United KingdomExternal debt (as % of GDP): 428.8%
Gross external debt: $9.12 trillion
2009 GDP (est): $2.128 trillion
External debt per capita: $149,281
-------------------------------------
Source: The World's Biggest Debtor Nations
-------------------------------------
Στην παγκόσμια λίστα των χρεωμένων χωρών, η Βρετανία φιγουράρει δεύτερη (με πρώτη την Ιρλανδία), με ενα εφιαλτικό εξωτερικό χρέος 9 τρις δολλάρια, που αντιπροσωπεύουν 428% του ΑΕΠ της, κάτι που εκτός απο την επικαιρότητα, την φέρνει και στο στόχαστρο των περίφημων κερδοσκόπων της Wall Street. Για τα χρέη τέτοιων χωρών άλλωστε, που απειλούν το ευρωπαϊκό σύστημα, η Ευρώπη έφτιαξε το πακέτο σταθερότητας των 800 δις ευρώ, και συζητάει σήμερα τον επανασχεδιασμό όλων των κανόνων της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Στην ιστορία της, η Βρετανία ήταν η πρώτη χώρα του κόσμου που προσχώρησε ιδεολογικά στους κανόνες κάποιας ανοιχτής και φιλελεύθερης οικονομίας, και η πρώτη χώρα που αναπτύχθηκε απο μόνη της πυροδοτώντας την Βιομηχανική Επανάσταση. Στις αρχές του 19ου αιώνα, η Βρετανία είχε ρεκόρ φτώχειας, πορνείας, οικονομικής ένδειας, αρρώστιας και παιδικής εργασίας. Το εργασιακό της καθεστώς ήταν τόσο απεχθές, που ο φιλόσοφος Μαρξ που την ανέλυσε, την κατέταξε ως πρώτη υποψήφια χώρα για κοινωνικό ξεσηκωμό και επανάσταση του Προλεταριάτου.
Το μικρό νησάκι στην ανοικτή θάλασσα της Βόρειας Ευρώπης, κατάφερε κάποτε να κυβερνήσει μεγάλο μέρος του κόσμου, δημιουργώντας αποικίες απο την Νότια Αφρική μέχρι την μακρινή Κίνα και τα νησιά της Καραϊβικής. Και ενώ στο εξωτερικό διατήρησε το ύφος και την υπεροψία του αποικοκράτη, στο εσωτερικό της διατήρησε μια σειρά απο διοικητικές ιδιαιτερότητες και τελετουργίες (Βασιλεία, Βουλή των Λόρδων, ευγενείς και τίτλους), ακαταλαβίστικους για τον υπόλοιπο κόσμο.
Και εκεί που ήταν ήταν έτοιμη να καταρρεύσει κοινωνικά, εντελώς ξαφνικά και αναπάντεχα, απο το χείλος της καταστροφής, η Βρετανία κατήργησε την παιδική εργασία και σχεδίασε ενα καλό εκπαιδευτικό σύστημα για όλους, εισήγαγε απο το μηδέν εργατικούς νόμους προστασίας για όλους, εδραίωσε ενα ευρύ σύστημα υγείας για όλους, και μια ζηλευτή κοινοβουλευτική δημοκρατία που την καπέλωσε με ενα επίσης εξαιρετικό και άφθαρτο νομικό σύστημα. Οι προβλέψεις του Μάρξ έμειναν στο ράφι. Η επανάσταση μετακόμισε στη Ρωσία.
Η περίεργη χώρα πάντα είχε εναν θαυμαστό ρεαλισμό στην συμπεριφορά της. Εκεί που συχνά αφηνόνταν σε λάθη και απρονοησίες, επανερχόνταν πάντα με κάποιο ρεαλιστικό σχέδιο δράσης. Ξανά, όταν ξαναβούλιαξε στα χρέη των αποικιών, αντί να αρχίσει πολέμους για να διατηρήσει τις αποικίες της (όπως έκανε η Γαλλία που έχασε και τους πολέμους και τις αποικίες), η Βρετανία είδε κατάματα το τέλος του ιστορικού της κύκλου και έδωσε σε όλες τις αποικίες της ανεξαρτησία. Η ζωή συνεχίζεται.
Στα μετέπειτα χρόνια του ευρωπαϊκού οράματος, αρνούμενη να παραδώσει την εθνική της ανεξαρτησία στις Βρυξέλλες, η Βρετανία διατήρησε επίσης το νόμισμά της και αντιστάθηκε στην εξουσία των γραφειοκρατών. Και όταν κάποτε είδε πως ο άκρατος συνδικαλισμός της κόστιζε, τον κατήργησε συνοπτικά και βίαια. Και παρόλα της τα λάθη, ακόμα και σήμερα, επιχειρεί τρομακτικές αλλαγές, για να μην βρεθεί στη θέση να υπογράψει κάποιο Μνημόνιο χάνοντας την εθνική της ανεξαρτησία.
Απο το χείλος του γκρεμού και πάλι, με μυριάδες δημοσιονομικά και κοινωνικά προβλήματα σε σημείο βρασμού, η Βρετανική κυβέρνηση επεμβαίνει σήμερα άμεσα για να σώσει ξανά την Βρετανία. Αξίζει να σημειώσει κανείς την ωμότητα με την οποία γίνεται η επέμβαση, ούτε διαβουλεύσεις, ούτε αυτοσχεδιασμοί, ούτε πενταετή προγράμματα ήπιας μετάβασης, ούτε μετατάξεις και εθελούσιες έξοδοι, ούτε χαβαλές, ούτε "μαζί τα φάγαμε", ούτε αναβολές τύπου "τίποτα δεν πάει κάτω χωρίς τσιγάρο", ούτε μαϊμού προγράμματα συμβασιούχων. Βούρ και απευθείας στις κρατικές δαπάνες.
