Θα παραβώ σήμερα μια αρχή που έθεσα για τον εαυτό μου όταν άρχισα να γράφω σ' αυτό το μπλόγκ. Να αφήσω τη γενέθλια γή εκτός ιντερνετικού σχολιασμού. Μέρος μιας
μεγαλύτερης πατρίδας, με τα δικά της τραγικά και σημαδιακά προβλήματα, η γενέτειρα ήταν και παραμένει για μένα ενα συναισθηματικό σημείο αναφοράς, τον σχολιασμό της οποίας προτιμώ να την αφήσω στους φίλους της πατρίδας. Αλλά σήμερα, δικαιούνται και οι συντοπίτες μου μια μεγάλη χαρά, μια στιγμή ανάτασης και δικαίωσης, ενα διάλειμμα απο την απαισιόδοξη και θλιβερή επικαιρότητα. Που μοιράζομαι μαζί τους. Η τοπική ποδοσφαιρική ομάδα της πόλης, η Παναιτωλικάρα μας, ανεβαίνει πλέον και επίσημα στην Α' Εθνική!
Ο φίλος
Κώστας Σαμψών, μέγας
κομπιουτεράς της γενέτειρας, έμπειρος
αεραθλητής (υπερελαφριά αεροπορία και αλεξιπτωτισμός πλαγιάς), και
συνθέτης ηλεκτρονικής μουσικής, ενας άξιος και σοβαρός άνθρωπος που με τιμάει με τη φιλία του, μαζί με άλλα παιδιά της πόλης, έφτιαξε το χαρούμενο βίντεο και τον ύμνο για την ομάδα που παραθέτω στο πόστ. Στη γενική ατμόσφαιρα της μεθυσμένης απο χαρά πόλης, όλοι οι ντόπιοι πρόσφεραν κάτι. Οι φίλαθλοι μια χαρούμενη και πολιτισμένη ατμόσφαιρα. Οι κοπέλες χορεύτριες ενα τόνο φιέστας. Οι παίχτες έβαλαν τα γκόλ. Και ο Κώστας τη μουσική.
O Παναιτωλικός είναι ενας παλιός σύλλογος της πόλης, που για πολλά χρόνια είχε κάποια σταθερή παρουσία στη Β' Εθνική. Πρίν 30 περίπου χρόνια, ανέβηκε για πρώτη φορά στην Α' ΕΘνική, και κατόπιν υποβιβάστηκε. Ειναι μια σημαδιακή νεανική ανάμνηση που την έζησα απο τις αλάνες τις γειτονιάς μου, πηδώντας (όπως όριζε και η ηλικία μου) διάφορες μάντρες για να δώ τους δωρεάν αγώνες. Είχαν γίνει τότε πολλές φασαρίες στην πόλη μας, και σε εναν συγκεκριμένο αγώνα (με τον ΠΑΟΚ) νομίζω, ενας διαιτητής μας πούλησε ακυρώνοντας το ενα γκόλ μετά το άλλο, και δίνοντας τελικά τον αγώνα στον ΠΑΟΚ με πέναλτυ λίγο πρίν τη λήξη του αγώνα. Δεν θυμάμαι τη βαθμολογική σημασία εκείνου του αγώνα, θυμάμαι όμως τους φιλάθλους να σπάνε τα κυκλιδώματα, και να ορμούν στον διαιτητή.
Ο δυστυχής διαιτητής (Ράμμος ήταν το όνομά του), ήταν ενας τύπος που όπως αποκαλύφτηκε αργότερα ήταν πνιγμένος στη λοβιτούρα. Είχε πουλήσει καί άλλους αγώνες, και ήταν επίσης και συνδικαλιστής κάποιου εργατικού συνδικάτου στην Πάτρα. Απο τον αγώνα εκείνον με τον Παναιτωλικό έφυγε περιέργως ζωντανός, αλλά όπως φημολογήθηκε, με ενα αυτί λιγότερο. Είχαν πέσει τόσοι πολλοί πάνω του να τον βαρέσουν, που μόνον ο αποκάτω μπορούσε να κάνει κάτι. Και του ξεκόλλησε το αυτί με τα δόντια!
Τον διαπλεκόμενο συνδικαλισταρά διαιτητή και εργατοπατέρα ανέλαβαν κατόπιν οι Πατρινοί εργάτες (τους οποίους εκπροσωπούσε),οι οποίοι τον μαγνητοφώνησαν να πουλάει απεργοσπαστιλίκι σε υπόγειες συνομιλίες με τη διοίκηση πάνω σε εργασιακά θέματα, και αφού έβαλαν την κασέτα να παίζει στον αέρα, έκαναν γιουρούσι για να τον τελειώσουν. Ο τιτανοτεράστιος εργατοπατέρας γλύτωσε για δεύτερη φορά απο σίγουρο θάνατο, και νομίζω έκτοτε παραιτήθηκε. Στάθηκε τυχερό το παλληκάρι.
