Καταιγιστικές παγκόσμιες ζυμώσεις βρίσκονται ήδη σε εξέλιξη τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, και η νέα χρονιά, το 2011, προβλέπεται συγκλονιστική. Ας μήν αφήσουμε την ελληνοκεντρική θεώρηση του κόσμου να αποτελέσει το πρίσμα ερμηνείας όσων διαδραματίζονται γύρω μας. Η Ελλάδα είναι μέρος ενός ευρύτερου κόσμου, οι εξελίξεις στον οποίον θα καθορίσουν και το μέλλον της.Το ελληνικό μεταπολιτευτικό σύστημα έχει καταρρεύσει συνολικά, ηθικά, δημοσιονομικά, κοινωνικά, πολιτικά. Επρόκειτο στην ουσία για μια απίθανη Κλεπτοκρατία κομματικής προέλευσης, που εδραίωσε ιδεολογικά την ανομία και τη διαφθορά σε όλη την ελληνική επικράτεια, αφήνοντας τη χώρα υπανάπτυκτη και εξαρτημένη απο τους ξένους πιστωτές της. Το πόσο "τα φάγαμε μαζί", αν οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι "κοπρίτες", αν οι γιατροί έκλεψαν ΙΚΑ και ΕΣΥ, οι πολιτικοί την άμυνα, οι εργολάβοι τα δημόσια έργα, και αν οι έλληνες θέλουν να ακολουθήσουν τον Μίκη σε εξέγερση, αυτά είναι θέματα που καλώς απασχολούν εμάς, ως Ελληνες, αλλά δεν ενδιαφέρουν κανέναν εκτός Ελλάδας. Σε πρακτικό επίπεδο, είτε συμφωνούμε φιλοσοφικά ειτε όχι, οι σχέσεις των ισχυρών του κόσμου θα καθορίσει τη ζωή και το μέλλον μας. Οπως και το μέλλον όλων των ανθρώπων.
Υπάρχουν πράγματι μια σειρά προβλημάτων που πρέπει να αντιμετωπιστούν "συνολικά". Προβλήματα που είναι υπαρκτά, αληθινά και καίρια. Προβλήματα που έχουν να κάνουν με την Οικονομία, τα πολιτικά συστήματα ανα τον κόσμο (μια γεύση του μέλλοντος μας έρχεται απο την Τυνησία), το περιβάλλον (μια γεύση έρχεται απο τον κόλπο του Μεξικού), την Ανάπτυξη, τη Μετανάστευση (αρκεί μια ματιά σε Λονδίνο και Αθήνα για να δούμε το πρόβλημα). Προβλήματα γνωστά, χρόνια και επίκαιρα. Διεθνή προβλήματα που ζητούν λύση και μόνον σε διεθνές επίπεδο μπορούν να αντιμετωπιστούν. Στο πόστ αυτό δεν μπορώ να τα θίξω όλα. Λίγες σκέψεις όμως, πρακτικές για ένα απ' αυτά. Το θέμα των δημισιονομικών κρίσεων και τι σημαίνει αυτό για όλους μας.
Ασχετα αν είμαστε αριστεροί, δεξιοί ή κεντρώοι, διεθνιστές, ευρωπαιστές ή εθνικιστές, το γεγονός είναι πως αυτή την ιστορική στιγμή, πάμπολλες χώρες έχουν τεράστια εθνικά ελλείμματα και συσσωρευμένα χρέη, και πρέπει να τρέξουν στις αγορές για δανεισμό. Και άσχετα αν μας αρέσει ο καπιταλισμός, οι κερδοσκόποι, οι οικοι αξιολόγησης, το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα, τα spreads και τα swaps, το γεγονός είναι πως αυτός είναι ο αληθινός κόσμος μας, και υπάρχει σοβαρότατος κίνδυνος η κρίση των εθνικών χρεών να μετατραπεί σε παγκόσμια κρίση, τινάζοντας στον αέρα τον κόσμο που ζούμε. Η παγκόσμια οικονομική σκηνή είναι τόσο σύνθετη και πολύπλοκη, που μια κρίση στην Αμερική τινάζει στον αέρα μια μικρή χώρα σαν την Ισλανδία, και μια ελληνική κρίση μπορεί να δημιουργήσει ντόμινο εξελίξεων στην Ευρώπη, καταστρέφοντας το ευρώ, εθνικές ισορροπίες και αγορές. Μια κρίση στην ευρωζώνη μπορεί να μετατραπεί σε κρίση δολλαρίου και γουάν. Μια ευρωπαική κρίση μπορεί να πυροδοτήσει μια μεγαλύτερη κατάρρευση της αμερικανικής και κινεζικής οικονομίας.
Θα θεωρούσα στρατηγικά ανόητο, οι ισχυροί της Ευρώπης, Γαλλία και Γερμανία να αφήσουν την ελληνική κρίση να διαιωνισθεί στό μέλλον, με κίνδυνο να μετατραπει σε πορτογάλική, ισπανική, ιταλική και πάμε λέγοντας. Για να την ξαναβρούν μπροστά τους το 2013, όταν η Ελλάδα θα κληθεί να πληρώσει ποσά ύψους 70 δις ευρώ το χρόνο για συντηρήσει το δημόσιο χρέος της. Η Έλλάδα για να παραμείνει βιώσιμη διατηρώντας στοιχειωδώς τις θεσμικές της υποχρεώσεις απέναντι στου πολίτες της, και ένα στοιχειώδες κράτος πρόνοιας, καλείται να πληρώσει 41 δισ. το 2012, 52 δις το 2013, 81δις το 2014, 85 δισ. το 2015 και πάμε λέγοντας, (μόνον για να συντηρήσει το χρέος της). Τα ποσά είναι αδύνατον να καλυφθούν. Ούτε εσωτερικοί πόροι, ούτε εξωτερικός δανεισμός αρκούν για την εξυπηρέτηση αυτού του χρέους.
Για να σώσει τον εαυτό της και την παγκόσμια οικονομία, η Ευρώπη πρέπει λοιπόν να σώσει και την Ελλάδα, λύνοντας το πρόβλημά της "συνολικά". Είναι προς το συμφέρον της. Εφεύροντας εναν ευρωπαϊκό μηχανισμό σωτηρίας για φτηνό δανεισμό, διευρύνοντας τα 750 δις του πακέτου σωτηρίας. Και επιμυκήνοντας όχι μόνον τα δάνεια της Τρόϊκας, αλλά και το συνολικό χρέος της Ελλάδος σε μακρύ χρονικό ορίζοντα. Με μια συνολική αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, επανεξέταση των επιτοκίων δανεισμού, και κάποιο "κούρεμα" που Γαλλία και Γερμανία πρέπει αναγκαστικώς να δεχτούν. Προφανώς και κάποιο είδος ευρωομόλογου. Για να σώσει τον εαυτό της, η Ευρώπη πρέπει να εφεύρει ενα μόνιμο Μνημόνιο πειθαρχίας για όλους.
