρώμικα νύχια που δεν τάγγιξε ποτές ψαλίδι, περιστοιχιζόμενοι απο αμολημένα παιδιά με μεγάλες πρησμένες κοιλιές, φτύνοντας και ουρλιάζοντας για να κρατήσουν το ηθικό τους ψηλά, έφτασαν τελικά στη συγκέντρωση με τα αυτοκίνητα, σαν νάθελαν να σώσουν τη ζωή τους ή να θυσιαστούν με μια βιαστική κτηνώδη βία, τόσο τραγικά αποκαλυπτική για το θλιβερό επίπεδο στο οποίο είχαν βουλιάξει εκατομμύρια Περουβιανοί...

Μα σε ποιόν έκαναν επίθεση; Απο ποιόν αμυνόνταν; Ποια φαντάσματα ήταν κρυμμένα πίσω απο τα απειλητικά τους ρόπαλα και μαχαίρια; Σ' ενα χωριό που δεν είχε ούτε νερό, ούτε φώς, ούτε δουλειά, ούτε ιατρικό κέντρο, που το μικρό του σχολείο είχε να ανοίξει χρόνια, τί κακό θα μπορούσα να τους κάνω εγώ, όταν δεν είχαν πια τίποτα άλλο να χάσουν, ακόμα κι αν αυτά που τους πρότεινα ήταν απλή προπαγάνδα; Παρόλη τη βροχή με τις πέτρες, προσπάθησα να τους μιλήσω απο το φορτηγό. Ηταν αδύνατον. Αναγκάστηκα έτσι να εγκαταλείψω..."

-------------
Αφήγηση του Mario Vargas Llosa, απο την προεκλογική του εκστρατεία για την προεδρία του Περού στα χωριά της επαρχίας, εναντίον του αντιπάλου του Alberto Fujimori, κάπου το 1990. Ο αρχικά λαϊκότατος αντίπαλός του κ. Fujimori, κέρδισε τελικά της εκλογές, για να διαλύσει με την πάροδο του χρόνου κάθε στοιχείο δημοκρατίας στο Περού, κλείνοντας ακόμα και το εθνικό κοινοβούλιο.

* Aπο το βιβλίο του Mario Vargas Llosa, "Α Fish in the Water".

Mario Vargas Llosa

Σήμερα αισθάνομαι χαρούμενος, και σαφώς δικαιωμένος. Η Σουηδική Ακαδημία εισάκουσε φαίνεται την πρότροπή μου να απονείμει το Νόμπελ λογοτεχνίας στον κ. Mario Vargas Llosa. Ηταν καιρός.

Με την θεματολογία του, ο κ. Mario Vargas Llosa έχει υπάρξει για μένα μια ανεξάντλητη πηγή προσωπικής πνευματικής έμπνευσης. Εχω διαβάσει όλα του τα βιβλία, ταξίδεψα κάποτε στη λατινική αμερική για να τον ανακαλύψω, έμαθα τη γλώσσα του για να τον διαβάζω.Και πάντα τον έβρισκα μπροστά μου. Μια φορά μάλιστα, ετοιμάστηκα να γράψω ένα βιβλίο, που τελικά το έγραψε εκείνος.

Μπράβο στη Σουηδική Ακαδημία. Τακτοποίησε μια υπόθεση που εκκρεμμούσε καιρό. Τώρα τον κ. Mario Vargas Llosa θα τον ανακαλύψουν και όσοι δεν τον ξέρουν. Γιατί είναι πραγματικά υπέροχος.

Φθινόπωρο

Πρώτες ψιχάλες Φθινοπώρου. Υγρή γή, μυρωδιά μούχλας, αισθητική μελαγχολία. Μακριά απο τον καύσωνα της Μεσογείου, μια πραγματική αναγέννηση. Η εναλλαγή τοπίων, εποχών και αισθητικής, επιδρά έντονα στον ψυχισμό μας. Κάθε Φθινόπωρο και μια καινούργια αρχή δημιουργίας. Στην ιστορική αφήγηση της ανθρώπινης εμπειρίας, το Κλίμα είναι ίσως ο πιο καθοριστικός παράγοντας ανθρώπινης δημιουργίας και καταστροφής.

Στις υποφωτισμένες πολιτείες, καθώς ο άνθρωπος αμύνεται απο τα στοιχειά της Φύσης, δημιουργεί γύρω του μηχανισμούς επιβίωσης και συλλογικότητας. Και συνεχώς πασχίζει να βρεί τρόπους κοινωνικής και οικονομικής οργάνωσης που θα του αφαιρέσουν τον νοητό φόβο του κινδύνου. Μελαγχολική ίσως, αλλά δημιουργική πορεία μέσα στην κυκλικότητα του χρόνου. Πιο εύκολος σε επιβίωση ο Νότος, πιο υποφερτή η φτώχεια, πιο ράθυμη η δημιουργία, πιο μικρη η απειλή των φυσικών στοιχείων.

