Tuesday, August 23, 2011

Πανεπιστήμια

Mια χώρα φτιάχνει πανεπιστήμια για πολλούς και διάφορους λόγους. Μερικές χώρες δημιούργησαν κύκλους πανεπιστημιακών σπουδών για να ικανοποιήσουν κάποια τους ανάγκη. Η Ολλανδία ας πούμε δημιούργησε πολυτεχνεία με έμφαση την εφαρμοσμένη Μηχανική γιατί πάλευε και παλεύει ακόμα με το νερό. Για να φτιάξει σύγχρονα φράγματα, γέφυρες και υποδομές που θα συνυπάρχουν με το στοιχείο που την έπνιγε. Για να επιβιώσει.

Αλλη ανάγκη ήταν το Εμπόριο και η Βιομηχανία. Η Ελλάδα είχε κάθε λόγο να δημιουργήσει κύκλους σπουδών σε θέματα Ναυπηγικής γιατί ήταν και είναι μια χώρα που εμπορεύεται διεθνώς μέσα απο τη θάλασσα. Χρειαζόνταν λοιπόν ναυπηγεία, γνώσεις πάνω σε επεξεργασία μετάλλων και χάλυβα, σπουδές για να στελεχώσει τους εμπορικούς της στόλους. Αλλες χώρες δημιούργησαν αυτοκινητοβιομηχανίες, αεροναυπηγική και όλα τα συναφή, γιατί εκεί πρόσθεταν υπεραξία στα προιόντα τους και με αυτό τον τρόπο δημιουργούσαν πλούτο και δουλειές.

Ο Τρίτος Κόσμος προσαρμόσθηκε πάνω στην πολιτική της "μεταποίησης" προιόντων και της επεξεργασίας πρώτων υλών. Εκεί είχε κάποιο συγκριτικό πλεονέκτημα, και εκεί έδωσε έμφαση. Η Ινδία τόριξε στη δημιουργία λογισμικών. Ικανοποιούσε έτσι μια πραγματική μέν ανάγκη, και δημιουργούσε δουλειές εκ του μηδενός που δεν απαιτούσαν χρηματική επένδυση και μακροχρόνιες αποσβέσεις. Η Ρωσία που δεν είχε προιόντα αγοράς έδωσε έμφαση στον φυσικό της πλούτο. Η Κίνα πάτησε πάνω στο φτηνό εργατικό δυναμικό της. Ακόμα και η Κούβα προσπάθησε να επενδύσει πάνω σε ιατρικές έρευνες ελπίζοντας πως εκεί θα έκανε τη μεγάλη ιστορική της τομή.

Αλλά καμμιά χώρα δεν έχει την πολυτέλεια να δημιουργεί πανεπιστήμια πέραν των άμεσων στρατηγικών και πραγματικών της αναγκών. Πέραν δηλαδή του στρατηγικού πλαισίου μέσα απο το οποίο ελπίζει να αναπτυχθεί. Και καμμία κοινωνία δεν μπορεί να σπαταλήσει τους πολύτιμους πόρους της και το ανθρώπινο δυναμικό της για την δημιουργία πανεπιστημίων βασισμένα πάνω σε ανόητες φιλοσοφικές θεωρήσεις. Τραγικό παράδειγμα ο Ισλαμικός κόσμος. Την ώρα που η κοινωνική του έκρηξη ισοπεδώνει τα πάντα, μια θάλασσα νέων ανθρώπων δεν έχουν τίποτα για να εμπορευτούν, καμμία αγορά να απευθυνθούν, κανένα ταλέντο και γνώση να πουλήσουν. Η μεγαλύτερη επένδυση του Ισλαμικού κόσμου ήταν και είναι οι Ισλαμικές σπουδές. Εκεί είχε φιλοσοφικό κόλλημα, και εκεί ακριβώς κόλλησε.

Τα πανεπιστήμια είναι χώροι γνώσης που εκπορεύονται πρωταρχικά απο τις πραγματικές ανάγκες μιας κοινωνίας, και όχι απο τα φιλοσοφικά της και ιδεολογικά της κολλήματα. Δεν φτιάχνεις πανεπιστήμια για να δημιουργήσεις "πολίτες" με ταξική συνείδηση και συνδικαλιστική μανία που θα στελεχώσουν άθλια κομματικά συμφέροντα ενός πελατειακού και κλεπτοκρατικού κρατικοκεντρικού υπερκράτους. Η φτιάχνεις επιστήμονες ή δημιουργείς στελεχάρες.

Το νομοσχέδιο της κας Διαμαντοπούλου κινείται στη σωστή κατεύθυνση. Δεν τα διορθώνει όλα, αλλά είναι μια σωστή αρχή. Ας μην εφαρμόσουμε το σκεπτικό του "analysis-paralysis". Η Ελλάδα πρέπει να δεί τι ακριβώς πανεπιστήμια έχει, τί θα κρατήσει και γιατί, και τί επιτέλους θα κλείσει. Μερικά ΤΕΙ που παράγουν ηλεκτρολόγους, υδραυλικούς και επαγγέλματα χρήσιμα και άμεσης ανάγκης πρέπει να παραμείνουν. Τα υπόλοιπα ας κλείσουν. Τα πανεπιστημιακά μπακάλικα που γέμισαν την Ελλάδα με απίθανες και κωμικές σπουδές τύπου "μάρκετιν αγροτικών προιόντων" και "παραδοσιακών μουσικών οργάνων" πρέπει να εξαλειφθούν. Η χώρα δεν χρειάζεται 30 πανεπιστήμια για να βολευτούν ημέτεροι και να δουλέψουν τα μπαράκια. Με όλο τον σεβασμό, δεν καταννοώ γιατί η γενέτειρά μου χρειάζεται πανεπιστήμιο (το οποίο επιζητεί επίμονα για ευνόητους λόγους).