Και πρέπει να το κάνει σύντομα. Μέχρι τον Μάρτιο μήνα του 2011 ο νέος μηχανισμός αντιμετώπισης εθνικών κρίσεων πρέπει να είναι θεσμοθετημένος και έτοιμος. Για να σωθούμε όλοι μας. Θα είναι ο απο μηχανής Θεός της Ευρώπης. Η Ελλάδα θα βγεί απο το σημερινό πειραματικό Μνημόνιο, και μαζί με άλλους θα τεθεί ύπο έναν άλλον, αυστηρότερο μέν, αλλα χρονικά βιώσιμο μηχανισμό κρίσεων. Για να μπορέσει μια μέρα, 20-30 χρόνια απο σήμερα, να μειώσει το χρέος του ΑΕΠ της σε λογικά επίπεδα και να μπορέσει να ζήσει. Αλλος τρόπος δεν υπάρχει.
Και όταν ο μηχανισμός αυτός ειναι πλέον γεγονός, ας κάνουμε και εμείς οι έλληνες εκλογές, για να παράγουμε μία βιώσιμη κυβέρνηση συνασπισμού, ξεπερνώντας την πολιτική μας κρίση. Ούτε το ΠΑΣΟΚ ούτε η ΝΔ μπορούν να κυβερνήσουν πλέον αυτό τον τόπο. Ας βρούμε μια οικουμενικότερη κυβέρνηση, και ας φτιάξουμε και ενα καινουργιο Σύνταγμα, μήπως δούμε έτσι άσπρη μέρα. Να σταματήσουν οι κοκορομαχίες, τα ανύπαρκτα εναλλακτικά σενάρια και οι άσκοπες και ανόητες εξεταστικές με τα πολλαπλά κομματικά πορίσματα.
Και στην άλλη μεριά του κόσμου, ας ελπίσουμε πως Αμερική και Κίνα καταλήξουν σε μια βιώσιμη συμφωνία πρίν ή κρίση αφανίσει και τους δύο. Τη στιγμή αυτή, η Αμερική τυπώνει πληθωριστικό χρήμα ενός τρις για την εσωτερική της οικονομία, ελπίζοντας έτσι πως θα κάνει τις εξαγωγές της φτηνότερες, και θα εξαφανίσει με αλχημείες (μέσω πληθωρισμού), μέρος του χρέους της προς την Κίνα. Αν το γουάν ανέβει σε σχέση με το δολλάριο, η Κίνα θα οδηγηθεί μακριά απο τον εξαγωγικό της προσανατολισμό, και μπορεί να καταρρεύσει.Η Κίνα είναι μια τεράστια παγκόσμια φούσκα προσδοκιών, η ανάπτυξη της οποίας είναι πλέον αμφισβητήσιμο αν πράγματι ανέρχεται σε 10% τον χρόνο, ή αν αυτό το νούμερο είναι (όπως εικάζεται απο πολλούς) πλασματικό και μαγειρεμένο. Ο νομισματικός πόλεμος Αμερικής και Κίνας ειναι το ίδιο επικίνδυνος όσο και η κρίση της ευρωζώνης. Μπορεί να καταλήξει σε πόλεμο εμπορίου, έκρηξη μιας παγκόσμιας κρίσης χρέους, και κατάρρευση του μοντέλου ανάπτυξης της Κίνας. Και τέτοιες κρίσεις καταλήγουν συχνά σε μεγάλους στρατιωτικούς πολέμους.
Η κρίση στην ευρωζώνης και η συναλλαγματική κρίση δολλαρίου-γουάν ειναι δύο κρίσεις που πρέπει να λυθούν μαζί, και "συνολικά". Για το καλό όλων μας, και την ειρήνη στον κόσμο.
Στην πράξη έχεις απόλυτο δίκιο, αλλά αν ο άνθρωπος (που το θεωρώ απίθανο να γίνει) αντιληφθεί πως τα λογιστικά ελλείμματα στην πράξη δεν μπορούν να τινάξουν τίποτε στον αέρα, αν αυτός αποφασίσει να τα αρνηθεί και απλά να καλλιεργήσει τις τοματούλες του και να φάει (επιμένω, η χρηματοοικονομία – την οποία λάθος την χαρακτηρίζεις ως οικονομία – είναι εντελώς εικονικό κατασκεύασμα) τότε όλα ως δια μαγείας θα λυθούν!
ReplyDeleteΒέβαια τότε και άλλος άνθρωπος θα ήταν, αλλά και πιο άνθρωπος. Τι κρίμα πάντως για χατίρι των αριθμών να δημιουργούνται από το πουθενά προβλήματα, και να πεθαίνουν άνθρωποι, ασχέτως αν οι παγκόσμιοι πόροι επαρκούν!
Αλλά επειδή ακόμα δεν έγινε τόσο σοφός ο άνθρωπος, έχεις δίκιο, όμως δεν έχω καμία εμπιστοσύνη στην Μέρκελ…
Όσο για το πρόβλημα της Ελλάδας, μόνο με αύξηση της παραγωγής και της τοπικής αυτονομίας, και με μείωση της κατανάλωσης γίνεται, αλλά αυτό ούτε μέσω των λύσεων που επιβάλλονται σήμερα από την τρόικα πρόκειται να επιτευχθεί, ούτε με άλλες «λογιστικές» μεθόδους.
Δυστυχώς όμως κυβερνούμαστε από λογιστές… :(
Φίλε Locus, και πάλι σκέπτομαι καθώς σε διαβάζω ότι φαίνεται αδύνατο μα μην καταλαβαίνουν όλοι πόσο σωστά μιλάς. Και μετά σκέφτεται κανείς, ότι αν δεν σκέπτονται έτσι και οι δυνάμεις που υπάρχουν όπου υπάρχουν, τότε το πρόβλημα είναι ακόμα μεγαλύτερο. Αναφέρεσαι (στα γρήγορα) στην συνήθη στρατιωτική λύση τέτοιων καταστάσεων, αλλά πρέπει εδώ να προσθέσουμε τον υπερπληθυσμό. Είμαι ο τελευταίος που θα άρχιζε να σκέφτεται επικίνδυνα, μα από ότι βλέπω το πρόβλημα τους, οι δυνάμεις που υπάρχουν, πολύ πιο εύκολα μπορούν να το λύσουν με κάτι που θα τακτοποιήσει και το θέμα του υπερπληθυσμού, και το θέμα του ότι η φούσκα της πορείας της διεθνούς οικονομίας είναι πλέον ασταθής και μη βιώσιμη.
