Τα τελευταία χρόνια οι κηδείες πλήθυναν. Πρώτα ήρθε ο Σοβιετικός θάνατος που δεν τον έκλαψε κανένας. Κατόπιν, η εντυπωσιακή κατάρρευση της προτεσταντικής νεοφιλελεύθερης ηλιθιότητας. Εν αναμονεί για τον Ελληνισμό, ο θάνατος του Κρατισμού και των εκλεκτών του.
Για τον πρώτο θάνατο ένοιωσα χαρά. Κάποτε στη Γιουγκοσλαβία, καθοδόν προς το Βελιγράδι, είχα σταματήσει με εναν φίλο, σε ενα εστιατόριο για φαγητό. Ο σερβιτόρος ανακοίνωσε πως το μόνο φαγητό ήταν σούπα. Πήραμε λοιπόν δύο σούπες. Οταν του ζήτησα λίγο ψωμί, μας είπε πως δεν είχε. Ενας δεύτερος σερβιτόρος εμφανίστηκε τότε, και με ύφος διαπλοκής, μας είπε πως αν πληρώναμε κάτι, θα μας έφερνε αυτός ψωμί. Στη συνέχεια, εμφανίστηκε και ο μάγειρας και οι τρείς τους άρχισαν εναν απίθανο τσακωμό για το σερβίρισμα. Ο ένας μίζωνε τον άλλον. Γύρω απο τη σοσιαλιστική σούπα, είχαν στηθεί τρία παραμάγαζα. O τελικός λογαριασμός ήταν ενδεικτικός, ανάλογος με τα μιζώματα, και σε τρία συναλλάγματα (όλα εκτός απο δινάρια). 10 δολλάρια (για τον μάγειρα), 10 μάρκα (για τον σερβιτόρο), και 2000 δραχμές για τον ψωμά. Διαισθάνθηκα τότε την κατάρρευση του Υπαρκτού.
Ο δεύτερος θάνατος ήταν πιο οικείος και επίπονος. Είχα κάποτε διαισθανθεί πως το σπίτι που είχα αγοράσει 200 χιλιάδες και έφτασε να αξίζει 450, μάλλον δεν θα έφτανε το εκατομμύριο. Και είχα ψιλιαστεί απο καιρό πως όταν αφήνεις τις ιδιωτικές εταιρείες να ασκούν κοινωνική πολιτική, κάποτε θα φάς τα μούτρα σου. Πούλησα όσες μετοχές είχα αποκτήσει κάποτε στην τιμή των 8 δολλαρίων για 40, αγόρασα μια καινούργια καφετιέρια cappucino και τρείς ακριβές κιθάρες, και άραξα στο σπίτι μου περιμένοντας τα νέα. Είχα διστάσει τότε να τα πουλήσω όλα και να φύγω για τη Δυτική Ευρώπη με περίπου μισό εκατομμύριο κέρδος. Τον Οκτώβριο του 2008, απέμεινα περίπου με την καφετιέρα και τις κιθάρες. Υγεία νάχουμε, κατέληξα. Στη ζωή υπάρχουν και χασούρες.
Υπάρχει κάτι το σουρρεαλιστικό στο γεγονός πως ένας ολόκληρος κόσμος σχεδιάστηκε πάνω σε λογικές άκρων. Οι διάφοροι ιδεολογικοί Θεοί των ανθρώπων, ο Θεός του Κρατισμού και ο άλλος της Αγοράς, ήταν δημιουργήματα και στρατηγικοί σχεδιασμοί που προωθήθηκαν απο μικρές ανθρώπινες ελίτ στην πλάτη των μαζών. Η ηθικολογία του Προτεσταντισμού με τα επιμέρους συστατικά του μεταφυτεύτηκε στον Αμερικανικό Καπιταλισμό δημιουργώντας μια απέραντη αγάπη στην Αγορά, και καταλήγοντας σε απίθανες σπεκουλαδόρικες φούσκες. Και στον αντίποδά του, ο Σοβιετισμός, με το δικό του τερατούργημα, την άρνηση όλων των ιδιωτικών συστατικών της ανθρώπινης φύσης, απο την φιλοσοφική απαγόρευση μεταφυσικών ανησυχιών, μέχρι την οποιαδήποτε "διαφορετικότητα".