Δεν χρειαζόμαστε ούτε 35 γεωπονικές σχολές, ούτε πληθώρα ιταλικών και γαλλικών σπουδών, ούτε και κάτι πασοκιές τύπου "Κέντρο ερευνών Ευξείνου Πόντου". Αυτοί που επιθυμούν να μάθουν μια ξένη γλώσσα θα την μάθουν μέσα απο τις δυναμικές της ελεύθερης αγοράς. Κάποιοι θα φτιάξουν σχολεία του είδους. Αλλωστε τα τελευταία χρόνια, υπέροχες ιστορικές μελέτες έχουν δημιουργηθεί και γραφτεί περισσότερο απο το μεράκι απλών ερευνητών παρά μέσα απο τα οργανωμένα ιστορικά πανεπιστημιακά τμήματα που έχουν βουλιάξει στον τραμπουκισμό και την αναξιοκρατία.

Τα κόμματα δεν έχουν θέση στα πανεπιστήμια. Ούτε οι αιώνιοι φοιτητές, ούτε οι στελεχάρες.Ούτε έχουν καμμία δουλειά οι φοιτητές να συμμετάσχουν στην στελέχωση των πανεπιστημίων. Η εκλογή και στελέχωση των πανεπιστημίων είναι δουλειά της πρυτανείας και των ακαδημαικών της. Δεν μπορεί ο κάθε νιοφερτος καραγκιόζης πρωτοετής που μόλις έφυγε απο το σπίτι του και δεν έχει ακόμα ιδέα απο τι αποτελείται ο κόσμος να οργανώνει πανεπιστήμια και κύκλους σπουδών.

Και τέλος δεν βλέπω καμμία λογική στο γιατί οι έλληνες φοιτητές δεν μπορούν να συμμετάσχουν στοιχειωδώς στη χρηματοδότηση των ίδιων των σπουδών τους. Γιατί δεν μπορούν να αγοράσουν κάποια βιβλία με δικά τους έξοδα, γιατί να μην συνεισφέρουν στα λειτουργικά έξοδα του ιδρύματος που τους μορφώνει. Δεν μπορεί να αποτελεί επαναστατική ιδέα να πληρώνουν και οι φοιτητές κάποια δίδακτρα. Στην Ελλάδα άλλωστε η μέση ελληνική οικογένεια στηρίζεται απόλυτα σε μακροχρόνια ιδιαίτερα φροντιστηριακά μαθήματα για την επιτυχία των παιδιών της. Και ξοδεύει εκεί εκατομμύρια. Γιατί δεν θα μπορούσαν οι φοιτητές να πληρώνουν 1000 ευρώ τον χρόνο για το περιβάλλον που τους μορφώνει;

Γράφω αυτές τις σκέψεις με τη λογική ενός ανθρώπου που μπήκε κάποτε σε ενα πανεπιστήμιο όχι για να αλλάξει τον κόσμο (αυτό γίνεται έτσι κι αλλιώς συλλογικά), αλλά ως ενας χαμηλών τόνων μαθητής που επιζήτησε κάποια γνώση, ικανή και αναγκαία για να μπορέσει να βιοπορισθεί σε εναν αληθινό κόσμο. Ναί, είχα και διατηρώ και εγώ ακόμα τις φιλοσοφικές και πολιτικές μου θεωρήσεις για αυτόν το κόσμο, γνωρίζω και εγώ τον Μάρξ όσο τον ξέρουν όλοι μας, γνωρίζω και εγώ την παγκοσμιοποίηση, εχω υπόψιν μου και εγώ τις αγορές, τη λέσχη Μπίλτνερμπεργκ και τους κερδοσκόπους. Επρεπε όμως να βρώ ενα επάγγελμα για να ζήσω, και ένα σοβαρό περιβάλλον περισυλλογής για να με μορφώσει. Χωρίς να με ενοχλούν τραμπούκοι, και με καθηγητές που έρχονταν στο μάθημα.

Τους έδωσα μερικά χρόνια απο τη ζωή μου. Πλήρωσα τα βιβλία μου και τα εργαστήριά μου. Και εκείνοι μου πρόσφεραν εκείνα που είχαμε συμφωνήσει. Και έτσι σήμερα εργάζομαι. Σε παγκοσμιοποιημένη (ευτυχώς ή δυστυχώς) αγορά. Και ακόμα προσπαθώ να αλλάξω τον κόσμο όσο και όλοι οι άλλοι. Και επειδή δεν είμαι θεωρητικός της ζωής και έχω καεί σε πολλές αγορές και κράτη, να κλείσω το πόστ μου με κάτι εντελώς προσωπικό. Για διάφορους λόγους, ενδιαφέρθηκα κάποτε να σπουδάσω Ανθρωπολογία. Χωρίς κανείς να μου πεί πως θα βιοπορισθώ απο κάτι τέτοιο, ή έχοντας την απαίτηση να με βολέψει κάπου κάποιος.

Βρήκα λοιπόν έτσι ενα ακόμα πανεπιστήμιο και γράφτηκα. Με δικά μου έξοδα και με απόλυτη επίγνωση πως κάνω κάτι για μένα, ικανοποιώντας ενα χόμπι μου αν θέλετε, μια προσωπική μου ιδιορυθμία. Η κοινωνία λοιπόν του πανεπιστήμιου όπου πηγαίνω, δεν επενδύει επίσημα σε σπουδές Ανθρωπολογίας. Γι αυτό και τις πληρώνω. Και αν κάνετε μια μικρή έρευνα, θα διαπιστώσετε πως οι περισσότεροι κύκλοι σοβαρών και οργανομένων σπουδών στις λεγόμενες Κοινωνικές, Κλασσικές και Ιστορικές επιστήμες βρίσκονται σε κοινωνίες οπου η πανεπιστημιακή εκπαίδευση ειναι στρατηγικά προσανατολισμένη στις ανάγκες της Αγοράς. Και όχι σε κοινωνίες οπου υποτίθεται πως το Πανεπιστήμιο υπάρχει για τις ανάγκες "της κοινωνίας".

30 comments:

  1. μα τι λες μάκη μου; εδώ έχουμε δωρεάν παιδεία για να μπαίνει στα πανεπιστήμια το κάθε τσογλάνι που είναι τριάντα και χρονών και να το καίει όποτε του καπνίσει...

