Η Βίβλος επιστρέφει

Στο εισαγωγικό της τηλεοπτικής εκπομπής, μια ομάδα Ρεπουμπλικανών εμφανίζεται να τραγουδάει με ενθουσιασμό θρησκευτικά τραγούδια στο Χρηματιστήριο. Είναι μια αμιγώς αμερικανική σκηνή. "Ευλογούν" το Χρηματιστήριο για να ανέβει. Στο τέλος του τραγουδιού, μέσα σε κονφετί, αναδυόμενα μπαλόνια και μια ατμόσφαιρα ανάτασης, το καμπανάκι της αίθουσας σημαίνει την έναρξη της οικονομικής ημέρας. Το ευλογημένο Χρηματιστήριο αρχίζει τώρα τις διεθνείς συναλλαγές.

Ακολουθεί μια ομάδα διαμαρτυρομένων πολιτών σε ενα μπαράζ δηλητηριωδών δηλώσεων κατά του προέδρου Ομπάμα που κατέστρεψε την Αμερική με τον σοσιαλισμό του. Οι δυστυχείς αναξιοπαθούντες δηλώνουν άνεργοι απο το 2008. Ποτέ κάτι τέτοιο δεν έγινε στην ευλογημένη χώρα. Ο πρόεδρος δεν έχει κάνει τίποτα για να μειωθεί η ανεργία που έχει κολλήσει στο 10%. Οι μόνες δουλειές που απέμειναν είναι στο τοπικό Mac Donalds. Mac Jobs. Και τώρα, αν είναι δυνατόν, η δεξαμενή του πλούτου της χώρας, τα κρατικά ομόλογα του Federal Reserve υποβιβάζονται κι αυτά για πρώτη φορά στην Ιστορία της. Αυτός ο πρόεδρος πρέπει επειγόντως να φύγει. Τη σωτηρία της χώρας θα την αναλάβουν οι Ρεπουμπλικανοί.

Ακολουθούν νέες ωδές για την ιστορική μοναδικότητα της Αμερικής, το πόσο απαραίτητη είναι στον κόσμο, την αναμφισβήτιμη ανάγκη να οδηγεί την ανθρωπότητα. Ακολουθεί κατόπιν και το νέο νούμερο του Ρεπουμπλικανικού κόμματος. Η Μισέλ. Με μια κραυγή ξεκάθαρη. Η πιο λαμπρή και ευλογημένη χώρα βρίσκεται σε παρακμή. Μπροστά στο εκστασιασμένο κοινό που φαίνεται να περιμένει τον επόμενο Μεσσία, ανακοινώνει πως ο ίδιος ο Θεός, αυτοπροσώπως, της ζήτησε να πολιτευθεί. Ενα εσωτερικό νοητό και πνευματικό κάλεσμα. Για να σώσει την πατρίδα. Η Μισέλ, όπως και εκατομμύρια άλλοι αμερικανοί, "θέλουν πίσω την Αμερική τους".

Το τρίπτυχο της επιτυχίας για τη χώρα είναι η επιστροφή στην οικογένεια, στις παραδοσιακές αξίες και στον Θεό, δηλώνει το νέο ρεπουμπλικανικό υπερνούμερο. Δεν χρειαζόμαστε περισσότερη κυβέρνηση, χρειαζόμαστε πιο πολύ Θεό. Η χώρα βρίσκεται σε λάθος δρόμο, η κυβέρνηση δεν αφήνει τους πλούσιους να επενδύσουν τα λεφτά τους. Εκατομμύρια κηφήνες ζούν απο την κυβέρνηση. Κάτω οι φτωχοί, κάτω οι φορολογίες στα υψηλά εισοδήματα, κάτω οι παροχές, κάτω οι γάμοι των ομοφιλοφίλων, κάτω η ιατρική του Ομπάμα, κάτω η διδασκαλία της θεωρίας του Δαρβίνου, αμβλώσεις, εκτρώσεις και άλλα αντιαμερικανικά. Επιστροφή στην παραγωγική Αμερική του 70. Καλές δουλειές για όλους. Καλά Χρηματιστήρια και υπερκέρδη. Ηθική, Θεός και Καπιταλισμός, το γνωστο προτεσταντικό σύνδρομο. Τώρα σε νέα συσκευασία για τις εκλογές. Η Βίβλος επιστρέφει. Είναι το δεύτερο φετινό ταξίδι μου στον Νότο. Μια κατάβαση στον Αδη.