Καλό κουράγιο στους διαμένοντες στο βρετανικο νησί, καθώς μόνον μέρες χαράς δεν έρχονται. Και ραντεβού σε μια πενταετία, για να συγκρίνουμε την μνημονιακή Ελλάδα (που αντιστέκεται σε όλες τις αλλαγές), με την άκαρδη και νεοφιλελεύθερη χώρα της Βρετανίας.
φίλε Locus
ReplyDeleteH Βρετανία είναι αναμφισβήτητα η μεγαλύτερη οικονομική "φούσκα" της περιόδου, που ευτυχώς για εμάς δεν είναι στο ευρώ. Ομως σε σχέση με την Ελλάδα υπάρχει μια στοιχειώδης διαφορά. Η Βρετανία μπορεί να είναι 2η σε εξωτερικό χρέος (9,2 τρίς $) ενώ η Ελλάδα μολις 17η (550 δισ $) αλλά η Βρετανία είναι μόλις 22η σε δημόσιο χρέος (1,5 τρίς $) όπου η Ελλάδα είναι 8η (365 δισ $). Κοντολογίς, ενώ στην Ελλάδα χρωστάει το κράτος (66% του συνολικού εξωτερικού χρέους) στη Βρετανία χρωστάνε οι επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά. Θεωρώ τη κατάσταση της Βρετανίας πιό επικίνδυνη απο αυτή της Ελλάδος, διότι όποια τακτοποίηση γίνει με τα μέτρα που πήρανε, θα βελτιώσει το δημόσιο χρέος της Βρετανίας που δεν ξεπερνά το 16% του συνολικού εξωτερικού χρέους της χώρας.
Είναι επίσης χαρακτηριστικό, ότι η Βρετανία πήρε σκληρά μέτρα περιορισμού των δημοσίων δαπανών, οταν το δημόσιο χρέος της ξεπέρασε το 70% του ΑΕΠ, ενώ στη χώρα μας τα μέτρα άρχισαν όταν το δημόσιο χρέος ξεπέρασε το 110% ΑΕΠ.
Η Μάχη της Αγγλίας μαίνεται ακόμη Locus όπως φαίνεται. Τι χρέος έχει η Γερμανία και πόσα χρωστάνε σε τράπεζές της οι άλλες Ευρωπαϊκές χώρες;
ReplyDeleteΣήμερα διάβαζα για την κατάργηση (απόλυση ίσως) 490.000 δημοσίων υπαλλήλων στην Μ.Β.
ReplyDeleteΈχουν πολλά χρόνια που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα, και από την εποχή της Θάτσερ, σαν να πήραν τον κατήφορο μου φαίνεται.
Πάντως, προσωπική εκτίμηση, πιστεύω θα ανανήψουν.
Καλησπέρα
Κακά τα ψέμματα αλλά δεν υπάρχει χώρα χωρίς χρέος. όλες είναι καταχρεωμένες με πρώτη και καλύτερη αυτή των Η.Π.Α. Η διαφορά όμως είναι ότι στην ψωροκώσταινα όλοι η δημόσιοι υπάλληλοι πέφτουν στα μαλακά με εθελούσιες εξόδους, και άλλες ευκολίες. Εγώ που ήμουν ιδιωτικός υπάλληλος μέσα σε δέκα λεπτά βρέθηκα άνεργος χωρίς προειδοποίηση, με μια αποζημίωση της τάξης των 206,5 ευρώ και με την αγωνία και το άγχος για το αύριο. Ηλιγγιώδες ποσό ε;Δε νομίζω αλλού στο εξωτερικό να παίρνουν τόσα προστατευτικά μέτρα για τους δημόσιους υπαλλήλους. Καλησπέρες...
ReplyDeleteΔηλαδή να παρηγοριόμαστε επειδή οι Άγγλοι χρωστάνε περισσότερα;
ReplyDeleteΜα τί τους έπιασε όλους με τα χρέη και τα ελλείμματα? Αφού η ροή του χρέους είναι που κρατάει τις μπίζνες, τι άλλαξε και έγιναν όλοι καλά και φιλότιμα παιδιά?
ReplyDeleteΔεν καταλαβαίνω.
Δε με φοβίζουν αυτά που γίνονται τώρα, αλλά το τι θα γίνει μετά το 14.
και τι νομιζεις, οτι θα έχουν την τύχη της ελλάδος;
ReplyDeleteδεν υπάρχει τέτοια περίπτωση γιατί τουλάχιστον αυτοί δεν έχουν τόση διαφθορά!
Ένα κράτος πολιτών, κράτος με εθνική κυριαρχία, αποφασίζει μόνο του να πάρει τα μέτρα που νομίζει. Δεν έχει ανάγκη να αυτολοιδωρηθεί, να προκαλέσει κρίση δανεισμού, για να έρθουν άλλοι να πάρουν τα μέτρα γι΄αυτό, και μαζί τις τύχες του έθνους στα χέρια τους. Έτσι κάνουν οι ραγιάδες, που έχουν ανάγκη την Μεγάλη Πύλη να τους διοικεί.
ReplyDeleteΔιαφωνώ με το: "μνημονιακή Ελλάδα (που αντιστέκεται σε όλες τις αλλαγές)".
ReplyDeleteΔεν είναι σωστό ότι αντιστέκεται η Ελλάδα στις αλλαγές. Γιατί ουσιαστικά δεν υπήρξε καμιά αλλαγή! Το μόνο που άλλαξε στους 12 μήνες ήταν ότι κόπηκαν οι μισθοί του απλού κόσμου και ανέβηκαν οι φόροι για τον απλό κόσμο.
