Τέλος πια και τούτο το καλοκαίρι, και τώρα επαναφορά στη βάση μας. Οι μάζες επιστρέφουν απο τις διακοπές, τα παιδιά σύντομα αρχίζουν το σχολείο. Μετά απο κάποια καλοκαιρινή ανάπαυλα η βιοπάλη επιστρέφει και πάλι σαν κύριο σκηνικό στις δύσκολες ζωές μας.
Οπου κι αν ζείτε υπάρχει κρίση. Κρίση συνολική. Οικονομική, κοινωνική, πολιτική, ηθική. Αλλά υπάρχει και ελπίδα. Η ζωή θα συνεχιστεί όπως συνεχιζόνταν πάντα, αφήνοντας πίσω της τις απώλειες και τους αποδεκατισμούς της. Πολλές φορές, και για πολλούς αιώνες, η Ιστορία μοιάζει ακίνητη και παγωμένη μέσα στο χρόνο. Αιώνες παιρνούν χωρίς να συμβαίνει τίποτα το σημαντικό, ενας απλός κύκλος επιβίωσης με κύκλους πολλαπλών πολέμων, κρίσεων και καταστροφών, και κάποιες εναλλαγές περιστασιακών κύκλων Ανθρωπισμού που σπάνε την πλήξη αιώνων και γεννούν κάποια δημιουργία, κοινωνικότητα και αληθινές αλλαγές. Αλλά μέσα σε τούτη τη γενιά, αυτή που εμείς ζούμε, η Ιστορία τρέχει απίστευτα, σαν κινηματογραφική ταινία.
Ολόκληρος ο κόσμος πλέον, σε όλα τα πλάτη της γής, μοιάζει πιά να ζητά και να διεκδικεί τα ίδια πράγματα, κάποια δυνατότητα ύπαρξης και στοιχειώδους αξιοπρέπειας. Παντού σε όλον τον κόσμο πιά, και για πρώτη φορά στην ανθρώπινη Ιστορία, ξέρει και βλέπει ο καθένας το ζωή του διπλανού του, τη μοίρα του και τις καταστροφές του. Για πρώτη φορά στην ανθρώπινη Ιστορία, ο μέσος άνθρωπος μπορεί να έχει μια συνολική εικόνα για την κατάσταση στον κόσμο. Το πως ερμηνεύουμε αυτή την κατάσταση θα είναι πάντα μια διαδικασία υποκειμενική, ιδεολογική και φιλοσοφική. Το γεγονός πάντως είναι πως όλος ο κόσμος έχει ενωθεί, τουλάχιστον πληροφοριακά, και όλοι μας βράζουμε στο ίδιο καζάνι.
Επιστρέφω και εγώ στη βάση μου, ξαναμαζεύοντας μια σύγχρονη και σκόρπια ζωή, μοιρασμένη ανάμεσα σε διάφορους κόσμους και εμπειρίες. Πέρασα το καλοκαίρι μου δουλεύοντας μακριά απο τη βάση μου, τα παιδιά περασαν το καλοκαίρι τους στην Ελλάδα. Εκανα μόνον 4 μέρες διακοπές μετά απο πολλαπλές εργασιακές εβδομάδες των 60 ωρών. Είδα απο κοντά πιο λαμπρά και ανοιχτά την κρίση της Αμερικής, παρακολουθώ και βιώνω όπως όλοι σας και τις άλλες κρίσεις. Τον ωμό θάνατο και ξεσηκωμό στον Αραβικό κόσμο, την απύθμενη ελληνική κρίση που μέσα στα πλαίσια μιας μεγαλύτερης ευρωπαικής μοιάζει τραγική και ακυβέρνητη. Αυτός όμως είναι ο κόσμος μας. Είτε μας αρέσει είτε όχι, σε αυτόν τον κόσμο ζούμε και με αυτόν θα προχωρήσουμε. Είτε παραπονεθούμε είτε όχι για τις προσωπικές μας ατυχίες, κανείς δεν επιθυμεί να μας ακούσει. Ας προχωρήσουμε λοιπόν.
