Λυπάμαι ειλικρινά που αρχίζοντας τη νέα σχολικη χρονιά τα παιδιά δεν θα βρούν να παραλάβουν στα σχολεία τα νέα τους βιβλία, δεν θα γευτούν τη μυρωδιά των φρεσκοτυπωμένων σελίδων, την τελετουργική και νοητή σηματοδότηση μιας εκπαιδευτικής αφετηρίας. Ναί, λυπάμαι πολύ γι αυτό, γιατί στις σχολικές μου αναμνήσεις η πρώτη μέρα του σχολείου ήταν για μένα μια υπέροχη αφετηρία έναρξης. Μια φρέσκια αρχή.
Η κ. Διαμαντοπούλου δεν είχε χρόνο για τα μικρά, καθώς ασχολείται με τα μεγάλα. Αν ήμουν αφεντικό της θα την απέλυα χωρίς περιστροφές. Αν οι υπουργοί της κυβέρνησης δεν μιλιούνται μεταξύ τους για να συντονίσουν μια απλή δουλειά (την εκτύπωση των βιβλίων), αυτό δεν είναι πρόβλημα του ελληνα πολίτη. Αλλά ούτε αφεντικό της είμαι, ούτε πρωθυπουργός επιθυμώ να γίνω, ούτε η Ελλάδα δουλεύει σαν εταιρία. Αυτή είναι η Ελλάδα, και αυτή πρέπει να βελτιώσουμε. Το ότι έχουμε μια κυβέρνηση ακόμα, αυτό είναι θετικό. Διαχειριστές χρειαζόμαστε τώρα και τίποτα άλλο. Ούτε επιθυμώ εκλογές για να θαυμάσω τον επόμενο κομματικό ηλίθιο που θα μας πουλήσει "κεκτημένα" και σοσιαλισμό. Μου αρκούν οι εθελοντές που υπάρχουν.
Το θέμα των βιβλίων, παρόλη την κραυγαλέα ανικανότητα του υπουργείου Παιδείας, θα μπορούσε άνετα και γρήγορα να αντιμετωπιστεί σε επίπεδο διοίκησης σχολείου. Αφού βιβλία δεν έρχονται, οι διοίκηση του κάθε σχολείου ξεχωριστά θα μπορούσε να παράξει το απαραίτητο φωτοτυπικό υλικό για τους μαθητές. Με πρωτοβουλία και συμμετοχή των καθηγητών και δασκάλων. Αλλά πώς να γίνει κάτι τέτοιο σε μια χώρα οπου οι δάσκαλοι δουλεύουν 15 ώρες την εβδομάδα, και ποτέ δεν προετοιμάστηκαν η εκπαιδεύτηκαν να αναλάβουν οποιαδήποτε άλλη ευθύνη πέραν της ολιγόωρης εργασίας που προσφέρουν; Τί θα πεί δεν έχουν τα σχολεία φωτοτυπικά μηχανήματα; Tί εμπόδιζε τις διευθύνσεις των ελληνικών σχολείων τόσα χρόνια να δημιουργήσουν ενα συμπληρωματικό χρηματικό fund με εθελοντικές συνεισφορές γονέων, κηδεμόνων, τοπικών επιχειρηματιών και άλλων εθελοντών;
Eχω μια θεία μου στην Ελλάδα, που χωρίς καμμία πολιτική παρέμβαση, έχει δημιουργήσει εναν οργανισμό που μοιράζει τρόφιμα σε 400 φτωχές οικογένειες της γενέτειρας. Στο ταμείο της υπάρχουν πάνω απο 100 χιλιάδες ευρώ εθελοντικών συνεισφορών. Και μέρος αυτών των χρημάτων είναι πρόθυμη να διαθέσει η ίδια για να καλύψει κάποια έξοδα γραφικού υλικού και παραγωγής φωτοτυπιών που θα ανατεθούν σε κάποια τοπική ιδιωτική εταιρία εκτύπωσης. Ηδη έχει έρθει σε επαφή με τις διευθύνσεις σχολείων. Οι οποίες όμως απάντηση δεν δίνουν γιατί ούτε να συντονιστούν μπορούν, ούτε επιτρέπουν οι περίφημες πολιτικές ισορροπίες. Προτιμούν η κρίση να συνεχιστεί για να να μη χαλάσει η μόστρα της περίφημης "δωρεάν παιδείας".