Για την διαφθορά, για τους κλέφτες, την πολυνομία, την ανομία, την αυθαιρεσία, και κυρίως για τα κομματόσκυλα που τα έχουν ρημάξει όλα ... δεν έχει γίνει τίποτα απολύτως. Ούτε ένα λογικό μέτρο δεν έχει παρθεί.
Όσοι θα θυμούνται την σειρά Yes Minister θα πρέπει να έχουν καταλάβει ότι άσχετα από την σάτιρα ο γραμματέας του υπουργείου ήταν αυτός που εξέφραζε την συνέχεια του κράτους άσχετα από την αλλαγή της κυβέρνησης και του υπουργού.
ReplyDeleteΜε αυτό τον τρόπο όσες αλλαγές αποφασίζονται έχουν μια συνέχεια άσχετα από την αλλάγή του υπουργού.Εδώ με την αλλαγή του υπουργού ακόμα και από το ίδιο κόμμα αλλάζουν τα πάντα οπότε τίποτα δεν μπορεί να εφαρμοστεί με συνέπεια και συνέχεια.Οπότε και τα καλύτερα των μέτρων να ληφθούν πάνε στράφι τελικά.
@all -
ReplyDeleteΠροφανώς το πόστ γράφτηκε για να πυροδοτήσει την νοητή σύγκριση αντιμετώπισης της ίδιας κρίσης δανεισμού, απο δύο διαφορετικές κοινωνίες, την ελληνική και την αγγλική. Σ' αυτή την αντιμετώπιση, οριοθετείται κατα την γνώμη μου και η πολιτισμική διαφορά των δύο κοινωνιών.
Οι Αγγλοι δεν περίμεναν Μνημόνιο, και έφτιαξαν ενα δικό τους. Εμείς δεν μπορέσαμε συλλογικά να απαιτήσουμε αλλαγές. Γι αυτό και προσωπικά δεν πιστεύω πως η αντίσταση κατα του Μνημονίου στην Ελλάδα, δεν είναι για θέματα εθνικής κυριαρχίας, αλλά γενικώς γιατί μας ενοχλούν οι αλλαγές που δεν επιθυμούμε.
Οι Αγγλοι δεν πήγαν ούτε σε υφεσιακά ημίμετρα (αύξηση του ΦΠΑ και της ενέργειας), ούτε επέβαλαν επιλεκτικά μέτρα κατα των συντάξεων. Πήγαν απ ευθείας στο λειτουργικό μέρος των εξόδων, τις κρατικές δαπάνες, κάτι που υπάρχει σαν έξοδο κάθε χρόνο, (και κάτι που εμείς αποφεύγουμε επίμονα) για κομματικούς λόγους.
Τέλος, απ' ο,τι φαίνεται, οι Αγγλοι μελέτησαν πρώτα τα νούμερα- ναί, έχουν νούμερα που εμείς δεν έχουμε, και μετά σεναριολόγησαν και κατέληξαν κάπου. Παρόλα τα προβλήματά της η αγγλική κοινωνία δεν έχει ούτε ρουσφέτια, ούτε φακελάκια, ούτε πλαστές συνταγογραφήσεις.
Απομένει να δούμε τι θα γίνει στο μέλλον. Στα καθ ημάς, μάλλον πάμε για Μνημόνιο 2, και ενας θεός ξέρει τί ακόμα αυτοσχεδιασμούς..
Φίλοι μου θα επανέλθω..
Σε μας υπάρχει πλήρης ανικανότητα. Όποιο θέμα και να πιάσει κανείς θα δει ερασιτεχνισμούς και παλινωδίες.
ReplyDeleteΑς πούμε με τις αποδείξεις. Τη μια έτσι την άλλη αλλιώς. Να μαζεύουμε τις αποδείξεις ακόμη κι από τις τσίχλες. Και αν σβηστεί το θερμικό χαρτί να τις γράφουμε λέει από πάνω με το χέρι!!!
Και θα είμαστε λέει η πρώτη χώρα στο κόσμο που θα καταργηθούν τα μετρητά και θα πληρώνουμε μόνο με κάρτες. Τους γύφτους στα φανάρια με κάρτα θα τους πληρώνουμε. Ακόμη και το φακελάκι με κάρτα θα το δίνουμε.
Και θα κάνουμε και πράσινη ανάπτυξη. Όπως λέμε πράσινα άλογα.
Και πάει λέγοντας. Από ανοησία σε ανοησία. Το πρόβλημα δεν είναι ότι υπάρχει κάποιο μελετημένο σχέδιο και ο κόσμος αντιδρά. Το πρόβλημα είναι ότι οι πολιτικοί μας είναι παντελώς ανίκανοι να φτιάξουν οτιδήποτε σχέδιο.
Αθεόφοβε
ReplyDeleteΕδώ με την αλλάγή Υπουργού, ακόμη και στην ίδια Κυβέρνηση, αλλάζουν συνήθως και Γενικό Γραμματέα!!
Πλην όμως στην Μ. Βρετανία οι Γραμματείς των Υπουργείων ήσαν μόνιμοι υπηρεσιακοί υπάλληλοι. και όχι μετακλητοί πολιτικάντηδες συνήθως αποτυχόντες βουλευτές.
Αντίστοιχος θεσμός (που προσομοίαζε) στα παρ΄ημίν ήταν του Γενικού Δ/ντού Υπουργείου στην προ του αλήστου μνήμης Κουτσόγιωργα εποχή.
Εγώ πχ ενθυμούμαι επί Κυβερνήσεως Κ. Καραμανλή ή Γ. Ράλλη ως πανίσχυρο Γενικό Δ/ντή του Υπουργείου Οικονομικών τον Αθ. Παπασπύρου του οποίου ο αδελφός ήταν Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ.