ReplyDeleteΗ παραγωγή στον πλανήτη έχει την κινητήρια δύναμη του κέρδους το οποίο σπρώχνει προς φτηνότερα εργατικά και διαρκή ικανότητα αγοράς από μέρους των καταναλωτών. Η Ινδία από φτηνά εργατικά προχωράει για οικονομική υπερδύναμη. Η Κίνα πουλάει όπλα στην Ταϊουάν (!) Η συνεχής ικανότητα αγοράς προϋποθέτει πλέον συνεχή δάνεια και πιστώσεις. Και τα φτηνά εργατικά κάποτε, σύντομα θα σταματήσουν να υπάρχουν ακόμα και στο Μπόρνεο, και η φούσκα των δανείων θα σκάσει. Τότε τι γίνεται...
Όπως τα λές, φίλε μου: ο καπιταλισμός απειλεί να τελειώσει με έναν νέο πόλεμο. Ελλείψει, όμως, κάποιας άλλης πρότασης, έχουμε πέσει σε κατάθλιψη.
ReplyDeleteΔυστυχώς, εμείς είμαστε κλεισμένοι στο ενυδρείο μας και δεν βλέπουμε τι γίνεται αλλού.
Πράγματι το πρόβλημα είναι πλέον διεθνές,μόνο που για να πάρουν τα λεφτά τους οι δανειστές των διάφορων χωρών αναγκάζονται να ρίξουν το βιωτικό επίπεδο του κόσμο με συνέπεια να πέφτει η κατανάλωση οπότε από εκεί να χανουν οι ίδιοι αυτά που κερδίζουν από την είσπραξη των δανεικών, μιας και είναι οι ιδιοι οι παραγωγοί πρΟϊόντων με αποτέλεσμα τελικά ένα τέλειο φαύλο κύκλο.
ReplyDeleteΑγαπητέ φίλε Abban χαίρομαι που μου αποδίδεις δίκιο σε πρακτικό επίπεδο. Σ' αυτό το επίπεδο επιχειρηματολούσα.
ReplyDeleteΤο άλλο επίπεδο που αναφέρεις, επιστροφή στη γή, ντοματούλες και αυτονομία, υπάρχει μόνον ως λύση προσωπικής φιλοσοφίας και επιδίωξης και είναι κάτι που σε μένα προσωπικά αποτελεί και εναλλακτική πρόταση καθότι εχω και καποια γή να επιστρέψω, και το θέμα της Αυτονομίας με απασχολεί καθημερινά. Εχω γράψει μάλιστα και ενα παλιό πόστ επι αυτού που ελπίζω να σου αρέσει.
http://locuspublicus.blogspot.com/2008/10/blog-post.html
Αλλά δεν είναι θέμα ανθρώπινης σοφίας η επιστροφή στη γή, απλά ειναι κάτι που ιστορικά και πρακτικά είναι αδύνατον να γίνει. Οι περισσότεροι άνθρωποι στον κόσμο δεν διαθέτουν πια καθόλου γή για να επιστρέψουν, καθότι γεννήθηκαν σε εποχή πολύ απομακρυσμένη απο το αγροτικό μοντέλο ανάπτυξης. Στη Δύση, για παράδειγμα, οι άνθρωποι έχουν ελάχιστη ιδιοκτησία γής.
Αλλά και στον κατ'εξοχήν αγροτικό Τρίτο Κόσμο, τα πράγματα είναι χειρότερα. Στο Μεξικό για παράδειγμα, όλη η καλλιεργήσιμη γή ανήκει σε ευγενείς και στην Καθολική Εκκλησία, και χάσκει έρημη και ανεκμετάλλευτη. Ολες οι μεξικανικές επαναστάσεις απο τον Εμιλιάνο Ζαπάτα μέχρι τον Κομαντάντε Μάρκος, έγιναν για κάποια αγροτική μεταρύθμιση που στο Μεξικό δεν ήρθε ποτέ.
Και σε πάμπολλα άλλα μέρη του κόσμου οπου οι άνθρωποι ακόμα ζούνε απο τη γή, η γή που καλλιεργούν τους ενοικιάζεται, και το κόστος του ενοικίου υπερβαίνει τα κέρδη όσων παράγονται πάνω σ' αυτήν, με αποτέλεσμα εκατομμύρια άνθρωποι της γής να ζούν και να δουλεύουν τη γή για ένα κομμάτι ψωμί, ενώ η προσωπική τους εργασία είναι δέσμια χρεών που ανατοκίζονται. Παραμένουν έτσι σκλάβοι της γεωργικής παραγωγής για χρόνια. Η πρακτική αυτή, γνωστή ορολογιακά ως labor indenture, υπήρχε στον αμερικανικό Νότο, τις αποικίες, και σήμερα είναι ενα τεράστιο φαινόμενο στην Ασία, ειδικά διαδεδομένο στην Ινδία.
Προσοχή λοιπόν, γιατί η επιστροφή στην τοματούλα δεν είναι και τόσο απλή.
Δεν είναι μονάχα αν οι παγκόσμιοι πόροι επαρκούν, αλλά και το πώς παράγονται και πώς ειναι κατανεμημένοι. Το θέμα της παραγωγής φαγητού, και της εργασίας που το παράγει διεθνώς, αποτελεί μια απο τις πληγές υπανάπτυξης του Τρίτου Κόσμου. Με τον καιρό, ευχαρίστως να θίξουμε και αυτό το θέμα σε κάποιο ειδικό πόστ, γνωρίζω πιστεύω το θέμα καλά, και φαίνεται να σε ενδιαφέρει και σένα.
T περίφημα Economics, άλλοτε μέν διαφεντεύουν τη ζωή μας, πάντοτε δε την ερμηνεύουν. Φίλοι μου θα επανέλθω.
ReplyDeleteΧαααχαχαχαχα!
ReplyDeleteΤο ξέρω πως δεν είναι τόσο απλό όσο το «επιστροφή στη γη», αλλά μην κοροϊδευόμαστε, σε ένα χωριό όπου οι άνθρωποι (προσέχεις ότι χρησιμοποιώ πληθυντικό, είναι θέμα σοφίας αυτό το «μαζί») αποφασίσουν να ζήσουν, μπορούν να ζήσουν!
Επιπλέον, στην ουσία αυτό που λέω είναι πως οι πόροι έχουν σημασία και όχι τα χρήματα. Οι πρώτοι υπάρχουν και το λογιστικό σύστημα είναι απλά θέμα τύπου εξουσίας. Επιπλέον, αυτό το λογιστικό σύστημα κατανομής τελικά οδηγεί και σε υπερσπατάληση των πόρων.
Τη σοφία λοιπόν ακόμα δεν την κατακτήσαμε ως είδος… και οι μεμονωμένες περιπτώσεις δεν κάνουν τίποτε, μιας και η του καθενός πράξη είναι αναγκαία, αλλά όχι ικανή συνθήκη για να φέρει αλλαγές σε αυτόν τον κόσμο! Ναι, χρειάζεται άλλος άνθρωπος, αλλά ο άνθρωπος θέμα παιδείας είναι… Και μπορεί να προσεγγίσει και τον άλλο άνθρωπο.
