Monday, April 19, 2010

Η σκέψη της ημέρας

Στο φόρτε μιας εποχής που η ζωή ήταν απόλυτα δική μου, όλα μου ανήκαν και τίποτα δεν ήταν μακριά, υπήρχαν στιγμές που η μέρα ξεκινούσε με μια δύναμη αλλοκοτη και εξωτική. Δουλειά, αγάπες και ζωή ενα κουβάρι χωρίς σαφή σύνορα, σκόρπιες οι αισθήσεις στους ορίζοντες του κόσμου, μικρός κι ο κόσμος με τις ομορφιές του. Και απο πάνω τους, ο μικρός και θρασύς κατακτητής αισθήσεων και παραισθήσεων.
Αδύνατον να σκεφτώ τότε, πως κάποτε, η μέρα μου θα ξεκίναγε διαφορετικά, απο άλλη αφετηρία, πως θα με ενδιέφεραν πράγματα όπως ο Πελοποννησιακός Πόλεμος, η ιστορία του Τρίτου Ράιχ, η άφιξη του ΔΝΤ στην Ελλάδα, οι μυστικές βιβλιοθήκες του Βατικανού, ή οι εξελίξεις στο μακρινό Πακιστάν. Και πως θα στεκόμουν ξημερώματα, να φωτογραφήσω με ενθουσιασμό κάποια ανθισμένα δέντρα και λουλούδια, στην ανοιξιάτικη αναγέννηση που κάθε τέτοια εποχή, (αλήθεια γιατί;)με συγκινεί υπέρμετρα. Η ενδόμυχη άνάγκη και όνειρο μιας προσωπικής αναγέννησης, συμβολικής πλέον, σε εποχές και ηλικία συντηρητισμού;
Τεράστια επιτυχία. Ο καινούργιος σπόρος έπιασε και αναγεννιέται. Αρχίσαμε πέρσυ με τα παιδιά ενα νέο κύκλο ζωής που μάλλον θα κρατήσει χρόνια. Και αφού η επιτυχία ολοκληρώνεται, προχωράω τώρα και στο καινούργιο τολμηρό project. Καλλιεργώ φέτος και τομάτες. Γιά να δούμε. Αρχίζω και συμπεριφέρομαι σαν τον παππού μου. Συντηρητικούρες...

------------------------------------------------------
Pictures by Locus Publicus, free for public use
------------------------------------------------------

4 comments:

  1. Πολύ καλό κείμενο και πράγματι η Ανοιξη είναι η αγαπημένη μου εποχή του χρόνου αλλά με ενδιαφέρουν εξ' ίσου και τα κοινά.

    ReplyDelete
  2. «Την Άνοιξη αν δεν την βρεις την φτιάχνεις», φίλε, κι εσύ την έφτιαξες για να σου δίνει τη χαρά να βλέπεις ν’ αρχίζει και πάλι η μέρα σου με «μια δύναμη αλλόκοτη και εξωτική»… με άλλη ματιά…

    Άφησε το μυαλό σου να σκορπά εδώ κι εκεί, να συγκεντρώνει τους κόκκους σ' ένα φλιτζανάκι σκέψης.
    Αφήσου στη γαλήνη και την αλαφράδα του πρωινού περίπατου. Το θαύμα, που θαρρείς ότι «ο μικρός και θρασύς κατακτητής αισθήσεων και παραισθήσεων» έχασε είναι ολόγυρά σου, σε αφθονία...

    Να τη χαρείς σου εύχομαι και να μας την προσφέρεις

    ReplyDelete
  3. Διαπιστώνω μια ταυτότητα αντιλήψεων!
    Και εγώ από πέρσι φύτεψα στο εξοχικό ντομάτες !

    ReplyDelete
  4. Στα απλά και καθημερινά πράγματα βρίσκεται η ευτυχία φίλε Γιάννη, και προσωπικά όσο μεγαλώνω τόσο πιο πολύ δίνω σημασία στα μικρά και ασήμαντα. Νάσαι καλά.

    ---------------------------
    Συμφωνώ φίλε Μηθυμναίε, ολόγυρά μας τα πάντα, σε αφθονία... Μόνο που καμμιά φορά, άθελά μας, ξεχνάμε...

    --------------------------
    Να προετοιμαζόμαστε φίλε Αθεόφοβε για την επιστροφή στη φύση. Οπως πάνε τα πράγματα, τα "βασικά" επενέρχονται. Καλή συγκομιδή.

    ReplyDelete