Στερνή μέρα του Μάη σήμερα, και ενα ακόμα καλοκαίρι απλώνεται μπροστά μας. Απο τα πέρατα της γής, κάποιοι θα μας επισκεφτούν και πάλι, ασκεί ακόμα η πατρίδα μας μια τεράστια έλξη στη συνείδηση πολλών ανθρώπων, σαν ενα μέρος εξωτικού μεσογειασμού, θάλασσας και ήλιου, και μιας ανεμελιάς που όλοι επιζητούν. Εχει η ζωή στη Μεσόγειο μια μοναδική απλότητα και κοινωνικότητα που γίνεται αμέσως αντιληπτή απο τους ξένους. Αρκεί μια βόλτα στην αγορά για να σε κοινωνήσει, μια βουτιά στο νερό για να σε ζωντανέψει. Αρκεί και το Φώς της θαλασσοχώρας για να σε αναστήσει.Στον μέχρι τώρα προσωπικό απολογισμό μεταξύ γνωστών και φίλων, οι φετινές απώλειες είναι δυστυχώς μεγάλες. Κάποιοι παλιοί νοικοκυραίοι πτώχευσαν, παλιά τζάκια που ξέρω εκποίησαν περιουσίες για να σωθούν απο τη χρεωκοπία, κάποιοι ψηλομύτηδες κόντυναν το τουπέ τους, παιδιά μετανάστευσαν απο ανάγκη, για δουλειά και αξιοπρέπεια. Η κρίση ήταν για μας Αποκάλυψη. Ηρθε ξαφνικά και μας σάρωσε. Είχαμε απλώσει πολύ τα πόδια μας, άνετοι και αναισθητοποιημένοι, επιδοτούμενοι και απαθείς προς κάθε τί το δημιουργικό, τεμπελιάσαμε αφήνοντας μια απύθμενη διαφθορά να μας αλωνίσει. Η ελληνική οικονομική πυραμίδα κατέρρευσε όταν ο δανεισμός ακρίβηνε και τα νούμερα δεν μπορούσαν πλέον να κρυφτούν. Ο πελατειακός κομματισμός δεν μπορούσε πλέον να συντηρηθεί οικονομικά και τα παραμάγαζα έκλεισαν. Εφυγαν έτσι σιγά σιγά και οι πελάτες.
Στην ελληνική Κλεπτοκρατία συμμετείχαν πολλοί πέραν των τριακοσίων. Χιλιάδες, πολλές χιλιάδες. Δεν έχει σημασία πόσοι, αυτό είναι αδύνατον να προσδιορισθεί. Οταν σου επιτίθεται ενα λεφούσι σφήκες κανείς δεν μετράει τις σφήκες. Τρέχει απλώς για να σωθεί. Ενα χρόνο μετά το Μνημόνιο, κανείς μας πια δεν μπορεί να λέει πως δεν ξέρει πιά το τραγικό μας μυστικό. Δεν υπάρχει σοβαρή επιχείρηση που να την κυβερνάνε Φωτόπουλοι, δεν υπάρχει σοβαρό σύστημα υγείας που οι συμμορίες υπερκοστολογούν τις γάζες, σοβαρό πανεπιστήμιο χωρίς πειθαρχία, δημόσιο σύστημα διοίκησης χωρίς μηχανογράφηση και δεοντολογία, σοβαρή πολιτική έξουσία που να λέει συνέχεια ψέματα. Απο αυτό το άρρωστο σύστημα πρέπει να αποφασίσουμε τί ακριβώς θα διατηρήσουμε.
Η ελευση της Τρόικας ως εξωγενής παράγοντας σόκ στο ελληνικό διεφθαρμένο σύστημα ήταν απολύτως λυτρωτική. Η Ευρώπη διέκοψε το όργιο της ελληνικής διαφθοράς, έσπασε ταμπού δεκαετιών, ανακαλύψαμε έτσι και τις ΔΕΚΟ, τον Βοσκόπουλο, τα επιδόματα "προέλευσης στην εργασία", τις πλασματικές υπερωρίες χιλιάδων κηφήνων. Είδαμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη. Είναι πλέον περιττό να διαμαρτυρόμαστε γιατί η Τρόικα απαιτεί πλήρη έλεγχο της ελληνικής πολιτικής και οικονομικής ζωής. Η μάλλον, τώρα είναι πια αργά. Η Ελλάδα μπαίνει πλέον υπο ξένη οικονομική διαχείριση. Ελπίζω να ξεμπλέξει χωρίς να ξεπουληθεί τελείως.
Μεχρι το 2015, η Ελλάδα καλείται να πληρώσει πάνω απο 200 δις ευρώ σε ληξιπρόθεσμες οφειλές, τόκους, ομόλογα και λειτουργικές δαπάνες ενός υπερτροφικού σοβιετικού κράτους. Μέχρι τότε, το συνολικό χρέος θα εκραγεί στα 500-600 δις ευρώ. Είναι αυτο το χρέος βιώσιμο; Δεν είμαι ικανός να κρίνω. Είναι όμως εντελώς αδιανόητο, τη στιγμή που οι πάντες σπάνε το κεφάλι τους να βρούνε μια λύση, εμείς να μαλακιζόμαστε με συνεχείς υπεκφυγές. Τους τελευταίους μήνες, ο πρωθυπουργός της χώρας και το υπουργικό του συμβούλιο έχουν κάνει πλήρη στάση εργασιών.
Ενα οικονομικό επιτελείο ανθρώπων του τραπεζικού συστήματος και των αγορών, με πείρα απο μάνατζμεντ (και όχι μόνον απο κομματικά ρουσφέτια) θα πρέπει επειγόντως να αναλάβει την διακυβέρνηση της κρίσης και να παραμείνει στην εξουσία ανεξαρτήτως πολιτικής εναλλαγής. Τρία υπουργεία (Οικονομικών, Ανάπτυξης και Εξωτερικών), που ασχολούνται με τα εθνικά δημοσιονομικά, την Ανάπτυξη της χώρας και τις στρατηγικές της συμμαχίες, θα πρέπει να ανεξαρτητοποιηθούν απο την πολιτική σκηνή της χώρας, με υπηρεσία ισόβια και διαρκή. Η χώρα χρειάζεται ενα καινούργιο Σύνταγμα για την καινούργια εποχή. Η Ελλάδα χρειάζεται ενα ιαπωνικό ΜΙΤΙ. Και σαρωτικές ριζικές αλλαγές σε όλα τα επίπεδα.
Τις δραματικές αυτές ώρες, και με την αύρα του καλοκαιριού να πλησιάζει, το μπλόγκ θα σας αφήσει στις δικές σας εκτιμήσεις και ενδοσκοπήσεις, και στις προσωπικές σας χαρές, μοναξιές και ευτυχίες. Δεν έχω πια τίποτα άλλο να σας προσφέρω, βρέθηκα εδώ τυχαία καί έμεινα γιατί με τίμησε μια υπέροχη παρέα. Σας ευχαριστώ όλους για την τιμή της συμμετοχής σας. Θα συνεχίσω να σας επισκέπτομαι. Η αγωνία για την όμορφη πατρίδα, η ψυχοσύνθεση του έλληνα ομογενή, και κάποιες προσωπικές σκέψεις, θα μείνουν στα μοναχικά μου πόστ.
Καλό σας καλοκαίρι.