Τώρα το θέμα παραγωγής και κατανομής δεν είναι μόνο θέμα του τρίτου κόσμου αλλά δυστυχώς και του δυτικού κόσμου, αλλά και του αναπτυσσόμενου ανατολικού. Στο θέμα αυτό έχει χαθεί η μπάλα και φυσικά η οργανωτική μας δομή φταίει. Και πάλι στο λογιστικό-χρηματοπιστωτικό θα καταλήξουμε (και στον άνθρωπο φυσικά, πίσω από αυτό, δεν είμαι «ρομαντικός»).
Τώρα το ότι κάποιος έχει δίκιο σε πρακτικό επίπεδο δεν σημαίνει ότι έχει δίκιο και όταν επικροτεί και υιοθετεί μια άδικη στάση. Πλήττεται η αναγκαία συνθήκη, οπότε και να υπάρξει η ικανή κάποια στιγμή, δεν θα αλλάξει τίποτε ελλείψει της αναγκαίας!
Άλλο το να βλέπουμε ότι αυτό συμβαίνει και άλλο το να παραδεχόμαστε πως μόνο έτσι συμβαίνον τα πράγματα. Στην δεύτερη περίπτωση σίγουρα θα είχαμε άδικο μιας και «τα πάντα είναι ρευστά» όπως έλεγε ένας πρόγονός μου!
Φίλε thinks, συμφωνώ με την τοποθέτησή σου, αλλά δεν γνωρίζω την συνέχεια. Οταν τα φτηνά εργατικά σταματήσουν και στο Μπόρνεο, μάλλον θα έχουμε φτάσει στο απόλυτο τέλος. Αλλά δεν ξέρω τί σημαίνει "τέλος" για τον κόσμο, κάπως έτσι, κάπως αλλιώς, θα συνεχίσει να υπάρχει. Πάντα κάτι γίνεται και συνεχίζουμε, πόλεμος, αρρώστια, καταστροφή. Το θέμα του υπερπληθυσμού πάντα μετριαζόνταν με μια καταστροφή. Ισως έτσι γίνει και στο μέλλον. Ισως και όχι. Ειλικρινά δεν ξέρω.
ReplyDeleteΔεν έχω λόγους φίλε Λωτοφάγε να πιστέψω πως οι πόλεμοι θα σταματήσουν, οι άνθρωποι πολεμάνε απο δημιουργίας κόσμου, με όλες τις μορφές. Το πάμε σαν τους αλκοολικούς, One day at a time.
ReplyDeleteΠρόσεξε τον κινέζο πρόεδρο που τώρα κάνει επίσκεψη στην Αμερική. Οι αμερικανοί έχουν καταλάβει πως ήδη έχουν σκάψει τον λάκκο τους με την Κίνα, ο Ομπάμα βρίσκεται υπο πίεση τώρα να "ανταγωνιστεί δίκαια" την Κίνα (άν είναι δυνατόν), και νάσου το θέμα του φτηνού γουάν, τα ανθρώπινα δικαιώματα και το Θιβέτ μόλις ο Κινέζος ήρθε. Αλλά και εκείνος ήταν προετοισμένος. Εντάξει ρε παιδιά είπε, θα αγοράσουμε μερικά αεροπλάνα. Εδώ θα τελειώσει αυτός ο γύρος. Μέχρι νάρθει ο επόμενος.
Και στην Ευρώπη, πρόσεξε τις συνεχείς διαψεύσεις περί περίπτωσης αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους. Μέχρι νάρθει και εδώ ο επόμενος γύρος και να πούν δεν γίνεται αλλιώς, είναι η μόνη λύση. Ηδη ο Παπανδρέου έχει βάλει τον Παπαδήμα να ετοιμάσει το έδαφος.
Για να σπάσει αυτός ο φαύλος κύκλος που αναφέρεις φίλε Αθεόφοβε, οι πιστωτές μας πρέπει να χάσουν κάτι τώρα, για να το εισπράξουν σε κατανάλωση στο μέλλον. Μεχρι στιγμής το αρνούνται. Πιστεύω όμως πως ο ρεαλισμός θα επικρατήσει. Η κάνουν ελληνική αναδιάρθωση χρέους με κάποιους ευνοικούς όρους, ή χάνουν περισσότερα στο μέλλον. Να δούμε.
ReplyDeleteΦίλε Abban , απο το πρώτο σου σχόλιο κατάλαβα πως η απάντησή σου στο πολύπλοκο παγκόσμιο πρόβλημα που περιγράφω, ειναι ενα είδος κινήματος "επιστροφή στη γή". Αν κάνω λάθος καλώς. Στον βαθμό που μπόρεσα, υπεστήριξα πως αυτό δεν γίνεται, γιατί η σύγχρονες κοινωνίες έχουν περάσει προ πολλού απο αυτό το στάδιο. Αν αυτή ειναι η θέση σου, τότε πάλι καλώς, έπιχειρηματολόγησε σε παρακαλώ καθαρά για να σε καταλάβω. Ειλικρινά δεν κατανοώ τί σημαίνει πως "χρειάζεται ενας άλλος άνθρωπος", τι σημαίνει "θέμα παιδείας", και ποιόν ακριβώς "αδικώ". Το οτι η Ελλάδα πρέπει να μειώσει την κατανάλωση είναι πασιφανές, αλλά σε παρακαλώ εξήγησε κάπως καθαρά πως η "επιστροφή στη γή" θα γίνει παγκοσμίως, παίρνοντας υπόψιν όλες τις παραμέτρους που υπάρχουν. Αλλιώς, αισθάνομαι πως απλά αερολογούμε.
ReplyDeleteΠοια επιστροφή στη γη και πράσινα άλογα. Στη γη θα επιστρέψουμε άπαντες εν καιρώ. Μέχρι τότε θα συνεχίζεται ο αγώνας για το επόμενο μουράτο suv, για το καλύτερο σπίτι μέσα στο δάσος και δίπλα στο κύμα, για να μπούμε στο μάτι του γείτονα, για την καλύτερη γκόμενα, για τη καλύτερη ψαριά, για την καλυτερη μάσα εν γένει.
ReplyDeleteΟσο για τα δημόσια χρέη που κατά βάση είναι αέρας κοπανιστός, θα κουρευονται, θα αναδιοργανώνονται, θα προσαρμόζονται κλπ ανάλογα με το πόσο οι αγελάδες που λέγονται λαοί θα υπομένουν το άρμεγμα και δεν θα κλωτσάνε την καρδάρα. Το πάρτυ του δανεισμού τελείωσε γιατί βγήκε εκτός ελέγχου και αυτό βέβαια δεν αφορά μόνο εμάς. Τίγκα στο χρέος όλος ο δυτικός κόσμος, χρέος στην ουσία προς τις τράπεζες οι οποίες με το δαιμόνιο κανόνα του κλασματικού αποθέματος δημιουργούν απο 1 ευρώ κατάθεση, 100 ευρώ χρήμα out of thin air και μετά το δανείζουν.
