Εύγε Παναιτωλικάρα!!

Θα παραβώ σήμερα μια αρχή που έθεσα για τον εαυτό μου όταν άρχισα να γράφω σ' αυτό το μπλόγκ. Να αφήσω τη γενέθλια γή εκτός ιντερνετικού σχολιασμού. Μέρος μιας μεγαλύτερης πατρίδας, με τα δικά της τραγικά και σημαδιακά προβλήματα, η γενέτειρα ήταν και παραμένει για μένα ενα συναισθηματικό σημείο αναφοράς, τον σχολιασμό της οποίας προτιμώ να την αφήσω στους φίλους της πατρίδας. Αλλά σήμερα, δικαιούνται και οι συντοπίτες μου μια μεγάλη χαρά, μια στιγμή ανάτασης και δικαίωσης, ενα διάλειμμα απο την απαισιόδοξη και θλιβερή επικαιρότητα. Που μοιράζομαι μαζί τους. Η τοπική ποδοσφαιρική ομάδα της πόλης, η Παναιτωλικάρα μας, ανεβαίνει πλέον και επίσημα στην Α' Εθνική!

Ο φίλος Κώστας Σαμψών, μέγας κομπιουτεράς της γενέτειρας, έμπειρος αεραθλητής (υπερελαφριά αεροπορία και αλεξιπτωτισμός πλαγιάς), και συνθέτης ηλεκτρονικής μουσικής, ενας άξιος και σοβαρός άνθρωπος που με τιμάει με τη φιλία του, μαζί με άλλα παιδιά της πόλης, έφτιαξε το χαρούμενο βίντεο και τον ύμνο για την ομάδα που παραθέτω στο πόστ. Στη γενική ατμόσφαιρα της μεθυσμένης απο χαρά πόλης, όλοι οι ντόπιοι πρόσφεραν κάτι. Οι φίλαθλοι μια χαρούμενη και πολιτισμένη ατμόσφαιρα. Οι κοπέλες χορεύτριες ενα τόνο φιέστας. Οι παίχτες έβαλαν τα γκόλ. Και ο Κώστας τη μουσική.

O Παναιτωλικός είναι ενας παλιός σύλλογος της πόλης, που για πολλά χρόνια είχε κάποια σταθερή παρουσία στη Β' Εθνική. Πρίν 30 περίπου χρόνια, ανέβηκε για πρώτη φορά στην Α' ΕΘνική, και κατόπιν υποβιβάστηκε. Ειναι μια σημαδιακή νεανική ανάμνηση που την έζησα απο τις αλάνες τις γειτονιάς μου, πηδώντας (όπως όριζε και η ηλικία μου) διάφορες μάντρες για να δώ τους δωρεάν αγώνες. Είχαν γίνει τότε πολλές φασαρίες στην πόλη μας, και σε εναν συγκεκριμένο αγώνα (με τον ΠΑΟΚ) νομίζω, ενας διαιτητής μας πούλησε ακυρώνοντας το ενα γκόλ μετά το άλλο, και δίνοντας τελικά τον αγώνα στον ΠΑΟΚ με πέναλτυ λίγο πρίν τη λήξη του αγώνα. Δεν θυμάμαι τη βαθμολογική σημασία εκείνου του αγώνα, θυμάμαι όμως τους φιλάθλους να σπάνε τα κυκλιδώματα, και να ορμούν στον διαιτητή.

Ο δυστυχής διαιτητής (Ράμμος ήταν το όνομά του), ήταν ενας τύπος που όπως αποκαλύφτηκε αργότερα ήταν πνιγμένος στη λοβιτούρα. Είχε πουλήσει καί άλλους αγώνες, και ήταν επίσης και συνδικαλιστής κάποιου εργατικού συνδικάτου στην Πάτρα. Απο τον αγώνα εκείνον με τον Παναιτωλικό έφυγε περιέργως ζωντανός, αλλά όπως φημολογήθηκε, με ενα αυτί λιγότερο. Είχαν πέσει τόσοι πολλοί πάνω του να τον βαρέσουν, που μόνον ο αποκάτω μπορούσε να κάνει κάτι. Και του ξεκόλλησε το αυτί με τα δόντια!

Τον διαπλεκόμενο συνδικαλισταρά διαιτητή και εργατοπατέρα ανέλαβαν κατόπιν οι Πατρινοί εργάτες (τους οποίους εκπροσωπούσε),οι οποίοι τον μαγνητοφώνησαν να πουλάει απεργοσπαστιλίκι σε υπόγειες συνομιλίες με τη διοίκηση πάνω σε εργασιακά θέματα, και αφού έβαλαν την κασέτα να παίζει στον αέρα, έκαναν γιουρούσι για να τον τελειώσουν. Ο τιτανοτεράστιος εργατοπατέρας γλύτωσε για δεύτερη φορά απο σίγουρο θάνατο, και νομίζω έκτοτε παραιτήθηκε. Στάθηκε τυχερό το παλληκάρι.