Το γεγονός φυσικά ότι παρά την «αξιοζήλευτη» πορεία της βρίσκεται κι αυτή στο χείλος του γκρεμού μάλλον υποδηλώνει πως δεν ήταν και τόσο αξιοζήλευτη η πορεία της…
ReplyDeleteΦίλε vassper-
ReplyDeleteΗ δομή του χρέους έχει σημασία όπως λές, και άν το χρέος είναι εσωτερικό (δηλ. τράπεζες), τότε κάποιο μπορεί να γίνει με την κυβέρνηση και να οριοθετηθεί - αντίθετα με το αν το χρέος είναι εξωτερικό οπότε και οι διαπραγματεύσεις είναι πιο δύσκολες. Το οτι η Αγγλία παίρνει μέτρα στο 70% του ΑΕΠ της είναι επίσης θετικό. Εμείς για να πάμε στο σημείο αυτό πρέπει να πληρώσουμε πάνω απο 200 δις. Κάθε χρέος ωστόσο είναι επικίνδυνο. Απλά θεωρώ πως η αγγλική αντίδραση, όσο ψυχρή κι αν είναι, είναι θετική. Μειώνει το γενικότερο ευρωπρόβλημα. Υπάρχουν όμως και άλλοι που ακολουθούν. Ιρλανδία, Ιταλία, Γαλλία, Πορτογαλία. Καλά θα ήταν να μην σκάσουν και άλλες βόμβες, γιατί όλοι αυτοί θα πάνε στο πακέτο σταθεροποίησης των 800 δις, οπου θα πάμε και εμείς που θέλουμε να επιμηκύνουμε την πληρωμή του ΔΝΤ.
Φίλε thinks- η Γερμανία φαίνεται να είναι 15η στην παγκόσμια κατάταξη χρέους με περίπου 5 δις εξωτερικό χρέος. Την ευρύτερη δομή του χρέους της (δημόσιο - ιδιωτικό) δεν την γνωρίζω. Είναι πάντως η χώρα τις οποίας οι τράπεζες αγοράζουν ομόλογα όλων των άλλων.
ReplyDeleteGermany - 176.8%
External debt (as % of GDP): 176.8%
Gross external debt: $4.97 trillion
2009 GDP (est): $2.81 trillion
External debt per capita: $60,357
Τελικά, εκεί ακριβώς έκανε το λάθος ο Μάρξ: στο ότι περίμενε μια βρετανική επανάσταση, η οποία δεν έγινε ποτέ!
ReplyDeleteΆλλο ένα λάθος ήταν το ότι θαύμαζε τον Σουλτάνο, ενώ αντίθετα περιφρονούσε τους Βαλκάνιους υποτελείς. Δυστυχώς, δεν έζησε να δει τη διάψευση με τους δύο βαλκανικούς πολέμους.
Ωστόσο, η Βρετανία έχει επιδείξει πρωτοφανή σκληρότητα, τόσο απέναντι στο λαό της -καταδικάζοντας με τη βιομηχανική επανάσταση δυο γενιές της εργατικής τάξης στην καταστροφή- όσο και απέναντι στην Κίνα (πόλεμοι του οπίου) και τις αποικίες της.
Ας μην ξεχνάμε ότι οι πρώην αποικίες νιώθουν ακόμα κόμπλεξ κατωτερότητας απέναντί της, ενώ ταυτόχρονα στέλνουν τα καλύτερα μυαλά τους να αφήσουν τα ωραία τους λεφτά στα πανεπιστήμιά της.
Εξάλλου, η Βρετανία είναι μανούλα στο εμπόριο: ονόμασε πανεπιστήμια ακόμα και κολέγια β΄κατηγορίας, αντλώντας έτσι πολύτιμα κονδύλια. Έχτισε σιγά σιγά έναν μύθο που ελκύει τους νέους όπως η φλόγα τις πεταλούδες. Όλα, από την οξφορδιανή προφορά έως την Νταϊάνα, ασκούν ακαταμάχητη γοητεία.
Και δεν σε αφήνουν να δεις την επαρχιακή Αγγλία, με την ακαταλαβίστικη προφορά, τη μιζέρια, την αγραμματοσύνη, τις ανήλικες ανύπαντρες μητέρες που ζουν από τα επιδόματα, τις νεανικές συμμορίες, την απόγνωση.
Δεν σε αφήνει επίσης να δεις τον προστατευτισμό στα αγγλικά προϊόντα: ενώ εμείς εισήγαμε τα πάντα καταστρέφοντας τους ντόπιους παραγωγούς, στα αγγλικά σούπερμαρκετ δύσκολα θα βρεις ιταλικές... οδοντόκρεμες.
Εμείς, πάλι, οπλισμένοι με μια παρασιτική αστική τάξη (απότοκο των μαυραγοριτών), ένα φορολογικό κι ένα εκλογικό σύστημα που αλλάζει κάθε σεζόν, έναν στρατό κρατικοδίαιτων κατασκευαστών και βιομηχάνων, ένα διεφθαρμένο κράτος και ένα παρακράτος μεσαζόντων, λαθρεμπόρων, εμπόρων όπλων και λοιπών εγκληματιών, αποδυθήκαμε σε ξέφρενο shopping therapy, πιστεύοντας πως η Ευρώπη θα μας επιδοτεί πάντα. Δεν καταλάβαμε ότι οι εξοπλισμοί και οι εισαγωγές από αυτήν μάς βύθιζαν σε απύθμενο δημόσιο χρέος.
