Friday, September 24, 2010

Οδηγός ζωής

Η Μάρια ειναι κόρη παιδικού μου φίλου που μεγαλώσαμε στην ίδια γειτονιά, πήγαμε στο ίδιο σχολείο και παίξαμε στην ίδια αλάνα. Αριστούχος στο σχολείο της και πολυτάλαντη στην προσωπική της ζωή, με εντυπωσίασε με τις εγκυκλοπαιδικές της γνώσεις και το εύρος των ενδιαφερόντων της.

Πρόπερσι με υποδέχθηκε στο περιποιημένο δωμάτιό της, που είχε μια μικρή βιβλιοθήκη, κάποια πόστερ της αγάπης και ενα γραφείο με ιντερνετική σύνδεση. Είχε μόλις επιστρέψει απο ενα ταξίδι στην Ιταλία, και ήταν ενθουσιασμένη. Τήν είχε συνεπάρει η ομορφιά της αρχιτεκτονικής, η καθαριότητα των δρόμων, και προπαντός, παρατήρησε, η ηρεμία του κόσμου. Σαν μεγάλωνε, μου ανακοίνωσε, θα γυρνούσε ολη την Ευρώπη. Με ρώτησε κατόπιν τί κατα την γνώμη μου έπρεπε να σπουδάσει. Σίγουρα αυτό που αγαπάς, της απάντησα. Ο μόνος τρόπος να ζήσεις και να βιοποριστείς ευτυχισμένη ειναι να μετατρέψεις το προσωπικά σου χόμπι σε βιοπορίσιμα επαγγέλματα. Ζωγραφίζεις καλά; Γίνε ζωγράφος. Γράφεις καλά; Γίνε συγγραφέας.

Γράψε σε ένα χαρτί τις αγάπες σου, θυμάμαι που της είπα, και δίπλα τους βάλε τί επάγγελμα αντιστοιχεί σε κάθε σου αγάπη, και τί χρειάζεσαι απο γνώσεις και χρόνο για να φτάσεις εκεί. Και ό,τι κάνεις, την συμβούλεψα, βάλτο πρώτα στο χαρτί. Δες τη ζωή σου σε πίνακες, λίστες και χρονοδιαγράμματα. Σύνδεσέ τα μαθηματικά. Παίξε με τις σκέψεις σου, ακόμα και αν δεν έχουν ακόμα σχήμα. Οσο πιο επιτελικά σχεδιάσεις τον εαυτό σου στο χαρτί, τόσο πιο πολύ εμπνέεσαι.

Εφέτος ξανασυναντηθήκαμε ξανά. Στο ίδιο μικρό δωματιάκι της είχε τώρα και κάποιες φωτογραφίες της Γαλλίας. Ο πατέρας της, της είχε τάξει ενα ταξίδι στο Παρίσι μετά τις εισαγωγικές. Με κοίταξε σοβαρά στο μάτια, και με σεβασμό μου ανακοίνωσε πως μάζεψε 18.500 μονάδες στις πανελλήνιες, δήλωσε και μπήκε στο Χημικό Αθηνών. Γιατί η Χημεία της άρεσε, ήταν η επιστημονικη βάση πολλών επιστημών, της Βιολογίας, της Ιατρικής, της Φαρμακευτικής. Και της Ερευνας, πρόσθεσε υπενθυμίζοντάς μου πως στην ερώτηση που μου είχε κάνει πέρσι, ποιές επιστήμες αναμένω να αναπυχθούν στο μέλλον, της είχα αναφέρει τη Βιολογία και τη Γενετική, και οτιδήποτε πάνω σε μορφές Ενέργειας. Το είχε σημειώσει κάπου, στο χαρτί.

Ηθελε όμως να γίνει και ζωγράφος. Να γινόνταν ζωγράφος-χημικός. Θα ζωγράφιζε γύρω της τοπία, ανθρώπους και πόλεις. Αλλά ήθελε να ζήσει γι αυτό στη Γαλλία. Αμέσως μετά τις σπουδές του Χημικού. Θα ήταν ωραία να μάθαινε μία ακόμα γλώσσα και να μάθαινε να ζωγραφίζει. Γίνονται όλα αυτά; - με ρώτησε. Ασφαλώς και γίνονται, της απάντησα. Γινόταν πέρσι, γίνονται και φέτος. Ενας χημικός που ζωγραφίζει, έχει ζήσει σε δύο κουλτούρες και μιλάει δύο γλώσσες ακούγεται σαν ενα καλό και ρεαλιστικό σχέδιο.