    εδώ οι φοιτητές είναι σα λεχρίτες. άπλυτοι, με μαλιά τζίβα, με σκισμένα παντελόνια, με πενήντα βραχιόλια και είκοσι σκουλαρίκια αγόρια και κορίτσια.

    εδώ ο καθε καταπιεσμένος από την πέρα κωλοπετινίτσα, νομίζει πως μόλις περάσει στα τει ροδοκαλλιεργητών λεστινίτσης, θα κάνει ότι θέλει στο εκπαιδευτικό ίδρυμα που πέρασε. θα κανονίζει τους καθηγητές, θα πολιτικολογει, θα κάνει καταλήψεις, θα αντιγραφει και θα περνάει τα μαθήματα με μαγκιά και όχι διάβασμα.

    αυτά είναι τα ελληνικά πανεπιστήμια.

    αν περάσω έξω από τη νομική, θα τραβήξω φωτογραφιες και θα τις αναρτήσω στο μπλογκ! εκεί να δεις ζιμπάμπουε...

    ReplyDelete
  2. Φίλε Μάκη,
    ποτέ μου δεν κατάλαβα το ότι αν κάποιος σπουδάσει, το κράτος να τον βολέψει εργασιακά μετά το πέρας των σπουδών του.

    Υ.Γ.Δεν είναι όλα τζάμπα τελικά, μερικοί εκπαιδευτικοί, σε ορισμένες σχολές, μοσχοπουλούν τα συγγράμματα τους.

    ReplyDelete
  3. "τα τελευταία χρόνια, υπέροχες ιστορικές μελέτες έχουν δημιουργηθεί και γραφτεί περισσότερο απο το μεράκι απλών ερευνητών παρά μέσα απο τα οργανωμένα ιστορικά πανεπιστημιακά τμήματα που έχουν βουλιάξει στον τραμπουκισμό και την αναξιοκρατία."

    Θα εκτιμούσα μερικά παραδείγματα, διότι έχω εντελώς διαφορετική γνώμη.

    ReplyDelete
  4. dytistonniptiron ένα πρόχειρο παράδειγμα, που έχω εδώ δίπλα μου στη βιβλιοθήκη, η ενδεκάτομη Ιστορία του Ευρωπαϊκού Πνεύματος του Παναγιώτη Κανελλόπουλου, που συνέγραψε από καθαρά προσωπικό του μεράκι, όντας πολιτικός...

    ReplyDelete
  5. gerasimos, νόμιζα μιλάμε για τα τελευταία χρόνια, όπως λέει και ο συγγραφέας του ποστ.

    ReplyDelete
  6. dytistonniptiron ζητήσατε παράδειγμα, το πήρατε.

    ReplyDelete
  7. @ dytistonniptiron

    Σε όλη την Ελλάδα, χιλιάδες "μερακλήδες" κατέγραφαν και καταγράφουν ιστορικά, λαογραφικά και λοιπά στοιχεία από αγάπη για τον τόπο τους (και δεν είναι/ήταν όλοι πανεπιστημιακοί ή ειδικοί επιστήμονες). Πολύ δύσκολα θα γραφόταν ιστορία χωρίς αυτό το υλικό.

    Και, παρεμπιπτόντως (μια και έτυχε να το αναζητήσω προ ημερών), βλ. π.χ. στη σελ. 49 του 3ου τόμου της Ετ. Νισυριακών Μελετών (κλικ στο pdf) την "Ιστορία της Νισύρου (μέχρι της Αθηναϊκής Συμμαχίας)" υπό Β. Παπακώστα (που δεν ήταν πανεπιστημιακός) αλλά και άλλων παρακάτω (ή στους άλλους τόμους): http://www.nisyriakesmeletes.gr/tomos3.html

    Πληθώρα παραδειγμάτων υπάρχει σε τοπικούς λαογραφικούς κλπ. συλλόγους της χώρας.

    ReplyDelete
  8. Επί της ουσίας, μετά την παρένθεση περί ιστοριογραφίας: είδα τον εκπρόσωπο του ΚΚΕ να λέει χθες στη Βουλή ότι αυτός ο νόμος δεν θα περάσει και αν περάσει δεν θα εφαρμοστεί. Αυτό νομίζω δίνει το στίγμα του τι έρχεται, από Σεπτέμβρη (όχι μόνο στην Παιδεία βέβαια αλλά και σε άλλους 'θιγόμενους' χώρους ή κλάδους): θα πέσουν τα σχετικά συλλαλητήρια (έχει σήμερα και πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο στο κέντρο της Αθήνας για... προθέρμανση), οι σχετικές απεργίες, καταλήψεις και όλα αυτά τα ωραία, θα δημιουργηθεί ένα άνευ προηγουμένου μπάχαλο και όλοι αυτοί που ξέρουν μέσα από αυτά να βολεύονται θα βολευτούν στη χώρα ακόμα καλύτερα από πριν, αναγκάζοντας τους υπόλοιπους σε αναχώρηση στο εξωτερικό ή οικειοθελή περιθωριοποίηση.

    ReplyDelete
  9. Στο Ελλαδιστάν αυτά που γράφεις αποτελούν πρωτοφανείς απόψεις για το πανεπιστημιακό κατεστημένο που από την μια κατηγορεί το υπάρχον σύστημα και από την άλλη αντιδρά σε οποιαδήποτε αλλαγή που μπορεί να προκαλέσει απώλεια των κεκτημένων του με αποτέλεσμα να διαβάζεις ανακοινώσεις σαν την παρακάτω:

    Η πρωτοβουλία πανεπιστημιακών ενάντια στο πανεπιστήμιο του μνημονίου,σε συνεργασία με τη συνέλευση της πλατείας Συντάγματος(!!) διοργανώνει διήμερο κινητοποιήσεων στο Σύνταγμα
    την Κυριακή 21 Αυγούστου, στις 8 το βράδυ, συζήτηση με θέμα:
    “Πανεπιστήμιο για την κοινωνία και όχι για τις επιχειρήσεις”
    Συμμετέχουν:
    Κώστας Δουζίνας αντιπρύτανης Birkbeck Π/μίου Λονδίνου
    Σίμος Σιμόπουλος πρύτανης του ΕΜΠ,
    Λάζαρος Απέκης τέως πρόεδρος ΠΟΣΔΕΠ,
    Αντρέας Νοταράς λέκτορας στο Πάντειο,
    Σταύρος Παναγιωτίδης μεταπτυχιακός φοιτητής
    Ομιλητές από τη συνέλευση της πλατείας.

