Tuesday, September 29, 2009

Galactic Burrito

Ως γνωστόν, τα ελληνικά του Γιώργου δεν είναι και τα καλύτερα. Ανα περιόδους, ο συμπαθής ποδηλάτης εκτοξεύει διάφορα κουφέτα απείρου κάλλους. Aκούει κατόπιν τα εξ αμάξης. Το ζόρισμα που τραβάει ο σοσιαλιστής πρόεδρος με την εκφραστική, είναι βέβαια συνηθισμένο χαρακτηριστικό των ελληνοαμερικανών, οι οποίοι γεννημένοι μακρυά απο τη γενέτειρα, χωρίς την εμπειρία της γειτονιάς, έμαθαν κάποια στιγμή στη ζωή τους "εργαστηριακά" ελληνικά, κάτι ανάλογα ας πούμε με τα σουαχίλι που μπορεί να μάθει ο μέσος ελληνας μετά τα 25 του. Ετσι, η κάλπες γίνονται "κάλτσες", ο ιδρώτας "ιγρώτας", και όλες οι λέξεις άνω των τριών συλλαβών ειναι υποψήφιες γλωσσικής σφαγής.

Η καλή εκμάθηση της γλώσσας απαιτεί και λίγο αλητεία. Ανακάτεμα με πιστιρίκια της γειτονιάς, μπάλα στις αλάνες, βόλτες με συνομίληκους και λαϊκά τραγούδια. Φέτος το καλοκαίρι, ο μικρός μου γιός ξεσήκωσε τη φράση "στ' αρχίδια μας και δυό αυγά Τουρκίας", η οποία του άρεσε ιδιαίτερα. Δεν με ρώτησε καθόλου για το στρεβλό της έκφρασης, την κατάλαβε νοηματικά απο τα συμφραζόμενα. Αυτό είναι το αλήτικο στύλ μαθήσεως. Το άλλο, το εργαστηριακό, είναι να κάθεσαι με βιβλίο και κασέτα και να λές είκοσι φορές απέξω "ΣΤ' ΑΡΧΙΔΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΔΥΟ ΑΥΓΑ ΤΟΥΡΚΙΑΣ!". Κάπως έτσι έμαθε τα ελληνικά του ο Γιώργος.

Με τα χρόνια, έχω ακούσει απίθανους ελληνοαμερικανικούς πυραύλους, λέξεις που ξεσηκώθηκαν (και καρατομήθηκαν) απο τον παππού ή τη γιαγιά, που έφυγαν απο την Ελλάδα το 1950. Και ενώ πίστευα πως ήμουν πλέον πλήρης γνώστης της ελληνοαμερικανικής διαλέκτου, έρχεται και το κορυφαίο:

Σε ενα ελληνικό ζαχαροπλαστείο, μπαίνει ένας νεαρός ελληνοαμερικανός, συνοδευόμενος απο ωραιοτάτης ελληνοαμερικανίδας, και λέει στο γκαρσόνι:

-Παρακαλώ δύο καφέδες και δύο galactic burritos.
-Δεν σας καταλαβαίνω, λέει το γκαρσόνι, τί είναι αυτό, μεξικάνικο γλυκό;
-Ελληνικό γλυκό, απο τα καλύτερα της Ελλάδας, επιμένει ο ελληνοαμερικανός. Υπάρχει και στο μενού.
-Μου το δείχνετε;
-Βεβαίως.

Και έτσι λύθηκε η παρεξήγηση. Ο νεαρός εννοούσε το γαλακτομπούρεκο!!

13 comments:

  1. Ο γιανναράς μου είναι αντιπαθής. Πρώτον διότι εκπέμπει τον γνωστό απο καθέδρας ελιτισμό. Δευτερον διότι ο συντηρητισμός του είναι σε αρρωστημένο (για μένα) επίπεδο. Και γίνεται αστείος όταν γεμάτος αγωνία εκλιπαρεί τους δημοσκόπους να δημοσιοποιήσουν την μέθοδο αποφυγής της αυτοδυναμίας του παπανδρέου.

