Και εσύ, άκουσε μέσα του μια φωνή να τον δικάζει, τί έκανες εσύ την ώρα του αγώνα; Οταν όλοι είχαν βγεί στο δρόμο στον μεγάλο ξεσηκωμό; Τί έδωσες εσύ στον αγώνα για την ελευθερία; Στην επανάσταση; Ποιά ήταν η συνεισφορά σου την ώρα της Ιστορίας;
Μά εγώ, διαμαρτυρήθηκε, εγώ είμαι μικρός και δεν έχω σχέση με την Ιστορία. Για ποιό αγώνα και για ποιά επανάσταση μου μιλάτε; Εγώ είμαι ενας μικρός και συντηρητικός άνθρωπος. Κάνουν ρε επανάσταση οι συντηρητικοί;
Εγώ δεν κατέβηκα στο δρόμο σύντροφοι για καμμία επανάσταση. Δεν έχω, επιμένω, καμμιά σχέση εγώ με τις διαδρομές της Ιστορίας, κανεναν αγώνα δεν σκαρφίστηκα, κανέναν καινούργιο κόσμο. Ισως μια μέρα, καποιοι φιλοσοφοι και ιστορικοί απο τα ξεκούραστα σπίτια τους στα πράσινα και ποτισμένα προάστια, να συνθέσουν πράγματα που εγώ δεν είδα και δεν κατάλαβα ποτέ μου. Ισως πίσω απ' όλα αυτά που εμένα μου φαινόνταν τότε ασύνδετα και χύμα, να υπάρχουν κάποιοι που να κινούσαν τα νήματα της Ιστορίας. Εγώ πάντως δεν κίνησα τίποτα.
Ισως και κάποιοι ταλαντούχοι καλλιτέχνες, ζωγράφοι, θεατρογράφοι και λογοτέχνες να δώσουν κάποτε νόημα σε τούτο το χάος, ίσως και οι πολιτικοί μας ηγέτες, να δώσουν μια μέρα εναν τόνο φιλοσοφικό σ' αυτό που εσείς ονομάζεται επανάσταση και αγώνα, και ενα θεατρικό υπόβαθρο που να κινείται πάνω σε ιστορικές διαδρομές και νοήματα. Πάντως εγώ, να ξέρετε, απλά βρέθηκα στο δρόμο. Ολοι στον δρόμο βρέθηκαν.
Κοιτάχτε γύρω σας. Σπίτι σπίτι έγινε η σφαγή, πόρτα με πόρτα και απο κτίριο σε κτίριο. Σφαγή και πλιάτσικο. Κανένα πολιτικό μήνυμα σύντροφοι δεν ακούστηκε στο δρόμο. Μόνον μια νεκρική βοή καταστροφής και θανάτου. Σπίτι σπίτι, πόρτα πόρτα έγινε το ξεκαθάρισμα. Κανένας δεν είχε στο νού του την Ιστορία. Καθένας είχε τον μικρό και προσωπικό του σκοπό. Σκέτη σφαγή και θάνατος σας λέω. Καμμία σχέση με την Ιστορία.
Μη μου αποδίδεται χαρακτηριστικά που δεν είχα ποτέ μου. Εγώ σύντροφοι δεν είμαι επαναστάτης. Τον γειτονά μου, κατέβηκα εγώ να σκοτώσω. Αυτός με ατίμωσε, αυτός με πρόσβαλε, αυτός με εκμεταλεύτηκε. Με αυτόν εγώ είχα νταραβέρι. Και αυτόν έψαχνα εγώ για να σκοτώσω.
Δεν ήθελα να τον πυροβολήσω απο κάποια ταράτσα, τον ήθελα να δεί ποιός τον σκότωνε, να καταλάβει και να νοιώσει πως θα πέθαινε σαν σκυλί. Αυτό εγώ ήθελα να κάνω. Τον βρήκα φοβισμένο να κρύβεται μέσα στο πολυτελές του διαμέρισμα. Μέχρι να ανεβούμε τα σκαλιά, το σπίτι είχε κονιορτοποιηθεί. Οι τοίχοι έγιναν σκόνη, οι σκάλες έσπασαν σε μικρές πέτρες, τρύπες και φωτιά παντού. Αλλά τον βρήκα.