Το μικρό και ασήμαντο τούτο μπλόγκ κλείνει σήμερα τα τέσσερα χρόνια. Σαν να μην πέρασε μια μέρα. Δεν νομίζω πως έδωσε τίποτα το σημαντικό, άλλωστε δεν επιδίωξε κάτι τέτοιο, κάποιες ίσως ιστορίες προς τέρψη και κάποιες σκέψεις για να περνάει η ώρα. Εκλεισε και ξανάκλεισε, άνοιξε και ξανάνοιξε, και εδώ είναι ακόμα. Και παρόλο που οι αντοχές έχουν μειωθεί και οι υποχρεώσεις είναι δυσθεόρατες, θα συνεχίσει με κάποιες περιστασιακές αναρτήσεις. Ισως να αυξηθούν λίγο τα "αμερικανικά" πόστ, ίσως η θεματολογία να ξεφύγει λίγο απο την ελληνική κρίση και πραγματικότητα σε άλλα πόστ λίγο άσχετα και πιο γενικά. Την ελληνική καθημερινότητα θα την αφήσω στους κατοικούντες εν Ελλάδι.
Καλό Φθινόπωρο λοιπόν σε όλους σας. Με υγεία και δύναμη. Η κρίση είναι και ευκαιρία για αναθεωρήσεις και ριζικές δομές. Προσωπικές πάντα. Γιατί όπως αυτό το μπλόγκ πάντα υπεστήριζε, μόνον οι προσωπικές επαναστάσεις έχουν κάποια πιθανότητα να πετύχουν. Τα υπόλοιπα μεγάλα ιδεολογικά σχήματα και οι φιλοσοφικές θεωρήσεις που μας κυνηγούν νοητά και μας συνθλίβουν, δεν μπορούν να μας εμποδίσουν να αλλάξουμε και να βελτιώσουμε τη ζωή μας. Οσα συμφέροντα κι αν υπάρχουν, στη βάση της πυραμίδας υπάρχουμε εμείς και οι θεμελιώδεις επιλογές μας. Ναί, ίσως να μην είμαστε απόλυτα ελεύθεροι, και ίσως να έχουμε λιγότερη ελευθερία απο όση νομίζουμε και θα θέλαμε. Εχουμε όμως αρκετή για να ορίσουμε τις μικρές ζωές μας.
Τις ευχές μου.
Κλιμάκωση
-
*Αυτό που όλος ο κόσμος φοβόταν ξεκίνησε. Το Ιράν εξαπέλυσε πυραυλική
επίθεση εναντίον του Ισραήλ. Τέτοια επίθεση είχε βέβαια ξαναγίνει πριν από
μήνες κα...
2 days ago
'Γιατί όπως αυτό το μπλόγκ πάντα υπεστήριζε, μόνον οι προσωπικές επαναστάσεις έχουν κάποια πιθανότητα να πετύχουν': συμφωνώ, οι επαναστάσεις στην εποχή μας είναι σαν τα αρώματα: όσο πιο μικρές τόσο πιο πολύτιμες...
ReplyDeleteΧρόνια πολλά για την επέτειο το ιστολογίου, καλό φθινόπωρο, καλή συνέχεια στη δημιουργική πορεία σου σε κάθε τομέα. Και καλή και γόνιμη σκέψη!
ReplyDeleteΚαλό μήνα, καλή επέτειο και καλή δύναμη. Τα ποστ σου είναι πάντα εξαιρετικά και ελπίζω να συνεχίσεις για πολύ καιρό. Και να γράψεις και κανένα βιβλίο!
ReplyDeleteΤα σημαντικά πράγματα συμβαίνουν πάντα στις πλούσιες χώρες, δηλαδή στις ΗΠΑ. Εκεί θα κριθούν όλα.
Όλες οι κατακτήσεις του σύγχρονου εργαζόμενου ανθρώπου προέρχονται από το δυτικό κόσμο και κυρίως τις ΗΠΑ: το οκτάωρο, οι καλοί μισθοί, η ασφαλής εργασία, η σύνταξη, η ασφάλεια υγείας.
Δεν χρειάστηκαν επαναστάσεις. Άλλωστε σχεδόν όλες οι επαναστάσεις καταλήγουν σε δικτατορίες.
Όμως χρειάστηκε σκληρή ομαδική προσπάθεια από ανθρώπους που είχαν για όραμα ένα πιο δίκαιο κόσμο. Αυτό σήμερα δεν το βλέπω στις ΗΠΑ. Ο κόσμος έχει περιοριστεί σε "προσωπικές επαναστάσεις". Ο καθένας για τον εαυτό του. Κι αν οι δίπλα δεν τα καταφέρουν ... ε, κρίμα.