Δεν ξέρω, αγαπητέ Λόκους, αν μπορούμε να βγούμε από αυτόν τον εφιάλτη. Οι πολιτικοί μας είναι ανίκανοι να δράσουν, να προτείνουν ή να επιμείνουν. Άλλοι επειδή είναι μέρος του προβλήματος και άλλοι λόγω δογματισμού.
Όμως, ούτε η μεσαία τάξη θέλει στ' αλήθεια να ξεβολευτεί. Πιστεύει αυτοκαταστροφικά πως όλα είναι ένας εφιάλτης, από τον οποίο θα την ξυπνήσει είτε ο Γιωργάκης είτε ο Αντωνάκης. Το πιο επαναστατικό, κατά τη γνώμη της, είναι να απόσχει από τις εκλογές, για να... στείλει το μήνυμα! Το ότι ο κοινωνικός ιστός διαλύεται γύρω της, την αφήνει παντελώς αδιάφορη.
Κάποια στιγμή πιστεύω ότι θα ξυπνήσουμε με τα τανκς μέσα στην αυλή μας και δεν θα ξέρουμε ποιανού είναι!
Ξέφυγα λίγο από το θέμα, αλλά θα ήθελα να προσθέσω ότι -όπως ακριβώς λες κι εσύ- η βρετανική ελίτ καταφέρνει κάθε φορά να αποφύγει στο παρά πέντε την εξέγερση, προσφέροντας παροχές που ανακουφίζουν και ανανεώνουν τον λαό. Κανείς δεν ξέρει αν θα τα καταφέρει κι αυτή τη φορά.
ReplyDeleteΗ δική μας επαρχιώτικη ελίτ, πάντως, δεν είναι διατεθειμένη να καταργήσει κανένα προνόμιό της, αλλά ούτε και να κατασκευάσει νέες, καλύτερες δομές. Όσο για εμάς τους υπόλοιπους, είμαστε αποχαυνωμένοι μπροστά στην τηλεόραση.
Κατα την προσωπική μου εκτίμηση, Bάσσια, και παρόλο που πιστεύω πως οι άγγλοι έχουν τον ρεαλισμό και την ικανότητα να ανακάμψουν, η Βρετανία έχει σήμερα τεράστια προβλήματα, τόσο δημοσιονομικά όσο και κοινωνικά. Βρίσκεται σε κάποιο οριακό ιστορικό σημείο. Φαίνεται άλλωστε και απο την ωμότητα των επεμβάσεων. Τα κοινωνικά προβλήματα όμως είναι διαφορετικής υφής. Δεν γνωρίζω το μέλλον, και θα εχει ενδιαφέρον να δούμε τις εξελίξεις.
ReplyDeleteΑυτό ακριβώς ήθελα να τονίσω φίλε univers,την ικανότητα μιας κοινωνίας και ενός πολιτικού συστήματος να επέμβει μόνο του, για να λύσει τα προβλήματά του. Εμείς τέτοιον ρεαλισμό δεν διαθέταμε. Και τώρα είμαστε στο Μνημόνιο, απειλώντας μάλιστα να σκοτωθούμε και μεταξύ μας στις περιφεριακές, και φτιάχνοντας και εξεταστική.
ReplyDeleteΚαι εγώ με την σειρά μου φίλε Χρηστάκη μένω έκθαμβος με την προχειρότητα που χαρακτηρίζει την κυβέρνηση, άλλοτε με τις αποδείξεις και την κάρτα, αλλοτε με τις περικοπές που προκαλούν ύφεση, την κάρτα, την τελευταία πρόταση να αναρτούνται οι φορολογικές δηλώσεις στο διαδίκτυο, μέχρι και η επένδυση στον Αστακό ακυρώθηκε και ο ΓΑΠ δεν ήξερε τίποτα. Οι άνθρωποι αυτοί μάλλον δεν μιλιούνται μεταξύ τους, μόνον στα τηλεπαράθυρα το παίζουν λίγο αγαπημένοι, αλλα απο πίσω πολεμάει ο ένας τον άλλον. Μια πολύ άσχημη διακυβέρνηση σε τέτοια εποχή κρίσης.
ReplyDeleteΑθεόφοβε και κ. Χρίστο-
ReplyDeleteΧαρακτηριστικό αυτής της συνεχούς αλλαγής προσώπων και κορυφαίο παράδειγμα , ήταν εκείνη η περίπτωση με το open gov. Αφού πήραν οι άνθρωποι περίπου 20 χιλιάδες βιογραφικά, στο τέλος η δουλειά πήγε στον κουμπάρο της Κατσέλης!!
Τα οργανογράμματα στην Ελλάδα καθώς και οι δουλειές γίνονται λίγο στο πόδι, καθώς πληροφορήθηκα πως το οργανόγραμμα κάποιου υπουργείου άλλαξε 138 φορές σε λίγα χρόνια! Ποια συνέχεια λοιπόν του κράτους να υπάρξει. Κατα την ταπεινή μου γνώμη, τρείς δραστηιότητες- υπουργεία θα έπρεπε να έχουν ήδη αποχωριστεί απο το υπόλοιπο κυβερνητικό σχήμα, και να διοικούνται απο ισόβιες διοικήσεις, ωστε να υπάρχει συνέχεια του κράτους. Το υπουργείο Εξωτερικών που περιέχει τα εθνικά μας θέματα, το Οικονομικών με τα εθνικά μας δημοσιονομικά, και το Ανάπτυξης για τις μελλοντικές επενδύσεις και όραμα ανάπτυξης της χώρας. Σ΄αυτά τα τρία, η συνέχεια του κράτους έπρεπε να υπάρχει, να φαίνεται, και να μην επηρεάζεται απο τις κυβερνητικές αλλαγές.