    Θα ήθελα από μια μεριά να σε έβλεπα να συμμετέχεις ως ομιλητής από την πλατεία, με τον κίνδυνο βέβαια τελικά, στα πλαίσια των γνωστών ακαδημαϊκών ελευθεριών, είτε να φύγεις μετά με μια απόχρωση προς το μπλέ μαρέν είτε να καθηλωθείς εκεί κτισμένος σαν μερικούς από τους πρυτάνεις των σημερινών πανεπιστημίων που είναι προσανατολισμένα βέβαια προς την κοινωνία!

    ReplyDelete
  10. Επί της παρενθέσεως: να πω ότι καλύφθηκα, ψέματα θάναι. Φυσικά και υπάρχουν ωραία δείγματα ιστορίας (τοπικής κυρίως) από ερασιτέχνες, αλλά η σύγκριση με την, ας πούμε, ακαδημαϊκή ιστοριογραφία είναι συντριπτική. Τέλος πάντων, όπως νομίζετε.

    ReplyDelete
  11. Να διαχωρίσουμε τα πανεπιστήμια από τις επαγγελματικές σχολές;
    Καλό θα ήταν (επιτέλους δηλαδής)
    Και οι επαγγελματικές σχολές να γίνουν ακριβώς αυτό που αναφέρεις. Να φτιάχνουν άτομα με κατάρτιση για να διαπρέπουν.
    Η επιστήμη όμως είναι φιλοσοφία και κάποια πανεπιστήμια που θα ασχολούνται με την επιστήμη θα πρέπει να υπάρχουν πέραν της ισοπεδωτικής αγοράς. Ας μην τα θέλει όλα δικά της. Αν ξεχάσεις τη φιλοσοφία της επιστήμης είσαι καταδικασμένος σο μαρασμό, όσο και αν βαυκαλίζεσαι με την δήθεν «οικονομική» ή άλλου είδους καταναλωτική ανάπτυξη.
    Φυσικά ας μην φάσκουμε και αντιφάσκουμε: Ναι, να κλείσουν τα τμήματα που φτιάχτηκαν για να εξυπηρετήσουν συμφέροντα και όχι για να εξυπηρετήσουν την παιδεία ή την εκπαίδευση. Αλλά να μην θέλουμε και ως κοινωνίες όλοι οι μαθητές να γίνουν φοιτητές! Αυτά τα δύο δεν συνδυάζονται. Άρα και η αγορά θα πρέπει να παίρνει και μη πτυχιούχους. Αλλά που… η αγορά από μόνη της είναι τόσο οξύμωρη που μόνο σιδηροδέσμια μπορεί να λειτουργήσει σωστά.
    Ναι, ούτε κόμματα, ούτε αιώνιοι φοιτητές. Τα δίδακτρα φυσικά δεν είναι απαραίτητα, μην γελιόμαστε, είναι ιδεολογικό κόλλημα των αγοραλατρικών χαϊβανιών! (Ανταποδίδοντας παλαιότερη φιλοφρόνηση…)
    Το νομοσχέδιο της Αννούλας έχει κάποια σωστά σημεία. Δυστυχώς, όπως και τότες με τη βάση του δέκα (το κυριότερο σωστό σημείο της Μαριέτας), δεν πρόκειται να εφαρμοστούν, ενώ όλα τα λάθος θα εφαρμοστούν.
    Επιτέλους όμως κάποτε, ας αποφασίσουμε ως άνθρωποι (και όχι ως αγορά) τι παιδεία θέλουμε. Διότι, όσο και αν δεν μας αρέσει η ιδεολογία, θα τρέφει πάντα τον πνευματικό κόσμο αυτής της γης.

    ReplyDelete
  12. Αθεόφοβε εγώ θα ήθελα από μια μεριά να έβλεπα τον κο Δουζίνα να τα κάνει αυτά στο Birkbeck στο Λονδίνο...

    ReplyDelete
  13. Ολα αυτά τα συμπτώματα που τόσο γραφικά περιγράφεις Ρία μου δεν είναι δυστυχώς ορατά απο όλους τους συμπατριώτες μας. Αναρωτιέμαι βέβαια γιατί. Φιλοσοφική ή αισθητική η διαφορά μας απο τον υπόλοιπο κόσμο; Να αφήσουμε τα πράγματα ως έχουν;

    Ηρθε πλέον η ώρα των μεγάλων αποφάσεων σε πολλά θέματα. Θέλουμε μια σωστή ακαδημαική ατμόσφαιρα (που για μένα σημαίνει στρατιωτική πειθαρχία, ασφάλεια και οργάνωση), ή Μαoικές και αναρχικές σημαίες αναρτημένες στα κτίρια, σε μια ατμόσφαιρα ανάλογη της Νομικής; Ο καθένας έχει τη δική του γνώμη. Η δική μου γνώμη (τί άλλο να προσφέρω) είναι νομίζω σαφής. Ας αποφασίσουμε τώρα συλλογικά. Το θέμα μας αφορά όλους.

    *Η Νομική δεν ήταν οπου βρήκε η αστυνομία τις 20 μολότωφ που ξέχασαν τα παιδιά πέρσυ;

    ReplyDelete
  14. Ούτε εγώ κατανόησα ποτέ αυτή τη νοοτροπία φίλε giant αλλά αποτελεί μέρος της σκέψης μεγάλου μέρους του πληθυσμού. Οπως λέω και στο πόστ, δεν καταννοώ τις αφηρημένες "ανάγκες" της κοινωνίας.

    ReplyDelete
  15. Αγαπητέ Δύτη καλωσήρθατε. Καλοπροαίρετο το σχόλιό σας, μου δίνει τη δυνατότητα να κάνω και την απαραίτητη επεξήγηση.

