Tuesday, October 20, 2009

Φθινοπωρινά

Με κάποιο βιβλίο συντροφιά και εναν καυτό καφέ, επισκέπτομαι που και που κάποια λιμνούλα της περιοχής. Κάθε Φθινόπωρο, αισθάνομαι μια ανάγκη για ανανέωση και προγραμματισμό. Φτιάχνω λίστες με βιβλία που πρέπει να διαβαστούν, πράγματα που πρέπει να γίνουν. Η περίοδος του Φθινοπώρου και του χειμώνα είναι μια περίοδος παραγωγική. Σαν έρθει το φώς της Ανοιξης, το μυαλό σταματάει να δουλεύει. Και το καλοκαίρι, φτάνει στο απόλυτο μηδέν.

Αναμοχλεύοντας παλιά βιβλία και κουτιά, έπεσα πάνω σε κάτι που είχα αφήσει ημιτελές. Ενα παλιό και χοντρό ντοσιέ με άρθρα οικονομικής και πολιτικής θεωρίας, και μια σειρά απο κοινωνιολογικά συγγράματα για την ανάπτυξη των πόλεων. Ηταν η εποχή που είχα το κουράγιο να διαβάζω ένα βιβλίο την ημέρα, μαζί με πολλαπλούς καφέδες και ξενύχτια. Είχα τότε συλλέξει 200 άρθρα σε ενα μαύρο ντοσιέ με τον τίτλο "Keitha Fine Readings", το όνομα μιας χίππισας καθηγήτριας Οικονομικών απο το πανεπιστήμιο. Γραμμένα απο ανθρώπους του κλειστού της ακαδημαϊκού κύκλου, γραπτά που δεν εκδόθησαν ποτέ, αλλα μοιράστηκαν μόνον σε φοιτητές και μυημένους.

Πέρασαν καιροί απο τότε, η Keitha χάθηκε απο τη ζωή μου, οι καφέδες μειώθηκαν μαζί με τις αντοχές, αλλά τα ενδιαφέροντα, περιέργως αυξήθηκαν. Και σαν άνοιξα το παλιό κουτί και βρήκα μέσα τον θησαυρό των άρθρων, ένοιωσα την ανάγκη να ξανεπισκεφθώ την ερημική λιμνούλα που με φιλοξενούσε κάποτε για ώρες ολόκληρες. Και κάθησα εκεί, χαμένος στις αφηγήσεις των μεγαλοφυών συγγραφέων που πάτησαν με προσωπικό τους ρίσκο τη γή της Βραζιλίας, τα maquiladoras του Μεξικού, χωριά της Γουατεμάλας και του Περού, τις αναπτυσσόμενες πόλεις της παραλειακής ανατολικής Αφρικής, έσκαψαν βαθιά τις ευρωπαϊκές βιβλιοθήκες του Λονδίνου, του Παρισιού και του Αμστερνταμ, και ανακατεύτηκαν με την ωμή Ιστορία των πόλεων, ντόπια φαγητά και εξωτικές μουσικές. Και άφησαν πισω τους τη συλλογή της Κeitha, με άρθρα που κόσμησαν τα διδακτορικά τους, και που διαβάστηκαν ίσως σε κάποιους μικρούς κύκλους, σε στενά δωμάτια μεγαλουπόλεων, ενδιαφέροντα εκκεντρικών και αργόσχολων τυπάδων της ίδιας κοπής.

Κάθε φθινόπωρο τα χρώματα της Νέας Αγγλίας γίνονται σαν κι αυτό της φωτογραφίας. Για κάποιο περίεργο λόγο, η απίθανη φύση γυρνάει τα χρώματα των δέντρων της σε ενα πλατύ φάσμα απο κόκκινα, κίτρινα και πορτοκαλί φύλλα που συνυπάρχουν σε όλους τους πιθανούς συνδιασμούς με φόντο το γενικό πράσινο. Το φαινόμενο αυτό των απίθανων αυτών χρωμάτων, γνωστό ως foliage, παρατηρείται μόνον στη Νέα Αγγλία και μέρος του Γαλλικού Καναδά. Η απίθανη απόχρωση γεννά πάμπολλα είδη κοκκινωπών αποχρώσεων, κρατάει λίγες εβδομάδες, και σβήνει σιγά σιγά στις απέραντες βροχές και χιονοθύελλες του χειμώνα, ξεγυμνώνοντας δέντρα και τοπία, μέχρι την Ανοιξη που η νεκρή γή ζωντανεύει και πάλι με μια πανδαισία χρωμάτων και μυρωδικών. Οσο χρόνο χρειάζομαι, σκέφτηκα, για να τελειώσω τα 200 άρθρα των φίλων της Keitha.