    Τουλάχιστον, στην εβδομάδα που απομένει, ας μπορούσε να εμφανιστεί ένας τίμιος και ανυστερόβουλος «εκλογολόγος» από αυτούς που σπουδάζουν την σε βάρος μας πανουργία των εκλογικών νόμων, να μας συμβουλέψει: Ποια είναι η αποτελεσματικότερη οδός για να αποτραπεί η αυτοδυναμία του ανελλήνιστου: Η αποχή; Η υπερψήφιση εξωκοινοβουλευτικών κομματιδίων «της πλάκας»; Το λευκό; Το άκυρο;

    Μπορεί ο λόγος του να λειτουργεί ως αντίβαρο στον άκρατο λαϊκισμό των πολτικών αλλά κάθε φορά που τον διαβάζω αναρωτιέμαι σε ποιό πλανήτη ακριβώς κατοικεί.

    Καλεί λέει τις ένοπλες δυνάμεις να ορθώσουν το ανάστημά τους και να κάνουν "παρήγορη παρέμβαση". Και μόνο αυτή η φράση δείχνει ότι ο άνθρωπος δεν έχει αίσθηση της πραγματικότητας. Η ηγεσία του στρατού (όπως και η αντίστοιχη της δικαιοσύνης βεβαίως) επιλέγεται κάθε φορά με αυστηρά κομματικά κριτήρια δηλαδή για να το πω λαϊκά το καλύτερο κομματόσκυλο του χώρου επιλέγεται για την ηγεσία. Και φυσικά όλοι αυτοί οι "ηγέτες" έχουν πάρει διαζύγιο απο την ηθική πολύ πριν φτάσουν στους ανώτατους βαθμούς. Οπως γνωρίζει και η γάτα μου ακόμη, δεν υπάρχει περίπτωση να ανελιχθείς στο χώρο της δημόσιας διοίκησης εάν απο μικρός δεν μάθεις να είσαι γλύφτης, αρριβίστας και τύπος του ναι σε όλα με ότι αυτό συνεπάγεται. Αυτούς τους προσκυνημένους καλεί ο γιανναράς να κάνουν "παρήγορη παρέμβαση". Μάλλον πρέπει να σταματήσω να τον διαβάζω γιατί ο άνθρωπος είναι from the outer space.

    Και τέλος βρίσκω όλη αυτή την κουβέντα για τα σαρδάμ του παπανδρέου έως και ρατσιστική. Στον ηγέτη με ενδιαφέρουν οι πράξεις και όχι τα λόγια. Τον παπανδρέου θα τον κρίνω αυστηρά όχι για τα σαρδάμ του αλλά για τα πεπραγμένα του. Απο δευτέρα ξεκινούν οι εξετάσεις του και καλά θα κάνει να φανεί άξιος γιατί το ποσοστό των εκλογέων που θα του δώσουν τη νίκη είναι κινούμενη άμμος και δεν θα αργήσουν να τον εγκαταλείψουν κι αυτόν όπως έκαναν με τον κουρασμένο που τώρα ειναι να τον λυπάσαι.

    ReplyDelete
  2. Φίλε Yosemite, με μεγάλη διάθεση αυτοσαρκασμού, θα ήμουνα ο τελευταίος να δώ τον Γιώργο ρατσιστικά. Τα παιδιά μου είναι ελληνοαμερικανοί. Με κάποια δόση χιούμορ, παρουσιάζω εδώ μερικά γλωσσικά ευτράπελα, χωρίς αυτό να σημαίνει πως οι απόγονοι των ελλήνων ειναι εγκεφαλικά νεκροί. Λίγο χιούμορ δεν βλάπτει, το δέχονται και οι ίδιοι.

    Ναί, ο Γιώργος θα κριθεί απο τα πολιτικά του έργα, και εγώ θα τον υποστηρίξω. Δεν αμφισβητώ καθόλου την αγάπη του για την Ελλάδα, παρόλο που το επίπεδο προσδοκιών μου ειναι ομολογουμένως μικρό. Δεν θα τον αναμείξω επίσης με τον πατέρα του, και το βαθύ ΠΑΣΟΚ το οποίο αντιπαθώ. Εντούτοις, το πόστ δεν είναι πολιτικό, λίγο χιούμορ βάζει στην υπόθεση, λίγες μέρες πρίν τις εκλογές.

