Υπερπαραγωγές αισθήσεων

Πριν την εποχή του Χόλυγουντ και των παγκοσμιοποιημένων υπερπαραγωγών, πρίν η ανθρώπινη διασκέδαση και φαντασίωση τυποποιηθεί μακριά απο εθνικά και ατομικά χαρακτηριστικά, την συλλογική φαντασιακή απόδραση απο την καθημερινότητα την εξέφραζαν μέσα απο τα κείμενά τους οι συγγραφείς. Πρίν απο την εποχή του "Τιτανικού" και του Μπόμπ του Σφουγγαράκη, την έκσταση της συλλογικής διασκέδασης την απέδιδαν στα πλήθη οι πένες των ταλαντούχων συγγραφέων. Πριν την εποχή του βίντεο και της φωτογραφίας, οι κοινωνικές μάζες ταξίδευαν φαντασιακά μέσα απο τα κείμενα εκείνων που είχαν την ικανότητα να αποτυπώσουν στα χαρτί αισθήματα, φαντασίες και ανεκπλήρωτα πάθη.

Εκστασιάζομαι με τα κείμενα εκείνων που κατάφεραν μέσα απο την θεματολογία τους να αποτυπώσουν την αισθητική μιας ολόκληρης εποχής, την φαντασμαγορία των χαρακτήρων που την απάρτισαν, την ακτινογραφία των ανθρώπινων παθών, αισθήσεων και φιλοδοξιών που την κοσμούσαν, περιγράφοντας πόλεις, κοινωνικές αισθητικές, δομές και πάθη, μέσα απο τα μαγικά τους κείμενα.

Στον 19ο αιώνα, υπήρξαν τέτοιοι πολλοί. Ξεχωρίζω ανάμεσά τους, τον Fyodor Dostoyevsky στη Ρωσία, τον Mark Twain στην Αμερική, τον Charles Dickens στην Ευρώπη. Ολοι τους είχαν μια αυθεντική θεματολογία που αποτύπωσε εποχές και συναισθήματα, πρόσφεραν μαζική διασκέδαση στις μάζες, και είχαν βαθιά στα κείμενά τους, κάποιο μήνυμα κοινωνικής αλλαγής και ελπίδας. Ηταν το Χόλυγουντ του 19ου αιώνα. Μια υπερπαραγωγή αισθήσεων. Μπορεί κανείς να τους δεί σαν κοινωνική ανάλυση, ανθρώπινο ψυχογράφημα, μα και σαν παραμύθι...