Η επέτειος του κώλου

Μπήκε ο Αλέξης στο Πάνθεον των ηρώων της Αριστεράς. Γούσταρε δε γούσταρε. Οπως και η Κούνεβα. Στο όνομα του Αλέξη γράψανε ποιήματα για σκυμμένους γονείς, στην περίπτωση της Κούνεβα σκεφτήκανε και βουλευτιλίκι. Και αφού ζητωκραυγάσανε με το περσινό κάψιμο της περιουσίας του ελληνα, μετά έφαγαν τις φάπες τους στις ευρωεκλογές, έκαναν λίγο τουμπεκί για να μπουν στη Βουλή, και επανέρχονται πάλι με την παλιά και απαράλλακτη ρητορική του περιθωριακού.

"Οι στρατοί του Αλαβάνου", όπως ανέφερε πέρσι ο κ. Πάγκαλος, φέτος ειναι στρατοί του Τσίπρα. Αλλαξαν μόνον οι στρατηγοί. Αλλά άλλαξε και ο κ. Πάγκαλος που πέρσι χαρακτήριζε το Ασυλο αλητεία, και τώρα που ειναι αντιπρόεδρος δεν λέει κουβέντα. Αλλαξαν και άλλα πράγματα απο πέρσι, έπεσε ο Κουρασμένος και ήρθε ο Τουρίστας. Ενα μόνον δεν άλλαξε. Η διαχρονικη αλητεία της Αριστεράς.

Το μαοϊκό υβρίδιο του 4.6% και τα καμποτζιανά του γενννητούρια έχουν την τιμητική τους. Είναι θλιβερό ή κωμικό να βλέπει κανείς έναν λαό να περιμένει "επέτειο Δεκεμβριανών"; Συνήθεια για μαζόχες. Να διατηρεί και να χρηματοδοτεί πανεπιστήμια μόνον για φιγούρα και κάψιμο; Ένας ουδέτερος παρατηρητής θα έλεγε, δεν κουραστήκαν οι μαλάκες; Η μήπως η όλη συμπεριφορά υπάγεται απλά στον χαβαλέδικο πολιτικό φιλοσοφισμό της φραπεδοχώρας, που αύριο το πρωί θα ξεχάσει την σημαία που έκαψε χθές και θα την ξαναπαρελάσει με λουλούδια, γιατί έξω έχει ξανά λιακάδα, και δεν πηδιούνται όλα;

Η χώρα μας έχει χάσει προ πολλού το τρένο της ανάπτυξης, και μέσα σε δύο και μόνον χρονια, κατάφερε και το ακατόρθωτο. Να οχλοκρατείται μπροστά στα διεθνή κανάλια. Ολος ο κόσμος εκτός συνόρων γνωρίζει πως στην Ελλάδα τίποτα δεν δουλεύει στοιχειωδώς, τίποτα δεν κουνιέται αν δεν είναι λαδωμένο, και πως το μόνο που έχει να προσφέρει είναι καλή θάλασσα και μεσογειακό χαβαλέ. Οταν έχουμε 2.000 νεκρούς τον χρόνο στην άσφαλτο, αλλά μερικοί ξυπνάνε το πρωί να πάνε λουλούδια στον Αλέξη και άλλοι να πέτάξουν μολοτωφ σε σχολεία, τότε δεν μιλάμε για συλλογικές "δημοκρατικές ευαισθησίες", αλλα για ψυχανωμαλία. Η Φραπεδοχώρα εγκαινίασε και επέτειο Οχλοκρατίας με προσκεκλημένους ευρωμπαχαλάκηδες!

Πάντως πέρα απο όλα αυτά, η ειδησεογραφία των ημερών δικαιώνει δύο βασικά επιχειρήματα των οποίων ήμουν πάντα υποστηρικτής:

(1) Oι περισσότεροι αντιεξουσιαστές - τρομοκράτες είναι μάλλον ήδη γνωστοί στην ελληνική πολιτεία. Εχουν κάπου ξανασυλληφθεί στο παρελθόν, σε άλλες ενέργειες (απλές διαδηλώσεις, τραμπουκισμούς γηπέδων, ή σκέτα ποινικά αδικήματα). Απλά η Αστυνομία δεν το ήξερε. Αυτό δείχνει και η περίπτωση των αδελφών Τσιρώνη οι οποίοι ήταν πασίγνωστοι στον αντιεξουσιαστικό χώρο απο την δεκαετία του 1990 (!), αλλά κυκλοφορούσαν άνετα μέχρι που πιάστηκαν σε ληστεία. Γνωστή ήταν και η χημικός των Πυρήνων που είχε ξανασυλληφθεί. Το μόνο πράγμα δηλαδή πράγμα που έχει να κάνει ο κ. Χρυσοχοίδης, είναι να "μαζεύει" τους μάγκες σιγά σιγά, να τους παίρνει στοιχεία, αποτυπώματα και δείγματα DNA, και να τους "ξανασυναντάει" στο μέλλον καθ' οδόν προς την φυλακή. Πρώτα δηλαδή η καλή συλλογή πληροφοριών.

