Tuesday, September 14, 2010

Εμείς και ο κόσμος

Μουδιασμένος και ανήσυχος, ο ελληνικός λαός βιώνει μια υπέρτατη ιστορική στιγμή. Αποκαλύπτεται καθημερινά στα μάτια του, σε τηλεοράσεις, εφημερίδες και μπλόγκς, η "ποιότητα" του συστήματος που φτιάξαμε (και που μας κυβερνάει). Είναι το αρχικό στάδιο της "Εποχής του Μνημονίου", το στάδιο της τραυματικής συνειδητοποίησης. Και θα μείνουμε στο στάδιο αυτό για κάμποσο ακόμα καιρό πιστεύω, γιατί η εκπωμάτωση του βόθρου (σε όλα τα επίπεδα) μόλις άρχισε. Θαυμάστε για τώρα στην καθημερινή μας ειδησεογραφία, το επίπεδο της Υγείας και Παιδείας που φτιάξαμε,τον καταιγισμό των σκανδάλων, τις αμέτρητες καταχρήσεις, τη σαπίλα ενός πολιτισμού. Θαυμάστε το επίπεδο των οργανισμών που δημιουργήσαμε, το κλίμα της ατιμωρησίας, του αμοραλισμού και της κλεπτοκρατίας που βαπτίστηκε "κοινωνικό κράτος".

Προσωπικά πιστεύω πως λίγο πριν η βόμβα του χρέους σκάσει, η πολιτική ηγεσία της χώρας (Καραμανλής και Παπανδρέου), είχε ήδη αποφασίσει πως δεδομένων των ελληνικών συνθηκών (ευρείας διαφθοράς, κομματοκρατίας και συνδικαλισμού), αλλαγές στην Ελλάδα ήταν αδύνατον να γίνουν, εκτός και αν κάποιο δραματικό και τεράστιο συμβάν, ενα είδος σόκ και δέους, χτυπούσε και αδρανοποιούσε την ελληνική κοινωνία. Και αυτό το συμβάν ήταν η απειλούμενη στάση πληρωμών της χώρας στις αρχές του Μάη 2010. Η χώρα έτσι "σπρώχτηκε" προς την κατεύθυνση της τρόϊκας. Η ΕΕ ήθελε απλά να αναλάβει η ίδια τη διαχείριση της ελληνικής κρίσης. Η ευκαιρία δόθηκε όταν τα διεθνή επιτόκια άγγιξαν τα επίπεδα των πιστωτικών καρτών. Εκτοτε έγιναν όσα βιώνουμε.

Ερχόμενη στην Ελλάδα, η τρόϊκα ζήτησε να δεί νούμερα και προυπολογισμούς απ' όλα τα υπουργεία, για να ελέγξει τις δαπάνες και να σεναριολογήσει πάνω σε πολλαπλές και εναλλακτικές λύσεις. Αλλά εμείς νούμερα δεν είχαμε και ούτε μπορούσαμε να παράγουμε, και έτσι τους πήγαμε απ' ευθείας στις συντάξεις και στο ΦΠΑ, αφήνοντας άγγιχτο το πελατειακό κομματικό κράτος με τις χιλιάδες άχρηστες υπηρεσίες. Σκέψη του Γιώργου φαίνεται να είναι πως αν μείνουμε στον αναπνευστήρα για κάμποσα χρόνια, ο δημόσιος τομέας θα ελαττωθεί μόνος του σταδιακά, στα επίπεδα που πρέπει. Ετσι δεν γίνονται απολύσεις, και καταλήξαμε σε υφεσιακές πολιτικές, γιατί δεν αν δεν έχεις νούμερα και σενάρια, το ρίχνεις στους αυτοσχεδιασμούς (ανακοινώνεις μια μαλακία το πρωί, και την αλλάζεις το βράδυ). Δεν είναι τόσο η ανοησία του Γιώργου βέβαια. Είναι τα βαθύτερα δομικά προβλήματα του ελληνικού καπιταλισμού που δεν επιτρέπουν καλή κυβέρνηση. Πάνω απο την ανύπαρκτη επιτελική σκέψη, υπάρχει καπέλο και η πελατειακή κομματοκρατία που επεμβαίνει στις αποφάσεις. Μεγάλο κράτος, λίγα νούμερα, και πολύ "βαθύ ΠΑΣΟΚ".