To τί φιλοδοξεί να μας κυβερνήσει μελλοντικά είναι πλέον πέραν του γραφικού. Το Ρεπουμπλικανικό κόμμα που θα ρίξει τον Ομπάμα έχει οπλοστάσιό του την απόλυτη αλήθεια του Θεού, την αγγλοσαγωνική θεώρηση του κόσμου, της εργασίας και της νομοταγούς ηθικής, και μια απέραντη νοσταλγικότητα για τις παλιές εποχές που χάθηκαν. Οσοι δεν συμφωνούν είναι εχθροί. Αντιαμερικανοί. Την εποχή της παρακμής, οι νοσταλγοί κατέφτασαν πρώτοι στη συγκέντρωση με οπλοστάσιο τη Βίβλο. Και Βίβλος σημαίνει απόλυτη αλήθεια. Το νέο κόμμα που πιθανότατα να σαρώσει τον Ομπάμα στις επόμενες εκλογές, έχει πολλά κοινά στοιχεία ιδεολογίας, στελέχωσης, οργάνωσης, συμπεριφοράς και προπαγάνδας με το γερμανικό εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα του Αδόλφου. Και μια βάση ψηφοφόρων που ανέρχεται σε δεκάδες εκατομμύρια.

Βγαίνω στον δρόμο για την βραδινη μου βόλτα. Τελευταίο ταξίδι μου, αποφασίζω, στην περιοχή της Βίβλου. Η συμπαθητική πολιτεία που με φιλοξενεί δεν πάει και αυτή καλά. Ωρα να φεύγω. Ας τους αφήσω κι αυτούς στην ησυχία τους. Ούτε στην κουλτούρα τους ανήκω, ούτε στην ψυχοσύνθεσή τους. Ναί, ο καθένας έχει δικαίωμα σε κάποιο όνειρο, ακόμα και σε κάποια ουτοπία. Αλλά εγώ έχω γεννηθεί στα Βαλκάνια και απο παραμύθι έχω μπουχτίσει. Εχω φάει τόσο λοβιτούρα, διαπλοκή, Πασόκ, ΝΔ και ΚΚΕ στη μάπα που τί να πάρω απο τη φουκαριάρα τη Μισέλ. Τί θεωρία να αγοράσω απο σένα κούκλα μου; Είναι σαν να πολιτεύεται ο Ανθιμος στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Να το πάτε μέχρι το τέλος παιδιά. Mε Κίνες, outsourcing, παράγωγα, σπεκουλαδόρους, δανεικά και υπερκατανάλωση. Μην αλλάξετε τίποτα. Οπως και στην Ελλάδα. Αφού ο αληθινός κόσμος δεν χωράει τη θεωρία σας, φτιάξτε μια θεωρία για να χωρέσετε τον κόσμο. Με το ζόρι. Δεν είστε βέβαια οι μόνοι. Αλλωστε απο σάς έμαθαν και οι άλλοι.

Και εγώ, σε ποιό σχήμα χωράω, και με ποιούς να προχωρήσω; Ποια ερμηνεία του κόσμου να δεχθώ και ποιανού Επανάσταση; Τί ακριβώς να κάνω την επόμενη μέρα; Τεράστια ιδεολογικά σχήματα με κυνηγούν να με συνθλίψουν. Απο όλες τις κρίσεις αυτού του κόσμου έχω προσωπικά χάσει κάτι. Λεφτά, εργασία, ασφάλεια, αξιοπρέπεια. Ασε Μισέλ, θα μείνω στα δικά μου. Υπάρχω ακόμα γιατί εχω ήδη διεθνοποιηθεί. None of my business, καταλήγω. My business is the world. Next project please.

-------------------
Ακουσα τελευταία σε μια εκπομπή του Σκάϊ, τον κ. Αθ. Βερέμη να εκφράζει την άποψη πως το μόνο αμερικανικό στοιχείο που επέλεξε να φέρει ο Αντρέας Παπανδρέου απο την Αμερική ήταν ο λαϊκισμός. Ο λαϊκισμός είναι η ενδυνάμωση του μικρού, είπε ο κ. Βερέμης. Νομίζω πως συμφωνώ μαζί του. Πέραν των Αμερικανών Founding Fathers που ήταν αριστοκράτες, φιλόσοφοι και είχαν ισχυρή ιστορική αντίληψη, η Αμερική έχει διαπρέψει ιστορικά σε παραγωγή λαϊκιστών. Η Μισέλ είναι ενα ακόμα λαμπρό παράδειγμα προς λαϊκή εκτόνωση και εσωτερική κατανάλωση. Και το Ρεπουμπλικανικό κόμμα κάτι σαν αμερικανικό Πασόκ.