Sunday, May 29, 2011

Μissouri Death

Μπήκα και βγήκα σώος και αβλαβής απο την πτήση στο Saint Louis, μια μέρα μετά την μεγάλη καταστροφή. Το ανθισμένο τοπίο ανακάτευε ακόμα λουλούδια, ερείπια και καπνούς. Μια εταιρία με πολιορκεί εδώ και καιρό να μετακομίσω στην περιοχή, μου πρόσφερε μάλιστα και μια πολύ καλή δουλειά. Με 200 χιλιάδες αγοράζεις ακόμα σπίτι με πισίνα, και ζείς μέσα σε ενα τοπίο ανέγγιχτο απ' τη φύση, μου είπαν στο τηλέφωνο. Με κόσμο χαμογελαστό, την παλιά Αμερική που χάθηκε. Κήπο, πισίνα και άλογα σ' ενα απέραντο λιβάδι. Δεν έδωσα υποσχέσεις, αλλα τους υποσχέθηκα ενα δοκιμαστικό ταξίδι. Μια μέρα πριν την αναχώρηση, η Φύση επισκέφτηκε το παρθένο τοπίο. Το φονικό tornedo άγγιξε την πόλη του Joplin για λίγα μονον λεπτά, έκανε μια "συρτή", και ισοπέδωσε το ενα τρίτο της πόλης.

Στο αεροδρόμιο, ο αντιπρόσωπος της εταιρίας ήταν ευγενικός και ψύχραιμος. "Ευχαριστώ που ήρθατε", μου είπε με χαμηλωμένη φωνή, συναισθανόμενος πως η καταστροφή της πολιτείας του έκανε τώρα τον γύρο του κόσμου. "Υποθέτω πως η προσφορά μας έχει τώρα σημαντικά επηρεαστεί απο την καταστροφή", είπε ψαρεύοντας μια αντίδραση. "Αντιθέτως", του απάντησα ειλικρινά, έχοντας ήδη προετοιμάσει την απάντηση. "Η καταστροφή δυνάμωσε το ενδιαφέρον μου για την περιοχή."

Το αεροπλάνο έκανε δύο ώρες βόλτα πάνω απο τον προορισμό του πριν τελικά προσεγγίσει τον αεροδιάδρομο. Ο ουρανός βαρύς. Κάποιες εστίες ήταν ακόμα ενεργές στη περιοχή. Μετά εναν δυνατό καφέ και τις αρχικές χαιρετούρες, η ομάδα μου πρόσφερε ό,τι είχαμε συμφωνήσει. Μόνον το χαρτί του εκτυπωτή έλλειπε, το εμπόριο είχε κάπως καθυστερήσει και έλειπαν μερικά είδη γραφείου. Την έλλειψη ζάχαρης δεν την κατάλαβα γιατί έπινα τον καφέ μου σκέτο. Υπογράψαμε κατόπιν ενα προσωρινό συμβόλαιο εργασίας.

Τίποτα δεν είναι αληθινό αν δεν το δείς απο κοντά, αν δεν το αγγίξεις. Κι ο ανθρώπινος πόνος παραμένει πόνος του άλλου αν δεν γίνει και αυτός δικός σου μέσα απο την απτή προσωπική εμπειρία. Με αληθινά σημεία αναφοράς, εικόνες, μυρωδιές κι αληθινούς ανθρώπους. Κανένα μέρος του κόσμου δεν είναι αληθινό αν δεν το περπατήσεις, καμμία έννοια δεν είναι αληθινή αν δεν την προσωποποιήσεις. Αληθινά γκρεμισμένα σπίτια, ουρές για φάρμακα και φαγητό. Και παιδιά χωρίς σπίτι. Η αληθινή ανάγκη έχει αληθινούς ανθρώπους που πρέπει να τους δείς απο κοντά. "Ξέρετε", πρόσθεσε διστακτικά ο αντιπρόσωπος, "Μετά τη λήξη του συμβολαίου, η προσφορά μας παραμένει ακομα ανοικτή."

Saint Louis, Missouri. Πρώτη μου φορά στην περιοχή. Ενα ακόμα ταξίδι μέσα στα τόσα άλλα. Μόνον οι βλάχοι της "βαθιάς Αμερικής" σε περιμένουν στο αεροδρόμιο, σε κερνάνε μπύρα και τσιγάρα. Παντού αλλού αυτά απαγορεύονται. Και όπως παντού, αναπάντεχα, πήρα και απο εδώ κάτι να θυμάμαι. Μια ακόμα ανθρώπινη αλλα αληθινή αγωνία.

Εμεινα τρείς μέρες. Για τις επόμενες μερικές εβδομαδες θα εργάζομαι απο το σπίτι μου. Θα τους ακούω, θα μιλάμε τηλεφωνικά, θα επικοινωνούμε ηλεκτρονικά. Θα τους επισκεφτώ άλλες δυό φορές. Στον δρόμο της επιστροφής σκεφτόμουνα πραγματικά την πρόταση. Τους κήπους της απέραντης Αμερικής, τα άλογα, το τοπίο με τους καπνούς. Η σκοτεινή πόλη μου άρεσε. Είμαι και εγώ ενας μοναχικός ταξιδιώτης. Απ' αυτά τα σουλάτσα του κόσμου έμαθα τελικα πολλά. Ισως περισσότερα απ' όσα θα ήθελα. Εφυγα ομολογώ συγκινημένος...

Deadly tornadoes strike again

Severe weather continues in central US