Ενα τεράστιο ελληνικό όραμα

Τη στιγμή που η παρακμή μας μπαίνει στην τελευταία πράξη του δράματός της υποδεχόμενη το ΔΝΤ στην Ελλάδα, ελάχιστο πλέον μέρος του ελληνικού πληθυσμού έχει πια τη δύναμη να οραματισθεί πως αυτός ο τόπος μπορεί πια να παράγει κάτι το μεγαλοπρεπές. Με οδύνη παρακολουθούμε πιά την κατάρρευση του μεταπολιτευτικού συστήματος, όπως σωστά αναφέρεται, ή του"συστήματος ΠΑΣΟΚ", όπως θα έπρεπε να τιτλοφορείται η μεγαλύτερη ιδεολογική δύναμη που σάρωσε την Ελλάδα απο το 74 και μετά, προάγοντας την ανηθικότητα σε συλλογική παραγωγή συνείδησης. Τα πάντα καταρρέουν και το ξέρουμε. Και το δίπολο"Αριστεράς-Δεξιάς", δεν επαρκεί πλέον ούτε για την κατανόηση του κόσμου, ούτε για λύσεις, ούτε κάν για συζητήσεις. Είμαστε ειλικρινά χαμένοι.

Τη στιγμή αυτή της εθνικής μας συμφοράς, δύσκολα μπορεί να θυμηθεί κανείς πως η μικρή και ανίσχυρη Ελλάδα παρήγαγε κάποτε ενα απο τα μεγαλύτερα επιχειρηματικά σχέδια στον κόσμο, ένα απο τα πιό επιτυχημένα αναπτυξιακά οράματα που εφηύρε ποτέ ο κόσμος, μία απο τις πρώτες παγκοσμιοποιημένες κερδοφόρες επιχειρήσεις. Ενα αληθινό θαύμα: Την Εμπορική μας Ναυτιλία.

Ηταν μέρος του μεγαλύτερου αναπτυξιακού σχεδίου που συνέλαβε ποτέ αυτός ο τόπος απο την δημιουργία του σύγχρονου ελληνικού κράτους, μια αμιγώς ελληνική σύλληψη, μέρος του πιό συνολικού αναπτυξιακού σχεδίου που εφαρμόστηκε ποτέ σ' αυτό τον άμοιρο τόπο. Ενός οράματος που θα μείωνε την ανεργία στην Ελλάδα, θα της έδινε τεράστιους οικονομικούς πόρους ανάπτυξης, και θα την ανεξαρτητοποιούσε βιομηχανικά. Για πρώτη φορά στην ιστορία της, η Ψωροκώσταινα έσκυψε πάνω στις δικές της δυνάμεις, το δικό της ανθρώπινο δυναμικό, όρισε σωστά το συγκριτικό της πλεονέκτημα απέναντι στον κόσμο, κι έφτιαξε μια πρωτιά.

Αντί να ναυπηγεί καράβια στην Ασία και την Αμερική, θα τα έφιαχνε στην Ελλάδα. Αντί να αγοράζει χάλυβα απο Ευρώπη και Αμερική, θα τον παρήγαγε στην Ελλάδα. Ναυπηγική στην Ελλάδα, επισκευές στην Ελλάδα, εταιρείες ηλεκτρικών και πλαστικών στην Ελλάδα, επιστημονικό προσωπικό απο τα ελληνικά πανεπιστήμια,στελέχωση απο ειδικές σχολές εμπορικής ναυτιλίας. Ολα στην Ελλαδα. Ενα τέλειο σχέδιο.

Η Ελλάδα θα γινόταν η μεγαλύτερη ναυτιλιακή βάση στον κόσμο. Ενώθηκαν έτσι οι απανταχού του κόσμου έλληνες εφοπλιστές, απο τα νησιά μας, την Αργεντινή, την Ευρώπη, τη Νότια Αφρική. Βοήθησε και το κράτος. Χρήματα, βιομηχανίες, σχολεία, εγκαταστάσεις, ειδικό υπουργείο. Το σχέδιο πέτυχε. Κάποια εποχή, η ναυτιλία απασχολούσε πάνω απο 300 χιλιάδες έλληνες, χώρια οι περιφερειακές υπηρεσίες που την συντηρούσαν.

Ναυτιλία, Τουρισμός, Βιομηχανία και μεταναστευτικά εμβάσματα έχτισαν την Ελλάδα του μεσοπολέμου. Η γενιά που μας μεγάλωσε. Αυτοί που με τις συντηρητικές ίσως συνήθειες τους, πήγαιναν στη δουλειά κάθε μέρα, και τις κυριακές στην Εκκλησία. Η γενιά που θεωρούσε ντροπή να πείς ψέματα, να κλέψεις και να προσβάλεις τον γείτονα. Και που έστελνε τα παιδιά της στο σχολείο για μάθημα, όχι για καταλήψεις. Η γενιά που συμμετείχε σε κάτι, ένα συλλογικό όραμα, ενα σύστημα αξιών. Οι γονείς μας.

Μετά την περίοδο του μεγάλου οραματιστή Κων/νου Καραμανλή, ήρθε η "λαίλαπα". Ο Αντρέας και ο Σοσιαλισμός του. Προσκεκλημένος και κείνος του Καραμανλή, που ήθελε να στελεχώσει την Ελλάδα με άξιους ανθρώπους.Και εκείνος, αντί να δράξει την ευκαιρία και να σπρώξει την Ελλάδα ενα βήμα παραπέρα βέλτιώνοντας δομές, συμμαχίες και εμπόριο (γιατί και έξυπνος ήταν, και κοσμοπολίτης,και ελιτιστής), έφτιαξε σταδιακά το "σύστημα ΠΑΣΟΚ". Το γνωστό πράσινο ρουφιανομάγαζο με την πυραμιδωτή δομή της αρπαχτής.Σε μιά 20ετία δεν ειχε μείνει τίποτα όρθιο. Ούτε δομή ιεραρχίας, ούτε αξιολόγησης, ούτε σχολεία, ούτε πανεπιστήμια. Εκανε άπειρους ανασχηματισμούς (για να τρώνε όλοι), μοίρασε παντού το ευρωπαϊκό κοινοτικό χρήμα ασύστολα, έφερε στην Ελλάδα τον πρώτο επαγγελματία μάνατζερ κλοπιμαίων (τον Κοσκωτά). Στο τέλος, σαν σκυλί πληγωμένο να γλύφει τις πληγές του, πέθανε κι εκείνος στα χέρια της αεροσυνοδού γκόμενας, που και σπίτι 2 εκατ. ευρώ απέκτησε (το περίφημο "κωλόσπιτο"), και το υπουργικό συμβούλιο έστηνε να περιμένει έξω απο το δωμάτιο. Κυβέρνησε αυτό τον άμοιρο τόπο ακόμα και η Δήμητρα...

Ανίκανοι να το διαχειριστούν, και ακόμα πιο ανίκανοι να το επεκτείνουν, οι μετά τον Κων/νο Καραμανλή κυβερνήσεις, υποβίβασαν το μεγαλύτερο ιστορικά αναπτυξιακό όραμα της θαλάσσιας πατρίδας σε ενα ακόμα πιθανό "πόρο", κατακερματισμένο ανάμεσα σε διάφορα υπουργεία, με μάνατζερς τύπου Λούκας. Χαμένο και δολοφονημένο κι αυτό απο τη "λαίλαπα", το όραμα της Ναυτιλίας βρίσκεται σήμερα κρυμμένο κάπου στα χαρτιά που τώρα ανακατεύουν οι νέοι μας προσκεκλημμένοι του Νομισματικού Ταμείου...