Ας συνθέσουμε όμως την μεγαλύτερη εικόνα, τοποθετώντας την ελληνική κρίση μέσα στην μεγαλύτερη κρίση, την παγκόσμια. Γιατί οδήγησε η Ευρώπη την Ελλάδα στην τρόϊκα; Δεν ήταν βέβαια μόνον τα μαγειρεμένα νούμερα που ήταν ήδη γνωστά στις Βρυξέλλες. Το piggy είχε ξεσαλώσει απο τη μέρα που έγινε μέλος. Ηταν το γεγονός πως η Ελλάδα με την ασωτία της και τη δημοσιότητα που έλαβε η κρίση της, παραλίγο να πυροδοτήσει την τρίτη και μεγαλύτερη κρίση του δυτικού καπιταλισμού. Ενα παιχνίδι που η μικρή και ένδοξη Ελλάς δεν γνώριζε να παίξει καλά (όπως ας πούμε το εξίσου προβληματικό Ντουμπάϊ). Και έτσι, της πήραν το παιχνίδι απο τα χέρια.

H διεθνής οικονομική κρίση είναι τριφασική, και βρίσκεται τώρα στην τρίτη φάση της. Η πρώτη ήταν η κρίση του Χρηματιστηρίου την δεκαετία του 90 (stock market crisis), όταν οι εταιρείες πληροφορικής στην Αμερική παρήγαγαν το 40% του ΑΕΠ της, και όλοι σπεκουλάριζαν στην άνοδο των μετοχών τεχνολογίας, μια φούσκα που κατέρρευσε. Για να διορθωθεί η πρώτη κρίση, εφαρμόστηκε η κλασσική μονεταριστική μέθοδος της μείωσης των επιτοκίων. Εγινε το χρήμα φτηνό, και η ανάπτυξη διοχετεύτηκε σε σπίτια και κατανάλωση, πυροδοτώντας έτσι το όργιο των μή ελεγχόμενων αγορών και δανείων. Το σπεκουλάρισμα κράτησε για μια ακόμα δεκαετία πάνω στις πωλήσεις σπιτιών. Οταν η δεύτερη κρίση έσκασε (housing mortgage crisis), τον Οκτώβριο του 2008, 16 αμερικανικές τράπεζες κατέρρευσαν, Επινοήθηκε τότε η επόμενη λύση, που δημιούργησε τη φούσκα της σημερινής τρίτης κρίσης. Τη φούσκα του χρέους. Εθνικό χρέος πλέον, όχι εταιρικό και τραπεζικό.

20 εκατομμύρια σπίτια αφέθηκαν απο τους πολίτες και κατασχέθηκαν, και όταν ο πρόεδρος Bush πήρε την πληροφορία πως ακόμα 40 εκατομμύρια δάνεια ήταν έτοιμα να εκραγούν, η Αμερική έσωσε το τραπεζικό της σύστημα με μια απίθανα γρήγορη και ωμή κρατική παρέμβαση, ανάλογη της οποίας δεν έχουμε δεί ούτε σε κομμουνιστικά συστήματα. Παρόλες τις πολιτικές διαφωνίες, το Κογκρέσσο ενέκρινε τελικά ενα πακέτο σωτηρίας ύψους 700 δις (billion) δολλαρίων, αγοράζοντας στην ουσία τα χρεωκοπημένα δάνεια. Μόνον που η κίνηση αυτή δημιούργησε και την φούσκα του εθνικού χρέους. Πάνω στα 700 δις, ο πρόεδρος Ομπάμα πρόσθεσε ένα ακόμα τρις δολλάρια (trillion παρακαλώ), που τα μοίρασε στην αγορά για να αποφύγει την ύφεση. Συσσωρευμένο με όλα αυτά βέβαια, και ενα ακόμα τρις (trillion) χρέος, εκείνο των πολέμων του Ιράκ. Ολα αυτά τα trillions έγιναν ομόλογα που τα αγόρασαν οι Κινέζοι.