Συμφωνήσαμε, τσουγκρίσαμε τα ποτά μας, και αποχαιρετηθήκαμε. Την άλλη μέρα η Μάρια έφυγε για το Παρίσι. Μούδειξε και το χαρτί της: είχε περάσει εναν ολόκληρο χειμώνα συνδέοντας το ζωγραφικό κουτάκι της Χημείας με άλλες επιστήμες, με τη Γαλλία, με σημειώσεις για τον Χρόνο. Και τώρα έφευγε...

Δεν δίνω συμβουλές, και γενικώς αισθάνομαι άβολα παροτρύνοντας ανθρώπους να κάνουν κάτι. Ο καθένας πρέπει να βρεί μόνος του τον δρόμο του. Και ούτε έχω ποτέ μου συμβουλέψει κανέναν να φύγει απο την Ελλάδα. Μόνον όταν με στριμώχνουν πολύ, δίνω τη μόνη συμβουλη που έχω, αυτή που κρατάω και για τον εαυτό μου, την ίδια και μόνη που δίνω και στα παιδιά μου. Αυτή, τη μόνη που δεν μου έδωσε ποτέ κανένας φεύγοντας.

Βρείτε μόνοι σας την ευτυχία. Είναι η πιο προσωπική υπόθεση. Και διεκδικείστε τον δικό σας χώρο και τα δικά σας οικονομικά. Σχεδιάστε τη ζωή σας στο χαρτί, βάλτε εκεί αγάπες επιθυμίες και πάθη. Μετατρέψτε τα χόμπι σας σε επαγγέλματα. Και μετά φύγετε στον κόσμο. Μάθετε γλώσσες, ταξιδέψτε, δουλέψτε και διασκεδάστε. Η σοβαρή ζωή εμπεριέχει και την περιστασιακή αλητεία. Και μια φορά το χρόνο επιτρέψτε στο χαρτί και ξανασχεδιάστε το. Για τα υπόλοιπα μην ανησυχείτε, θα κάνει η ζωή τις ανατροπές της. Αλλα τουλάχιστον, θα έχετε μια δουλειά και θα είστε ευτυχισμένοι.

--------------------------
Στους δύο νοητούς πόλους της ζωής, φιγουράρουν τα δύο απόλυτα άκρα της. Η απόλυτα κενή και αφιλοσόφητη ζωή που επαφίεται στις δυναμικες της τύχης και συνήθως καταλήγει σε φρικτά αδιέξοδα συμβιβασμών, και στον αντίποδά της, μια κάπως σχεδιασμένη φιλοσοφικά ύπαρξη, που συνήθως καταλήγει στην Ευτυχία. Τις περισσότερες φορές, οι λύσεις είναι τόσο απλές, που σοκάρουν...

Το βίντεο αφιερωμένο απο τον φίλο Yosemite - Οτι απο μένα είναι και θα είναι διαλεγμένα, είναι αυταπάτη μες της πλάσης την πλεκτάνη.


16 comments:

  1. Πολύ όμορφες οι συμβουλές που έδωσες στην κοπελίτσα. Και απ΄ ότι βλέπω είχαν αποτέλεσμα. Αλήθεια πόσοι από μας κάνουν ένα επάγγελμα που αγαπούν? Ελάχιστοι θα έλεγα (εγώ τολμώ να πω ότι είμαι μια από τους τυχερούς, αν και η αγάπη προς τα νομικά, κτίστηκε σιγά σιγά και σταδιακά).
    Χαιρετίσματα από μια καλοκαιρινή ακόμα Αττική.

    ReplyDelete
  2. σίγουρα θα είναι ευτυχισμένη η μαρία.
    το ίδιο είπα στο γιο μου. εξαρτάται το μέλλον σου, θες να κάνεις κάτι για το οποίο δεν είσαι ευχαριστημένος η θα κάνεις αυτό που θες;
    και άρχισε να διαβάζει εντατικά για τη νομική. έχω εκπλαγεί. σίγουρα θα περάσει... γιατί θέλει να το κανει μια ολόκληρη ζωή.

    τέτοιες συμβουλές αν έδιναν όλοι στα παιδιά τους η στους γνωστούς τους, θα ήμασταν πολύ καλύτερα.

    ReplyDelete
  3. Επιλογές ζωής. Οταν μου βγαίνουν ήταν δικές μου επιλογές.