9 comments:

  1. Καλός είναι ο προγραμματισμός με τις λίστες αλλά δυστυχώς ποτέ δεν καταφέρνει κανείς να τον τηρήσει..
    Ελπίζω να καταφέρείς να τελειώσεις τα 200 άρθρα των φίλων της Keitha αν και φοβάμαι πως αυτή η ομορφιά γύρω σου δεν θα σε αφήσει, εκτός αν χιονίσει νωρίς!

    ReplyDelete
  2. Φίλτατε Αθεόφοβε,

    Πράγματι,μια απέραντη ομορφιά.

    Οι λίστες μένουν πάντα ημιτελείς για τον νέο χρόνο. Εντούτοις, η ζωή μου στην υγρή Νέα Αγγλία μου δίνει μια διάσταση που δεν είχα ποτέ μου στην Ελλάδα. Μια μελαγχολική διάσταση αυτοσυγκέντρωσης, εσωστρέφειας και περισυλλογής. Και παραγωγικότητας. Είναι ο τόπος φτιαγμένος έτσι, που σε κάνει να ψάχνεις βαθιά τον εαυτό σου, να δίνεσαι σε πράγματα πιο πνευματικά. Ισως η ανάγκη να προστατευθεί κανείς απο τη Φύση. Επιδιώκω ετσι συχνά την μοναχικότητα, και πάντα υπάρχει λίγος χώρος και για πράγματα που πιστεύω πως δεν θα έκανα ποτέ μου στην πατρίδα.

    Αλλά, ομολογώ, πως προτιμώ εκείνη την ελληνική ξερή φύση, τον ήλιο και τη θάλασσα που για χάρη της οι Ελληνες αφήνουν τα πάντα, για γλέντια, και κοινωνική παρέα. Είναι ενα σύμπλεγμα που δεν θα το ξεπεράσω ποτέ μου.

    ReplyDelete
  3. δε λέω, καλό καλοκαίρι πέρασα μέσα στην ελληνική ξερα'ί'λα -δεν μπορω να βάλω umlaut- αλλά το φθινόπωρο της νέας αγγλίας μου λείπει τρομερά, το βρίσκω πολύ εντυπωσιακό και πολύ θα θελα αυτή την εποχή, έτσι για λίγο, να το ρίξω στις βόλτες σε λιμνούλες και δάση εκεί....νομίζω μόνο τέτοια εποχή μου λείπει τόσο πολύ...άσε που η αναμονή του χαλοουίν είναι το καλύτερο μου ακόμα και τώρα που ζω εδώ...(η αναμονή και όχι τόσο η μέρα καθαυτή, όπως άλλωστε και για τα χριστούγεννα, πάσχα, κτλ), μη σου πω ότι φέτος μάζεψα ομάδα για pumpkin carving

    κατά τ άλλα, the foliage always looks better, brighter, yellow-reddish....? on the other side

    ReplyDelete
  4. Φίλη trol χαιρετώ,
    Το φθινόπωρο και η άνοιξη της νέας αγγλίας ειναι πραγματικά μαγικά. Το καλοκαίρι γεμάτο υγρασία, και ο χειμώνας μία κόλαση. Τα παιδιά εφέτος θα στολίσουν την είσοδο του σπιτιού με pumkins στολίζοντάς τα άλλα με χαρούμενα και άλλα με αιμοβόρα πρόσωπα. Καλή δουλειά και στην ομάδα σου!