(2) Ακολουθεί η καλή διασταύρωση πληροφοριών. Τα καλά συστήματα πληροφορικής συμβάλλουν πολύ αποτελεσματικά στην καταγραφή, διασταύρωση και σύγκριση στοιχείων. Στην υπηρεσία της Ελληνικής Αστυνομίας υπάρχει σήμερα ένα καλό οπλοστάσιο παρακολούθησης υπόπτων και διασταύρωσης πληροφοριών, απο παρακολούθηση και εντοπισμό τηλεφώνων, μέχρι σύγκριση στοιχείων DNA. Ενδεικτική ειναι η περίπτωση Βλαστού που μας αποσχόλησε το καλοκαίρι, (που εξαρθρώθηκε μαζί με άλλους εξωθεσμικούς), καθώς και ο πρόσφατος εντοπισμός των Πυρήνων της Φωτιάς, και του ζεύγους Ριζάι-Σούλας. H Σούλα άφησε αποτύπωμα και κάηκε. Το ίδιο και οι απαγωγείς του εφοπλιστή Παναγόπουλου. Η Πληροφορική, ως επιστήμη, ειναι αναντικατάστατη, και απολύτως αναγκαία.

Απομένουν βέβαια να γίνουν ακόμα πολλά, οπως η κατάργηση του πανεπιστημιακού Ασύλου, και η εξυγίανση και αναδιοργάνωση της Αστυνομίας που ήδη εχουν μπεί σε εφαρμογή. Οι μεγαλύτερες γιάφκες βρίσκονται εντός των πανεπιστημίων. Σωστά ο κ. Χρυσοχοίδης βλέπει το πρόβλημα συνολικά, ερευνώντας σχέσεις εξουσιαστών και υπόκοσμου. Και παρά την προσπάθεια του αληταρά Τσίπρα να καθιερώσει "επέτειο πλιάτσικου και καταστροφής", ο κ. Χρυσοχοίδης, για ακόμα μια φορά, στέκει σοβαρός και άξιος δημόσιος λειτουργός. Και είμαι σίγουρος πως ανεξάρτητα πολιτικών πεποιθήσεων και αποχρώσεων, οι Ελληνες τον εκτιμούν και τον εμπιστεύονται. Ξεχωρίζει απο τους υπόλοιπους κυβερνητικούς τουρίστες, και αξίζει την βοήθειά μας.

Και μην μου πείτε αυτά δεν γίνονται σε δημοκρατίες και πως η Ελλάδα αστυνομοκρατείται. Κοιτάξτε εδώ τί έκανε η Γαλλία πέρσι (απο τον αριστερό Δελαστίκ), περιμένοντας φασαρίες για την διάσκεψη του NATO. Μέχρι και την συνθήκη Σέγκεν κατήργησε για λίγες μέρες! Τα έχουμε ξαναπεί. Αδιανόητο σε μια μικρή χώρα σαν την Ελλάδα, οπου είμαστε τρείς και ο κούκος, οπου όλοι μιλάνε, όλοι πληρώνονται, και όλοι χαβαλεδιάζουν, να μην μπορεί η αστυνομία να πιάσει 500 τρομοκράτες και να τους τσακίσει.


---------------------------------------------------------------
Και μια και έχουμε "επέτειο", θυμήθηκα πως είχα υποσχεθεί να συζητήσω, με όποιον θέλει,τι απέγινε το "κίνημα των 15χρονων" που πέρσι είχε καταλάβει την Ακρόπολη, διάφορα στούντια, κλπ, και μεταξύ των άλλων θα έβγαινε και στην Ευρώπη. Πολλά απο αυτά που συζητήθηκαν τότε, βρίσκονται στο πόστ που παραθέτω. Στα σχόλια γίνεται χαμός. Ηταν ενα αξέχαστο πόστ, στο οποίο η θέση μου ειναι ξεκάθαρη. Αν θέλετε ρίξτε το μια ματιά. Ηταν η αρχή της "επανάστασης".

Locus Publicus - Το Τερατούργημα

---------------------------------------------------------------

Update 1

Στις Επαναστάσεις, ο Συμβολισμός παίζει τεράστιο ρόλο. Καθώς και η ομαδικότητα. Είναι πλέον ιστορικά σωστό πως ο Μάο τσε Τόνγκ, κατάφερε απο μόνος του να δημιουργήσει μια νέα συλλογική συνείδηση για τους Κινέζους, σε επίπεδο γλώσσας, πολιτικής και κοινωνικής αντίληψης, καθώς και στον τομέα της οικονομικής παραγωγής. Πήρε βέβαια κάμποσο καιρό να δέσει η μαγιονέζα, και σκοτώθηκαν πολλοί, αλλα η Μαοική Επανάσταση ήταν αποδεδειγμένα επιτυχημένη. Στηρίχτηκε στην ομαδικότητα, την κολλεκτιβοποίηση, και την ωμή βία.