Βέβαια, αν προχωρήσω αυτό το επιχείρημα πολύ, φτάνουμε κάποτε στη συνολική επανεξέταση του πολιτεύματός μας, και σε μια ριζική αναθεώρηση του Συντάγματος (και του πολιτεύματος), πράγμα που υποστηρίζουν και πολλοί στην Ελλάδα.
Αθηνά μου, η μεγάλη παγκόσμια φούσκα που τώρα μας απειλεί είναι τα χρέη, γιατί σκάει ας πούμε μια Αγγλία, οι τράπεζες της οποίας κρατάνε ομόλογα άλλων χωρών, και το θέμα μεγαδίδεται παντού, μπαίνουν και οι σπεκουλαδόροι, και γίνεται χαμός. Απο το κανόνι του Ντουμπάι, φοβήθηκαν όλοι, μετά ήρθε η Ελλάδα και εξ ανάγκης έφτιαξαν το πακέτο σωτηρίας των 800 δις, τώρα μελετάνε θεσμικές αλλαγές της Ενωσης, και όλοι τρέχουν (Αγγλοι, Γάλλοι, Ισπανοί και Πορτογάλοι), να διορθώσουν τα πράγματα πρίν τους πάρει η μπάλα, και μαζί μ' αυτούς και τους υπόλοιπους.
ReplyDeleteΘα μοιραστώ τον φόβο σου για μετά το 2014. Επι του παρόντος η Αγγλία παίρνει σκληρά μέτρα, και Ελλάδα εχει Μνημόνιο. Η Ελλάδα όμως δεν μπορεί να πληρώσει τα 110 δις +τόκους σε τρία χρόνια, οπότε μάλλον (δηλ. σίγουρα), πάμε για επιμήκυνση. Τα επόμενα πέντε χρόνια θα είναι πολύ δύσκολα.
Ρία μου γειά σου. Οχι, στα θετικά των άγγλων μπαίνει ο προτεσταντισμός, η αγάπη προς τους θεσμούς και τους νόμους, που δεν έχει επιτρέψει στην Βρετανία να έχουν εκείνη την υπέροχη καλοπέραση που εμείς απολαμβάνουμε (με δανεικά).
ReplyDeleteΕίναι γνωστό όμως το γεγονός πως οι άγγλοι έχουν και εκείνο το περίφημο πρόβλημα με τον μουντό καιρό που δεν παίζεται με τίποτα, κάτι που οδηγεί σε τάσεις φυγής στον ηλιόλουστον νότο που στα μάτια του φαντάζει παράδεισος. Το λέω αυτό για να προσέχουμε με τα fast tracks, μήπως και χάσουμε τίποτα νησάκια.
Ολοι μας θα πρέπει να γνωρίζουμε πως οι Αγγλοι, οι Γερμανοί, οι Ολλανδοί και οι Σκανδιναβοί, έχουν στο μυαλό τους εξιδανικεύσει τον ευρωπαικό νότο, και ενώ εμείς ετοιμαζόμαστε για Βορρά, εκείνοι ευχαρίστως πάνε Κέρκυρα και Κρήτη. Το μάτι τους είναι θολό με τον νότο.
Φίλε hackaday όσα γράφω πιο πάνω περί χρέους ως απάντηση προς την Αθηνά, ισχύουν και για σένα, καθότι το παγκόσμιο χρέος είναι τώρα η μεγάλη φούσκα που απειλεί να εκραγεί.
ReplyDeleteΕίναι τραγικό που τόσες χώρες της ΕΕ έχουν χρέη κι ελλείμματα σε τέτοια παραβίαση της συνθήκης του Μάστριχτ και της Λισσαβώνας. Σ' αυτή την παντελή έλλειψη ικανότητας διοίκησης που επέδειξε η Ευρώπη (και την οποία θέλει να διορθώσει τώρα η Μέρκελ - γερμανοποιώντας την Ενωση), να προσθέσω και την προβληματική σχέση ΗΠΑ-Κίνας, ενα τρελό ταγκό με όλα τα αυγά στο ίδιο καλάθι. Αν η Κίνα σκάσει (φούσκα είναι και αυτή), το παγκόσμιο τοπίο "ολοκληρώθηκε".
Σε προσωπικό επίπεδο, λυπάμαι που έχασες τη δουλειά σου, και όσο για το επίδομα των 206 ευρώ, ειναι πράγματι γελοίο. Επειδή είσαι έξυπνο παληκάρι, φτιάξε ενα βιογραφικό στα αγγλικά, βάλτο στο dice.com και monster.com(οπου βουτάνε οι εταιρείες με word searches )και κοίτα το θέμα πλέον ευρωπαικά. Καλή τύχη.
Αγαπητέ μου Abban, θα συμφωνήσω με το σχόλιό σου, μόνον που εγώ δεν μίλησα ελπίζω για «αξιοζήλευτη» πορεία, αλλά απλά για ρεαλιστικής ικανότητας αποφυγής της μετωπικής σύγκρουσης, πάντα την τελευταία στιγμή. Πιο κάτω θα αφήσω ένα γενικότερο σχόλιο για την Αγγλία (κατα μένα πάντα). Νάσαι καλά.
ReplyDeleteΦίλε Λωτοφάγε σε παρακολουθώ καιρό, και ξέρω πως είσαι καλός γνώστης της Ιστορίας, και της Αγγλίας γενικότερα. Θα συμφωνήσω με πάρα πολλά απο όσα λές. Οπως τονίζω και πιο πάνω, στο πόστ δεν μίλησα για «αξιοζήλευτη» πορεία της Βρετανίας, αλλά για ρεαλιστική ικανότητας αποφυγής μετωπικών συγκρούσεων, πάντα την τελευταία στιγμή.