Το ελληνικό δράμα του Λαϊκισμού, της Κλεψιάς και της Ουτοπίας δεν έχει ακόμα κορυφωθεί, αλλά ο θάνατος ειναι προβλέψιμος και αναμφισβήτητος. Το ελληνικό μοντέλο πήρε χαρακτηριστικά και απο τα δύο άκρα. Την ασύστολη δίψα για άκρατη καπιταλιστική κατανάλωση και ευημέρια σε ατομικό επίπεδο (χωρίς παραγωγική βάση), και το συλλογικό μίσος προς την παραγωγική δομή αυτής της βάσης που θα μπορούσε θεωρητικά να παράγει την ευημέρια. Το απόλυτο αδιέξοδο. Το κουρασμένο κρατικό μας γαϊδουράκι αγκομαχάει τώρα στην ανηφόρα, συντηρείται με ευρωπαϊκές ενέσεις, και έχει πάνω του τόσους πολλούς, που τα πόδια του τρικλύζουν. Και το πάτωμα αποτελείται απο ετοιμόρροπα σανίδια.
Παρακολουθώ τώρα τα "βαρόμετρα". Δεν με πρόδωσαν ποτέ. Ο γίγαντας Αναψυκτηριάκιας, (που θα έλυνε το Ασφαλιστικό μας), θα εκπροσωπήσει ένδοξα για μια άλλη φορά τη γενέτειρα. Ουδέν ψέγμα ηθικόν. Η μάχη για τα ψηφοδέλτια ειναι σκληρή, με πληροφορούν τα παιδιά του καφενείου. Οι υποψηφιότητες παίζονται στην ανοιχτή αγορά, κάτι σαν φούσκα Καλιφόρνιας. Κάποιος, λένε, δίνει 100 χιλιάδες σπαρταριστά για να βάλει το βλαστάρι του στο ψηφοδέλτιο. Μια γειτόνισσα έδωσε 20 χιλιάδες για διορισμό του παιδιού της σε τράπεζα. Και ο υδραυλικός που ήδη πλήρωσα πρίν φύγω, πέρασε απο τη μάνα μου και ξαναπληρώθηκε...
------------------------------------
Πάρτε κι ένα απο τον Διονύση...
Κλιμάκωση
-
*Αυτό που όλος ο κόσμος φοβόταν ξεκίνησε. Το Ιράν εξαπέλυσε πυραυλική
επίθεση εναντίον του Ισραήλ. Τέτοια επίθεση είχε βέβαια ξαναγίνει πριν από
μήνες κα...
2 days ago
Μια κινέζικη παροιμία locus λέει ότι όσο πιο πολύ αλλάζουν τα πράγματα τόσο πιο ίδια μένουν. Και έτσι είναι γιατί οι άνθρωποι δεν αλλάζουν. Αλλάζουν μόνο οι συνέπειες ανάλογα με τις συμπεριφορές που κάθε φορά εκδηλώνουν. Και οι συμπεριφορές είναι κι αυτές λίγο πολύ προβλέψιμες. Τώρα διανύουμε την ιστορική φάση της μεταμέλειας μετά το ξεσάλωμα των αγορών. Θα σφίξουν τα ζωνάρια, θα ληφθούν μέτρα για να ξανάρθει (μετα απο πόσο:) η ανάκαμψη κα φτου κι απο την αρχή. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όλα κατευθύνονται απο τα ανθρώπινα ένστικτα που παραμένουν αναλλοίωτα εις τους αιώνας των αιώνων. Την περισυλλογή θα διαδεχθεί η ανάκαμψη που θα φέρει μαζί της νέα ξεσαλώματα για να επακολουθήσει νέα περισυλλογή. Και δώστου αναλύσεις για το τέλος της τάδε εποχής και για το καινούργιο που έρχεται που στην ουσία θα είναι το παλιό σε νέα συσκευασία.