Η καλοσύνη είναι επένδυση.
ReplyDeleteΘα χρειαστεί να επιτραπεί κάποια βελτίωση στο βιωτικό επίπεδο των αγροτών, ως κίνητρο για να παραμείνουν στις χώρες τους και να συνεχίσουν να παράγουν.
Θα χρειαστεί επίσης, να γίνει άρση δικτατοριών, εμφυλίων και απολυταρχικών καθεστώτων, ώστε να πάψουν τα φαινόμενα (όπως λαθρεμπόριο και πειρατεία) που ανεβάζουν τα κόστη παραγωγής και του εμπορίου.
Άνοδος του βιωτικού επιπέδου θα ρίξει το ρυθμό αναπαραγωγής και θα μειωθούν οι πληθυσμοί σε χώρες παραδοσιακά υπερπληθυσμιακές. Άρα δεν χρειάζεται ούτε πόλεμος ούτε άλλη καταστροφή.
Όλα αυτά μπορούν να γίνουν χωρίς να χάσει ούτε ένα σέντσι ο τραπεζίτης και ο διεφθαρμένος πολιτικός.
Υπάρχει τρόπος και είναι πανεύκολος, χωρίς να επιστρέψουμε στην ντοματούλα, η οποία καλή και χρυσή είναι όμως έχουμε και ένα πρεστίζ...
:)
Φίλε Yosemite tο πάρτυ του δανεισμού δυστυχώς δεν τελείωσε, καθότι μόνον φέτος μονον διάφορες χώρες της ΕΕ θα δανειστούν πάνω απο 3 τρις. Εκείνο που σίγουρα άρχισε ειναι ενας πόλεμος για το πιά χώρα θα διαγράψει το περισσότερο χρέος για την πάρτυ της. Και ενώ όλοι οι αναλυτές βλέπουν αναδιάρθώσεις, κουρέματα και προσαρμογές για την Ελλάδα, μόνον οι Βρυξέλλες, Ουάσινγκτον και Βερολίνο δεν το βλέπουν. "Κούρεμα" χρέους θέλουν μόνον οι ίδιοι για τα δικά τους χρέη.
ReplyDeletehttp://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=3&artId=379401&dt=20/01/2011
Το θέμα θα έχει βέβαια και συνέχεια. Για να δούμε πώς θα μειώσει το χρέος του ο Ομπάμα.
Αθηνά μου ανοίγεις την αντζέντα και για άλλα θέματα, πολιτικά συστήματα, δικτατορίες, μετανάστευση, υπερπληθυσμός, που το πόστ έχει εσκεμμένα αποφύγει. Συμφωνώ πως αποτελούν τεράστια παγκόσμια προβλήματα που επιζητούν λύση.
ReplyDeleteΤο απτό πρόβλημα του χρεόυς στο οποίο αναφέρομαι όμως, δεν δημουργήθηκε ούτε απο το λαθρεμπόριο ούτε απο την πειρατεία, αλλά απο υπέρογκο speculation στις σύγχρονες αγορές.
Ο κόσμος θα γίνει πιο όμορφος και ομαλός αν ίνουν όλα οσα λές, αλλά η δημοσιονομική κρίση θα παραμείνει, γιατί είναι παράγωγο σύγχρονων δυναμικών που εκπορεύονται απο τα σύγχρονα, δημοκρατικά και πλούσια κράτη. Ακομα και άν ολος ο κόσμος μείνει κάπου να καλλιεργεί κάποια γή, και οι δικτατορίες πάψουν, πάντα θα υπάρχει κάποια Goldan Sachs που επενδύει στο επίσης σύγχρονο Dubai.
Τα περι πολέμων και καταστροφών δεν ειναι κάποια προσωπική μου γνώμη, ή πολιτική άποψη, αλλα μια απλή ιστορική παρατήρηση. Την προηγούμενη εβδομάδα για παράδειγμα , 700 άνθρωποι πνίγηκαν απο πλημύρες στη Βραζιλία.
Οταν λέω ότι το πάρτυ τελείωσε αναφέρομαι στον ανεξέλεγκτο κρατικό δανεισμό όπου κανείς δεν καθόταν ποτέ να υπολογίσει πως και απο που θα εξοφληθούν τα δάνεια. Και γιατί να καθήσει; Τα δάνεια έτσι κι αλλιώς δεν αντιπροσωπεύουν πραγματικές αξίες αλλά μελλοντική αναπτυξη που εάν προκύψει θα την καρπωθεί το τραπεζικό σύστημα και εάν όχι θα πάνε για κούρεμα. Με άλλα λόγια αυτά τα τρελλά χρέη δεν προήλθαν απο πραγματικές αξίες που καποιος τις δάνεισε και πρεπει ντε και καλά να του επιστραφούν. Είναι απλά μία μηχανή των τραπεζών που ξερνάει χρήματα απο το πουθενά και φτάσαμε έτσι σε αυτα τα απίθανα νούμερα κρατικών χρεών που δεν πρόκειται να εξοφληθούν στον αιώνα τον άπαντα. Κάποιος όμως πρέπει κάποτε να μας λύσει το μυστήριο για ποιό λόγο τα κράτη δανείζονται με τόκο απο τις κεντρικές τους τράπεζες.
ReplyDeleteΔεκτή η επισήμανση Yosemite, και επανορθώνω. Η ελληνική περιπτωσάρα ήταν μια απλή πυραμίδα. Οσο ο δανεισμός ήταν φτηνός, το επόμενο δάνειο πλήρωνε το προηγούμενο. Η δική μας κρίση ήταν κρατική, η κρίση των άλλων ιδιωτική. Το αποτέλεσμα το ίδιο. Τα χρέη εθνικοποιήθηκαν και άντε τώρα να βρείς άκρη. Το μυστήριο για ποιό λόγο τα κράτη δανείζονται με τόκο απο τις κεντρικές τους τράπεζες θα το λύσουν οι σοφοί της Ευρώπης που τώρα ετοιμάζουν το καινούργιο μας κουστούμι.