    Η κριτική Γιανναρά είναι όντως σκληρή, και έρχεται απο άλλο πρίσμα. Ναι, μερικές φορές ο Γιανναράς ζεί στον δικό του κόσμο, και χρησιμοποιεί πομπώδης εκφράσεις, ή επικαλείται περίεργες αναβιώσεις Βυζαντίων, ή ίσως και στρατών. Εντούτοις, ο λόγος του έρχεται σε πολλά flovors. Παλιότερα είχα ένα πόστ γι αυτόν, με ενδιαφέροντα σχόλια. Το παραθέτω, περιέχει και τη δική μου γνώμη γι αυτόν.

    http://locuspublicus.blogspot.com/2007/12/x.html

    ReplyDelete
  3. Δεν αναφέρομαι σε σένα locus ούτε φυσικά στον φίλτατο doctor καθώς το χιούμορ είναι πάντα καλοδεχούμενο και όποιος δεν το αντέχει πρόβλημά του. Ο γιανναράς όμως δεν κάνει χιούμορ. Θεωρεί έγκλημα καθοσιώσεως ότι αντί για πηλίκον είπε πηλίκιον και απαιτεί την αυθημερόν παραίτηση του παπανδρέου.Στα όρια της παράκρουσης όλο αυτό.

    Παρότι θα συμφωνήσω μαζί σου ότι οι μετεκλογικές προσδοκίες απο τον παπανδρέου είναι λίγες δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι και τα περιθώρια για μετεκλογικές πασοκικές συμπεριφορές του παρελθόντος είναι και αυτά ελάχιστα.

    Ο καραμανλής είχε την πολυτέλεια να σπαταλήσει 6 χρόνια.Ο παπανδρέου δεν θα την έχει.

    ReplyDelete
  4. Γειά σου locus
    Φαντάζομαι ότι τα παιδιά σου ειναι δίγλωσσα, τουλάχιστον...
    η εγγονή μου πάντως, που ακούει ελληνικά απο τον μπαμπά της και αγγλικά απ τη μαμά της μου λέει
    -Γιαγιά, κλειζ the door please....

    (δεν προβλέπεται να ασκηθεί για να διεκδικήσει την πρωθυπουργία, εξ άλλου δεν λέγεται ούτε Παπανδρέου ούτε Καραμανλή ούτε βεβαίως Μητσοτάκη)

    Οσον αφορά στον Γιανναρά, με κάλυψε με το παραπάνω ο Yosemite...

    ReplyDelete
  5. ...πέρνα κι από Αθήνα του χρόνου να σε κεράσουμε πρώτης τάξεως ...galactic burritos απο Γαλυφιανάκη ή Κοσμικόν...

    ReplyDelete
  6. Ενδεχομένως να λειτουργήσει , τελικά, υπέρ του η “αδυναμία του” στον λόγο.....

    Όσο αφορά τον χρόνο εξουσίας του , θα πάρει και αυτός την 7ετία που του “ανήκει”.....
    Από το 1967 και μετά , αν θυμάμαι καλά πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, όλοι κυβέρνησαν περίπου από 7 χρόνια....
    Για τις επιδώσεις του φοβάμαι ότι δεν θα μας εκπλήξει ιδιαίτερα.....αν θυμηθούμε τα υπουργεία από όπου πέρασε και το έργο που άφησε......

    ΥΓ. Το Ελληνικό υπουργείο εξωτερικών έτσι και αλλιώς δεν μετράει......είναι για να κτίζουν δημόσιες σχέσεις οι μέλλοντες πρωθυπουργοί .