Ο Πανατωλικός στη συνέχεια υποβιβάστηκε και παρέμεινε για χρόνια σε μια παρακμιακή πορεία, βαθιά στην Γ' Εθνική. Το γήπεδό του ήταν μια ξερή αλάνα, έτσι την θυμάμαι απο παιδί, ενα κλασσικό επαρχιακό γήπεδο. Μακριά απο την ποδοσφαιρική δόξα της Αθήνας. Η γειτονική μας κραταιά Παναχαϊκή (της Πάτρας), κατέληξε ακόμα χειρότερα.
Μέχρι που πριν λίγα χρόνια, η ομάδα αγοράστηκε απο κάποιον ομογενή μας απο τη Σουηδία, οι οποίος αναβάθμισε γήπεδο και ελπίδες με σκληρή δουλειά και προσωπικό ρίσκο. Η ξερή αλάνα έγινε ενα υπερσύγχρονο στάδιο με νέες κερκίδες, υποστυλώσεις, αποδυτήρια και χλοοτάπητα. Οι πλατεία γύρω απο το στάδιο αναβαθμίστηκε και εκείνη αισθητικά, άνοιξαν μαγαζιά που πουλούσαν φανέλες και άλλα δώρα για την ομάδα, οργανώθηκαν εισιτήρια διαρκείας, ομάδες φιλάθλων, επιλέχθησαν προπονητές και παίχτες.
Η νέα διοίκηση της ομάδας κατανόησε πως το ποδόσφαιρο είναι συνάμα ψυχαγωγία αλλά και επιχείρηση, και πως η ομάδα έπρεπε να διοικηθεί σωστά, εμφυσώντας μια αγάπη στους ντόπιους φίλαθλους, αλλά προσφέροντας και κάτι το καλό στην τοπική κοινωνία. Ακολούθησε έτσι το χτίσιμο μιας άλλης υπέροχης αθλητικής εγκατάστασης, με πισίνες και στάδια, αλλά και χώρους μουσικών συναυλιών τα έσοδα των οποίων πήγαιναν στην ομάδα (το
Emileon Sports Center). Ο κόσμος της γενέτειρας ανταποκρίθηκε αυθόρμητα στην ποιοτική αναβάθμιση της ομάδας και στην τίμια και καθαρή διοίκηση. Και έτσι ξεκίνησε ξανά η ανοδική πορεία. Και έτσι σήμερα, μετά απο 30 χρόνια, ο Παναιτωλικός επανέρχεται στην Α' Εθνική. Οταν μιά διοίκηση είναι σωστή και τίμια, ο κόσμος υποστηρίζει με ενθουσιασμό.
Πολύ θα ήθeλα να συγχαρώ την διοίκηση του Παναιτωλικού, και ειδικά τον κ. Κωστούλα (αν δεν κάνω λάθος το όνομά του), που μέσα στο αχανές και θολό τοπίο του ελληνικού ποδοσφαίρου ξεχώρισε με το ήθος του και αναβάθμισε ποιοτικά την γενέτειρα. Είναι ενα παράδειγμα προς μίμηση. Και να συγχαρώ και όλους τους παίχτες που έφεραν τη νίκη, τους συντοπίτες μου για την υποστήριξη της ομάδας, τον φίλο Κώστα για την μουσική συνεισφορά του. Τη γενέτειρα την αγαπώ και την υποστηρίζω. Και σήμερα συμμετέχω στη χαρά της.
Θα είναι για όλους μας ενα μεγαλο τέστ. Οι χουλιγκανισμοί έχουν κρατηθεί μακριά απο τη γενέτειρα, αλλά το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα νοσεί σε όλα τα επίπεδα, και τώρα η Παναιτωλικάρα μας θα αντιμετωπίσει τα Αθηναϊκά θηρία με τους παλαβωμένους φιλάθλους και τους ημίτρελους χούλιγκανς. Εύχομαι καλή πορεία στην Α' ΕΘνική, και προσκαλώ την αστυνομία και τον λαό του Αγρινίου να προστατεύσει το ποδόσφαιρο, την ομάδα μας και την ίδια μας την πόλη απο τους βάρβαρους που πιθανώς να μας επισκεφτούν. Για να μείνει η χάρα μαζί μας για πολύ καιρό, και να παραμείνει το ποδόσφαιρο η ωραία ανάμνηση της νιότης.