Απο βιβλία πρώτη φορά ξεμένουμε, και αυτό είναι βεβαίως αδικαιολόγητο. Αλλά ας μην παριστάνουμε τους ανήξερους. Υπήρξαν χρονιές που βιβλία είχαμε πολλά αλλά τα σχολεία τελούσαν υπο κατάληψη μαθητών και απεργίες καθηγητών για μήνες ολόκληρους. Εποχές που πάνω απο 700 σχολεία σε όλη τη χώρα τελούσαν υπο κατάληψη δεκαπεντάχρονων μαθητών με πολύ ισχυρή "ταξική" και "αντικαπιταλιστική" συνείδηση. Με την ανοχή γονέων και κηδεμόνων που προτιμούσαν να βλέπουν τα παιδιά τους να γυρνάνε όλη μέρα στο δρόμο, παρά να επιτρέψουν την αστυνομία να διακόψει τις επαναστατικές γυμναστικές των πιτσιρικάδων.
Και με την ΟΛΜΕ να απειλεί τους πάντες να μην τολμήσουν ούτε να διανοηθούν ανακατάληψη των σχολείων, γιατί αυτό ήταν ιδεολογικά αντίθετο με το είδος της σοσιαλιστικής κοινωνίας την οποίαν οι εκπαιδευτικοί συνδικαλιστές προσπαθούσαν να οικοδομήσουν. Στο σχολείο που κάποτε με μόρφωσε (δωρεά μιας εύπορης οικογένειας "καπιταλιστών"), ομάδες πιτσιρικάδων συναντιόνταν το πρωί, όχι φυσικά για μάθημα, άλλα για να εκδράμουν με κόκκινες σημαίες, τραγούδια και συνθήματα κατά του ελληνικού αστικού κράτους, πετροβολώντας τράπεζες και αστυνομικά τμήματα.
Αγαπητοί μου φίλοι, για το κουφάρι της παιδείας που αργοπεθαίνει είχαμε πάμπολλες προειδοποιήσεις απο το παρελθόν. Αναμενόμενο ήταν σε κάποια στιγμή, να μπεί και η ταφόπλακα με κάποιο τυχαίο η εσκεμμένο λάθος. Ολα εδώ πληρώνονται.
Ακριβώς, αγαπητέ Locus! Όλα εδώ πληρώνονται, και μάλιστα με τόκους δεκαετιών. There is no such thing as a free lunch.
ReplyDeleteΚαλό φθινόπωρο, και καλή σχολική χρονιά!
Προσωπικά πάντως βρίσκω μια χαρά ιδέα τα dvd αντί βιβλίων: ενθαρρύνουν λιγότερο την αποστήθιση (ενθαρρύνουν και τη μάθηση στο σχολείο και όχι στο σπίτι αν δημιουργηθούν κατάλληλες υποδομές), καίγονται πολύ δυσκολότερα στο τέλος της σχολικής χρονιάς, κρατάνε περισσότερο αν θες να τα κρατήσεις και δε σου κόβεται και η μέση κουβαλώντας τα.
ReplyDeleteΧωρίς να θέλω να δικαιολογήσω την απαράδεκτη καθυστέρηση στην εκτύπωση των βιβλίων βρίσκω απολύτως απαράδεκτο το να μην αυτενεργείς για την επίλυση ενός προβλήματος.
ReplyDeleteΤρεις με δέκα σελίδες φωτοτυπίες την μέρα δεν πιστεύω πως δεν μπορεί να βγάλει κανείς σήμερα ακόμα και στο σπίτι του.