    ReplyDelete
  7. Nαί φίλε Yosemite, ούτε ο Γιανναράς κάνει πλάκα, ούτε εμείς έχουμε άλλα 6 χαμένα χρόνια. Μετά τις εκλογές, θα έχουμε ανάγκη μια συσπείρωση ηρεμίας, ο κόσμος μας έχει κουραστεί. Αν το παρελθόν δεν μπεί σε κάποιο ντουλάπι, αν η ψυχοσύνθεση του κόσμου δεν αλλάξει, η επόμενη μέρα θα είναι δύσκολη. Προσωπικά έχω επιλέξει να δώσω μια ευκαιρία στον Γιώργο. Φαίνεται πως θέλει να σπάσει τα δεσμά του απο το παρελθόν. Αυτό θα είναι και το μεγάλο του πρόβλημα. Ελπίζω να διαψεύσει τους πάντες, συμπεριλαμβανομένου και του Γιανναρά.
    -----------------------------
    Μαρία μου γειά σου. Οσοι έχουν ζήσει τις δυναμικές της μετανάστευσης, κατανοούν. Οι δύο πατρίδες, οι δύο γλώσσες, τα δύο σχήματα παράδοσης, οι δύο θρησκείες, σκιάζουν τους πολλούς, αλλά είναι και λυτρωτικές. Σε κάνουν ανοιχτόμυαλο.

    Τα ελληνικά μαθαίνονται στο "δρόμο", στο δικό τους περιβάλλον. Αλλοτε λίγο με τη γιαγιά και τον παππού, άλλοτε με τα πιτσιρίκια της γειτονιάς. Ο μεγάλος μου γιος μιλάει άπταιστα ελληνικά, τα μικρά όχι. Αλλά με τον καιρό θα τα δαμάσω:)
    -------------------------
    Φίλτατε squarelogic, στην Αθήνα για original galactic? Anytime. Στο επόμενο ταξίδι σε έχω στην κορυφή της λίστας. Νάσαι καλά, και βάλε και κανα πόστ. Βλέπω το θεριό με δρασκελιές να πλησιάζει:) 5 μέρες μείνανε.
    ----------------------------------
    Τα υπουργεία είναι χαβαλές φίλε glam. Τι έργο και αηδίες. Το στριμοκώλιασμα είναι τώρα. Μπορεί ο μάγκας ή είναι σαν τον άλλον? Για να δούμε. Δεν υπάρχει άλλη εκλογή. Η θα μάθει κι αυτός στου κασίδι του κεφάλι? Ωρα μηδέν για όλους μας. Αν τον Γιώργο τον καταπεί το βαθύ ΠΑΣΟΚ, τελειώσαμε. Αντε, και καλή ψήφο.

    ReplyDelete
  8. oh i really laughed with the 'στρέμμα βλαμένο'

    *βλέμμα στραμμένο :D


    but come on, greek-americans have so much more, you can fill up a huge post with πάγωσαν τα λέικια, πάρε το carο μου, κτλ κτλ και δε σμαζώνεται...

    ReplyDelete
  9. Θα μπορούσα, trol. Η γλωσσική επάρκεια είναι κάτι που πάντα με απασχολούσε, καθώς είχα την τύχη (ή ατυχία) να ζώ σε δίγλωσσο περιβάλλον. Οι περισσότερες βέβαια κορώνες που αναφέρεις, δεν προέρχονται απο τους ελληνοαμερικανούς (που στο φινάλε η ελληνική είναι μια μακρινή τους γλώσσα), αλλά απο τους γηγενείς μετανάστες που ποτέ δεν έμαθαν καλά την μητρική τους γλώσσα. Οι άνθρωποι αυτοί βρίσκονται σε μια απίθανη κατάσταση - καταρρακώθηκαν γλωσσικά στη μητρική τους γλώσσα (τα ελληνικά), και δεν έμαθαν ποτέ καλά την γλώσσα της χώρας που τους φιλοξενεί.