Πως να μείνει κανείς ασυγκίνητος στην επιστροφή στα σαλόνια μιας ομάδας που μας γυρίζει πίσω στην εποχή που με το ραδιοφωνάκι ακούγαμε αγώνες και του παναιτωλικού. Ευγε λοιπόν, αν και τα σαλονια είναι δυστυχώς αχούρια πλέον.
ReplyDeleteΕίχα χρόνια να πατήσω σε γήπεδο και έκανα το λάθος να πάω στον τελικό κυπέλλου αρης - παναθηναικός.
Γύρω μου ολη η εξέδρα επι 90 λεπτά πήδαγε σαν αρκουδι και έβριζε τον άρη με χυδαία συνθήματα χωρίς κανείς τους να παρακολουθεί ποδόσφαιρο.
Απλά χοροπηδουσαν και έβριζαν. Δεν άργησα να συνειδητοποιήσω ότι βρισκόμουν ανάμεσα στους ίδιους που τα κάνουν μπάχαλο σε κάθε ευκαιρία, που σπανε βιτρίνες, που ρίχνουν μολότωφ και διαλύουν το κεντρο της πόλης. Γύρω μου ένα αφηνιασμένο πλήθος ουρλιαζε:
Αρη αρη αρη
πουστη ξεκωλιαρη
σου γαμω τον πυργο το λευκο
σου γαμω τη μανα
την παλιοπουτανα
και καθε σκουληκι αρειανο.
Στο ημίχρονο πήρα το γιό μου που στο μεταξύ είχε μάθει απέξω κι ανακατωτά όλες τις νεοελληνικό υβρεολόγιο και έφυγα.
Απόλυτα σωστά (Ιστορικές Αλήθειες) αυτά που γράφεις.
ReplyDeleteΟ Παναιτωλικός είναι απο τις λίγες ΚΑΘΑΡΕΣ ομάδες και με φιλάθλους με ήθος και σοβαρότητα. Ο προεδρός της κος Φώτης Κωστούλας έκανε πάρα πολλά για την ομάδα και την πόλη μας και έχει διάθεση να κάνει περισσότερα.
Συνιστώ να διαβάσετε ακόμα ενα πολύ συγκινητικό άρθρο για την ομάδα και τους φιλάθλους εδω:
http://panaitolikos1926.blogspot.com/2011/05/blog-post_1779.html
Φίλε Μάκη για ενημέρωση η Αεραθλητική μου δραστηριότητα κινείται μεταξύ Υπερελαφράς Αεροπορίας και Αλεξιπτωτισμού Πλαγιάς, και οχι με αερομοντελισμό.
Πάντως για μια ακόμη φορά σε συγχαίρω για την ικανότητα που έχεις να λές πολλά πράγματα με λίγες λέξεις.
Ευχαριστώ εκ'μέρους των Αγρινιωτών και Παναιτωλικών για το άρθρο σου.
Φυσικά και έμενα με τιμάει ή φιλία σου.
Φιλιά απο την γενέτειρα.
μπραβο στον παναιτωλικο και ευχομαι τα καλυτερα στην Α εθνικη . κι΄μεις ανεβηκαμε (τηλυκρατης λευκαδος) αλλα θα ξαναπεσουμε αμεσως .
ReplyDeleteΠαρότι άσχετος με το ποδόσφαιρο χαίρομαι με τη χαρά σου όπως με κάθε άνθρωπο που θέλω να λέω φίλο.:)
ReplyDeleteΌσο για το ελληνικό ποδόσφαιρο συνολικά, νομίζω ότι σε κάθε χώρα το ποδόσφαιρό της, ο τρόπος που οδηγάνε οι κάτοικοί της, τα νοσοκομεία της και δυο-τρία ακόμα πραγματάκια δείχνουν τον πολιτισμό της. Και αν κρίνω από τα συνθήματα που παρέθεσε παραπάνω ο Σαμ, άσχημα τα πράγματα...
Νια έτσι έγιναν τα πράγματα με τον ανεκδιήγητο Ράμμο τότε.
ReplyDeleteΚαλή πορεία λοιπόν στην Παναιτωλικάρα και εύχομαι να αντεπεξέλθει στην παράγκα που καλά κρατεί δεκαετίες ολόκληρες απ την εποχή του περίφημου ΠΟΚ (Ποδασφαιρικές Ομάδες Κέντρου), δηλαδή Γαύροι, Βάζελοι και Χανούμισες.
Πληροφορήθηκα την επιτυχία του Παναιτωλικού εκεί που έκανα το haircut(που είναι και της μοδός...):
ReplyDeleteο κουρεύς τυγχάνει συντοπίτης σου,καλό και ξηγημένο παλικάρι,και θυμηθήκαμε μαζί από που βγήκε το κλασικό σύνθημα
"πουλημένε διαιτητή, θα σου φάμε το αυτί".
