...Τι υπέροχος κόσμος κατεστραμμένων αγαλμάτων στέκονταν μπροστά μας! Τοποθετημένα σε σειρές, αλλού σε σωρούς, ή σκορπισμένα σε όλη την περιοχή της Ακρόπολης, εκατοντάδες σπασμένα αγάλματα όλων των μεγεθών, μιας καταπληκτικής τέχνης και αισθητικής... Και εκατοντάδες μαρμάρινες πλάκες, κομμάτια ενός μεγαλύτερου συνόλου που απεικονιζαν μάχες και πολιορκίες, πολεμικά καράβια σε θάλασσες με σειρές απο κωπηλάτες και φαντασμαγορικές στολές... Η Ιστορία λέει πως η Ακρόπολη ήταν διακοσμημένη με τα τελειότερα αριστουργήματα του Πραξιτέλη, του Φυδία και πολλών άλλων......Περπατήσαμε έξω απο τον χώρο του Παρθενώνα. Ηταν καταπληκτικό να νοιώθεις το άσπρο γυμνό πέτρινο πρόσωπο να σε κοιτάει κατευθείαν στα μάτια. Ο χώρος έμοιαζε γεμάτος φαντάσματα...Στον ξάστερο ουρανό, ένας υπέροχος πανσέληνος έλουζε τα ερείπια. Φαντάστηκα Αθηναίους ήρωες είκοσι αιώνων να ξεγλιστρούν ξαφνικά απο τις σκιές για να κλέψουν το παλιό τέμπλο που ήξεραν τόσο καλά και είχαν φτιάξει με τόση υπερηφάνεια...
...Υποθέτω πως η σύγκριση της Αρχαίας με τη Μοντέρνα Ελλάδα είναι η πιο θυελλώδης αντίθεση που βρίσκει κανείς στην Ιστορία. Ο Γεώργιος ο πρώτος, ένα μωρό των δεκαοκτώ και μια ομάδα ξένων γραφειοκρατών κάθονται τώρα στη θέση του Θεμιστοκλή, του Περικλή και των φωτεινών δασκάλων και στρατηγών της Χρυσής Εποχής της Ελλάδας. Οι ναυτικοί στόλοι που απετέλεσαν τα θαύματα του κόσμου την εποχή που ο Παρθενώνας ήταν ακόμα νέος, είναι σήμερα θλιβερά ψαράδικα, και οι αντρειωμένοι άνθρωποι που δημιούργησαν τα θαύματα αισθητικής και αρετής του Παρθενώνα μοιάζουν σήμερα με μια απλή φυλή σκλάβων. Ο κλασσικός Υλλισός έχει στεγνώσει, μαζί με τις πηγές του αρχαίου πλούτου και της Ελληνικής μεγαλοπρέπειας...
...Το έθνος απαριθμεί μόνον οκτακόσιες χιλιάδες ψυχές και υπάρχει αρκετή φτώχεια και μιζέρια για να γεμίσει, άνετα, άλλα σαράντα εκατομμύρια. Υπο τον βασιλιά Οθωνα, τα εισοδήματα του κράτους ήταν πέντε εκαττομύρια δολλάρια – μαζεμένα απο το 1/10 της γεωργικής παραγωγής (τη οποίαν οι αγρότες έφερναν στις βασιλικές σιταποθήκες με μουλάρια), και απο παράλογους φόρους στο εμπόριο. Με τα πέντε αυτά εκατομμύρια, ο μικρός τύραννος προσπάθησε να διατηρήσει έναν στρατό απο δέκα χιλιάδες άντρες, να πληρώσει εκατοντάδες άχρηστους έφιππους φρουρούς, βασιλικούς συμβούλους, διακοσμητές του παλατιού και όλες εκείνες τις γελοιότητες στις οποίες περιέρχονται τα φαντασιακά μικροκρατίδια μιμούμενα τις μεγάλες μοναρχίες. Και επιπλέον, ξεκίνησε να χτίσει ένα παλάτι απο άσπρο μάρμαρο που απο μόνο του θα κόστιζε πέντε εκατομμύρια...
...Ο Ελληνικός θρόνος, με τους ασαφής του σκοπούς, χτίστηκε πάνω σε έναν κουρελιασμένο πληθυσμό αυτοσχεδιαζόμενων μικροαπατεώνων που έμεναν άνεργοι οκτώ μήνες το χρόνο με λίγα να δανειστούν, ακόμα λιγότερα να κατασχέσουν, και που σε ένα ξερό τοπίο γυμνών λόφων και ερήμων απο θάμνους, ζητιάνευαν στο μεταξύ διάστημα. Είχε αρχικά προσφερθεί σε κάποιον γιό της Βικτωρίας, και αργότερα σε διάφορους απογόνους της βασιλικής μοναρχίας που δεν είχαν θρόνο και ήταν άνεργοι, και οι οποίοι είχαν την ευγένεια να αρνηθούν την εφιαλτική τιμή απο σεβασμό πρός την αρχαία δόξα της Ελλάδας, μέχρι να βρούν τον Δανό Γεώργιο...
Mark Twain
Eπίσκεψη στην Ελλάδα (καπου το 1867)
The Innocents Abroad
San Francisco 1869
Ελεύθερη μετάφραση - Locus Publicus
