Ολα ανάποδα

Αντί να συμπτύξει τις οικονομικές της δυνάμεις και να ενδυναμώσει την οικονομική της ένωση στρατηγικά και θεσμικά, αντί να δημιουργήσει μια ευρωπαϊκή υπερτράπεζα με όλα τα απαραίτητα εργαλεία άσκησης οικονομικής και μονεταριστικής πολιτικής (ροή χρήματος, έλεγχο επιτοκίων, τύπωμα χρήματος, έκδοση ευρωομολόγων), η ένδοξη Ευρώπη απηύθυνε την προηγούμενη εβδομάδα δραματική έκκληση ακόμα και προς τους "αναπτυσσόμενους" (G20), να συνεισφέρουν τον όβολό τους στην ευρωπαϊκή διάσωση, (για να σωθούμε λέει όλοι μαζί).

Κύριος βέβαια αποδέκτης της έκκλησης, η Κίνα. Γονυπετείς και απελπισμένοι, οι ευρωπαίοι ηγέτες ικετεύουν τώρα τον γίγαντα της Ασίας να συνεισφέρει κάτι στο ταμείο διάσωσης και να επενδύσει κάποιο κομμάτι απο τα απόθεματά της στην καταρρέουσα Ευρώπη. Τα ασιατικά μυρμήγκια, μέσα σε τριάντα χρόνια, (όσα δηλαδή χρειάστηκαν οι κλεπτομανείς αφισοκολλητές να διαλύσουν την Ελλάδα), έφτασαν και ξεπέρασαν μέχρι τον Ιούλιο του 2011, το οικονομικό συναλλαγματικό πλεόνασμα των 3.2 τρισεκατομμυρίων δολλαρίων!

Αγοράζουν δηλαδή στο ντούκου, με μετρητά, το συνολικό χρέος της Ελλάδας πολλαπλάσιες φορές. Τη στιγμή που κάθε μας "δόση" είναι ας πούμε περίπου 8 δις (και μας κοστίζει κάθε φορά και κανα δυό μήνες εθνικής μιζέριας), φανταστείτε για πόσο χρήμα μιλάμε. Οχι παίζουμε.

Πριν κάμποσα χρόνια, (όταν η Αμερική ήταν ακόμα στο μεταίχμιο μιας νορμάλ προς καζινοκαπιταλιστικής χώρας), η διεύθυνση της εταιρίας κατασκευής αυτοκινήτων Chrysler, η οποία βρέθηκε τότε στο χείλος της χρεωκοπίας, αναγκάστηκε να δανειστεί απο την κεντρική αμερικανική τράπεζα το υπέρογκο για την εποχή ποσό του 1 δις δολλαρίων. Ηταν μια κρατική διάσωση (η πρώτη) εταιρίας που καταφανώς παραβίαζε όλους τους κανόνες της αμερικανικής ελεύθερης αγοράς (οι χρεωκοπημένοι πρέπει να αφήνονται στη χρεωκοπία τους).

Ενα πρωί, στο συμβούλιο των κορυφαίων μάνατζερ της εταιρίας, ο τότε πρόεδρος και CEO της Chrysler Lee Iacocca, ενας πνευματώδης και φιλοσοφημένος άνθρωπος (καθώς και ενας αδίστακτος μάνατζερ), άπλωσε πάνω στο τραπέζι της διάσκεψης ενα εκατομμύριο δολλάρια σε μικρά χαρτονομίσματα. Καθώς οι μάνατζερς πήραν τις θέσεις τους για να ακούσουν την επίσημη ανακοίνωση του κρατικού δανείου, ο κ. Iacocca ρώτησε πόσοι απ' αυτούς είχαν ποτέ τους αντικρύσει έτσι χύμα, ενα ολόκληρο εκατομμύριο. Κανείς δεν τόλμησε να σηκώσει το χέρι του.

"Απο σήμερα το πρωί", δήλωσε ο κ. Iacocca, η Chrysler χρωστάει χίλιες φορές ό,τι υπάρχει πάνω στο τραπέζι. Δεν θα ησυχάσω και δεν θα ξανακοιμηθώ ξανά τα βράδια μέχρι αυτό το χρέος να μου φύγει απο την πλάτη. Η δουλειά σας σήμερα είναι να φανταστείτε νοητά πως περίπου είναι ενα δισεκατομμύριο δολλάρια. Και κατόπιν να το βρείτε."

Το δάνειο του κ. Iacocca πληρώθηκε τότε μέχρι το τελευταίο σέντ, και η Chrysler ανέκαμψε για καιρό μέσα στις δυνατότητές της. Χρόνια αργότερα, όταν και η Αμερική είχε πια ενστερνιστεί την κουλτούρα της υπερχρέωσης, (και οι ηγέτες είχαν πιά εκλείψει απο παντού), η Chrysler πήρε τον δρόμο του εκπασοκισμού.