13 trillions χρέος δημιούργησε η Αμερική για να διατηρήσει τον καζινοκαπιταλισμό της, 300 δις χρέος η Ελλάδα για να διατηρήσει το πλασματικό της "κοινωνικό κράτος", και στις οικονομικές στατιστικές προστέθηκαν και καμμιά δεκαριά ακόμα χώρες των οποίων το χρέος δεν είναι πλέον διαχειρίσιμο (μέσα και η Αγγλία). Αν η τρίτη κρίση-φούσκα σκάσει (αυτό απείλησε να πυροδοτήσει η Ελλάδα), θα είναι το τέλος του κόσμου όπως τον ξέρουμε. Και ακριβώς για αυτή την απειλή της, η Ελλάδα σπρώχτηκε στο Μνημόνιο διπλωματικά (και δια της βίας). Αισθανόμενος ντροπή, ο Καραμανλής αποχώρησε συνειδητά αφήνοντας στην εξουσία τον Γιώργο που υπακούοντας σε "αγνότερα" (ελληνοαμερικανικά) συναισθηματικά ένστικτα ανέλαβε τώρα να σώσει την πατρίδα του πατέρα (καθήμενος πάνω στο "βαθύ ΠΑΣΟΚ")..

Πέραν τούτου, σωστά ο Ομπάμα συνέστησε στην Ευρώπη να δημιουργήσει ενα ταμείο 1 τρις (κι άλλο trillion - τέρμα τα billions) ευρώ για να προστατεύσει τις τράπεζές της. Για να αποφευχθεί η τρίτη κρίση. Αυτή ειναι η μεγαλύτερη εικονα της κρίσης (που περιέχει και την δική μας). Και τώρα η Ελλάδα καλείται να κάνει σε λίγα χρόνια ό,τι δεν μπόρεσε να κάνει σε 30.

Συμφέρον λοιπόν της Ευρώπης είναι να σταθεροποιήσει την Ελλάδα, να προστατεύσει τους πιστωτές της, και να δώσει στην Ευρώπη τον χρόνο να αναδιοργανωθεί νομικά, θεσμικά, πολιτικά και δημοσιονομικά. Φυσικά, η συνταγή μπορεί να αποβει μοιραία αν το piggy δεν μπορέσει να γίνει γρήγορα Δανία ( η οποία κάνει τώρα αιματηρές περικοπές για να μην γίνει... Ελλάδα), ή δεν κάνει γρήγορη επανίδρυση (με το πιστόλι στον κρόταφο). Και συμφέρον της Αμερικής είναι να επινοήσει με την Ευρώπη ενα γενικότερο σχέδιο αναδιοργάνωσης του δυτικού καπιταλισμού. Αν η τρίτη φούσκα του Καπιταλισμού σκάσει (η φούσκα των εθνικών χρεών), ο ήδη παρακμιακός δυτικός καπιταλισμός είναι νεκρός. Η Κίνα ως γνωστόν, δεν έχει εθνικό χρέος.

Κλείνω αυτές τις σκέψεις, με την προτροπή να κατανοήσουμε όλοι μας πως η Ελλάδα που ξέραμε δεν υπάρχει πιά. Ο κ. Παπανδρέου είναι μια μεταβατική φιγούρα που θα αποχωρήσει κάποτε. Αλλά τα δομικά προβλήματα του ελληνικού καπιταλισμού θα παραμείνουν και για τον επόμενο πρωθυπουργό. Είναι τώρα πια στο χέρι μας να αλλάξουμε την Ελλάδα, εισαγάγοντας παντού θεσμούς, ηθική δεοντολογία και τεχνική μηχανοργάνωση. Εχουμε ελάχιστο πλέον χρόνο. Και το χειρότερο: κανείς δεν θα ανεχθεί να πυροδοτήσουμε την τελική κρίση. Αν αποτύχουμε, θα μας τσακίσουν αλύπητα. Προς γνώσιν λοιπόν, και συμμόρφωσιν.