Στην όμορφη πατρίδα της Μεσογείου, όλος μου ο χρόνος μετατρέπεται σε κοινωνικό μετερίσι, και ατέλειωτες τελετουργίες κοινωνικών συνάξεων. Μόνον στις κρύες πολιτείες του Βορρά βρίσκω χρόνο για πραγματική και αδιάκοπη μελέτη, εσωτερική ενδοσκόπηση και ενδιαφέροντα που άπτονται πέραν των άμεσων προσωπικών μου αναγκών. Μονάδα πιά, μακριά απο την αγέλη με τις μικρές της τυραννίες, το μελαγχολική τοπίο ειναι και εργαστήριο πνευματικής ανάτασης. Μέχρι που η νοητή αλλαγή της εποχής ξαναφέρει την Ανοιξη, όπου η μονάδα αναζητεί και πάλι τη συντροφιά της αγέλης, και το φώς μας γεμίζει ξανά με συναισθηματικότητα. Ο τέλειος συνδιασμός.

-----------------------------------
Καταμεσής της μεγαλύτερης μεταπολεμικής κρίσης που μαστίζει τη χώρα μας, πενιχρή, σχεδόν απούσα, η λογοτεχνική φωνή και ακαδημαϊκή δημιουργία και έκφραση. Αδεια απο σοβαρά βιβλία τα βιβλιοπωλεία μας, στείρα και απούσα η ελιτίστικη φωνή των μορφωμένων μας, τη στιγμή που η σύγχρονη θεματολογία είναι τόσο πλούσια και καυτή. Ελάχιστα καλά βιβλία βρήκα να φέρω μαζί μου. Και μέσα απο μια θάλασσα μουσικών σκουπιδιών παντός είδους, έκπληξη μεγάλη και συντροφιά για τις κρύες μέρες του χειμώνα, ενα πανέμορφο cd του Παντελή Θαλασσινού, με θέμα του τους μήνες. Ενα μικρό αριστούργημα. Σας αφιερώνω το τραγούδι του Οκτώβρη.

--------------------------------
Picture by Locus Publicus, free for public use
Φθινόπωρο 2010, Νέα Αγγλία
--------------------------------

Και τα μυαλά στα κάγκελα

Σιγά σιγά και μεθοδικά, για όσους τουλάχιστον παρακολουθούν την πορεία της, καί έχοντας μασήσει το αμερικανικό καπιταλιστικο υβρίδιο, η Κίνα μασάει τώρα σιγά σιγά και τα μικροπερίπτερα. Οι αυτοκρατορίες χτίζονται αργά και μεθοδικά, με μακροχρόνιο στρατηγικό σχέδιο και μελέτη.

Η Κίνα έχει μελετήσει καλά, τους αντιπάλους της, τον εαυτό της, διαθέτει τεράστια αντίληψη των ιστορικών περιστάσεων, και έχει σχέδιο. Γνωρίζει πως τα δύο ακραία καπιταλιστικά συστήματα (ο κρατικός καπιταλισμός τύπου Ρωσίας και ο αμερικανικός καζινοκαπιταλισμός) είναι νεκρά διά παντός. Γνωρίζει επίσης πως η τραπεζική αμερικανική μαφία της Wall Street που αναστηλώθηκε με την βοήθεια του αμερικανικού Κογκρέσου των 700 δις, (και που ο πρόεδρος Ομπάμα δεν έχει ακόμα τολμήσει να πειράξει), θα μετακομίσει στην Ασία, και πως το προβληματικό κοινωνικό κράτος της Ευρώπης (που στηρίζεται στα δανεικά), θα καταρρεύσει εντυπωσιακά ανοίγοντας τον κόσμο στην ασιατική ηθική.

Επίσημα,φέτος το καλοκαίρι, η Κίνα αναγνωρίστηκε ως δεύτερη παγκόσμια οικονομία (ξεπερνώντας την Ιαπωνία), και με εμπορικό πλεόνασμα άνω του 1.2 τρις δολλαρίων, έχει αγοράσει όλες τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της Αφρικής, καθώς και μερικούς σκληρούς επαναστάτες. Και τώρα, αρχίζοντας με την Ελλάδα, ανοιγει και πόρτα στην Ευρώπη. Ο κινεζικός Δούρειος Ιππος που σιγά σιγά θα μασήσει και την Ευρώπη, ξεκινάει τώρα απο την Ελλάδα.

Τη στιγμή που το δεύτερο piggy είναι έτοιμο να εκραγεί, δεν χρειάστηκε και πολύ για το μικρό και μεταμελημένο πράσινο πεκινουά να αλλάξει γνώμη περί αποικιακών συμβάσεων. Απομένει μονάχα να δούμε πως θα διαχειριστεί τους Κινέζους. Η Ελλάδα έχει στα χέρια της μια τεράστια στρατηγική ευκαιρία ανάπτυξης. Και όπως κοινότυπα λέγεται στις ημέρες μας, ή αλλάζει (γρήγορα), ή βουλιάζει (ακόμα γρηγορότερα).

---------------
Διασκεδάστε το...