Sunday, July 31, 2011

O μελισσοκόμος

O κυρ Αναστάσης μοχθούσε στη γή απο γεννησημιού του. Ηλιοκαμμένος και ρυτιδιασμένος απο τον κάματο της καπνοκαλλιέργιας, λαδάς και χωραφάς, έκανε θόρυβο στη γειτονιά κάθε που ερχόνταν σπίτι του με το ετοιμόροπο τρακτέρ που τον βόλευε απίστευτα στις χίλιες γεωργικές και άλλες δουλειές του.

Μεταξύ άλλων, ήταν και μελισσοκόμος. Είχε τα μελίσσια στην ταράτσα του σπιτιού του, θέα σε όλη τη γειτονιά. Μια φορα το χρόνο, αγοράζαμε οικογενειακά απ' αυτόν το θεϊκό νέκταρ. Για χρόνια, φεύγοντας απο τη γενέτειρα, κουβάλαγα μαζί μου στη ζούλα τριμμένες ρήγανες του βουνού και το μέλι του κυρ Αναστάση. Είχα απο χρόνια αποφασίσει πως ό,τι και αν πρόσφερε η Αμερική, το μέλι του κυρ Αναστάση δεν το είχε.

Μα γίνεται νάχεις αμολημένα τα μελίσσια μέσα στη γειτονιά κυρ Αναστάση, τον ρώτησα κάποτε σε ενα ταξίδι μου. "Ακου αμερικάνε", μου απαντούσε εκείνος, "εσύ στις δουλειές σου και εγώ στα μελίσσια μου. Ξέρω εγώ τί κάνω. Κουμαντάρω το μελίσσι μου όπως πρέπει".

Ο κυρ Αναστάσης έπινε συχνά και κανα τσίπουρο, πλακωνόνταν μετά στα κοντοσούβλια και τις χωριάτικες σαλάτες, και γέμιζε η γειτονιά με τραγούδια ρεμπέτικα, ταβερνίσια και της φυλακής. Εμαθα αργότερα πως ο κυρ Αναστάσης ήταν και συναγωνιστής, είχε μάλιστα κάνει και εξορίες. Καθώς τον προσέγγισα για να τον ρωτήσω κάμποσα απο εκείνη την περίοδο, τον βρήκα μάλλον απόμακρο και άπαθή. "Ασε ρε Αμερικάνε, τί να λέμε τώρα", έλεγε ο κυρ Αναστάσης. "Κοιτάξτε εσείς οι νεότεροι να ανοίξετε τα μάτια σας, γιατί εμείς κοντεύουμε να κλείσουμε τα δικά μας". Μάλλον δεν θα συμπαθούσε και πολύ τους "αμερικανούς" ο κυρ Αναστάσης, είχα τελικά αποφασίσει, και έτσι δεν τον ενοχλούσα και πολύ. Συνέχιζα βέβαια να αγοράζω το μέλι του.

Κάποτε σε ενα ταξίδι μου, καθώς πήγα ξανά να τον ρωτήσω για τα μέλια του, ο κυρ Αναστάσης με τράβηξε με τρόπο κάτω απο τον ίσκιο της κλιματαριάς, και με κόπο ξεστόμισε την απορία του. "Να πάρω Χρηματιστήριο ρε αμερικάνε, εσύ που ξέρεις, ή να μην πάρω;" Εκείνο το "εσύ που ξέρεις" με σκότωσε. Και απο πού ξέρω εγώ κυρ Αναστάση, τον ρώτησα. "Ε, απο Αμερική έρχεσαι", απάντησε εκείνος "Οσο νάναι, όλο και κάτι θάχεις ακουστά".

Τον κατσάδιασα ελαφρώς. Τί χρηματιστήρια ακούω κυρ Αναστάση, τον φώναξα, γιατί δεν κάθεσαι στ' αυγά σου; Φούσκα είναι λόγω επικείμενης εισόδου στο ευρώ, του είχα πεί. Τί δουλειά έχεις εσύ με τέτοια πράγματα; "Ξέρω γώ ρε παιδί", δικαιολογήθηκε απλοϊκά εκείνος. "Μην είναι καλά για τα παιδιά. Ξέρεις πόσα έκανε ο έτσι, ο αμόρφωτος; Μπήκε μέσα με 8 εκατομμύρια και τώρα είναι στα πενήντα".