-------------------------------
Eχω μια έντονη προσωπική διαίσθηση πως η εποχή του Μνημονίου θα καταναλώσει χρονικά και ψυχολογικά μια ολόκληρη γενιά (κανένας πολιτισμός δεν αναγεννήθηκε ιστορικά μέσα στην ίδια γενιά που κατέρρευσε), αφήνοντας πίσω της βαθιά ιστορικά σημάδια. Στην ερώτηση αν η ελληνική κοινωνία είναι έτοιμη να κάνει επανάσταση, η προσωπική μου απάντηση είναι όχι. Η ελληνική κοινωνία θέλει επαναφορά στην ουτοπία του παρελθόντος, με την κομματοκρατία, τα δωράκια των διορισμών, τα επιδόματα, τα μπάνια του λαού. Αλλά ή Ιστορία είναι μονόδρομος, και το σάπιο σύστημα θα σαπίσει μέχρι τέλους. Δυστυχώς για όλους μας, δαρβινιστικά. Kalo kouragio...
-------------------------------
*Δεν υπόσχομαι πλέον συχνές αναρτήσεις. Χάνομαι και γώ στις δικές μου κρίσεις...

14 comments:

  1. Είναι τα βαθύτερα δομικά προβλήματα του ελληνικού καπιταλισμού που δεν επιτρέπουν καλή κυβέρνηση.

    Καλά πιστεύεις ότι στην Ελλάδα λειτούργησε ποτέ καπιταλιστική οικονομία με τα καλά και τα κακά της;
    Πολύ καλή η ανάλυση σου και συμφωνώ στην πλειονότητα από όσα γράφεις ,μόνο που όπως έχω επισημάνει εδώ ,αποφεύγει να δώσει απάντηση στο ουσιαστικό ερώτημα :τι κάνουμε ΤΩΡΑ;

    ReplyDelete
  2. Ακόμα μία ανάλυση που βρήκα ακριβέστατη και αληθή.

    http://www.medium.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=3613:201020&catid=60:e&Itemid=82

    ReplyDelete
  3. Κι εγώ συμφωνώ με την ανάλυση σου της μεγαλύτερης εικόνας, Locus.

    @ αθεόφοβος, πράγματι, τι ποιείν; από την κατάληξη του κειμένου θα έλεγα ότι ο φίλος μας Locus θα ευχόταν μια επανάσταση αλλά βλέπει ότι ρεαλιστικά δεν μπορεί, ούτε πρέπει, να γίνει τίποτα ώστε να προχωρήσει θέλουμε δεν θέλουμε η Δαρβινική εξέλιξη...

    Ο "θάνατος" όμως από κανέναν οργανισμό δεν μπορεί να γίνει οικειοθελώς αποδεκτός -νομίζω ότι κάποιο τελευταίο σκίρτημα ή σκιρτήματα θα κάνει ο οργανισμός. Και τι θα είναι αυτά ή πως μπορεί να αλλάξουν την πορεία θα το δούμε. Το σημαντικό είναι να μην καταθέτουμε τα όπλα.

    ReplyDelete
  4. Αθεόφοβε,
    Ο Μεγάλος Καπιταλισμός δεν ήρθε ποτέ στην Ελλάδα. Και αυτό ειναι κακό, γιατί ο μεγάλος καπιταλισμός δημιουργεί μαζικά δουλειές και είναι ελέγξιμος. Εχει δημοσιονομικές και νομικές ρήτρες, καθώς και κανόνες αξιολόγησης, μάνατζμεντ και δεοντολογίας. Είναι ευκολότερο να ελέγξεις την General Motors παρά ενα μικρομάγαζο. Η Ελλάδα πορεύτηκε για γενιές με ένα είδος οικογενειακού μικροκαπιταλισμού (λίγο δημοσιουπαλληλίκι, λίγο αγροτιά, λίγο μικρομάγαζο), και μέσα απο την μικρότητα αυτή, τίποτα πλέον δεν είναι ελέγξιμο. Ειναι ας πούμε πολύ ευκολότερο να ελέγξεις μια εταιρία οργανωμένη που παράγει Financial statements, παρά μια θάλασσα απο παραμάγαζα της λοβιτούρας. Εχεις έτσι νούμερα και ξέρεις που βρίσκεσαι. Αυτό εννοώ με τον όρο "δομικό πρόβλημα".

