Ενα μικρό και πανέμορφο ψαροχώρι της Πολιτείας του Maine. Πνιγμένο στα δέντρα, τα λουλούδια και την αύρα του Ατλαντικού. Ενα απο τα πιο αραιοκατοικημένα μέρη της Βόρειας Αμερικής, με χιλιάδες ελάφια, απότομα βουνά, ορμητικά ποτάμια, εκατοντάδες λιμνούλες. Με τεράστια αλιεία, πασίγνωστο για τους νόστιμους ζουμερούς αστακούς του. Καταφύγιο επίσης και πολλών αυτονομιστών της χώρας που έχουν εγκαταλείψει τις πόλεις εξ επιλογής, ψάχνοντας ένα μέρος που ακόμα δεν έχει πατηθεί απο την εμπορική αρχιτεκτονική. Παράδεισος του φωτογράφου, του κυνηγού, του ορειβάτη, του ασκητή.Σε κάποιο μικρό μαγαζάκι της όχθης, ο ιδιοκτήτης του, ένας εξηντάρης μέ άσπρα μαλλιά δεμένα κοτσίδες, παλιά μπλου τζήν και ξεφτισμένες μπότες, ξέβρασμα άλλων εποχών, μας καλωσόρισε στην επιχείρησή του, που εκτός απο καφέ και μπρέκφαστ πουλούσε επίσης και βιβλία. Ανοιγε το μαγαζί τον Μάιο και το έκλεινε τον Οκτώβρη. Μετά αποσυρόνταν στα δάση της ενδοχώρας, σε κάποιο ξύλινο σπίτι που είχε ο ίδιος φτιάξει, και ζούσε απομονωμένος διαβάζοντας, ακούγοντας μουσική και ψαρεύοντας. Μου πούλησε και δύο καταπληκτικά βιβλία, ένα παλιό βιβλίο ανθρωπολογίας του Μαλινόφσκι, σπάνια έκδοση, και ένα σύγχρονο, με το ιστορικό της οικογένειας Μπούς.
Ανθρωποι με συμφέροντα στα Πετρέλαια και την Αμυνα, η οικογένεια Μπούς κατάφερε να εκλέξει δύο προέδρους, κάτι που αποδεικνύει πως ο νεποτισμός και η κληρονομικότητα, υπάρχει παντού και όχι μόνον στην Ελλάδα. Ο τελευταίος πρόεδρος, ήταν και η πιό ανεκδιήγητη προσωπικότητα που κυβέρνησε ποτέ την Αμερική. Τα κατορθώματά του γνωστά, να μην τα επαναλάβω.Θα συστήσω όμως το βιβλίο που απέκτησα, ένα υπέροχο ιστορικό και δημοσιογραφικό πόνημα, απο έναν σοβαρό ακαδημαικό και συγγραφέα, γνωστό και απο άλλα του ιστορικά βιβλία με θέματα όπως η Αμερικανική Πλουτοκρατία. Τον κύριο Kevin Phillips. Είναι το ιστορικό πολλών γενεών της οικογένειας Βush, με φόντο τον κόσμο του πλούτου, της πολιτικής και οικονομικής δύναμης, και της άγνωστης στους πολλούς αμερικανικής αριστοκρατίας.
Το σπίτι της φωτογραφίας ανήκει στην οικογένεια Bush. Καταλαμβάνει έναν σχεδόν ιδιωτικό χώρο σε κάποια βραχώδη χερσόνησο που είναι κλειστή στο κοινό. Προφανώς φρουρείται απο κάποιους κατα τη διάρκεια του χρόνου. Φαντάστηκα για μια στιγμή τους εσωτερικούς του χώρους. Με ξύλο να αναδύει φυσικά αρώματα, τοίχους διακοσμημένους με ταριχευμένα θηράματα, όμορφες βιβλιοθήκες και καθιστικά που αγναντεύουν τον ωκεανό. Ενα βήμα απο τους άλλους, αλλά πολύ μακρυά απ’ όλους μας. Η ελιτίστικη ομάδα εκείνων που αποφασίζει για τη ζωή των άλλων, συσκέπτεται ιδιωτικά, φτιάχνει παγκόσμιες στρατηγικές και επιταχύνει την Ιστορία.
--------------------------------------------------
Picture by Locus Publicus, free for public use
Kennebunkport, Maine
--------------------------------------------------
Στο σχόλιο μου στο προηγούμενο ποστ, ξέχασα να αναφέρω για την αμφίδρομη και πάλι επικοινωνία, για την οποία και χαίρομαι πολύ.
ReplyDeleteΦυσικά θα ταν πλεονασμός να αναφέρω πως όποτε ανοίγω επιτραπέζιο η φορητό, η επίσκεψη μου στον διαδικτυακό χώρο σου είναι εκ των ουκ ανευ.
Κάθε φορά μας εκπλήσεις ευχάριστα και μέχρι ζήλειας θα λεγα για τα όμορφα μέρη η χώρους που επισκέπτεσαι και για τις όποιες εμπειρίες αποκομίζεις.
Αγαπητέ μου γίγαντα σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και χαίρομαι και εγώ για την επικοινωνία. Οσο καιρό βρίσκομαι στα μπλόγκς, οι συνομιλητές μου ήταν αστέρια. Εγώ δίνω αυτό που έχω, βιώνω και αντιλαμβάνομαι, και περιμένω απο τους άλλους να μου δώσουν πληροφορίες για την πατρίδα που έχω ανάγκη.
ReplyDeleteΤα μπλόγκς είναι κατα τη γνώμη μου καλύτερο βαρόμετρα για το τί γίνεται στην λαική βάση, απ' οτι τα κλασικά μέσα ενημέρωσης. Και συμβάλουν στη δημιουργία συλλογικής συνείδησης, μια κοινωνιολογική διεργασία που δημιουργεί ιδεολογία στις μάζες. Αυτή η ιδεολογία, όπως διαμορφώνεται σήμερα στα μπλόγκς, είναι άκρως ρεαλιστική.
Μια παρατήρηση για κάτι που και εγώ μόλις πρόσεξα. Αν μεγενθύνετε τη φωτογραφία, θα δείτε πως ο κολπίσκος, το νερό μπροστά απο το σπίτι, είναι γεμάτο σημαδούρες. Προφανώς ο χώρος είναι ηλεκτρονικά παγιδευμένος με σένσορες, που εμποδίζουν κάποιον να κολυμπήσει απο το σημείο που έβγαλα την φωτογραφία (στον αντικρυνό βράχο), προς το σπίτι. Ως γνωστόν, όλοι οι εκλεγμένοι πρόεδροι των ΗΠΑ και πολλοί του Κογκρέσου, έχουν βάσει του νόμου δια βίου προσωπική προστασία.
Τις ευχές μου -
LocusΤα πρόσεξα κι εγώ αλλά που να πάει το μυαλό μου για σένσορες ασφαλείας! Δεν μπορούσα να εξηγήσω το τι μπορεί να είναι.
ReplyDeleteLocus,πολύ χαίρομαι που συνεχίζεις και εδώ ακάθεκτος με τα ωραία κείμενά σου, προσφέροντάς μας τις εμπειρίες σου :)
ReplyDeleteΕυχαριστώ Περαστικέ μου, νάσαι καλά.
ReplyDelete