Αυτός ο ατομικισμός είναι ακόμη πιο χειρότερος από ότι ήταν παλιά. Οι μόνοι που λειτουργούν ομαδικά για τα συμφέροντά τους είναι οι CEO! Έτσι όμως δεν πρόκειται να βελτιωθεί τίποτα...
Αγαπητέ μου Locus πάρα πολύ μου άρεσε η ανάρτηση και σου εύχομαι πάντα να ξανανοίγει το μπλογκ τούτο γιατί το χρειαζόμαστε. Για μένα τουλάχιστον έχει σταθεί σταθερή πηγή και έμπνευσης και γνώσης και κατανόησης με τρόπο ξεχωριστό από οπουδήποτε αλλού, και γι αυτό σ' ευχαριστώ. Επίσης σ' ευχαριστώ γιατί ξέρω πια ότι η Μασαχουσέτη μου είναι σε καλά χέρια :-)
ReplyDeleteΕίσαι ένας άξιος άνθρωπος, thinker, και ξέρεις να περιγράφεις και να εξηγείς με τρόπο που ακόμα κι εγώ να καταλαβαίνω πράγματα που δεν περίμενα ποτέ να καταλάβω, οπότε, πάντα θα διαβάζω τα πιο Αμερικανικά σου ποστ αλλά μην αφήσεις στην άκρη και τα ποστ για το τι γίνεται στην Οικονομία και στην Ευρώπη, και στο τόπο εκείνο τον μακρινό που τον πονάμε τόσο πολύ.
Happy birthday, man, good job. Good eye.
"Το μικρό και ασήμαντο τούτο μπλόγκ κλείνει σήμερα τα τέσσερα χρόνια. Σαν να μην πέρασε μια μέρα. Δεν νομίζω πως έδωσε τίποτα το σημαντικό, άλλωστε δεν επιδίωξε κάτι τέτοιο, κάποιες ίσως ιστορίες προς τέρψη και κάποιες σκέψεις για να περνάει η ώρα."
ReplyDeleteΗ ΜΕΤΡΙΟΦΡΟΣΥΝΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΔΥΝΑΤΑ ΟΠΛΑ ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΙΣΧΥΡΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ.
ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΕΙΧΑΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΠΛΟΥΤΟ ΤΩΝ ΕΜΠΕΙΡΙΩΝ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΕΛΙΞΙΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΣΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΤΑΞΟΥΜΕ ΑΝΤΙΤΟΙΧΑ ΚΕΙΜΕΝΑ.
ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΑ BLOG ΤΟΥ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ - ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΧΩ ΔΕΙ.
ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΟΡΕΞΗ.
ΦΙΛΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΕΝΕΤΕΙΡΑ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΑΜΨΩΝ
www.kSamson.com
Μάκη, θέλουμε τα κείμενα σου, χρόνια πολλά και συνέχισε.
ReplyDeleteνα τα εκατοστήσει το μπλογκ.
ReplyDeleteκαι να βρεις λίγο χρόνο για να ξεκουραστείς. μόνο τέσσερις μέρες δε φτάνουν για να ανανεωθείς ψυχικά!
Μάκη, καλό μήνα, καλό Φθινόπωρο και πολλές, πολλές αναρτήσεις ακόμα σου εύχομαι!!!
ReplyDeleteΘα σου πω ότι μου αρέσει η μετριοφροσύνη σου, αλλά εγώ θα παραδεχτώ δημόσια ότι ζηλεύω την πένα σου, την μεστή σου σκέψη και τον συγκροτημένο λόγο σου.
Και ξέρεις δεν είναι φιλοφροσύνες από μιά συντοπίτισσα. Είναι χάρισμα να μπορείς να εκφράζεις με τέτοια δύναμη, τις σκέψεις σου. Και εσύ, το έχεις το χάρισμα. Γι αυτό σε ΖΗΛΕΥΩ...
Τα φιλιά μου από την γενέτειρα.
ΥΓ. Το άρθρο σου για τα Πανεπιστήμια με βρίσκει σε ΟΛΑ σύμφωνη.