    Τί κάνουμε ΤΩΡΑ; Αυτό θα το βρεί ο Γιώργος και η κυβέρνηση. Το χρέος μόνον σιγά σιγά τρώγεται, σε βάθος δρόμου. Το οποίον σημαίνει 20ετία και βάλε. Μέσα στην επόμενη τριετία, το κράτος πρέπει να γινει βιώσιμο, δηλαδή να ζεί με λιγότερα και να καλύπτει τα λειτουργικά του έξοδα. Δηλαδή, μείωση δαπανών παντού, μείωση κράτους, μαζικές απολύσεις και κλείσιμο οργανισμών (αυτά για τις δαπάνες), κυνήγι φόρων παντού, δίκες εξπρές (35 δις εκρεμούν λέει στα δικαστήρια),πολύ φυλακή για τα λαμόγια, κατασχέσεις περιουσιών, και εκποιήσεις ασημικών. Δεν μπορεί να έχουμε ΟΣΕδες με 66 χιλιάδες ετήσιο μισθό που πληρώνεται με δάνειο. Τη σωστή μίξη θα την βρεί ο Γιώργος (ανα μπορεί). Και κάποια επιμήκυνση του χρέους (στο βαθμό που μπορούμε). Μιλάω πάντα για τουλάχιστον 20ετία. Μια γενιά δηλαδή.

    ReplyDelete
  5. Αθηνά μου γειά σου.
    Καλά είναι να ξέρουμε τι μας βρήκε, και που ακριβώς κολλάμε στο γενικό πεδίο. Είμαστε μια μικρή τρύπα στη φλογέρα, ασήμαντοι διεθνώς, καλό θα ήταν να μην ανακατευόμαστε με τα μεγάλα σχήματα, όπως ο Γιώργος που πήγε στον Ομπάμα να του πεί να κατατροπώσει τους κερδοσκόπους. Ως στιγμής μόνον επικοινωνιακά τρίκ βλέπω, καμμία ουσία. Το Μνημόνιο απο μόνο του, όπως λέει και ο Πάσχος, δεν δημιουργεί ύφεση. Οι συσσωρευμένες παθογένειές μας ειναι η τροχοπέδη μας. Εχουμε ενα απέραντο κράτος με λειτουργικά έξοδα μισθοδοσίας της τάξης των 60-70 δις τον χρόνο, και μια μικρούλα παραγωγική βάση που δεν παράγει τίποτα. Να τελειώσει η συζήτηση για το καλό ή κακό Μνημόνιο. Βουλιάξαμε μόνοι μας, και μας έβγαλαν στην σέντρα μόνον όταν δημιουργήσαμε διεθνές πρόβλημα. Ευχαριστώ για την παραπομπή. Ο Πάσχος μου αρέσει. Ειναι απο τους λίγους που δεν συμμετέχουν στο γενικό ντοπάρισμα του είδους "φταίνε για όλα οι ξένοι και το Μνημόνιο που εμείς δεν γίναμε Δανία".

    ReplyDelete
  6. Φίλε thinks να μην παραδόσουμε τα όπλα σημαίνει πως έχουμε (ή θα φτιάξουμε) ενα σχέδιο αποπληρωμής του εθνικού μας χρέους σε βάθος χρόνου. Το κράτος πρέπει να γίνει αρχικά βιώσιμο, μειώνοντας δαπάνες παντού, και έλκοντας επενδύσεις. Τίποτα τέτοιο δεν υπάρχει ακόμα. Αντί τούτου κυκλοφορεί πολύ το μήνυμα "μετά ενα δύσκολο 2011, θα έρθει η ανάπτυξη". Δηλαδή τί ακριβώς θα γίνει το 2011; Θα αλλάξει το ελληνικό σύστημα θεμελιωδώς;

    Πόσο ικανότητα χρειάζεται για να καταλάβουμε πως δεν μπορούιμ να έχουμε εναν οργανισμό οπου η μισθοδοσία ειναι 4 φορές μεγαλύτερη απο τα συνολικά έσοδα (ΟΣΕ), και να λέμε πως φταίει το Μνημόνιο που πρέπει να τον διαλύσουμε.