ReplyDeleteΟι τράπεζες που και που χάνουν. Εκείνοι που δεν χάνουν ποτέ είναι οι ασφαλιστικές εταιρείες. Το μεγαλύτερο μέρος των 700 δις της Αμερικής, πάνω απο 200 δις, πήγαν στην ΑIG. Για να πληρωθούν τα διάφορα cds, δηλαδή τα κερδισμένα στοιχήματα που είχαν μπεί κατά των τραπεζών. Kαι παρότι όλα όσα συζητάμε είναι απλά νούμερα, η δυστυχία ειναι πραγματική. Η Βραζιλία για παράδειγμα, δύο τουλάχιστον γενιές στη δύνη των τοκογλύφων, κάλεσε μια μέρα τους πιστωτές της, και αντέστρεψε τη λογική. Αν θέλετε δουλειές στη Βραζιλία απο δώ και πέρα, είπε, χαρίστε μας τα χρέη. Και οι δανειστές, τα χάρισαν.
Μετά απο νομπελίστες, ανθρώπους των αγορών, τον πρώην γερμανό υπουργό οικονομικών, τον Economist, τους Financial Times και άλλους πολλούς, στην τεράστια λίστα εκείνων που ζητούν "συνολική" λύση του ελληνικού προβλήματος και φυσικά αναδιάρθρωση του χρέους, προστίθεται και ο πρόεδρος του Συνδέσμου Γερμανικών Βιομηχανιών (ΒDI) Χανς-Πέτερ Κάιτελ.
ReplyDeletehttp://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11379&subid=2&pubid=52088950
Εχω βαρεθεί να τους μετράω.
Νομίζω ότι στο πρώτο σχόλιο έθεσα ποτέ το «καλλιεργώ ντοματούλες» ως αποποίηση της σημερινής τεχνολογίας (αν και ένα μέρος των εφαρμογών της θα ωφελήσει την ανθρωπότητα να το αποποιηθεί), ενώ στο δεύτερο ξεκαθάρισα πως στην πράξη σημαίνει ότι αυτό που έχει σημασία είναι οι πόροι και όχι η χρηματοοικονομία (επιμένω πως πρέπει επιτέλους να ξεκαθαριστούν οι όροι και όταν κάποιος αναφέρεται στα χρηματικά ισοζύγια να τα δηλώνει ως χρηματοοικονομία, ή ως λογιστική, ώστε να μην συγχέεται με την συνολική οικονομία του συστήματος η οποία είναι κάτι πολύ ευρύτερο με αποτέλεσμα η χρηματοοικονομία, ως υποσύνολό της, να αδυνατεί να την εκφράσει).
ReplyDeleteΒέβαια οι σύγχρονες κοινωνίες (χαρακτηρισμός που έχει να κάνει με την χρονική τοποθέτηση της κοινωνίας) δεν έχουν ξεπεράσει το στάδιο αυτό, μιας και σύγχρονα με εμάς υπάρχουν κοινωνίες οι οποίες ζουν μόνο με τις τοματούλες τους και αυτό θα έπρεπε να μας προβληματίσει και ως προς τις αξίες μας αλλά και ως προς το αν είμαστε δίκαιοι και Άνθρωποι. Αν φυσικά εννοείς τις κοινωνίες του δυτικού κόσμου, ναι, αυτές έχουν επιλέξει να έχουν ένα πολύ πιο πολύπλοκο τρόπο ζωής με υπέρ και κατά. Αυτό όμως είναι θέμα οπτικής. Τονίζω για μια ακόμη φορά, γιατί φαίνεται πως παρεξηγούμαι, ότι προσωπικά δεν θεωρώ πως είναι δόκιμη η επιστροφή σε μια τόσο απλή κοινωνία, αλλά ότι ο δυτικός κόσμος θα έπρεπε να επανακαθορίσει τις αξίες του και επιτέλους να καταφέρει να δει πως η πραγματική οικονομία, αλλά και η πραγματική ζωή, βρίσκονται στους πόρους και τη συνολική διαχείριση του περιβάλλοντος χώρου και όχι στην παρωπιδική θεώρηση που του έχει επιβάλει η σύγχρονη πραγματικότητα της χρηματικής κερδοφορίας. Οπότε πολύ απλά σημασία έχει αν μπορεί να βγάλει αρκετές τοματούλες για να τραφεί και όχι αν έχει αρκετά χρήματα να τις αγοράσει!
Ήδη οι οικονομολόγοι έχουν κάνει μεγάλες καταστροφές στην πραγματική οικονομία του ανθρώπου για χάρη της λογιστικής οικονομίας. Καιρός ο άνθρωπος να το αντιληφθεί.
Εσύ ως άνθρωπος μεγάλωσες με κάποια παιδεία, δραστηριοποιήθηκες σε ένα συγκεκριμένο περιβάλλον και διαμόρφωσες τρόπο σκέψης ο οποίος είναι εν μέρει αποτέλεσμα της βιολογικής καταβολής σου (ναι, το παρελθόν γράφεται μέχρι ενός ορίου στο DNA) αλλά κυρίως του περιβάλλοντος στο οποίο ζεις και το οποίο ασκεί «δυνάμεις» επάνω σου. Φυσικά το περιβάλλον αυτό είναι παρόμοιο για όλους τους ανθρώπους, ειδικά σήμερα στην παγκοσμιοποιημένη κοινωνία. Ένας άνθρωπος όμως ο οποίος μεγαλώνει με διαφορετικού τύπου παιδεία, είναι «άλλος άνθρωπος» και τις περισσότερες φορές αδυνατεί να καταλάβει έναν «άλλο άνθρωπο», γιατί συνηθίζει σε διαφορετική αξιακή ιεράρχηση. Ακόμα και σήμερα, ανά μεταξύ μας μαλώνουμε. Αλλά η αδράνεια του μυαλού μας είναι τόσο μεγάλη που δεν καταλαβαίνουμε τι φταίει. Ε αυτή η αδράνεια συνήθως μας κάνει να μην καταλαβαίνουμε ότι τα πάντα είναι ρευστά και πως η παρούσα κατάσταση δεν είναι ούτε η μοναδική εφικτή, ούτε η μοναδική στην οποία ο άνθρωπος είναι ευτυχισμένος. Κρίνουμε μόνο με βάση τα κριτήριά μας, τα οποία τις περισσότερες φορές δεν είναι και τόσο «δικά μας».
Δεν αδικείς κανέναν. Προφανώς εννοώ πως δεν έχεις δίκιο να επικροτείς την συντήρηση ενός συστήματος επειδή απλά θεωρείς πως είναι το μόνο δυνατό, παρότι είανι ένα άδικο και καταστροφικό σύστημα.
Όσο για την ελλάδα, καλό θα ήταν για να καλύψει το εμπορικό της αλλά και το λογιστικό της ισοζύγιο, παράλληλα με την ελάττωση της κατανάλωσης να ελαττώσει και τις εισαγωγές της και να αυτονομηθεί όσο το δυνατόν περισσότερο οικονομικά. Μετά μπορεί να αρχίσει να μιλάει και για βιώσιμη ανάπτυξη και να πάψει να ασχολείται με την μοδάτη πράσινη ανάπτυξη που παγκοσμίως προβάλλεται από την συντηρητική κλίκα του «παρόντος γίγνεσθαι».