    Δεν επιθυμώ να απαξιώσω την επισημη Ιστοριογραφία που εκπορεύεται απο τα ιστορικά τμήματα των ελληνικών πανεπιστημίων των οποίων η δουλειά είναι η ιστορική έρευνα. Αναφέρομαι απλά στο γεγονός πως αν δεν υπήρχε προσωπικό ενδιαφέρον και μεράκι, πολλά ιστορικά έργα δεν θα έβλεπαν το φώς της δημοσιότητας.

    Πολλοί άνθρωποι που έγραψαν μεγάλα ιστορικά έργα στην Ελλάδα το έκαναν χωρίς να είναι μέλη πανεπιστημίων, και ασκώντας άλλα επαγγέλματα. Απο προσωπικό τους ενδιαφέρον και μεράκι. Να αναφέρω εκ του προχείρου την περίπτωση του πολυγραφότατου. Γ. Κορδάτου που παρήγαγε υπέροχα έργα πάνω σε ιστορικά θέματα (εργατική ιστορία της Ελλάδας, ιστορία του αγροτικού κινήματος στην Ελλάδα, ιστορία της ελληνικής λογοτεχνίας, μια 13τομη Ιστορία της Ελλάδας,και άλλα), τη "Νεώτερη ιστορία του ελληνικού έθνους, 1826-1974" του Γεωργίου Ρούσσου που υπήρξε κατ' εξοχήν δημοσιογράφος και λογοτέχνης, και φυσικά την περίπτωση του Π. Καννελόπουλου που ευγενικά αναφέρει ο Γεράσιμος.

    Δεν μπορώ ομολογουμένως να αποδείξω πόσο μεράκι βρίσκεται στην παραγωγή ιστορικών μελετών, θα ήταν ενα μάλλον άσκοπο επιχείρημα, πιστεύω όμως πως χωρίς το τεράστιο προσωπικό ενδιαφέρον συγκεκριμένων ανθρώπων (απ' όπου κι αν προήλθαν), δεν θα είχαμε σήμερα στην Ελλάδα την ιστοριογραφία που έχουμε.

    Να μην αποδώσω σε προσωπικό μεράκι την δίτομη και υπέροχα τεκμηριωμένη Ιστορία του Ελληνικού Εμφυλίου Πολέμου του Γ. Μαργαρίτη, (μια πολυετή και επίμονη εργασία που φέρει την προσωπική του σφραγίδα, το καλύτερο έργο κατα την γνώμη μου που είδε το φώς της δημοσιότητας πάνω στο θέμα;)Nα την αποδώσω σε κάποιο καθήκον επαγγελματικό και μονον;

    Δεν προσπαθώ να σας καλύψω απολύτως (και προφανώς να σας "αποστωμώσω"). Αλίμονο. Μια σκέψη κάνω προς συζήτηση. Ο φίλος και σχολιαστής Α.Α.Τ αναφέρει πιο πάνω μερικά παραδείγματα ιστορικών, λαογραφικών και λοιπών στοιχείων που καταγράφονται σε τοπικό επίπεδο απο διάφορους "μερακλήδες". Να μην τους συμπεριλάβουμε όταν είναι ήδη πολλοί;

    Eχω υπο την κατοχή μου υπέροχα βιβλία που γράφτηκαν για θέματα που δεν ενδιαφέρουν και πολύ την επίσημη ιστοριογραφία, όπως αναφορές στην ιστορία των Πομάκων και Τσάμηδων στην Ελλάδα, αναφορές στις έλληνικές μειονότητες, καταγραφές της ιστορίας της Σμύρνης απο ανθρώπους που έψαξαν αρχεία και βιβλιοθήκες απο προσωπικό τους ενδιαφέρον, ενα υπέροχο βιβλίο που απέκτησα πέρσι με τις αλληλογραφίες και τις σημειώσεις ελλήνων οπλαρχηγών και γερμανών φιλελλήλων που έπεσαν στην Εξοδο του Μεσολογγίου, και πολλά άλλα.

    Εκείνο που βασικά εννοώ είναι πως δεν χρειάζεται απαραίτητα να είναι κανείς μέλος της πανεπιστημιακής κοινότητας για να καταγράψει ιστορικές αναφορές και να συνθέσει γεγονότα.

    Το πόστ αυτό βέβαια γράφτηκε για άλλο λόγο. Τώρα κατα πόσον τα διάφορα πανεπιστημία είναι χώροι έρευνας και μελέτης, δεν μπορώ να το γνωρίζω απόλυτα. Υποθέτω απλά πως μεσα σε αυτά υπάρχουν πάντα οι υπέροχες "εξαιρέσεις" με τις οποίες η Ελλάδα προχωράει (κατα τα λεγόμενα και του Μάνου Χατζιδάκι). Σε πολλά άλλα πανεπιστημιακά τμήματα, όπως πληροφορούμαι απο την επικαιρότητα, επικρατεί μια άκρατη οικογενειοκρατία. Τείνω απλά να πιστεύω πως ένα τέτοιο περιβάλλον μάλλον δεν αποτελεί μια καλή και θετική ατμοσφαιρα για όσους αποτελούν "εξαίρεση".

    Παρεπιπτόντως να αναφέρω πως τα κείμενα του μπλόγκ σας αναδύουν μια σοβαρότητα και ευαισθησία που μου άρεσε. Σας ευχαριστώ για ην επίσκεψη.

    ReplyDelete
  16. Αγαπητέ, έτσι ευχαρίστως να συμφωνήσουμε. Μακριά από μένα να υποτιμήσω τη δουλειά των, ας πούμε, ερασιτεχνών.
    Γενικά δεν συμφωνώ με το κείμενό σας, αλλά δεν νομίζω ότι ξεκινούμε από τις ίδιες αφετηρίες. Με καλή θέληση πάντα. :)

    ReplyDelete
  17. Φίλε Γεράσιμε ευχαριστώ για την αναφορά του έργου του Π. Κανελλόπουλου, ενα πολύ σωστό και ενδεικικό παράδειγμα πνευματικής παραγωγής που εκπορεύεται απο την πολιτική. Στη χώρα μας βεβαίως όλα εξαρτώνται απο τις διάφορες υπέροχες "εξαιρέσεις" ανθρώπων που απλά ενδιαφέρθηκαν να ερευνήσουν και να καταγράψουν κάτι. Αυτό βέβαια ίσως να μην πείθει κάποιους, αλλά ας μην μείνουμε σ' αυτό ο θέμα, άλλωστε το πόστ αναφέρεται σε άλλο θέμα. Ηρθε η ώρα των μεγάλων αλλαγών στην Ελλάδα, είτε το θέλουμε είτε όχι.