    ReplyDelete
  10. Σε ένα Πρωθυπουργικοκεντρικό πολίτευμα δεν είναι εθνικά επικίνδυνο ο δείκτης ευφυϊας του Πρωθυπουργού να μην είναι αυτός που πρέπει;

    ReplyDelete
  11. Για να είμαι ειλικρινής ο Γιανναράς χρόνια τώρα μου θύμιζε έναν άλλο,ιδιαίτερα στομφώδη ονόματι Μεσθεναίο, που ακουγε στο ραδιόφωνο με μεγάλη προσήλωση η μάνα μου και ο πατέρας μου έλεγε κάθε φορά:πάλι ακούς αυτόν τον μεγαλοπρεπή μπούρδα;
    http://atheofobos2.blogspot.com/

    ReplyDelete
  12. Σαφώς κ.Bαρδάκα. Αν ο ηγέτης ειναι πανηλίθιος (παράδειγμα George W.), το θέμα είναι επικίνδυνο. Δεν γνωρίζω την συνολική ευφυϊα του Γιώργου, και ελπίζω να περιέχει καλη ιστορική αντίληψη, ικανότητα να αναλύει και να συνθέτει πληροφορίες, και ικανότητα αποφάσεων και επιλογής στελεχών. Αυτά θα φανούν. Για τον λόγο αυτό, τείνω να είμαι επιεικής στα γλωσσικά του λάθη (λόγω αμερικανισμού). Με τον George W. δεν ήμουν επιεικής. Εκείνος δεν μπορούσε να μιλήσει ούτε την μητρική του γλώσσα.

    Θα προτιμούσα ένα μεσαίο μάνατζερ (αν όχι ηγέτη), με τις παραπάνω ικανότητες. Ο Φιντέλ Κάστρο ήταν δεινός ρήτορας αλλά η επανάσταση απέτυχε. Ο Στάλιν δεν γνώριζε κάν Ρωσικά (ηταν Γεωργιανός), αλλά βιομηχανοποίησε την Ρωσία (με συνειδητό κόστος εκατομμυρίων ζωών). Ο κ. Σημίτης ήταν κακός ρήτορας αλλά καλός μάνατζερ. Ο κ. Καραμανλής έξοχος ρήτορ αλλά μεγάλο παραμύθι. Και το Ομπάμα (κατα μένα), τα εχει όλα.

    ReplyDelete
  13. Φίλτατε Αθεόφοβε,

    Ο Γιανναράς με έλκει ως λόγος, συχνά όμως μπουρδολογεί γύρω απο τα πολιτιστικά μας θέματα, στα οποία τον θεωρώ λάθος. Τα περί εξαφάνισης του ελληνικού πολιτισμού, τα περί αναβίωσης του Βυζαντίου, ο λόγος του εναντίον των δυτικών, του Κοραή, κλπ, με βρίσκει αδιάφορο.

    Πέραν τούτου, ο Γιανναράς δεν είναι και τόσο θρησκευόμενος όσο νομίζουν πολλοί. Στο βιβλίο του "Καταφύγιο Ιδεών", βγάζει στη φόρα όλα τα άπλυτα της Εκκλησίας. Σε άλλα βιβλία του όπως το "Ενάντια στη Θρησκεία", και το ιστορικό "Ορθοδοξία και Δύση στην Νεώτερη Ελλάδα", πραγματεύεται (επιτυχώς κατα τη γνώμη μου), τη διαφορά Ελλάδας - Δύσης και το ρόλο της Εκκλησίας σε ένα σύγχρονο κράτος.

    Δεν είμαι θρήσκος, αλλά ο Γιανναράς είναι ο πλέον ενδεδειγμένος άνθρωπος να διαπραγματευτεί εκ μέρους της Εκκλησίας (αν τον αφήσουν), τον διαχωρισμό της απο το Κράτος.

    Στις επιφυλλίδες του, ο Γιανναράς ανοίγεται κάπως πολύ, συχνά με πομπώδεις εκφράσεις. Στην περίπτωση του ΠΑΣΟΚ, η διαγνωστική του επιφυλλίδα ειναι κατα την γνώμη μου εύστοχη. Συχνά, όπως όλοι οι διανοούμενοι, η διάγνωση είναι καλύτερη απο το προτεινόμενο φάρμακο. Το ίδιο αισθάνομαι και με τον Μάρξ. Εξοχος στη διάγνωση της ασθένειας, αλλά το φάρμακο οδηγεί σε χειρότερο θάνατο.

    Ρίξε και εδώ μια ματιά, τα σχόλια είναι πολύ ωραία.

    http://locuspublicus.blogspot.com/2007/12/x.html

    ReplyDelete