Αισθανόμουνα την καρδιά μου να χτυπάει με αγωνία καθώς τον κυνηγούσα στα ξερά χωράφια. Καθώς τον έφτασα και τον καθήλωσα, τον έκοψα κομμάτια. Κατάλαβε πως τον σκότωνα, το αίμα του έγινε και αίμα μου, είχα θολώσει απο την τρέλα της εκδίκησης, τον αποτέλειωσα σαν σφαχτάρι. Αυτό κατέβηκα εγώ να κάνω σύντοφοι. Ενας μικρός και συντηρητικός ανθρωπάκος, σας λέω. Τί με μπλέκετε εμένα ρέ με κοτσάμ Ιστορία;
------------------------
Στο πανεπίστημιο του ΜΙΤ, έπεσα σήμερα τυχαία πάνω σε μια συγκέντρωση Λίβυων της Αμερικής. Μαζί τους και πολλοί αμερικανοί διανοούμενοι, ακτιβιστές, δημοσιογράφοι, καλλιτέχνες και άλλα ελεύθερα πνεύματα. Ενα δείγμα όλων εκείνων που θα συνθέσουν συλλογικά στο μέλλον την επίσημη εκδοχή μιας ακόμα ιστορικής αφήγησης, ενός ακόμα πολέμου που στη λαική του βάση ήταν ενα απλό ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Ακουσα ομιλίες και περιγραφές που με άγγιξαν πολυ. Κανένας πόνος, δεν είναι σαν εκείνον που σε επισκέπτεται προσωπικά. Οι σκέψεις του πόστ ανήκουν σε μια ιστορία κάποιου ομιλητή. Θεώρησα πως έχουν μια βαθιά φιλοσοφική διάσταση. Ποιός πραγματικά κινεί την Ιστορία; Ιδέες, απρόσωπες δυναμικές, σκέτα συμφέροντα, απλοί και μικροί άνθρωποι;
Κλιμάκωση
-
*Αυτό που όλος ο κόσμος φοβόταν ξεκίνησε. Το Ιράν εξαπέλυσε πυραυλική
επίθεση εναντίον του Ισραήλ. Τέτοια επίθεση είχε βέβαια ξαναγίνει πριν από
μήνες κα...
2 days ago
Μου φαίνεται ότι στην βάση τους όλες οι "επαναστάσεις" κάπως έτσι έχουν, προσωπικές και της γειτονιάς των απωθημένων, και μετά, όταν καθίσει η σκόνη και εξαφανιστεί ο καπνός, κάθονται οι Ιστορικοί και οι "διανοούμενοι" και τα βάζουν όλα σε τάξη με μεγάλες λέξεις και ψηλές κουβέντες που έχουν να κάνουν με ιδανικά, φιλοσοφία, τάξεις, καταπίεση, θρησκεία, ήθος... και λοιπά... και λοιπά.
ReplyDeleteΣε λίγο θα δούμε και στην Λιβύη το ακραίο Ισλαμ να θριαμβεύει.
ReplyDeleteΚυνισμός και απόσταση.
ReplyDeleteΚάπως έτσι φίλε Δημήτρη. Θα ακολουθήσουν βαρύγδουπα βιβλία, τηλεπαράθυρα, αναλύσεις, συνωμοσίες, ταινίες του Χόλυγουντ. Ενώ οι μικροί θα έχουν σφαχτεί απο χόμπυ.
ReplyDeleteΟύτε συζήτηση κ. Βαρδάκα. Ολες οι παθογένειες και πάθη θα εκτονωθούν στο ακραίο Ισλάμ. Ηδη το δείχνει και η ψηφοφορία στην Αίγυπτο. Η ύπαιθρος ψηφίζει καθαρά ακραίο Ισλάμ.
ReplyDelete-----------
Ο ξένος πόνος είναι ξένος Αθηνά μου. Αλλά όλοι οι λαοί περνάνε τα ίδια. Σήμερα είναι η σειρά εκείνων. Χθές είμασταν εμείς. Το ίδιο σκηνικό, η ίδιες ιστορίες.