    Οπως ελεγα και πιο πάνω, στην εδώ ζωή μου βρίσκω χρόνο για πολλά πράγματα που στην Έλλάδα δεν θα έκανα ποτέ. Εχει η Ελλάδα μια κοινωνικότητα (με τα καλά και τα κακά της), που θεωρώ πως είναι πολύ υγιής. Σίγουρα έχουμε το καλύτερο κλίμα στον κόσμο. Είμαι πάντως ευτυχής που μπορώ να μετακινούμαι ανάμεσα σ' αυτούς τους δύο κόσμους. Νάσαι καλά:)

    ReplyDelete
  5. Κι όμως,κάπως έτσι ήταν αρκετά χρόνια πριν και οι υπώρειες του Παρνασσού και της Γκιώνας,όταν ,μετά πολλά χρόνια μελέτης στις υποτυπώδεις πανεπιστημ.'βιβλιοθήκες" του Γουδιού και της Ιπποκράτους,διακτινίστηκα εκεί για να εκπληρώσω την "υπηρεσία υπαίθρου".Το πίσω παράθυρο στο παγωμένο ενοικιαζόμενο δωμάτιο είχε μια τέτοια απίστευτη θέα(tableau vivant),που ήταν σχεδόν οδυνηρό να την κοιτάζω...έτσι,μερικές φορές επέλεγα να το κρατώ κλειστό για να συγκεντρωθώ στο μοναχικό σπορ της μελέτης!
    Θάθελα να δω το φθινόπωρο της Νέας Αγγλίας,όπως και να διάβαζα κάποια απ τα άρθρα του μαύρου ντοσιέ σου(αν δεν είναι πολύ "τεχνικά").Λες να υπάρχει τρόπος να εκδοθούν μαζεμένα σ'ενα βιβλίο?
    Καλή μελέτη Λόκους,στην ονειρεμένη λιμνούλα σου!

    ReplyDelete
  6. Πώς τα καταφέρνεις να συγκεντρώνεσαι και να διαβάζεις με τόση ομορφιά γύρω σου, δεν ξέρω....

    ReplyDelete
  7. Φίλε squarelogic ας είμαστε ευτυχείς με ό,τι απομένει. Η φυσική ομορφιά χάθηκε απο το αστικό τοπίο της Ελλάδας, αλλά μας απομένει η θάλασσα, ο ήλιος, και η ύπαιθρος. Ψηλά στα κορφοβούνια της άγνωστης σε πολλούς Ελλάδας, υπάρχει ακόμα η έκσταση της φύσης. Το σπόρ της μελέτης ειναι μοναχικό, και γίνεται ωραίο και γόνιμο καθώς περνούν τα χρόνια.

    Για να δείς το φθινόπωρο της Νέας Αγγλίας θα πρέπει να έρθεις στη Βοστώνη. Και θα χαρώ να σου δείξω και τις συλλογές και τις βιβλιογραφίες που έχω συλλέξει, χόμπυ εκκεντρισμού ίσως, αλλά και διαδικασία εκούσια που με κρατάει πνευματικά ζωντανό. Πολλά θα μπορούσαν να εκδοθούν, αν οι πληροφοριες πακεταριστούν θεματολογικά έτσι ώστε να έχει νόημα η αφήγηση (που δεν είναι καθόλου τεχνική), και αν ο επίδοξος συγγραφέας τους, έχει αρκετό προσωπικό υλικό να προσθέσει στο υλικό των άλλων. Σε καμμία περίπτωση πάντως, και καθώς πάντα επεδιωκα την αυθεντικότητα, δεν θα έφθανα στο ανήθικο σημείο που περιγράφει το σημερινό άρθρο της Καθημερινής.

    ReplyDelete
  8. Ολα γίνονται Μαρία μου. Η φύση είναι η καλυτερη βιβλιοθήκη. Η αυτοσυγκέντρωση απαιτεί πειθαρχία που δεν κομπάζω οτι διαθέτω απόλυτα, αλλά τα τελευταία χρόνια της ζωής μου έχω καταφέρει κάπως να συστηματοποιήσω τη μελέτη μου πάνω σε συγκεκριμένες θεματολογίες. Εκεί λοιπόν που διαβάζεις για τους επίδοξους διαδόχους της ΝΔ, ή ας πούμε για τον Τσίπρα, αφήνεις τα ελαφρά, και πάς σε κάποιον που έπεσε με αλεξίπτωτο στις ζούγκλες της Βραζιλίας, έζησε εκεί μερικά χρόνια καταγράφοντας τη γλώσσα μιας φυλής, και κατόπιν, ώς σύγχρονος Ιντιάνα Τζόουνς, επέστρεψε στη Νέα Υόρκη για να διηγηθεί σε κάποιο τοπικό starbucks, τα ανδραγαθήματά του. Δεν είναι υπέροχο;

    ReplyDelete
  9. H ομορφιά του Φθινοπώρου, σε 32 όμορφες φωτογραφίες -
    Autumn scenes

    ReplyDelete