Απλά η όλη ιστορία μου θυμίζει ότι από την εποχή του Θουκυδίδη «Των οικιών ημών εμπιπραμένων, ημείς άδομεν…»
Locus μου, κι εγώ θυμάμαι την μυρωδιά των καινούργιων βιβλίων κάθε Σεπτέμβριο, και τα βιβλιοπωλεία που μπαίναμε για τα υλικά τα καινούργια… τετράδια… ήταν άλλα χρόνια που περιμέναμε πότε να έρθει η πειραματική μαυρόασπρη τηλεόραση.
ReplyDeleteΑυτά τα τωρινά απλά εικονογραφούν το ότι όχι μόνο δεν υπάρχουν λεφτά αλλά δεν υπάρχει κυβέρνηση σε ένα πλοίο όπου άλλοι περιμένουν στο κατάστρωμα, άλλοι πηδάνε στη θάλασσα, κι άλλοι φοράν το σμόκιν τους παριστάνοντας ότι δεν τρέχει τίποτα και όλα είναι καλά, εδώ στην Ευρώπη.
Τι κι αν ζητήσουμε από οικογένειες με άνεργους γονείς και ξεβρακωμένους από σύνταξη παππούδες και γιαγιάδες να πληρώσουν στο φωτοτυπίο της γειτονιάς για μερικές φωτοτυπίες την ημέρα, κανένα Ευρώ την ημέρα, 20-30 Ευρώ τον μήνα ανά παιδί… δεν είναι τίποτα... Ακόμα καλύτερα, γιατί να μην αγοράσουν ένα πολυμηχάνημα 150 Ευρώ να κάνουν τις δικές τους φωτοτυπίες. Το χαρτί είναι φθηνό, και όσο μείνει μπορούν να το φάνε. Αυτή είναι η λογική της πρότασης για φωτοτυπίες;
Πάντως δύο οικογένειες από τους ενοικιαστές μου σίγουρα μπορούν να το κάνουν μια και, αν κι είναι άνεργοι, στα καινούργια τους συμβόλαια τους κατέβασα το νοίκι από 40 Ευρώ τον μήνα. Ορίστε! Βρέθηκαν τα λεφτά για τις φωτοτυπίες για τα πέντε παιδιά.
Είναι απόλυτα εξοργιστική η νοοτροπία που σωστά περιγράφεις "δεν είχε χρόνο για τα μικρά, καθώς ασχολείται με τα μεγάλα.",και μάλιστα,για ένα απ τα πιο "ελπιδοφόρα στελέχη" της επερχόμενης πολιτικής γενιάς...Για μένα,συνιστά αξεπέραστη κηλίδα στο βιογραφικό της κυρίας.
ReplyDeleteΑλλά νομίζω οτι πλανόμαστε όσο το θεωρούμε "ατύχημα","λάθος συνεννόηση","διελκυνστίδα μεταξύ υπηρεσιών"...Είμαι σχεδόν σίγουρος οτι συνιστά επιλογή περικοπής...Κι αν το μυαλό των νέων πολιτικών προκρίνει ως προτιμόμενο πεδίο περικοπών τα πάμφθηνα σχολικά βιβλία,τότε ζήτω που καήκαμε...
όχι βέβαια οτι έχεις άδικο για το κατά πόσο αυτά τα βιβλία έμεναν αδιάβαστα ή καίγονταν όμορφα τον Ιούνιο...η δημιουργία παράδοσης καταλήψεων και λοιπών σοσιαλιστικών γυμναστικών επιδείξεων,με την ανοχή και το σιγοντάρισμα μεγάλου μέρους των εκπαιδευτικών που καλόβλεπαν την ευκαιρία και ο μισθός να πέφτει και να μην κουράζονται,ήταν το κερασάκι στην τούρτα της απαξίωσης της μαθησιακής διαδικασίας.
Αλλά αυτά σηκώνουν ολόκληρο ποστ...