"Και δε δε μου λές ρε αμερικάνε, με ξαναρώτησε συνομωτικά. Τί είναι αυτό το ευρώ που όλοι μελετάνε; Είναι καλό πράγμα; Να πάρω λές και εγώ μερικά για τα παιδιά;"

Δεν τον κορόιδεψα για την απλοϊκότητά του, αντίθετα ένοιωσα πως ξαφνικά είχε αναβαθμιστεί η "αμερικανική" εικόνα μου, και του εξήγησα ό,τι μπορούσα. Με άκουσε προσεκτικά, πρώτη φορά απο τότε που ήμουνα παιδί. Μάλλον θα του άρεσαν όσα του εξηγούσα, τα καταλάβαινε. Στο τέλος με κάλεσε και για τσίπουρο. Ηταν μια μεγάλη ώρα. "Α ρε αμερικάνε", αναφώνησε. "Ετσι είναι; Και γιατί τότε ρε μικρέ δεν τα εξηγούν απλά και στην τηλεόραση για να τα καταλαβαίνει ο κόσμος;"

Πέρασε καιρός απο τότες, και η Ευρώπη αποφάσισε πως οι Αναστάσηδες της Ελλάδας δεν μπορούσαν να έχουν τα μελίσσια τους ανοιχτά στη γειτονιά. Και έτσι μια μέρα, δια νόμου, η πολύχρονη ενασχόληση του κυρ Αναστάση πήρε ενα δραματικό τέλος. "Πού να τα πάω ρέ αμερικάνε τόσα μελίσσια", αναφώνησε αγανακτισμένος. "Αφού δεν έχω ούτε γής, ούτε χωράφια. Με κλείσανε μικρέ, να το θυμάσαι, εμένα που δεν πείραξα ποτέ κανέναν".

Ακολούθησε κατακλυσμός αλλαγών και εξελίξεων. Χρεωκοπία, ελλείματα, Μνημόνια και Μεσοπρόθεσμα, spreads και μονάδες βάσεις. Ο απλοϊκός κόσμος του κυρ Αναστάση βούλιαξε μέσα σε ενα δαίδαλο απο νέους ακαταλαβίστικους όρους ενος καινούργιου και άγνωστου κόσμου Τί να καταλάβει ο κυρ Αναστάσης πια απο την καινούργια Ελλάδα; Οίκοι αξιολόγησης, ασφάλιστρα κινδύνου, κερδοσκόποι, πακέτα σωτηρίας.

Το πράμα αγρίεψε. Θα είναι "εθελοντική" η χρεωκοπία η "ελεγχόμενη"; Απο μπροστά ή απο πίσω το κούρεμα; Θα γίνει επιμήκυνση και σταδιακό re-profiling; Θα συμμετάσχουν οι ιδιώτες ή όχι; Θα μας εγγυηθεί η Ευρωπαϊκή τράπεζα τα ομόλογα ή όχι; Θα ανακάμψει επιτέλους η αξιοπιστία της χώρας και η πιστοληπτική της ικανότητα; Τί θέση να πάρει πια ο φουκαράς ο κυρ Αναστάσης στο ζήτημα της "εθελοντικής διακράτησης ομολόγων με συμμετοχή ιδιωτών επενδυτών";

Και όπως η Ελλάδα έχει πια μουδιάσει γιατί κανείς πλέον δεν κατανοεί τίποτα, μούδιασα και εγώ όταν πληροφορήθηκα στο τηλέφωνο πως ο κυρ Αναστάσης ξαφνικά πέθανε. Το απλοϊκό και αγνό ανθρωπάκι της γειτονιάς μου, ο μάστορας μελισσοκόμος μας, δεν υπάρχει πιά. Χάθηκαν για πάντα τα υπέροχα μελίσσια του.