    Οταν δεν μου βγαίνουν το φταίξιμο είναι της μοίρας.

    Μονά ζυγά δικά μου δηλαδή :)

    Οσο μεγαλώνω τόσο πιο μοιρολάτρης γινομαι.

    Στην πραγματικότητα η μοίρα καθορίζει τα σημαντικότερα, είτε θέλουμε να το παραδεχθούμε είτε όχι.

    Με το καλημέρα ξεκινώντας απο την βιολογική μας ύπαρξη η μοίρα θα διαλέξει ποιός θα σε γεννήσει σε ποιο περιβάλλον θα μεγαλώσεις, με ποιούς ανθρώπους και με ποιά γονίδια.

    Και όταν μεγαλώσεις και αρχίσεις να "επιλέγεις" και πάλι το παρελθόν και οι επιρροές που ερήμην σου απέκτησες, θα καθοδηγήσουν τις επιλογές σου.

    Τον άνθρωπο με τον οποίο θα κάνεις οικογένεια θεωρητικά "τον επιλέγεις". Στην πράξη σας έφερε κοντά μια αλληλουχία "τυχαίων γεγονότων" τα οποία ουδόλως προγραμμάτισες. Απλά ταξιδεύατε στο χρόνο για να συναντηθείτε εκείνη την ημέρα σε εκείνο το σημείο.

    Κοντολογίς τα σημαντικότερα γεγονότα στη ζωή μας, προκύπτουν χώρις τη δική μας παρέμβαση. Βέβαια σε κανέναν δεν αρέσει να είναι έρμαιο της μοίρας.

    Ολοι θεωρούμε ότι έχουμε τον έλεγχο. Υβρις σε ένα κόσμο όπου ελέγχουμε ελάχιστα.

    Το δικό μου μότο είναι "παρε τη ζωή όπως έρχεται".

    Και εάν τα πράγματα δεν σου πάνε όπως τα φαντάστηκες μην τα βάζεις με το φτωχό σου το μυαλό. Αν τέτοιο είναι, η μοίρα σου το χάρισε.

    ReplyDelete
  4. παλια (κοντευω τα 50) οι γονεις μας εδω στην επαρχια μας συμβουλευαν και μας παρωτρυναν να μαθουμε γραμματα , αν και αγραμματοι οι περισσοτεροι ειχαν επιγνωση της δυναμης της γνωσης . δυστυχως ομως με την παροδο του χρονου οι ελληνικες κυβερνησεις "καταφεραν" να απαξιωσουν και να υποβαθμισουν την πανεπιστιμιακη μορφωση , σημερα στην ελλαδα " πνευματικοι" ανθρωποι θεωρουνται οι τραγουδιστες , οι ηθοποιοι και γενικα οι καλλιτεχνες . αποκορυφομα αυτης της θλιβερης νοοτροπιας ειναι και οι προσφατες δηλωσεις του προεδρου της βουλης με αφορμη το δημοσιευμα του περιοδικου focous ...αντετεινε στους γερμανους τα δυο νομπελ ποιησης!!! που εχει παρει η ελλαδα!!!! σε ποιους ? στους γερμανους που εχουν τον υψηλοτερο πολτισμο της ευρωπης .

    ReplyDelete
  5. Είναι σημαντικο να κάνεις αυτό που αγαπάς Μερόπη μου. Είναι σημαντική και η Ευτυχία. Εχει τόσα απρόοπτα η ζωή, ας πιάσουμε τουλάχιστον αυτό. Η αλήθεια βέβαια είναι πως τέτοιες μεθοδολογικές σκέψεις διαθέτέι μόνον ενα μικρό κομμάτι του κόσμου. Και είναι σημαντικό για την μεσαία τάξη να "πιάσει" το θέμα όσο πιο νωρίς γίνεται. Γιατί ενώ οι πλούσιοι έχουν χώρο να ελιχθούν, οι μεσαίοι όχι.

    ReplyDelete
  6. Καλή του επιτυχία λοιπόν Ρία μου, να κάνει καλά αυτό που επέλεξε, πάνω στο οποίο στηρίζεται η οικονομική του ευμάρεια, η κοινωνική του θέση και η προσωπική του ευτυχία.