(Αυτά τα ολίγα…)
Φίλε, Locus Publicus, για άλλη μια φορά συμφωνώ με τα γραφόμενά σου. Όσο για την 'επιστροφή στη γή' μου φαίνεται ότι ακόμα και η αγροτική περιφέρεια έχει διαβρωθεί τόσο πολύ στην Ελλάδα που τη καθιστά ουτοπία. Στο χωριό μου περνάει πλανόδιος μανάβης!!! Τι να λέμε τώρα.
ReplyDeleteΟυάου!
ReplyDeleteΜάλλον, χρειάζομαι φροντιστήριο..
Φίλε Abban χαίρομαι που δεν αδικώ τελικώς κανέναν, και να παραδεχτώ πως τόσο ξέρω, τόσο προτείνω. Ας κλείσουμε όμως με κάτι θετικό, καθώς έχεις και εσύ τα δίκια σου.
ReplyDeleteΘα μπορούσαμε λοιπόν να οργανώσουμε τη ζωή μας και όσα την απαρτίζουν σε μια εντελώς διαφορετική βάση; Θα μπορούσαμε αντί του σημερινού πολύπλοκου συστήματος που παράγει "λογιστικές" κρίσεις να προσχωρούσαμε σε ενα άλλο είδος ζωής και οργάνωσης, ενα άλλο είδος παραγωγής και ύπαρξης, αποποιώντας μεταξύ των άλλων την σημερινή τεχνολογία, και ότι άλλο έχουμε σε εφαρμογή;
Υποθέτω πως η απάντηση είναι ΝΑΙ. Θεωρητικά τουλάχιστον, θα μπορούσαμε. Θα συμφωνήσω πως εγώ βέβαια δεν μπορώ να προτείνω κάτι τέτοιο, γιατί δραστηριοποιούμαι σε ένα συγκεκριμένο περιβάλλον και μου διαμόρφωσε εναν τρόπο σκέψης ο οποίος είναι εν μέρει αποτέλεσμα της βιολογικής καταβολής μου (άλλαξε ίσως και το DNA μου), ενα περιβάλλον που ασκεί πάνω μου «δυνάμεις» που δεν με με καταστούν ικανό να αποκτήσω το αξιακό εκείνο ιεραρχικό σύστημα που μου επιτρέπει να δώ τα πράγματα πέραν απο την θεώρηση που μου έχει επιβάλει η σύγχρονη πραγματικότητα της χρηματικής κερδοφορίας. Είμαι, και συμφωνώ απόλυτα, αιχμάλωτος μιας ελλειπούς αντίληψης και παιδείας.
Αλλά ΝΑΙ, πάλι συμφωνώ, θα μπορούσαμε να οργανώναμε τη ζωή μας "αλλιώς". Θα χρειαζόμασταν βέβαια ενα "άλλο" είδος ανθρώπου, ίκανό να απαρνηθεί τεχνολογία, οικονομικά, και ότι άλλο απαρτίζει τη ζωή μας. Και είναι αλήθεια, οτι υπήρξαν (και ακόμα υπάρχουν), διάφορες θεωρίες, κινήματα, ακόμα και αντάρτικα, που πρότειναν ανα καιρούς εναν "αλλον άνθρωπο", μια "αλλη κοινωνία", εναν "αλλον κόσμο". Πρόχειρα φέρνω στο μυαλό μου και μερικά τέτοια κινήματα, όπως εκείνο του συμπαθέστατου Μάρξ, του Μάο, του Πόλ Πότ, το κίνημα των Κιμπούτς στο Ισραήλ, τα παιδιά των λουλουδιών της Καλιφόρνιας, το φωτεινό μονοπάτι του Περού, και άλλα. Ολες αυτές οι θεωρίες και κινήματα πρότειναν κάτι το διαφορετικό, και προσπάθησαν να φτιάξουν έναν "άλλον άνθρωπο".
Στα συμπαθέστατα και τρισχαριτωμένα αυτά κινήματα, να προσθέσω και το μουσουλμανικής προέλευσης "κίνημα κατά των τραπεζών", που εν ολίγοις έλεγε πως αφού ο Προφήτης θεωρούσε τον τόκο ανήθικο, η σύγχρονη Πολιτεία του Πακιστάν δεν επιτρεπόταν να έχει τράπεζες που να χρεώνουν επιτόκια. Και έτσι, το Πακιστάν αποποιήθηκε αρχικά και τους τόκους, (κατα συμβουλή των Μουλάδων του), φτιάχνοντας ενα πρωτότυπο τραπεζικο σύστημα που οδήγησε στην σημερινή ακρατη οικονομική του ανάπτυξη.
Θα χαρώ, και δεν έχω κανένα πρόβλημα, να δώ τα διάφορα "εναλλακτικά" σχέδια σε δράση. Ζούμε πράγματι σε εναν κόσμο με πολλές ιδέες και εκπλήξεις. Στο κόσμο αυτόν, εγώ γράφω που και που κανα πόστγια να περνάει η ώρα, και αρκούμαι στον ρόλο του απλού παρατηρητή που ευτυχώς δεν αδικεί κανέναν.
Φίλε Pano νάσαι καλά. Τουλάχιστον για την ελληνική περίπτωση, οι αγρότες μας έμπρακτα αποδεικνύουν πως δεν επιθυμούν "επιστροφή στη γή", αλλα "επιστροφή στα ευρωπαικά επιδόματα". Και στα δικά μου χωριά, που άλλοτε έβγαζαν λάδι, φρούτα και κρασί, οι ευρωπαικές επιδοτήσεις όχι μόνον δεν κράτησαν τον αγρότη στη γή του, αλλά τον μετέφεραν μαζικά σε άλλες, πιο εύκολες δουλειές, όπως μποζουκτζίδικα, μπαράκια με Βουλγάρες και τεράστιας χλιδής καφετέριες. Για πρώτη φορά στην ιστορία μας, η Ελλάδα σήμερα δεν έχει ούτε κάν αυτάρκη γεωργική παραγωγή, εισάγει δηλαδή το μεγαλύτερο μέρος του φαγητού της.
ReplyDeleteΦίλε δ.σ. εκ Σκανδιναβίας. Εσύ μείνε το Σουηδικό σου μοντέλο, παίξτο ψύχραιμος, και άσε σε μάς να λύσουμε το πρόβλημα.
ReplyDeleteΚαι πάνω στο πνεύμα του πόστ, και ενα ανάλογο άρθρο απο την σημερινή Καθημερινή ,οπου αναφέρεται πως
ReplyDelete"Παρά τις επανειλημμένες διαψεύσεις από επίσημες πηγές ότι έχουν ληφθεί συγκεκριμένες αποφάσεις, το οικονομικό επιτελείο της γερμανικής κυβέρνησης φέρεται να επεξεργάζεται πυρετωδώς ένα «συνολικό πακέτο» για το ευρώ ενόψει και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του Μαρτίου που θα επισφραγίσει τον μηχανισμό στήριξης από τα μέσα του 2013.