Η δημόσια παιδεία στην Ελλάδα έχει προ πολλού απαξιωθεί απο τους έλληνες φίλε Παπαγιάννη, οι οποίοι εμπιστεύονται την μόρφωση των παιδιών τους σε ιδιωτικά φροντιστήρια. Ειδικά τα δύο τελευταία χρόνια του Λυκείου, και αυτό το ξέρουν όλοι οι έλληνες, τα παιδιά μόνον τυπικά και εξ ανάγκης παρακολουθούν το πρόγραμμα της δημόσιας εκπαίδευσης. Η παραπαιδεία έχει συντρίψει την επίσημη παιδεία. Το τραγικότερο της υπόθεσης είναι πως απο τις επιμέρους διοικήσεις των σχολείών εχει αφαιρεθεί κάθε δυνατότητα μάνατζμεντ και πρωτοβουλιών με αποτέλεσμα όλες οι κρίσεις να μοιάζουν με κολοσσιαίες καταστροφές, ακόμα κι αν θεωρητικά είναι αντιμετωπίσιμες.
ReplyDeleteΠροσωπικά δεν θα διαφωνήσα με την στρατηγική μιας κάποιας ηλεκτονικής έκδοσης των βιβλίων φίλε Γεράσιμε, για τους λόγους που αναφέρεις. Αλλα ακόμα και αυτό, απαιτεί μια ανάλογη προετοιμασία, όπως να υπάρχει κάποιο δίκτυο υπολογιστών σε όλα τα σχολεία, ή οι μαθητές σταδιακά να έχουν όλοι πρόσβαση σε κάποιον υπολογιστή, ipad, κτλ. Αλλα μέχρι να φτάσουμε εκεί,το υπουργείο έχει τη θεσμική και κυρίως την ηθική υποχρέωση να τυπώσει βιβλία.
ReplyDeleteΦίλε Αθεόφοβε συμφωνώ απόλυτα. Τί άλλο να προσθέσω. Συν Αθηνά και χείρα κίνει..
ReplyDeleteΦίλε Δημήτρη δεν ζητώ από οικογένειες με άνεργους γονείς και ξεβρακωμένους από σύνταξη παππούδες και γιαγιάδες να πληρώσουν το φωτοτυπίο της γειτονιάς ή να αγοράσουν φωτοτυπικά των 150 ευρώ. Άπλά αναρωτιέμαι γιατί τα επιμέρους ελληνικά σχολεία δεν έχουν δημιουργήσει μια στοιχειώδη για τη λειτουργία τους υποδομή, όπως ας πούμε φωτοτυπικά μηχανήματα, αγορασμένα ακόμα και με εθελοντικές συνεισφορές σε κάποια ειδικό χρηματικό λογαριασμό. Είναι δυνατόν ενας οργανισμός, όποιος και νάναι, να λειτουργεί χωρίς κάποια στοιχειώδη υποδομή, και χωρίς την διοικητική νοοτροπία αντιμετώπισης κρίσεων;
ReplyDeleteKαι εγώ στέλνω τα παιδιά μου σε δημόσιο σχολείο της Αμερικής (που έχει άλλα τεράστια προβλήματα μεταξύ των άλλων και οικονομικά). Και τα τελευταία τρία χρόνια, λόγω περικοπών και εδώ, και για να κρατήσει το σχολείο ζωντανά κάποια προγράμματα, η διεύθυνση πήρε κάποιες πρωτοβουλίες διοργανώνοντας διάφορα fund raising events και χοροεσπερίδες με σκοπό να δημιουργήσει ενα μουσικό κέντρο, και ενα τμήμα compurer training. Kαι κουτσά στραβά τα κατάφερε. Σύν Αθηνά και χείρα κίνει. Αυτο απλά λέω.