Και ξαφνικά, έκανα και εγώ μια απλοϊκή σκέψη, κατα τα πρότυπα της τίμιας και εργατικής τάξης που αντιπροσώπευε όλη του τη ζωή ο κυρ Αναστάσης. Και καλά ρε παιδιά, ακόμα κι άν όλα αυτά γίνουν κάποτε κατανοητά, ακόμα κι αν είναι αναγκαία, τώρα που χάθηκε ο κυρ Αναστάσης και τα μελίσσια του για πάντα, στον νέο και υπέροχο κόσμο της αυριανής Ελλάδας, ποιός ρε πούστη μου θα συνεχίσει να βγάζει τέλος πάντων καλό μέλι στο Αγρίνιο;

12 comments:

  1. Απ' ό, τι βλέπω ο νέος και υπέροχος κόσμος της αυριανής Ελλάδας δε θα 'ρθει ποτέ. Γιατί οι συντριπτικά περισσότεροι εξακολουθούν, συνειδησιακά, να ζουν στον υπέροχο κόσμο της χθεσινής Ελλάδας του ό, τι να 'ναι. Απλώς μερικοί φτωχοί θα γίνουν ακόμα φτωχότεροι και οι υπόλοιποι θα κοιτάξουν να τη βολέψουν με τις λιγότερες δυνατές απώλειες, όπως ξέρουν και όπως έκαναν πάντα. Καλό σου μήνα και καλό υπόλοιπο καλοκαίρι φίλε Λόκους και άμα σε φέρει κανένα αλανιάρικο κύμα του Ατλαντικού προς τα δω να τα πούμε... ;-)

    ReplyDelete
  2. Καλημέρα, καλό μήνα!!!!
    Ξέρεις κάτι Μάκη, ότι "αγνό" και "απλοϊκό" χάνεται...δύσκολα αντικαθιστάται, δυστυχώς...
    Και ο κυρ-Αναστάσης μάλλον είναι από τα τελευταία δείγματα αγνότητας και απλοϊκότητας...
    Αλλά όσοι ρομαντικοί έχουμε μείνει ακόμα πρέπει να το παλέψουμε και θα το παλέψουμε να παραμείνουμε έτσι...

    Την καλημέρα μου "Αμερικάνε"!!!

    ReplyDelete
  3. την ελλαδα που όλοι ονειρευτήκαμε, δε θα τη δούμε. τουλάχιστον εμείς. ίσως τα εγγόνια μας...

    ας, είναι. καλό μήνα φιλε μάκη!

    ReplyDelete
  4. Κανείς, λόκους. Μία εταιρεία με πρότυπα και στάνταρ και κανόνες υγεινής, μάλλον, αλλά άνθρωπος κανένας.

    ReplyDelete
  5. Έτσι είναι, e-φίλε, όπως τα γράφεις... Αλλά, απ' την άλλη μεριά, μ'ενοχλεί αυτή η παράδοση, η εγκατάλειψη, η απεμπόληση της ελπίδας και της αγωνιστικότητας. "Όσοι ρομαντικοί έχουμε μείνει ακόμα πρέπει να το παλέψουμε και θα το παλέψουμε να παραμείνουμε έτσι...", διάβασα ένα σχόλιο παραπάνω και συμφωνώ απόλυτα. Στο χέρι μας είναι να (προσπαθήσουμε να) "αναστήσουμε" την Ελλάδα του μπαρμπα Αναστάση...

    ReplyDelete
  6. Καλό καλοκαίρι και σε σένα φίλε Γεράσιμε. Ναί, δεν είναι εύκολο να ξεβολευτεί μια ολόκληρη κοινωνία χωρίς βαίες απώλειες. Είμαστε θαρρώ ακόμα στην αρχή, στο στάδιο της συνειδησιακής αντίστασης. Αλίμονο σε όσους δεν είναι προετοιμασμένοι. Είναι πλέον φανερό πως όλες οι λύσεις έρχονται απο έξω ενώ μέσα παίζεται το θέατρο του παραλόγου. Δεν έχουμε πιά σημεία αναφοράς, δεν ξέρουμε τί ακριβώς να διατηρήσουμε. Ας αφήσουμε τον Χρόνο να λύσει το πρόβλημα.

    ReplyDelete
  7. Γίτσα μου γειά σου. Ο κυρ Αναστάσης ανήκει στα βιωματικά και πολιτιστικά χαρακτηριστικά του λαού μας. Στην απλοική και αγνή κοινωνία που φεύγει. Μια λαογραφική και ανθρωπολογική φιγούρα της ελληνικής γειτονιάς.

    Αλλά όσοι ρομαντικοί έχουμε μείνει ακόμα πρέπει να το παλέψουμε και θα το παλέψουμε να παραμείνουμε έτσι...

    Πολύ ωραίο. Ναί, όσοι έχουν ακόμα απομείνει με κάποιες ευαισθησίες...