    ReplyDelete
  7. Φίλε Yosemite-
    Μα σαφώς και συμφωνώ πως η μοίρα καθορίζει τα σημαντικότερα, άλλωστε αφήνω χώρο γι αυτό και στη σκέψη μου ("θα κάνει η ζωή τις ανατροπές της"). Εντούτοις υπάρχει και η συνειδητή επιλογή. Σε κάποια πράγματα τουλάχιστον. Ας πιάσουμε τουλάχιστον το θέμα της εργασίας και της προσωπικής ευτυχίας. Υπάρχουν κοινωνίες που γεννιέσαι έρμαιο της μοίρας σου,αλλά τουλάχιστον στον Πρώτο Κόσμο το θέμα της Ευτυχίας απαιτεί και λίγο το χεράκι μας.

    ReplyDelete
  8. Ολη η ποιότητα της ζωής μας υποβιβάστηκε φίλε Γιώργο, και μαζί της και το επίπεδο της σκέψης και της αυονομίας μας.Κανείς δεν έχει όλες τις απαντήσεις μέσα στα τόσα απρόοπτα, αλλά το επίπεδο της σκέψης μας καθορίζει κατα πολυ και τη ζωή μας. Μακάρι όλοι οι άνθρωποι να βρούν αυτό που επιζητεί.

    ReplyDelete
  9. Τι τα γράφουμε όλα αυτά φίλοι μου, απέραντες οι ανθρώπινες ιστορίες. Θέλησα απλά να μοιραστώ μαζί σας μια προσωπικη αφήγηση για την συνάντηση με μια κοπέλα που αντιπροσωπεύει ό,τι πιο καλό παράγει η Ελλάδα.

    Μού θύμισε, ομολογώ, την εποχή που έψαχνα και εγώ τους δικούς μου κόσμους. Στον απολογισμό μου, έχω μετανοιώσει για πολλά, αλλά χάρηκα για άλλα τόσα. Αν φέρω ισοπαλία μέχρι το τέλος, καλά θα είναι. Γιατι μπορεί να χάσεις και για λίγο...

    ReplyDelete
  10. Μήπως όταν "βάζουμε το χεράκι μας" ήταν γραφτό "να βάλουμε το χεράκι μας", γιατί είχαμε την συγκεκριμένη ψυχοσύνθεση (που δεν την επιλέξαμε αλλά μας προέκυψε) και αυτη μας οδήγησε "να βάλουμε το χεράκι μας";

    :)

    ReplyDelete
  11. Iσως φίλε Yosemite. Τώρα όμως με αναγάγεις στο γνωστό πρόβλημα αυγού και κότας. Που να ξέρω.

    Α, μου δίνεις και την απάντηση:)

    Οτι απο μένα είναι και θα είναι διαλεγμένα, είναι αυταπάτη μες της πλάσης την πλεκτάνη.

    ReplyDelete
  12. Για την ευτυχία (ευ+τύχη!) δεν ξέρω, μάλλον δεν πιστεύω ότι υπάρχει ως σταθερή κατάσταση, ίσως μερικά σταγονίδια αραιά και που......
    Πάντως καλή ζωή σίγουρα υπάρχει, ακολουθώντας την συμβουλή σου......
    ( Την οποία οφείλεις να δίνεις πάντα, όταν πιστεύεις ότι μπορεί να ωφελείσει, και ας πάει χαμένη τις περισσότερες φορές.....)
    Οι συμβουλές άλλωστε είναι σαν τα προφυλακτικά, σπάνια χρησιμοποιούνται από στους έφηβους......:) γ.λ.

    ReplyDelete
  13. Φίλε μου glam σωστό είναι να ζεί κανείς όπως ορίζει, μόνο που επειδή όπως λές η ευτυχία μάλλον δεν υπάρχει ως "σταθερή κατάσταση", καλό είναι τουλάχιστον και τα λίγα σταγονίδια. Και εγώ στη ζωή μου άκουσα πολλές συμβουλες. Καλές ήτανε, αλλά λίγες. Επρεπε να ολοκληρώσω μια ζωή στη γύρα για να καταλήξω στα απλά. Νάσαι καλά.

    ReplyDelete
  14. Είναι καταπληκτικό να είσαι 18 και να κάνεις όνειρα για τη ζωή σου. Και να είναι όλα καινούρια!

    ReplyDelete
  15. Πράγματι, φίλε Xristaki είναι καταπληκτικό να είσαι νέος. Ειναι η αισθηση της "αρχής" που χάνεται μεγαλώνοντας συναισθηματικά. Και την ορμή, την αντικαθιστά συχνά ο κυνισμός...

    ReplyDelete