Απο σήμερα, τα πανεπιστήμιά μας αποκτούν καινούργιο σύμβολο. Δεν είναι και άσχημο. Εχει κοκκινάκι, έχει μαυράκι, έχει και ισχυρό μήνυμα. Οι απέξω το κοιτάνε λίγο περίεργα, αλλά θα συνηθίσουν. Το περίφημο ελληνικό πανεπιστημιακό Ασυλο είναι μια υπερπαραγωγή ιδεών που όταν επεκταθούν και στην υπόλοιπη κοινωνία, θα μας αλλάξουν την συλλογική συνείδηση ριζικά. Δυστυχώς η χώρα μας απέφυγε τον Μαρξιστικό Κομμουνισμό, μπορεί όμως να πάει απευθείας στον Μαοισμό. Κάποιοι βέβαια μπορεί να αντιταχθούν, αλλά τι να κάνουμε, πρέπει να γίνουν και κάποιες υποχωρήσεις. Θα μας έρθει και φτηνότερα σε ρούχα. Αντί για Αρμάνι παράδειγμα, θα φοράμε μόνον μαύρα της λαϊκής. Ο Μάο είχε μπλέ.

Μετά το πέρας του εορταστικού διημέρου, ο καινούργιος πρύτανης θα μπορεί άνετα να διοικήσει κάτω απο το καινούργιο λάβαρο, και ο ελληνικός λαός, αν δεν υπάρχει πρόβλημα, θα κληθεί να χρηματοδοτήσει τον νέο φάρο της ελεύθερης παιδείας που οι προνομιούχοι συμπολίτες μας συντηρούν έτσι κι αλλιώς απο χρόνια, με τις αιματηρές φορολογίες τους.



---------------------------------------------------------------

Update 2


Στην πολιτικοκοινωνική θεώρηση των όσων διαδραματίζονται στη χώρα μας, θα πρέπει να λάβουμε υπ' όψιν μας (και το εννοώ αυτό 100%), και το κοινωνιολογικό στοιχείο του Χαβαλέ, που αποτελεί μέρος της μεσογειακής μας ψυχοσύνθεσης. Αν ας πούμε γινόνταν ένας ξεσηκωμός εκπαιδευτικών, μαθητών, κλπ στην Αγγλία και καίγανε σημαίες, κάνανε καταλήψεις πανεπιστημίων, δέρνανε πρυτάνεις, και σπάγανε μαγαζιά, δικαίως θα λέγαμε πως κάτι γίνεται, κάποιο αίτημα υπάρχει, κάποιο σκοπό έχει ο ξεσηκωμός. Οχι όμως στην Ελλάδα. Εδώ το συλλαλητήριο, οι καταλήψεις, είναι μέρος του τελετουργικού στοιχείου του Χαβαλέ, που βέβαια δεν υπάρχει στην Αγγλία. Είναι κάτι που τα ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία δεν κατανοούν όταν αναφέρονται στην Ελλάδα. Βλέπουν μια καταστροφή και την παίρνουν στα σοβαρά. Δεν γνωρίζουν πως αύριο, όλοι αυτοί οι επαγγελματίες της βίας, θα επιστρέψουν στα σπίτια τους, θα πάνε στην Ολυμπιακάρα, θα κλείσουν τραπέζι στον Μητροπάνο. Πολλοί δέ, θα πάνε και στην Εκκλησία, γιατί αποτελεί μέρος της ελληνικής παράδοσης.

Η σκέψη γεννήθηκε συνειρμικά απο το πόστ του πάντα εξαιρετικού Γεράσιμου.

---------------------------------------------------------------

Update 3

Τελείωσε για φέτος φίλοι μπλόγγερς, η πρώτη "επέτειος" που συλλογικά επιδιώξαμε. Προσωπικά δεν την ήθελα. Το τί μας έδωσε ας το κρίνουμε τώρα, μετρώντας την ποιότητα της καθημερινότητάς μας και την συλλογική μας κοινωνικότητα. Κατα την δική μου αξιολόγηση, χάσαμε. Πολεμήσαμε για ακόμα μια φορά μεταξύ μας, χωρίς νόημα και σκοπό, χωρίς πολιτική κατεύθυνση και σαφείς στόχους. Σαν την μούχλα που τρώει το ψωμί, ο συλλογικός μας ωχαδελφισμός, ο καθημερινός μας εμφύλιος της οργής και του μίσους, θα σπρώξει και την πανούκλα της παρακμής πιο βαθιά στις προσωπικές μας ζωές. Και θα ξεμυτίσει ξανά, στο μέλλον, σε άλλες τραγικότερες "επετείους" που πάλι συλλογικά θα εφεύρουμε...