    ReplyDelete
  8. Καμμία κοινωνία δεν ανέκαμψε ηθικά μέσα στην γενιά στην οποία κατέρρευσε Ρία μου. Οι αλλαγές που έρχονται θα χρειαστούν μια ολόκληρη γενιά. Οποιες και νάναι οι αλλαγές, ας ελπίσουμε πως κάποια αμιγώς "ελληνικά" στοιχεία θα διατηρηθούν και στην Ελλάδα. Καλό σου καλοκαίρι.

    ReplyDelete
  9. Αθηνά μου γειά σου. Μία εταιρεία με πρότυπα και στάνταρ και κανόνες υγεινής; Nαί, δεν θα διαφωνήσω. Αλλα ο Μελισσοκόμος χάθηκε. Οπως χάθηκαν πριν απ' αυτόν και οι ραφτάδες, και οι τσαγκάρηδες. Και μαζί τους και οι λαικές χειροποίητες τέχνες τους. Τα υπέροχα ελληνικά και ιταλικά παπούτσια τα μιμούνται τώρα πια σε φτηνότερες εκδόσεις οι Κινέζοι. Υποθέτω το ίδιο θα γίνει και με το μέλι. Τα φιλιά μου.΄

    ReplyDelete
  10. Ακόμα και στην μεγάλη Αμερική φίλε Seagull, oπου η ομοιογένεια και η ομοιμορφία εχουν ισοπεδώσει τα πάντα, καποιοι άνθρωποι ακομα βιοπορίζονται αυτόνομα με τις μικρές τους τέχνες. Δεν ξέρω αν είναι ενα είδος συνειδητής "αντίστασης", είναι πάντος σίγουρα ενα κίνημα αυτονομισμού. Μια προσπάθεια μερικών να ξεφύγουν, όσο μπορούν, απο τα μεγάλα εταιρικά σχήματα. Ελπίζω και στη χώρα μας να δημιουργηθεί ενα παρόμοιο κίνημα. Τις ευχές μου.

    ReplyDelete
  11. Μάκη, "Καλό Ταξίδι" στον γείτονά σου, ασφαλώς το μέλι του ήταν το καλύτερο!
    Πάντως μην ανησυχείς , καθημερινά όλο και περισσότεροι στρέφονται στην μελισσοκομία αλλά και σε άλλες «βιολογικές» δραστηριότητες, παρά τις δυσκολίες , αρρώστιες, επέκταση των οικισμών , θύμα του οποίου υπήρξε και ο γείτονας σου, απ ότι κατάλαβα….. απλώς θα ψάξεις λίγο…..
    Κάθε μέρα ξεφυτρώνουν νέοι «κυρ Αναστάσηδες» , αυτό με κάνει σχετικά αισιόδοξο ακόμη.
    Υγ.
    Σε 8 μέρες , αν μου επιτρέψουν οι ταξιτζήδες, πάω στα Άγραφα για τρύγο, προλαβαίνεις να έρθεις;)

    ReplyDelete
  12. Φίλε glam μου φέρνεις ευχάριστα νέα. Σε περίμενα. Σε πιστεύω. Εσύ ξέρεις καλύτερα. Ο κυρ Αναστάσης ήταν παλιά σχολή και κλασσική Ελλάδα. Ας τα βρεί τώρα με τον Θεό του.

    Δεν είμαι στην Ελλάδα φέτος φίλε μου, ευχαριστώ για την πρόσκληση, καλά να περνάς. Και τώρα που υπάρχουν κενά στη Μελισσοκομία, να επέμβεις!

    ---------------
    Φίλοι μπλόγγερς, Τώρα το πόστ μου είναι τέλειο.
    Ο φίλος glam, με τον οποίον συναντήθηκα πέρσι στην Ελλάδα, εκτός απο ευγένεια και πατροπαράδοτη ελληνική φιλοξενία, είναι επίσης ενας υπέροχος μελισσοκόμος. Μου έφερε κατα την συνάντησή μας μέλι του, το οποίο ήταν μούρλια. Βέβαια το μέλι αυτό δεν ταξίδεψε Αμερική, καθότι καταναλώθηκε γρήγορα εν Έλλάδι. Προτείνω λοιπόν στον φίλο glam,τώρα που συρικνώνονται οι Αναστάσηδες, να σκεφτεί λίγο πανελλαδικά. Θα μείνει έτσι και η τέχνη αθάνατη.

    ReplyDelete