...
Εκτιμάται ότι έτσι θα επέλθει μείωση του συνολικού ελληνικού χρέους της τάξεως του 10-20%. Σε κάθε περίπτωση «αυτό θα είναι μία ελάφρυνση» λέει ο Έρικ Νίλσεν, επικεφαλής οικονομολόγος της Goldman Sachs Ευρώπης".
-----------------------
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_21/01/2011_374383
Κοίτα να δεις, το ότι μπορούμε να οργανώσουμε διαφορετικά τη ζωή μας δεν είναι θεωρητικό. Στην διάρκεια της ιστορίας την οργανώσαμε κατά διαστήματα με πολλούς διαφορετικούς τρόπους, παρότι σήμερα έχουμε την αίσθηση ότι «πάντα έτσι ήταν». Επίσης δεν ασχολήθηκα τόσο πολύ με κινήματα που πρότειναν απλά μικρές αλλαγές για ευνόητους λόγους.
ReplyDeleteΕξ αρχής λοιπόν σου είπα ότι έχεις δίκιο όσον αφορά το πραγματιστικό σκέλος της ανάρτησης, απλά διαφωνώ με την πλήρη αποδοχή της πραγματικότητας ως έχει. Φυσικά και σήμερα πρέπει να διαχειριστούμε την υπάρχουσα κατάσταση μέσα από το υπάρχον γίγνεσθαι, ή αλλιώς να κάνουμε επανάσταση (με όλες τις συνέπειές της). Το δεύτερο είναι υπόθεση πολέμου, και απαιτεί συνθήκες που δεν έχουν διαμορφωθεί ακόμα, σημειωτέων δεν πιστεύω πως δεν θα ξαναγίνει ποτέ πόλεμος, αντιθέτως πιστεύω ότι απλά δεν βλέπουμε πως ήδη γίνεται μπροστά στην πόρτα μας, οπότε φυσιολογικά και θα αποδεχτώ πως ως φρόνιμη λύση πρέπει να διαλέξω το πρώτο. Δηλαδή την διαχείριση της υπάρχουσας κατάστασης. Αυτό που όμως δεν αποδέχομαι είναι η αλλοτρίωση μέσα στην παραδοχή της αναγκαιότητας της υπάρχουσας κατάστασης. Διότι τότε σωτηρία δεν υπάρχει.
Τώρα λοιπόν, τα διαχειριστικά σχήματα της υπάρχουσας κατάστασης είναι πολλά και διαφωνώ με πολλά από τα εφαρμοζόμενα, μιας και προβάλλεται συνεχώς πχ ότι πρέπει να αυξηθούν οι εξαγωγές και αποκρύπτεται πως με ελάττωση των εισαγωγών πάλι βελτιώνουμε το ισοζύγιό μας!
Ταυτόχρονα προτιμώ να υποδηλώνω καθημερινά πως η χρηματοοικονομία ξοφλάει, γιατί αλλιώς ο άνθρωπος θα ξοφλήσει σύντομα όπως το ξέρουμε!
Μέσα απ’ όλα αυτά, προφανώς και σε όσα αναφέρεις ότι πρόκειται να γίνουν με βάση τους ισχύοντες κανόνες έχεις δίκιο. Όχι όμως και στο ότι αυτά που θα γίνουν είναι και σωστό να γίνονται! Αυτή ήταν η έννοια του άδικου που φαίνεται να σε έθιξε, ενώ δεν υπονοούσα κάτι τέτοιο. Τουλάχιστον όχι περισσότερο δηλαδή απ’ όσο αδικούμε ο καθένας από εμάς που ζει στον δυτικό κόσμο ένα πολύ μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας από αυτό που εμείς αντιπροσωπεύουμε!
Φίλε Abban θα κλείσω με ενα σχόλιο. Ούτε εγώ είπα πως "πάντα έτσι ήταν". Στην Ιστορία, ποτέ τα πράγματα δεν ήταν σταθερά για πολύ, οι αλλαγές ήταν και θα είναι συνεχείς και καταιγιστικές. Επιχειρηματολογώ όμως με κάποια συνέπεια, μέσα σε συγκεκριμένα όρια που πάντα προσπαθώ να οριοθετήσω, για να μην διολισθήσω στο χώρο της φιλοσοφίας. Με το παρόν σύστημα ασχολούμαι, με τους ισχύοντες κανόνες. Οι πόλεμοι δεν θα σταματήσουν βέβαια ποτέ, και το σημερινό ισχύον σύστημα υποπτεύομαι πως θα αλλάξει εξ ανάγκης. Το απλό μήνυμα του πόστ ήταν πως οι δύο κρίσεις που αντιμετωπίζουμε σήμερα, η κρίση της Ευρωζώνης και η συναλλαγματική διαμάχη Αμερικής- Κίνας πρέπει να θεωρηθούν μαζί, συγχρόνως και "συνολικά". Πέραν τούτου, το πόστ δεν επιθυμούσε να φιλοσοφήσει σε άλλες διαστάσεις. Ευχαριστώ πάντως πολυ για τον χρόνο σου. Η διάθεσή σου με τιμά.
ReplyDeleteΞέρεις ποιό είναι το παράπονό μου;
ReplyDeleteΌτι ο κόσμος αντιλαμβάνεται την ανάγκη ολιστικής αντιμετώπισης της κρίσης, σε χρηματικό ή εμπορικό αν θες επίπεδο και δεν αντιλαμβάνεται την ανάγκη ολικής αντιμετώπισης όλων των προβλημάτων.
Πάντα έχω διάθεση και για πραγματιστικές συζητήσεις αλλά και για φιλοσοφικές, όταν ένα θέμα δεν κινείται σε πολύ στενά, μη-αποδεκτά όρια, και πίστεψέ με, δεν ομιλώ μόνο μέσα από τη σφαίρα του φιλοσόφου, προτιμώ τη σκοπιά του επιστήμονα.
Εν καιρώ φίλε Abban θα θίξουμε και άλλα θέματα, όσο επιτρέπει ο χρόνος και η διάθεση για πληκτρολόγηση. Τα προβλήματα είναι τόσα πολλά, και όπως είπα και στο πόστ, η λύση τους, δυστυχώς ή ευτυχώς, θα καθοριστεί απο τις σχέσεις και διαθέσεις των ισχυρών κρατών. Νάσαι καλά.
ReplyDeleteΤί άλλο να πούμε επι του θέματος, ας δούμε τώρα τις εξελίξεις στην επικαιρότητα. Σας ευχαριστώ.
ReplyDelete