Μετά τόσα χρόνια ανυποληψίας είναι φυσικό το Αγρίνιο να πανηγυρίζει,δυστυχώς όμως σύντομα θα καταλάβουν οτι το "έπαθλο" βρωμάει...
Τέλος πάντων,συγχαρητήρια για την άνοδο,τέτοιες μέρες όπου βρίσκει κανείς χαρά καλό είναι να μην την σνομπάρει...
...kai μην μας κλείνεις τόσο γρήγορα τα σχόλια στα πολιτικά ποστ...οι εξελίξεις τρέχουν πολύ γρηγορα πλέον...
ReplyDeleteΔεν είναι ευγενικό να διακόπτεις την χαρά του άλλου.....το είπε και ο squarelogic, ούτε γω θα σε στενοχωρήσω με την "παράγκα" και το τι θα ακολουθήσει.
ReplyDeleteΜε τα δόντια κρατάμε και το ποδόσφαιρο φίλε Yosemite. Γιατί είναι αυτό που περιγράφεις. Μου αρέσει το ποδόσφαιρο, αλλά πέραν της γενέτειρας έχω χάσει κάθε επαφή με το ελληνικό ποδόσφαιρο. Απο του χρόνου, θα μπει και η γενέτειρα στα ωραία της Α' Εθνικής.
ReplyDeleteΕξαιρετικό το ποίημα για τον Αρη.
Φίλε Κώστα ευχαρίστως να διορθώσω τον τίτλο "αερομοντελισμός" με αυτο που λές.
ReplyDeleteΛοιπόν, ο ύμνος δυνατός. Εχω και το CD του Βασίλη Κολοβού, συμπαθητική μουσική.
Ωραίο και το άρθρο. Αυτό εννοώ. Η άνοδος του Παναιτωλικού δεν είναι τυχαία. Ξεκίνησε σιγά σιγά απο την Γ' Εθνική. Με ύπομονή, σκληρή δουλειά και καλή διοίκηση. Τυχαίο; Δεν νομίζω.
Τα φιλιά μου. Θα σε πάρω τηλέφωνο.
Φίλε Γιώργο απο Λευκάδα, ευχαριστώ. Αντε, καλή επιτυχία και σε σάς. Οσο κρατήσει για όλους μας .
ReplyDeleteΤηλυκρατης Λευκαδος φίλοι μπλόγγερς.
http://www.tilikratisfc.gr/gr/champ.php
Το ομορφότερο νησί του κόσμου.
Νοσεί και το ποδόσφαιρο όπως ολη η Ελλάδα φίλε Γεράσιμε, τα γνωρίζω. Δεν ασχολούμαι πιά, εκτός παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Θα είχα πρόβλημα να πάω με τα παιδιά μου στο γήπεδο. Ισως μια μέρα καταφέρουμε και δούμε το ποδόσφαιρο σαν μια γιορτή. Ισως, λέω.
ReplyDeleteΓιώργο μου εκ Θεσσαλονίκης, θυμάσαι τα καμώματα εκείνου του αγώνα του ΠΑΟΚ? Αδελφέ μου τί ήταν εκείνο. Είχαν δώσει τον αγώνα με το ζόρι στον ΠΑΟΚ γιατί ήταν τρίτος και κινδύνευε να μείνει εκτός ΟΥΕΦΑ. Και βούλιαξαν εμάς τα φτωχαδάκια.
ReplyDeleteΔεν πειράζει. Τώρα θα πάρουμε εκδίκηση:)
Ευχαριστώ. Νάσαι καλά. Τη Θεσσαλονίκη μας εγώ την αγαπάω.
Η γενέτειρα είναι σκληρό καρύδι φίλε Squarelogic. Πέρσι, σε ενα αγώνα στην Αθήνα, κάποιοι πυροβόλησαν με καλάσνικοφ τα λεωφορεία των φιλάθλων. Αυτά φοβάμαι.
ReplyDeleteΕντούτοις ευχαριστώ. Το έπαθλο σαφώς βρωμάει, αλλά αυτό είναι το παιχνίδι. Νάσαι καλά.
Θα κρατάω τα σχόλια ανοιχτά. Απο γεγονότα αλλο τίποτα. Δεν προλαβαίνουμε να συνέλθουμε..
Φίλε Γιώργο εξ Αθηνών, ευχαριστώ. Ο,τι και αν ακολουθήσει, και σε μάς λίγο χαρά αδελφέ μου. Οχι οτι θα μασήσουμε, τον Ολυμπιακό αδύνατον. Μπλέξαμε τώρα με σοβαρές μαφίες. Να μαθαίνουμε και οι επαρχιώτες:)
ReplyDelete