    Θα συμφωνήσω πως με αφορμή το νομοσχέδιο, θίγεται στρατηγικά και η θέση του ΚΚΕ που έχει στρογγυλοκαθίσει πάνω στα πανεπιστήμια και ασκεί (κατα την γνώμη μου βέβαια) ενα μακροχρόνιο ιδεολογικό τραμπουκισμό. Για τον οποίον βέβαια έχει ανάγκη και κάποιο Ασυλο.

    Ολα τα "υπέροχα" που έπονται (καταλήψεις, αντίσταση, καταστροφές), ειναι η αντίδραση ενός φασισμού που φοβάται μήπως εκπνεύσει. Ο,τι αλλαγές γίνουν στην Παιδεία θα είναι ενδεικτικές όλων των αλλαγών που τελικά θα γίνουν σε όλους τους τομείς στην Ελλάδα.

    ReplyDelete
  18. Να κάνω μία ερώτηση? Πως διορίζεται ένας πρύτανης εκεί στα ξένα?

    Εμένα όλα αυτά περί εκλογών πολύ παράλογα μου φαίνονται. Η θέση του πρύτανη απαιτεί γνώσεις σε πολλά επίπεδα και τα προσόντα πρέπει να ανταποκρίνονται σε συγκεκριμένες προδιαγραφές, άρα η "εκλογή" σημαίνει αυτόματα, ειδικά στην ελλάδα, συναλλαγή.

    Γιατί δεν αναέρεται πουθενά η πρόσληψη/διορισμός μετά από εξετάσεις και μαθήματα, όπως πιχι γίνεται στο ναυτικό, όπου για να αναριχηθεί κανείς σε ανώτερες ευθύνες παρακολουθεί τα σχετικά μαθήματα στα οποία εξετάζεται.

    μα γιατί όχι?

    ReplyDelete
  19. Εξαιρετικά, αγαπητέ μου Δύτη.Χαίρομαι που η ανταλλαγή απόψεων είναι θετική. Οσο για την διαφωνία σας με το πόστ μου, δεκτή και θεμιτή. Σας είπα, έρχομαι απο μια λογική που στην Ελλάδα θεωρείται μάλλον ξένη. Αγγλοσαξωνική ίσως, να το παραδεχθώ. Μέσα σε αυτή την ατμόσφαιρα "μορφώθηκα" και βιοπορίζομαι επαγγελματικά. Δεν αναμένω και την Ελλάδα να κάνει το ίδιο. Απλά δεν καταννοώ τι ακριβώς προσπαθεί να κάνει. Σίγουρα ο χρόνος θα δείξει.

    ReplyDelete
  20. Φίλε Α.Α.Τ. αυτό ακριβώς εννοούσα, και ευχαριστώ για το υπέροχο παράδειγμα. Αυτοί οι μικροί θησαυροί είναι πάμπολλοι. Σέ όλους τους τομείς.

    Τώρα, η Ιστορία καθ' εαυτού, έχει κατα τη γνώμη μου και ενα "πρίσμα". Τίποτα δεν είναι απολύτως αντικειμενικό. Και εκεί υπάρχει το ενδιαφέρον. Υπάρχουν ιστορικές αφηγήσεις μέσα απο το πρίσμα του Κράτους-Εθνους (οι επισημες συνήθως Ιστορίες των Εθνών που διδάσκονται στα σχολεία), αφηγήσεις μέσα απο το πρίσμα της Σύγκρουσης των πολιτισμών (Arnold Toynbee, Fernand Braudel), ιστορικές αφηγήσεις μέσα απο την πάλη των Τάξεων(Carl Marx, Engels), αφηγήσεις μέσα απο την "εμπειρία" την θυμάτων(Howard Zinn), αφηγήσεις μέσα απο άλλα νοητικά σχήματα (π.χ Fault Lines του Samuel Huntington), κτλ. Πρόσφατα απέκτησα και μια Ιστορία μέσα απο το ιστορικό πρίσμα του Πλούτου (Niall Ferguson). H Ιστορία γράφεται απο πολλούς.

    ReplyDelete
  21. Αντε τώρα φίλε Αθεόφοβενα ορίσει κανείς ποιές είναι οι "ανάγκες της κοινωνίας". Απο τη στιγμή που το θέμα θέτεται ως "Πανεπιστήμιο για την κοινωνία και όχι για τις επιχειρήσεις", το αποτέλεσμα είναι μάλλον προδιαγεγραμμένο. Θα ακολουθήσουν απίθανες γραφικότητες κατα τα γνωστά πρότυπα. Κάτω "οι επιχειρήσεις", ζήτω "η κοινωνία". Ενα κατα τη γνώμη μου άχρηστο δίλημμα.

    Σίγουρα οι διαφωνούντες θα "χτιστούν" για παραδειγματισμό. Είμαι τυχερός που γράφω σε μπλόγκ και δεν είμαι στην πλατεία Συντάγματος.