ReplyDeleteΣε ότι αφορά την πατρίδα μας τα σημάδια δείχνουν ότι έξυσε τον πάτο του βαρελιού με αρχηγό τον κουρασμένο και μάλλον ο γιωργάκης είναι αυτός που του έλαχε ο κλήρος να σπρώξει τη χώρα προς τα πάνω. Η συνταγή είναι γνωστή και αυτή απο παλια και δεν χρειάζεται να την επαναλάβω. Οπως έγραψες ήδη το γαιδουρι αγκομαχάει στην ανηφόρα και τα ψέματα τελείωσαν. Οι έλληνες καλούνται να ξυπνήσουν απότομα στην πραγματικότητα και αυτή τη φορά θα ξυπνήσουν θέλοντας και μη.
Εντύπωση μου έκανε η ιστορία με τη γιουγκοσλαβική σούπα! Αν είναι δυνατόν!
ReplyDeleteΣωστά τα λές φίλε Yosemite, αυτός είναι ο κύκλος της ανθρώπινης Ιστορίας. Που συντηρείται, όπως λές, απο τα αναλλοίωτα ανθρώπινα ένστικτα. "Ξεσάλωμα" και "Μεταμέλεια". Ωραίοι όροι. Και γρήγορη λήθη. Ζούμε βαθιά στα γρανάζια της Ιστορίας. Η γενιά μας δεν έζησε ακόμα πόλεμο, αλλά βλέπει όλες τις καταρρεύσεις.
ReplyDeleteΑπ' οτι φαίνεται, ο Γιώργος θα επωμισθεί το μεγάλο έργο των "ανακοινώσεων". Το ιδιότυπο σύστημα της νεοελληνικής ετεροχρηματοδοτούμενης ευδαιμονίας, η δική μας φούσκα, θα σκάσει εντυπωσιακά. Στο τέλος θα σωθούμε, πιστεύω, θα μας σώσει ο μεσογειακός μας ήλιος και η τάση μας να ξεδίνουμε με γλέντια και καλές παρέες. Είναι ο δικός μας μηχανισμός άμυνας.
Αγαπητή μου Μερόπη, η ιστορία της σοσιαλιστικής σούπας είναι απολύτως αληθινή και ενδεικτική. Την κατατάσω στα λεγόμενα "βαρόμετρα", απλές λαικές ενδείξεις που σκιαγραφούν την κατάσταση που επικρατεί και προιδεάζουν το μέλλον της. Στην ελλάδα, τα "βαρόμετρα" είναι πολλά. Ας διατηρήσουμε το χιούμορ μας, εν μέσω κρίσης για τά όσα θα ακολουθήσουν. Τις ευχές μου.
ReplyDeleteΣυμφωνεί κανείς μαζί σου ή όχι με το περιεχόμενο, δεν μπορεί να μη συμφωνήσει ότι η γραφή σου είναι απολαυστική και διαβάζεται απνευστί…
ReplyDeleteΤην καλημέρα μου.
Μεγάλος ο θεός της Ελλάδας.
ReplyDeleteΤίγκα οι ταβέρνες και τα καφέ στην Χαλκιδική το καλοκαιράκι και όχι μόνο Σαββατοκύριακα παρακαλώ.
Πριν λίγες μέρες,την Κυριακή 30 Αυγούστου ένα ζευγάρι δεν μπορούσε να βρεί εισιτήριο επιστροφής για Πειραιά, απ στην Σύρο.
Στο τεύχος Σεπτεμβρίου του περιοδικού 4τροχοί, διαβάζω πως είχαμε αύξηση στις πωλήσεις νέων οχημάτων κατά 12,3% τον Ιούλιο σε σχέση με το 2008. Επίσης η Mercedes και η Audi, κατέχουν την 9η και 10η θέση σε πωλήσεις για το διάστημα Ιαν. - Ιουλ 2009.
Βλέπεις χρειάζεται σοφά πολιτικά μυαλά για να απαλλάσσεσαι από τεκμήρια κλπ. αν είσαι επαγγελματίας και έχεις στην δούλεψη σου μια τσιπούρα BMW X5, ένα AUDI Q7, μια PORSCHE CAYENNE η ένα VW TOYAREG.
Ταξίδεψα 2010χλμ. τον Ιούλη σε Αγγλία-Σκωτία, ζήτημα αν είδα σε 9 μέρες, το πλήθος των SUV που βλέπω στην Θεσσαλονίκη σε μιά μόνο μέρα.
Άσχετο με το θέμα αυτής της ανάρτησης.