ReplyDeleteΕλπίζω να μην απέδωσα στη Βρετανία ιδιότητες που δεν έχει, το καλό της δικαστικό σύστημα είναι νομίζω κοινά παραδεκτό, καθώς και η ιστορική μεταστροφή της απο το χάος της Βιομηχανικής Επανάστασης σε μια βιώσιμη και τίμια κοινωνία.
Ούτε και τον Κάρολο (που συμπαθώ πολύ, παρόλο που ίσως δεν φαίνεται) θα αδικούσα που έπεσε έξω στο θέμα της Αγγλικής επανάστασης, καθότι και εγώ θά έπεφτα έξω (όχι δηλαδή οτι είμαι όσο έξυπνος όσο ο Κάρολος), και το λέω αυτο γιατί η Αγγλία έχει μια κοινωνική διαίρεση τόσο ορατή, (ακόμα και στους τουρίστες), μεταξύ των διάφορων κοινωνικών της ομάδων, που απορεί κανείς πως κρατιέται όλο αυτο το οικοδόμημα, και δεν έχει ακόμα σκάσει.
Και πάνω στα όποια δημοσιονομικά προβλήματα, προστίθενται και κάποια απίθανα, κατα την γνώμη μου κοινωνικά προβλήματα, κάνοντας το μίγμα ακόμα πιο επικίνδυνο. Το πόστ ήθελε απλά να τονίσει πως η Αγγλία, έστω και τώρα, παίρνει μέτρα (όντως πολύ σκληρά), για να διατηρήσει όχι μόνον την οικονομία της, αλλά και την εθνική της ανεξαρτησία. Τα μέτρα αυτά, ωμά και πολύ σκληρά, θα συμφωνήσω, την διαφοροποιούν απο εμάς, που ενώ είχαμε όλες τις ενδείξεις, προτιμήσαμε να σπρώξουμε τη χώρα στο Μνημόνιο (υπάρχει καμμία αμφιβολία για αυτό άραγε), με την ελπίδα να γίνουν οι ξένοι καταλύτες αλλαγών που εμείς δεν τολμήσαμε να κάνουμε. Τώρα βρισκόμαστε σε μια απίθανη παγίδα εξελίξεων, που προσωπικά με τρομάζει. Είναι αδύνατον να πληρώσουμε τα χρέη του ΔΝΤ (110 δις + τόκοι) σε τρία χρόνια όπως λέει το Μνημόνιο, οπότε πάμε σίγουρα σε Μνημόνιο2, για μετά το 2014. Ο ΓΑΠ πήρε ενα ρίσκο πιστεύοντας πως μέσα σε λίγα χρόνια θα αναδιοργάνωνε τους φοροεισπρακτικούς μηχανισμούς της χώρας, αλλά ξεκίνησε με υφεσιακές πολιτικές, και δεδομένης της διαφθοράς, μεγάλες αλλαγές δεν μπορούν να γίνουν (τουλάχιστον σε 3 χρόνια). Η Αγγλία ομως, με τον όποιο ωμό τρόπο επέλεξε, μάλλον θα τα καταφέρει αποφεύγοντας την σύγκρουση την τελευταία στιγμή.
Θα συνεχίσω...
@all,
ReplyDeleteΣτο παραπάνω σχόλιο του, ο Λωτοφάγος θίγει πολλά θέματα περί Αγγλίας, τα οποία θα άξιζαν μια κάποια γενικότερη συζήτηση γιατί είναι κατα την γνώμη μου πολύ επίκαιρα και ενδιαφέροντα.
Είναι αλήθεια, κατα μένα, ότι όπως η Γαλλία και η Ιταλία κατάφεραν μέσω ενός εθνικου τύπου Μάρκετιγκ να δημιουργήσουν μια παγκόσμια εικόνα "κουλτούρας, πολιτισμού και στύλ", έτσι και η Αγγλία, χρησιμοποιώντας τα δικά της ίστορικά ατού (από την οξφορδιανή προφορά έως την Νταϊάνα, και απο το ελιτίστικο κυριλίκι των ευγενών μέχρι την ρόκ μουσική), κατάφερε να κρατηθεί ψηλά στο παγκόσμιο συλλογικό υποσυνείδητο, ως μια κοινωνία ποιότητας και κουλτούρας, παρότι οι κοινωνικές της διαιρέσεις είναι πολύ πιο οξυμένες απο την υπόλοιπη Ευρώπη.
Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο, εντάσσεται και η αναβάθμιση πολλών β' κατηγορίας κολλεγίων σε πανεπιστήμια που έλκουν χιλιάδες έλληνες (πάνω απο 50 χιλιάδες μαθαίνω στη Βρετανία, και πάνω απο 28 χιλιάδες στο Λονδίνο), ενα θέμα που αξίζει να εξετασθεί προσεκτικά, γιατί πράγματι περιέχει και μεγάλη δόση νοθείας.
Γιατί όμως η Βρετανία βρίσκεται πάντα σε ιστορικά όρια κρίσης που σήμερα καλείται για ακόμα μια φορα να λύσει;
Κατα την γνώμη μου, η Βρετανία παρόλο που έπαψε να ειναι αυτοκρατορία, πάντα είχε και πάντα θα έχει στο υποσυνείδητό της, εναν αυτοκρατορικό μεγαλοιδεατισμό, κάτι που συνέχεια την σπρώχνει να κάνει μεγάλα ανοίγματα σε παγκόσμιο επίπεδο, σε μεγαλοκαπιταλιστικά σχήματα και παχνίδια (τραπεζικές επενδύσεις, πόλεμοι), μέσα στα οποία στην ουσία δεν αντέχει. Χαρακτηριστικό του επιχειρήματος ειναι η περίφημη "ειδική σχέση" που διακυρήσσει πως έχει με τις Ηνωμένες Πολιτείς, την εξωτερική πολιτική της οποίας ακολουθεί κατα γράμμα, ως αφοσιωμένς αυλικός.