    ReplyDelete
  22. Φίλε Abban ας συμφωνήσουμε σε κάτι στο ανάμεσα. Τίποτα δεν είναι απολύτως "Αγορά", για τόν ίδιο λόγο που τίποτα δεν είναι απολύτως "Κοινωνία". Απλά υποννοώ πως οι ανάγκες της "αγοράς" είναι συνήθως πιο ξεκάθαρες και συγκεκριμένες απο τις αφηρημένες ανάγκες της "κοινωνίας". Ολες οι "ανάγκες" συνυπάρχουν. Γιατί λοιπόν αυτή η τάση να τις διαχωρίζουμε; Δηλαδή η Ελλάδα είναι ας πούμε εξ ορισμού πιο "φιλοσοφημένη" και "ψαγμένη" απο τις υπόλοιπες δυτικές κοινωνίες; Tότε γιατί η Δύση έχει τέτοια υπερπαραγωγή ανθρωπιστικών, φιλοσοφικών, ιστορικών και κοινωνικών σπουδών ενώ συγχρόνως καλύπτει κατα μεγάλο βαθμό και την Αγορά; Γιατί η Ελλάδα επιθυμεί τόσο τον φιλοσοφικό διαχωρισμό "κοινωνίας" και "αγοράς"; Μήπως κυνηγάμε ολίγον την ουρά μας;

    Γιατί με αποκαλείται έμμεσα "αγοραλατρικό χαϊβανι"; Σύμφωνα με αυτή τη λογική όλη η Ελληνική κοινωνία είναι "αγοραλατρικά χαϊβανια" γιατί τρέχουν για χρόνια στα ιδιωτικά φροντιστήρια για ιδιωτικά μαθήματα. Ετσι δεν είναι. Είναι δηλαδή καλύτερα να πληρώνει μια ολόκληρη κοινωνία για χρόνια τις σπουδές ενός ας πούμε γιατρού, μόνον και μόνον για να την κοπανίσει κάπου στη Δύση για περισσότερα λεφτά? Τί κερδίζει τέλος πάντων η Ελλάδα απο όλη αυτή την υπόθεση;

    ReplyDelete
  23. Διαφώνησα παλιότερα με την κα Διαμαντοπούλου σε δύο θέματα. Στη μείωση της βάσης του 10, και με καποια παλιά της δήλωσε πως κάθε πανεπιστήμιο θα έπρεπε να "χαρτογραφήσει" το περίφημο Ασυλο. Και οι δύο αυτές θέσεις ήταν κατα τη γνώμη μου κομματικές και λαικιστικές.

    ReplyDelete
  24. Δεν υπάρχει ομοιογένεια στις διοικήσεις των πανεπιστημίων Αθηνά μου, για να αντιγράψουμε κάποια συνταγή. Συνήθως κάθε πανεπιστήμιο διοικείται απο κάποια ομάδα που αποτελεί το Board of Directors. Τα μέλη αυτής της ομάδας μπορεί να είναι ακαδημαικοί, εξωσχολικοί, τιμητικά πρόσωπα. Αυτοί αποφασίζουν την εκλογή του πρύτανη και όλου του πανεπιστημιακού κατεστημένου. Οι φοιτητές είναι οι "πελάτες" του συστήματος και σε καμμία περίπτωση δεν συμμετέχουν σε στρατηγικές αποφάσεις.

    ReplyDelete
  25. Πείτε μου σας παρακαλώ, εσείς που είστε καλύτεροι γνώστες της ελληνικής πραγματικότητας, είναι αλήθεια αυτο που αναφέρει πιο πάνω ο φίλος giant πως σε ορισμένες σχολές, πολλοί καθηγητές μοσχοπουλούν (υποθέτω δια της πλαγίας οδού) τα συγγράμματα τους;

    ReplyDelete
  26. Φίλε Μάκη σε χαιρετώ απο την γενέτειρα,

    Συμφωνώ σε όλες τις θέσεις σου. Οταν παλιότερα βλέποντας την αδιαφορία μαθητών και φοιτητών οσον αφορά το εκπαιδευτικό υλικό (βιβλία κλπ) που τους παρεχόνταν δωρεάν απο το κράτος (φρόντιζαν να τα σχίζουν επιδεικτικά σε κάθε τέλος σχολικής χρονιάς), είπα σε κάποιους φίλους οτι θα ήθελα να μήν είναι δωρεάν η παιδεία - με σκοπό να τους πονάει και τους μαθητές και τους γονείς ώστε να έχουν κίνητρο για απόκτηση γνώσης και οχι για κολοβάρεμα. Τότε μου αντέταξαν το επιχείρημα οτι αυτοί που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα τι θα γίνουν? εν ολίγοις οτι θα υπάρχει κοινωνική αδικία εις βάρος των φτωχών και υπερ των πλουσίων. Βλέποντας τι γίνεται σήμερα επιμένω στις θέσεις αυτές. Οχι (απόλυτα) δωρεάν παιδεία.

    ΕΓΩ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ΣΕ ΥΨΗΛΟ ΠΟΣΟΣΤΟ ΔΕΝ ΠΑΡΑΓΟΥΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΑΛΛΑ ΚΟΥΡΑΔΟΜΗΧΑΝΕΣ. ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΠΟΙΗΜΕΝΟΥΣ ΜΑΛΑΚΕΣ ΠΟΥ ΨΑΧΝΟΝΤΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΓΛΥΨΟΥΝ ΤΑ @@@ΙΔΙΑ ΤΟΥ ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΤΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΔΙΟΡΙΣΟΥΝ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΘΕΣΗ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΚΟΛΟΒΑΡΑΝΕ ΑΛΛΑ Ο ΜΙΣΘΟΣ ΜΙΣΘΟΣ.
    ΦΥΣΙΚΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΚΑΝΟΝΑ, ΑΛΛΑ ΠΟΛΥ ΛΙΓΕΣ.

    ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ Ο ΤΡΟΠΟΣ ΠΟΥ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ

    Φιλιά απο την γενέτειρα

    Κωνσταντίνος Σαμψών

    ReplyDelete
  27. Locus publicus
    Στην περίοδο της παρακμής της η αρχαία Σπάρτη διοικείτο από μία ομάδα ληστών που είχε καταλάβει την εξουσία.
    Σήμερα τα Ελληνικά Πανεπιστήμια διοικούνται (όπως και η Χώρα άλλωστε!) χάρις στο λεγόμενο «δημοκρατικό σύστημα» από μία δρώσα μειοψηφία, από ομάδες καταλήψεως θέσεων!!
    Όχι ότι δεν υπάρχουν στα ΑΕΙ λαμπροί επιστήμονες με επίζηλο ακαδημαϊκό ήθος!!
    Είναι όμως εξουδετερωμένοι!
    Αυτοί «σπαταλούν» τον χρόνο τους στην έρευνα και στην διδασκαλία, ενώ η ομάς καταλήψεως θέσεων στις ίντριγκες!!
    Πώς να τους αντιπαλαίσουν;
    Τα μέτρα που σκοπεύει να λάβει η κ. Διαμαντοπούλου, αν και σωστά κατά βάση, είναι αναποτελεσματικά.
    Χρειάζεται συνταγματική αναθεώρηση με κατάργηση του αυτοδιοικήτου των ΑΕΙ, επαναφορά του συνταγματικού κωλύματος των Καθηγητών των ΑΕΙ να πολιτεύονται, ρητή κατάργηση του λεγομένου Πανεπιστημιακού ασύλου, περιορισμό των ΑΕΙ, κατάργηση των μαθημάτων που έγιναν (κυρίως στο Πάντειο) για δικαιολογήσουν τον διορισμό ημετέρων ως Καθηγητών κλπ κλπ.

    ReplyDelete
  28. Φίλε μου Κώσταθα συμφωνήσω απολύτως. Το νοσηρό κλίμα που επικρατεί σε όλα τα επίπεδα, το βιώσαμε εμείς στην επαρχία στον ρόλο του "αφισοκολλητή" προσκείμενου στο κόμμα, που έθετε ότι είχε και αποκτούσε (επαγγελματική αναγνωρισιμότητα, σπουδές) στην υπηρεσία μιας κομματοκρατίας η οποία κάποια στιγμή θα τον βόλευε ως αναγνωριση των υπηρεσιών του.

    Άλλά τώρα όλα αλλάζουν. Και σιγά σιγά όλα ανατρέπονται. Για να αλλάξει η νοοτροπία της πολιτικής και συντεχνιακής εξάρτησης θα πάρει μια ολόκληρη γενιά, και πολλά θα γίνουν με το ζόρι.

    Ποτέ μου δεν έκαψα βιβλία (τα πανεπιστημιακά κυρίως τα έχω διαβάσει πολλές φορές), και τα σέβομαι ως πολύτιμα κειμήλια.

    Παρά την απαγοήτευσή μου, παραμένει μέσα μου ακόμα η ελπίδα πως η Ελλάδα μας θα επανέλθει κάποτε, γιατί πράγματι έχει πολλούς σπουδαίους πολίτες, μαθητές και εργαζόμενους, που δυστυχώς τώρα βρίσκονται σε μια παθητική άμυνα.

    Τις ευχές μου.

    ReplyDelete
  29. ...ομάδες καταλήψεως θέσεων!!
    Εξαιρετικό.

    Κύριε Βαρδάκα εμπιστεύομαι την κρίση και τη γνώμη σας. Ναί, έτσι είναι, χρόνιες οι παθογένειες της χώρας μας. Δεν είναι δυνατόν απο τη γενική συντεχνιακή παρακμή να εξαιρούνται τα πανεπιστήμια. Εχουμε δεί όμως πολύ βία και ανομία σ' αυτό τον χώρο, πολύ εσωτερική διαπλοκή (κάπου διάβασα πως σε ενα πανεπιστήμιο στους 100 καθηγητές οι 36 είναι ζευγάρια), πολύ τραμπουκισμό και πολεμικές εικόνες. Και νομίζω πως οι περισσότεροι έλληνες είναι υπέρ κάποιων αλλαγών.

    Ισως ό,τι κι αν ψηφιστεί να είναι ανεπαρκές, αλλα ο χρόνος και οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες. Το απόστημα όταν σπάει σταδιακά αδειάζει. Και στις ώρες αυτές των πολλαπλών συμφορών της πατρίδας, ας πιαστούμε απο κάτι. Ετσι, για να δυναμώσει η ελπίδα της αναγέννησης. Τις ευχές μου.

    ReplyDelete
  30. Καθώς γράφονται αυτές οι γραμμές, τo νομοσχέδιο των πανεπιστημίων υπερψηφίστηκε απο την πλειοψηφία των ελλήνων βουλευτών, ενώ στους δρόμους άρχισαν οι διαδηλώσεις και το ΚΚΕ δήλωσε πως θα κάνει ό,τι μπορεί για να μην εφαρμοστεί ο νόμος. Υποθέτω πως τώρα θα αρχίσουν οι "χαριτωμενιές".

    Και επειδή το χιούμορ ποτέ δεν έλειψε απο την Ελλάδα παραθέτω δύο χαριτωμένα σχόλια, ενδεικτικά και του διχασμού που πάντα βιώναμε ως κοινωνία (απο την εποχή του Γλωσσικού, του Βενιζελισμού, της Βασιλείας, του Μακεδονικού και δεν συμμαζεύεται).

    ...Το χειρότερο είναι ότι και να ανοίξουν οι σχολές, θα κάθονται στα έδρανα ασφαλίτες μεταμφιεσμένοι σε φοιτητές και θα συλλαμβάνουν όποιον εκφράζει αιρετικές απόψεις. Και άντε τώρα ο μέσος ασφαλίτης να ρυθμίσει τα όρια της ελευθερίας στη διακίνηση των ιδεών.

    ...Άσε μας ρε φίλε που θα κάθονται ασφαλίτες..ήταν καλύτερα που έμπαιναν οι μπάχαλοι και έδιωχναν καθηγητές και φοιτητές από το μάθημα..άντε να τελειώνουμε επιτέλους με τα αριστερά γκρουπούσκουλα...

    *Tα σχόλια τα "ψάρεψα" απο το τρισχαριτωμένο μπλόγκ antinews.gr, το οποίο παρόλο που γράφει και πολλά καλά, είναι γενικώς αφιερωμένο στον Μεσσία Σαμαρά, τον οποίον υπηρετεί και υμνεί περισσότερο απο τον Ιησού Χριστό.

    Νάστε όλοι σας καλά. Καθόλου δεν θα πλήξουμε εφέτος.

    ReplyDelete