Η σκέψη της ημέρας

Στο φόρτε μιας εποχής που η ζωή ήταν απόλυτα δική μου, όλα μου ανήκαν και τίποτα δεν ήταν μακριά, υπήρχαν στιγμές που η μέρα ξεκινούσε με μια δύναμη αλλοκοτη και εξωτική. Δουλειά, αγάπες και ζωή ενα κουβάρι χωρίς σαφή σύνορα, σκόρπιες οι αισθήσεις στους ορίζοντες του κόσμου, μικρός κι ο κόσμος με τις ομορφιές του. Και απο πάνω τους, ο μικρός και θρασύς κατακτητής αισθήσεων και παραισθήσεων.
Αδύνατον να σκεφτώ τότε, πως κάποτε, η μέρα μου θα ξεκίναγε διαφορετικά, απο άλλη αφετηρία, πως θα με ενδιέφεραν πράγματα όπως ο Πελοποννησιακός Πόλεμος, η ιστορία του Τρίτου Ράιχ, η άφιξη του ΔΝΤ στην Ελλάδα, οι μυστικές βιβλιοθήκες του Βατικανού, ή οι εξελίξεις στο μακρινό Πακιστάν. Και πως θα στεκόμουν ξημερώματα, να φωτογραφήσω με ενθουσιασμό κάποια ανθισμένα δέντρα και λουλούδια, στην ανοιξιάτικη αναγέννηση που κάθε τέτοια εποχή, (αλήθεια γιατί;)με συγκινεί υπέρμετρα. Η ενδόμυχη άνάγκη και όνειρο μιας προσωπικής αναγέννησης, συμβολικής πλέον, σε εποχές και ηλικία συντηρητισμού;
Τεράστια επιτυχία. Ο καινούργιος σπόρος έπιασε και αναγεννιέται. Αρχίσαμε πέρσυ με τα παιδιά ενα νέο κύκλο ζωής που μάλλον θα κρατήσει χρόνια. Και αφού η επιτυχία ολοκληρώνεται, προχωράω τώρα και στο καινούργιο τολμηρό project. Καλλιεργώ φέτος και τομάτες. Γιά να δούμε. Αρχίζω και συμπεριφέρομαι σαν τον παππού μου. Συντηρητικούρες...

------------------------------------------------------
Pictures by Locus Publicus, free for public use
------------------------------------------------------