Ενα άγγλος κωμικός, χαρακτήρισε την αγγλική αυτή συμπεριφορά ως poodlism, απο την λέξη poodle, που είναι το γνωστό, μικρό και εύθραυστο πεκινουά σκυλάκι, σε αντίθεση με την Αμερική, που όπως είπε, αυτή τη στιγμή ασκεί ενα είδος bulldogism.
Διακόπτω την (εξαιρετική) ανταλλαγή απόψεων για ένα μικρό μουσικό διάλειμμα.
ReplyDeleteΠαρακαλώ συνεχίστε και συγνώμη για τη διακοπή.
Locus Publicus
ReplyDeleteΟι κουμπάροι στην Ελλάδα είναι ιερός θεσμός..
Μόνον κάποιος αχαρακτήριστος τέως Υπουργός του ΠΑΣΟΚ τόλμησε να υποστηρίξει σε τηλεοπτική εκπομπή προφανώς για να γλείψει τα κανάλια ότι ένα ζεϊμπέκικο πολιτικού στην τηλεόραση ισοδυναμεί με χίλιες κουμπαριές..
Κ. Βαρδάκα, υπήρξαν πράγματι και κάποιοι πασόκοι που πάσχισαν για κάτι το τίμιο και σωστό, αλλά απομακρύνθηκαν ταχέως γιατί χάλαγαν την πιάτσα. Και έτσι, ο ζεϊμπέκικος πολιτισμός συνεχίζεται.
ReplyDeleteΑγαπητέ μου Yosemite Sam, το μουσικό διάλειμμα ήρθε την 5ην πρωινή, καθώς νωρίς εγερθείς, απολάμβανα καφέ Σουμάτρας, στίβοντας τον εγκέφαλο περί θεμάτων αγγλικής φύσεως.
ReplyDeleteΕξαιρετικό το βίντεο, και να χώσω και εγώ την κακία μου (μια και δεν φημίζομαι για ιδιαίτερη αγάπη προς τις συνιστώσες). Ευθύβολη και εξαιρετικά επιτυχής φαίνεται να ηταν η γιαουρτοβολή, προς τέρψιν τόσον των γηγενών και ομογενών μνημονειοπατηθέντων υπηκόων. Εξαιρετικό βήμα θα έλεγα και η διάσπαση των συνιστωσών, καθότι η κάθε καλή σκέψη θέλει και δική της υποψηφιότητα.
Ψυθιρίστηκε βέβαια κάτι για "στημένο γιαούρτωμα", αλλά το εξαιρετικά γραφικό μεγαλοφρικιό, βρήκε το δίκιο του τελικά στο παπαγαλάκιο Μέγκα, όπου και ξέδωσε το παληκάρι κατα της αδικίας. Ελπίζω η εν λόγω πρακτική να αποκτήσει πανελλαδική εμβέλεια. Στόχοι, δόξα τον θεό, έχουμε και μας περισσεύουν.
Και να υπενθυμίσω τους αγαπητούς φίλους, πως η νεοεκλεγµένη αγγλική κυβέρνηση ειναι κυβέρνηση συνασπισµού Συντηρητικών και Φιλελευθέρων, κάτι το οποίο θα ήταν μάλλον απίθανο να γίνει στην Ελλάδα -
ReplyDeleteΦίλοι bloggers -
ReplyDeleteΑπαντώ σε όλα μου τα σχόλια, και συχνά πηγαίνω πίσω σε παλιότερα πόστ οπου αφήνονται καθυστερημένα σχόλια και απαντώ και σε εκείνα. Αυτή ήταν ανέκαθεν η τακτική μου, και αν δεν την έχω πιστά εφαρμόσει, ζητώ συγγνώμη. Αντιμετωπίζω όμως ένα πρόβλημα τελευταία, που τα σχόλια και η δυνατότητα να τα δώ, "εξαφανίζονται" κυριολεκτικά, και "εμφανίζονται" μόνον περιστασιακά. Ετσι δεν έχω μπορέσει να αποκτήσω πρόσβαση σε κάποια παλιότερα πόστ και να απαντήσω σε κάποιους που ξέρω πως άφησαν κάποιο σχόλιο. Ελπίζω το πρόβλημα να διορθωθεί γρήγορα.
Αφού οι πασόκοι μας ζάλισαν με το open gov επιστρέφουν σιγά σιγά στις παλιές καλές συνήθειες.
ReplyDeleteΕξαιρετικό άρθρο φίλε Yosemite, απ' ό,τι φάινεται το open gov ειναι ο δούρειος ίππος των κουμπάρων. Οι παλιές καλές συνήθειες δεν έφυγαν ποτέ. Το επονομαζόμενο "επάγγελμα Πασόκ" μετακομίζει τώρα στις περιφέρειες.
ReplyDeleteΤο πρόβλημα των δυστυχών πασόκων είναι φρικτό. Εκεί που ετοιμαζόνταν να πλιατσικολογήσουν ό,τι είχε απομείνει με τρελες κονόμες και λαμογιοσχέδια, η ΕΕ τους έκανε πραξικόπημα (περί αυτού πρόκειται), και τώρα πρέπει να το παίξουν σωτήρες. Οι ερασιτεχνισμοί είναι τόσο πολυπληθείς, που ακόμα και οι λωβοτομημένοι κατάλαβαν πως εχουμε μπλέξει. Οπως είπε και ο φίλος squarelogic, η έλλειψη εναλλακτικής πρότασης κρατάει ακόμα το καπάκι στη χύτρα. Ζούμε μέγιστες πασοκικές στιγμές.