Πότε κιόλας πέρασαν 4 χρόνια!
ReplyDeleteΣαν χθες μου φαίνεται που πρωτοδιάβασα αυτό το μπλογκ και ανακάλυψα από την πρώτη στιγμή έναν ενδιαφέροντα με διορατική και διεισδυτική ματιά μπλόγκερ, που ζώντας μακριά από δώ παρ΄όλα αυτά, κατάφερνε να έχει μια πλήρη και αντικειμενική θεώρηση για την πατρίδα του αλλά και μια εξίσου αντικειμενική και για την χώρα που ζούσε.
Ταυτόχρονα δε να μπορεί να ανεβάζει κείμενα γεμάτα συναίσθημα,είτε από προσωπικές εμπειρίες είτε από την πλούσια φαντασία του.
Μάκη μου νάσαι καλά και να συνεχίσεις και στα επόμενα χρόνια να μας δίνεις τα τόσο σημαντικά ποστ σου που όλοι μας περιμένουμε με ανυπομονησία να διαβάσουμε!
Παρότι αρκετές φορές μας αποχαιρέτησες τα 4 αυτά χρόνια,το μικρόβιο της χωρις χωρικούς και χρονικούς περιορισμούς καλής επικοινωνίας αποδείχθηκε ευτυχώς ισχυρότερο...
ReplyDeleteΕύχομαι λοιπόν,καλή συνέχεια,με υγεία πρωτίστως,και χρόνο για να διαβάζεις και να ακούς αυτά που θέλεις,ώστε να φορτίζεις τις μπαταρίες σου και να μπορείς να μοιραστείς με την παρέα τις σκέψεις και εμπειρίες σου.
keep writing...
Συνυπογράφω όλα όσα είπαν νωρίτερα ο thinks , o Αθεo, και όλοι οι άλλοι.
ReplyDeleteΘα συμπληρώσω μόνο ότι, κατά την γνώμη μου και στο μέτρο που μπορείς, έχεις "υποχρέωση" να εξακολουθήσεις να γράφεις για πολιτικά , κοινωνικά και οικονομικά θέματα της Ελλάδας , μπορεί συχνά να μην είναι ευχάριστο, είναι όμως σημαντικά ωφέλιμο, και ας μην γίνετε αυτό άμεσα αντιληπτό…….
Για μας τους «εδώ» είναι σημαντικό να μαθαίνουμε την εικόνα που δείχνουμε στους έξω και ας μην ξεχνάμε τον ρόλο που έπαιξαν οι έλληνες του εξωτερικού στην μέχρι τώρα πορεία μας.
Μάκη συλληπητήρια για την πεθερά σου.
ReplyDeleteΕλπίζω το blog να το κρατήσεις ανοιχτό. Κατσε να βγάλουμε κι αυτό το χειμώνα και το κλείνεις με το καλο του χρόνου :)
Mικρές και πολύτιμες οι ζωές μας Γεράσιμε. . Ναι, κάτι σαν σπάνιο άρωμα. Και δεν υπάρχει δεύτερη. Ο,τι προλάβουμε.
ReplyDelete----------------------
Αγαπητέ μου Α. Παπαγιάννη.Σε ευχαριστώ ολόθερμα. Νάσαι καλά. Ανταποδίδω.
----------------------
Φίλε Χριστάκι μην με παρεξηγείς. Δεν υποστηρίζω αποχή απο τα κοινά. Σε αυτά συμμετέχουμε όλοι μας. Σε προσωπικές επιλογές και προσωπικές διαδρομές αναφέρομαι. Σε όλα εκείνα που προσδίδουν στον καθένα μας κάποια ιδιαιτερότητα. Σε όλα εκείνα που κάνουμε μόνοι μας πέρα απο τα επίσημα συστήματα.
Εχει και η Αμερική τα δικά της φίλε μου. Τα προσωπικά της. Αλλά συνεχίζει να είναι μεγάλη σε διαστάσεις και σε σκέψη. Και αυτό βοηθάει. Φυσικά απο δώ ξεκίνησαν πολλά. Νάσαι καλά.