ReplyDeleteΧρησιμοποίησα 4 φωτογραφίες σας σε θέμα σχετικό με τους Απόδημους Έλληνες.
http://beneas13.blogspot.com/2009/09/blog-post_2294.html
Ευχαριστώ, θα σας παρακολουθώ.
Φίλε syneas ευχαριστώ. Χαίρομαι την παρέα σου. Αντε και καλό φθινόπωρο.
ReplyDeleteΚαι καλή τύχη στις συνιστώσες:)
------------------------------
Το χρήμα και ο έρωτας δεν κρύβονται που λένε φίλε giant. Τα ίδια παρατήρησα και εγώ. Ο θεός της Ελλάδας είναι πράγματι μεγάλος. Και ο πλούτος ενδοοικογενειακός. Πέρα απο τις κριτικές, η αλήθεια είναι οτι η φτώχεια στην Ελλάδα είναι πολύ πιο υποφερτή απο τη Σκωτία! Είναι ο ήλιος, το δίκτυο οικογενεικής συσπείρωσης. Η κατάρρευσή μας θα έχει συνεπώς και μεσογειακά χαρακτηριστικά. Τα δράματα θα κρυφτούν σε όμορφες ακρογιαλιές, ταβέρνες και νησιά.
-----------------------------
Ελεύθερα φίλε beneasΚαι εγώ απο αλλού τις τσίμπησα. Ευχαριστώ για την επίσκεψη. Θα περάσω και απο τα δικά σου μέρη:)
Για το Χρηματιστήριο.
ReplyDeleteΣε νεαρή ηλικία (30 ετών το πολύ, προ αμνημονεύτων δηλ. ετών!!) επισκέφτηκα το Παρίσι για να ξαναδώ παλιούς φοιτητικούς φίλους από την Σορβόννη. Στην παρέα βρέθηκε και ένας Αμερικανοεβραίος Χρηματιστής,αρκετά μεγαλύτερος από εμάς. Τον ρωτούσα διάφορα θέματα του Χρηματιστηρίου. Μου απαντούσε και εν συνεχεία με ερώτησε εκείνος ποιός κατά την γνώμη μου κερδίζει στο Χρηματιστήριο. Ο αγοραστής ή ο πωλητής;
Του απήντησα ότι εξαρτάται από τις περιστάσεις, αναλόγως εάν η αγορά έχει ανεβεί ή κατεβεί κλπ.
Λάθος μου λέει.
Το κέρδος ή την ζημιά έχει πάντοτε ο πωλητής.
Ο αγοραστής, εφόσον δεν πουλάει, έχει απλώς προσδοκία κέρδους ή φόβο ζημιάς.
Πράγματι το κέρδος και η ζημιά πρέπει για να υπάρχουν να έχουν προηγουμένως λογιστικοποιηθεί.
Ναι, κύριε Βαρδάκα, ο πωλητής κερδίζει ή χάνει. συμμετέχει. Οι περισσότεροι άνθρωποι που βρέθηκαν στο χρηματιστήριο είναι θεωρητικά και μόνον αγοραστές. Οπως λέτε προσδοκούν και μόνον σε κέρδος ή ζημιά. Στην Ελλάδα οι περισσότεροι αγοραστές δεν πούλησαν ποτέ (γιατί πίστευαν πως το χρηματιστήριο θα ανεβαίνει συνέχεια), και στην Αμερική, η πλειονότητα των κατοίκων έχει επενδυμένη τη σύνταξή τους στο χρηματιστήριο, και δεν έχουν καμμία διάθεση να πουλήσουν. Τελικά πρέπει να ξέρεις πότε μπαίνεις και πότε βγαίνεις. Κάποιος άτυπος νόμος λέει πως αν το χρηματιστήριο περάσει την άνοδο των 10%, πρέπει να ετοιμάζεσαι για έξοδο. Αλλά, ανθρώπινη φύση υποθέτω, σε όλους αρέσει το (λογιστικό) κέρδος.
ReplyDeleteΗ σοφή συμβουλή των Εβραίων για το Χρηματιστήριο. Έβγαλες; Άσε και τον άλλο να βγάλει..
ReplyDeleteΠλην όμως η πλεονεξία μας δεν μας αφήνει, δυστυχώς, να την ακολουθήσουμε!! (Εγώ πρώτος και καλίτερος!!)