Ο Πανατωλικός στη συνέχεια υποβιβάστηκε και παρέμεινε για χρόνια σε μια παρακμιακή πορεία, βαθιά στην Γ' Εθνική. Το γήπεδό του ήταν μια ξερή αλάνα, έτσι την θυμάμαι απο παιδί, ενα κλασσικό επαρχιακό γήπεδο. Μακριά απο την ποδοσφαιρική δόξα της Αθήνας. Η γειτονική μας κραταιά Παναχαϊκή (της Πάτρας), κατέληξε ακόμα χειρότερα.

Μέχρι που πριν λίγα χρόνια, η ομάδα αγοράστηκε απο κάποιον ομογενή μας απο τη Σουηδία, οι οποίος αναβάθμισε γήπεδο και ελπίδες με σκληρή δουλειά και προσωπικό ρίσκο. Η ξερή αλάνα έγινε ενα υπερσύγχρονο στάδιο με νέες κερκίδες, υποστυλώσεις, αποδυτήρια και χλοοτάπητα. Οι πλατεία γύρω απο το στάδιο αναβαθμίστηκε και εκείνη αισθητικά, άνοιξαν μαγαζιά που πουλούσαν φανέλες και άλλα δώρα για την ομάδα, οργανώθηκαν εισιτήρια διαρκείας, ομάδες φιλάθλων, επιλέχθησαν προπονητές και παίχτες.

Η νέα διοίκηση της ομάδας κατανόησε πως το ποδόσφαιρο είναι συνάμα ψυχαγωγία αλλά και επιχείρηση, και πως η ομάδα έπρεπε να διοικηθεί σωστά, εμφυσώντας μια αγάπη στους ντόπιους φίλαθλους, αλλά προσφέροντας και κάτι το καλό στην τοπική κοινωνία. Ακολούθησε έτσι το χτίσιμο μιας άλλης υπέροχης αθλητικής εγκατάστασης, με πισίνες και στάδια, αλλά και χώρους μουσικών συναυλιών τα έσοδα των οποίων πήγαιναν στην ομάδα (το Emileon Sports Center). Ο κόσμος της γενέτειρας ανταποκρίθηκε αυθόρμητα στην ποιοτική αναβάθμιση της ομάδας και στην τίμια και καθαρή διοίκηση. Και έτσι ξεκίνησε ξανά η ανοδική πορεία. Και έτσι σήμερα, μετά απο 30 χρόνια, ο Παναιτωλικός επανέρχεται στην Α' Εθνική. Οταν μιά διοίκηση είναι σωστή και τίμια, ο κόσμος υποστηρίζει με ενθουσιασμό.

Πολύ θα ήθeλα να συγχαρώ την διοίκηση του Παναιτωλικού, και ειδικά τον κ. Κωστούλα (αν δεν κάνω λάθος το όνομά του), που μέσα στο αχανές και θολό τοπίο του ελληνικού ποδοσφαίρου ξεχώρισε με το ήθος του και αναβάθμισε ποιοτικά την γενέτειρα. Είναι ενα παράδειγμα προς μίμηση. Και να συγχαρώ και όλους τους παίχτες που έφεραν τη νίκη, τους συντοπίτες μου για την υποστήριξη της ομάδας, τον φίλο Κώστα για την μουσική συνεισφορά του. Τη γενέτειρα την αγαπώ και την υποστηρίζω. Και σήμερα συμμετέχω στη χαρά της.

Θα είναι για όλους μας ενα μεγαλο τέστ. Οι χουλιγκανισμοί έχουν κρατηθεί μακριά απο τη γενέτειρα, αλλά το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα νοσεί σε όλα τα επίπεδα, και τώρα η Παναιτωλικάρα μας θα αντιμετωπίσει τα Αθηναϊκά θηρία με τους παλαβωμένους φιλάθλους και τους ημίτρελους χούλιγκανς. Εύχομαι καλή πορεία στην Α' ΕΘνική, και προσκαλώ την αστυνομία και τον λαό του Αγρινίου να προστατεύσει το ποδόσφαιρο, την ομάδα μας και την ίδια μας την πόλη απο τους βάρβαρους που πιθανώς να μας επισκεφτούν. Για να μείνει η χάρα μαζί μας για πολύ καιρό, και να παραμείνει το ποδόσφαιρο η ωραία ανάμνηση της νιότης.