Φίλε thinks με συγκινείς και σε ευχαριστώ. Ανταποδίδω. Λοιπόν φίλε Δημήτρη πέρασε απο δώ μια καταιγίδα που φοβήθηκαν και οι άπιστοι. Κόλαση. Γέμισαν οι δρόμοι δέντρα, ξέρεις εκείνα τα τεράστια δέντρα που πάνε 100 ft. Tέλος πάντων, όχι την μακρινή πατρίδα πώς να την εγκαταλείψουμε, ειδικά εμείς οι ομογενείς. Την κουβαλάμε πάνω μας σαν τατουάζ. Τα φιλιά μου.
ReplyDeleteΦίλε μου Κώστα σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Ο,τι έχω γράψει είναι αληθινό. Πολλά πόστ δεν θάθελα να τα είχα βάλει, και στο βαθμό του δυνατού, τα λογοτεχνίζω και τα αφήνω λίγο ημιτελή. Δεν βαριέσαι. Για να περνάει η ώρα.
ReplyDeleteΠΟΛΛΑ ΦΙΛΙΆ ΣΤΗ ΓΕΝΈΤΕΙΡΑ. Νάσαι καλά.
Γίτσα μου σε ευχαριστώ. Χαίρομαι που βρήκες κάτι που σου αρέσει. Να σου ευχηθώ καλή υπόλοιπη χρονιά με υγεία και δύναμη. Μου κόστισε πολύ που δεν ήρθα στην Ελλάδα φέτος. Πρώτη φορά τα τελευταία 15 χρόνια.
ReplyDeleteΘα συνεχίσω όσο μπορώ. Δεν πίστευα πρίν 4 χρόνια πως θάχα υλικό για τόσο χρόνο. Ειλικρινά. Νάσαι καλά.
Υπέροχε Αθεόφοβε με τιμούν τα λόγια σου. Αισθάνομαι και εγώ απέναντί σου το ίδιο. Σε ευχαριστώ και καλή δύναμη. Θα δεχτώ ενα πράγμα. Ποτέ μου δεν μπέρδεψα γλώσσες, πολιτισμούς και συναισθήματα. Επειδή είμαι μοναχικός άνθρωπος κρατάω αποστάσεις. Δύο πόστ μου εντούτοις, τα έγραψα μεθυσμένος. Ηταν κάτι το υπέροχο.
ReplyDeleteΟ θείος Λόκους δεν δίνει ποτέ σκάρτο πράμα. Τα φιλιά μου.
Φίλε Squarelogic σε ευχαριστώ ολόθερμα. Αυτή η επανάσταση του ίντερνετ ειναι η μεγαλύτερη όλων των εποχώς. Πώς αλλιώς να συναντηθούν τόσοι άνθρωποι.
ReplyDeleteΝάσαι καλά και εσύ. Και να συνεχίσεις. Σας έχω ανάγκη. Η Ελλάδα είναι για μένα μια ιντερνετική υπόθεση. Η πραγματική πατρίδα είναι τα κείμενα των άλλων, τα τηλέφωνα, και οι ώρες που πατώ το πόδι μου στη γή της.
Να γράψουμε για όλα φίλε glam. Ομολογώ όμως πως η Ελλάδα απλά με στεναχωρεί τελευταία. Άν όμως είμαστε και εμείς, οι έλληνες της ομογένειας κάτι, τότε ας συνεχίσουμε... Νάσαι καλά.
ReplyDeleteΦίλε Yosemite, ναί, ας το πάμε όπως πάει. Αυτή η χρονιά άλλωστε είναι ιδιαίτερα "φορτωμένη". Εκεί που λές το κλείνω, γίνονται απίθανα πράγματα. Τις ευχές μου και σε ευχαριστώ για τα συλληπητήριά σου.
ReplyDeleteΡία μου να σου δώσω συγχαρητήρια με τη σειρά μου για την επιτυχία του γιού σου. Δεν ξεκουράστηκα απο σώμα και μυαλό έχουν συνηθίσει σε απίθανους ρυθμούς. Ξεκλέβω όμως κάποιο χρονο και χάνομαι όσο πιο νότια μπορώ. Νάσαι καλά.
ReplyDeleteΦίλε Giant σε ευχαριστώ πολύ. Ας συνεχίσουμε λοιπόν. Με διάφορα. Τις ευχές μου στην όμορφη Θεσσαλονίκη.
ReplyDelete