*Φωτοτυπικά μηχανήματα αξίας χιλιάδων ευρώ (και όχι 150), πετούσαν απο την ταράτσα της Νομικής και του ΑΠΘ στο δρόμο διάφοροι αντιεξουσιαστές. Καθώς τα μηχανήματα (πληρωμένα απο τον ελληνικό λαό), έσπαγαν σε χίλια κομμάτια πάνω στα τσιμέντα και στην άσφαλτο, διάφορες ομάδες ενθουσισμένων αντιεξουσιαστών ζητοκραύγαζαν ενθουσιασμένες. Η δημόσια παιδεία στην Ελλάδα ποτέ δεν είχε πρόβλημα χρημάτων. Νοοτροπίας είχε.
Φίλε Squarelogic σε καμμία περίπτωση δεν υπεστήριξα την κ. Διαμαντοπούλου πάνω στο θέμα των βιβλίων. Είναι υπεύθυνη για την απουσία βιβλίων, τελεία και παύλα. Θα έπρεπε να έχει ήδη οδηγηθεί σε παραίτηση.
ReplyDeleteΑν το όλο θέμα είναι "ατύχημα","λάθος συνεννόηση","διελκυνστίδα μεταξύ υπηρεσιών" ή συνιστά συνειδητή επιλογή περικοπής δεν το γνωρίζω, αλλά όπως δουλεύουν πολλά στη χώρα μας αρκεί η θεώρηση της ανικανότητας και παραλυσίας για να εξηγήσει τα πράγματα. Και δεν κατηγορώ όλους όσους ειναι καχύποπτοι.
Μέρος των τεράστιων δαπανών σε τυπωμένο χαρτί θα μπορούσε σταδιακά να αντικατασταθεί απο ενα ηλεκτρονικό είδος παιδαγωγικής,εφόσον όμως προβλεφτεί και η υπάρχουσα υποδομή να το υποστηρίξει. Ο μεγάλος μου γιός που πηγαίνει σε δωρεάν δημόσιο γυμνάσιο της Αμερικής, είχε ήδη ειδοποιηθεί απο χρόνια, και το γνώριζε, πως όταν θα γινόνταν μαθητής γυμνασίου, έπρεπε να έχει και ενα δικό του laptop. Ναί, είναι ενα ακόμα έξοδο για την οικογένεια. Αλλά αυτός είναι ο μοντέρνος κόσμος μας, ούτε εδώ μοιράζουν δωρεάν laptops πουθενά, και δεν μπορώ να αλλάξω τα πράγματα. Αυτός είναι ο κόσμος μας.
Στην "δωρεάν παιδεία" συνεισφέρουν όλοι. Στα πολιτειακά πανεπιστήμια (το πιο αντίστοιχο είδος δημόσιου πανεπιστημίου στην Αμερική), υπάρχουν δίδακτρα. Και στον γειτονικό μου Καναδά, όπου υπάρχει πολύ μεγαλύτερος και καλύτερος σοσιαλισμός απο τον ελληνικό, υπάρχει για όλους τους πολίτες και ενα ειδικό ετήσιο education tax που το πληρώνουν όλοι, ακόμα και εκείνοι που δεν έχουν παιδιά.
Φίλε Locus, δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι στις περισσότερες περιπτώσεις, είτε στο σπίτι είτε με πρωτοβουλίες γονέων και διδακτικού προσωπικού στα σχολεία, τέτοια προβλήματα θα ξεπεραστούν με άλφα ή βήτα τρόπο. Παντού εκτός από τα φτωχότερα ή/και τα πιο ανοργάνωτα μέρη. Και η ανισότητα αυτή, είτε είναι 5% είτε 20%, θα αρχίσει να επηρεάζει από τα χαμηλότερα με την περισσότερη ανάγκη στρώματα προς τα πάνω, δημιουργώντας ομάδες παιδιών που χωρίς δικό τους λάθος θα βρεθούν σε μειονεκτική θέση. Αλλά, θα μου πει κανείς, κανείς δεν είπε ποτέ ότι η ζωή είναι δίκαια.
ReplyDelete