Φθινοπωρινά

Με κάποιο βιβλίο συντροφιά και εναν καυτό καφέ, επισκέπτομαι που και που κάποια λιμνούλα της περιοχής. Κάθε Φθινόπωρο, αισθάνομαι μια ανάγκη για ανανέωση και προγραμματισμό. Φτιάχνω λίστες με βιβλία που πρέπει να διαβαστούν, πράγματα που πρέπει να γίνουν. Η περίοδος του Φθινοπώρου και του χειμώνα είναι μια περίοδος παραγωγική. Σαν έρθει το φώς της Ανοιξης, το μυαλό σταματάει να δουλεύει. Και το καλοκαίρι, φτάνει στο απόλυτο μηδέν.

Αναμοχλεύοντας παλιά βιβλία και κουτιά, έπεσα πάνω σε κάτι που είχα αφήσει ημιτελές. Ενα παλιό και χοντρό ντοσιέ με άρθρα οικονομικής και πολιτικής θεωρίας, και μια σειρά απο κοινωνιολογικά συγγράματα για την ανάπτυξη των πόλεων. Ηταν η εποχή που είχα το κουράγιο να διαβάζω ένα βιβλίο την ημέρα, μαζί με πολλαπλούς καφέδες και ξενύχτια. Είχα τότε συλλέξει 200 άρθρα σε ενα μαύρο ντοσιέ με τον τίτλο "Keitha Fine Readings", το όνομα μιας χίππισας καθηγήτριας Οικονομικών απο το πανεπιστήμιο. Γραμμένα απο ανθρώπους του κλειστού της ακαδημαϊκού κύκλου, γραπτά που δεν εκδόθησαν ποτέ, αλλα μοιράστηκαν μόνον σε φοιτητές και μυημένους.

Πέρασαν καιροί απο τότε, η Keitha χάθηκε απο τη ζωή μου, οι καφέδες μειώθηκαν μαζί με τις αντοχές, αλλά τα ενδιαφέροντα, περιέργως αυξήθηκαν. Και σαν άνοιξα το παλιό κουτί και βρήκα μέσα τον θησαυρό των άρθρων, ένοιωσα την ανάγκη να ξανεπισκεφθώ την ερημική λιμνούλα που με φιλοξενούσε κάποτε για ώρες ολόκληρες. Και κάθησα εκεί, χαμένος στις αφηγήσεις των μεγαλοφυών συγγραφέων που πάτησαν με προσωπικό τους ρίσκο τη γή της Βραζιλίας, τα maquiladoras του Μεξικού, χωριά της Γουατεμάλας και του Περού, τις αναπτυσσόμενες πόλεις της παραλειακής ανατολικής Αφρικής, έσκαψαν βαθιά τις ευρωπαϊκές βιβλιοθήκες του Λονδίνου, του Παρισιού και του Αμστερνταμ, και ανακατεύτηκαν με την ωμή Ιστορία των πόλεων, ντόπια φαγητά και εξωτικές μουσικές. Και άφησαν πισω τους τη συλλογή της Κeitha, με άρθρα που κόσμησαν τα διδακτορικά τους, και που διαβάστηκαν ίσως σε κάποιους μικρούς κύκλους, σε στενά δωμάτια μεγαλουπόλεων, ενδιαφέροντα εκκεντρικών και αργόσχολων τυπάδων της ίδιας κοπής.

Κάθε φθινόπωρο τα χρώματα της Νέας Αγγλίας γίνονται σαν κι αυτό της φωτογραφίας. Για κάποιο περίεργο λόγο, η απίθανη φύση γυρνάει τα χρώματα των δέντρων της σε ενα πλατύ φάσμα απο κόκκινα, κίτρινα και πορτοκαλί φύλλα που συνυπάρχουν σε όλους τους πιθανούς συνδιασμούς με φόντο το γενικό πράσινο. Το φαινόμενο αυτό των απίθανων αυτών χρωμάτων, γνωστό ως foliage, παρατηρείται μόνον στη Νέα Αγγλία και μέρος του Γαλλικού Καναδά. Η απίθανη απόχρωση γεννά πάμπολλα είδη κοκκινωπών αποχρώσεων, κρατάει λίγες εβδομάδες, και σβήνει σιγά σιγά στις απέραντες βροχές και χιονοθύελλες του χειμώνα, ξεγυμνώνοντας δέντρα και τοπία, μέχρι την Ανοιξη που η νεκρή γή ζωντανεύει και πάλι με μια πανδαισία χρωμάτων και μυρωδικών. Οσο χρόνο χρειάζομαι, σκέφτηκα, για να τελειώσω τα 200 άρθρα των φίλων της Keitha.