    Για όσους δεν έχουν μυαλό, οι αλλαγές βεβαίως και θα είναι δαρβινιστικές, και όποιος περισσέψει. Κοιτάξτε τί περικοπές κάνει η συνετή Δανία (χωρίς Μνημόνιο). Και κοιτάξτε και τον ουοπιστικό σοσιαλιστικό παράδεισο του Φιντέλ, οπου σήμερα απολύονται 500 χιλιάδες υπάλληλοι ( ο μισθός των οποίων θα πρέπει να είναι κάπου 10 ευρώ τον μήνα).

    ReplyDelete
  7. αγαπητέ Locus
    Συμφωνώ απόλυτα με την ανάλυσή σου, έχω αλλωστε γράψει και εγώ ανάλογα κείμενα.
    Συμφωνώ ιδιαίτερα με την άποψη, ότι το σόκ της κατάρρευσης, το μνημόνιο και όλα αυτά που ακολούθησαν, ήταν προυπόθεση της συναίνεσης του νεοέλληνα στην αλλαγή πλεύσης και ίσως να μεθοδεύθηκαν επικοινωνιακά.
    Συμφωνώ επίσης, ότι τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας είναι δομικά και υπήρχαν απο την αρχή της δημιουργίας του νεοελληνικού κράτους. Μικρομάγαζα που επιζούν απο τόν προστατευτισμό και την ανοχή του κράτους, πλεονάζοντες δημόσιοι υπάλληλοι και μη ανταγωνιστικοί αγρότες. Αυτή είναι η Ελλάδα. Η οικονομία στηριζόταν στα δημόσια έργα, στα δανεικά και τις επιχορηγήσεις.
    Μόνο που τώρα η χώρα, ανήκει στην ΟΝΕ και δεν μπορεί πιά, να συνεχίζει να ζεί λαθραία, χωρίς πραγματική ανάπτυξη και ανταγωνιστικότητα.
    Επίσης, ορθά αναφέρεις ότι δεν υπάρχει οργανωμένη υποδομή υλοποίησης θεσμικών μέτρων(βασική οργάνωση κράτους, δηλαδή) που να επιτρέψει σε κάποιον που θέλει,να ξεκινήσει με πολιτικές που θα ικανοποιούν το αίσθημα δικαίου του λαού(φοροδιαφυγή,διαφθορά, κατάργηση οργανισμων δημοσίου κλπ) και όχι με αντιλαϊκά εισπρακτικά μέτρα χωρίς προοπτική.
    Το μόνο που με απασχολεί είναι, όχι αν θέλουν, γιατί θα αναγκασθούν απο την τρόϊκα, αλλά αν μπορούν.
    Θελω να πιστεύω, ότι όλο και περισσότεροι Ελληνες, αντιλαμβάνονται το αδιέξοδο και την ανάγκη αλλαγών και δεν περιχαρακώνονται πίσω απο εκφράσεις του τύπου "να φέρουν πίσω τα κλεμμένα" που και ανέφικτες είναι και δεν λύνουν το πρόβλημα διαχρονικά.
    Ελπίζω, το kalo kouragio, που όλοι κάνουμε να μην πάει χαμένο.

    ReplyDelete
  8. Συμφωνώ απόλυτα με την ανάλυση σου. Όλες οι μεταπολευτικές γενιές έχουν γαλουχηθεί με τη λογική του βολέματος στο δημόσιο. Έλάχιστοι είναι αυτοί που έχουν όραμα να δημιουργήσουν κάτι με φαντασία και μεράκι και αυτούς τους τρώει η μαρμάγκα της γραφειοκρατίας και της ρεμούλας.
    Φέτος το καλοκαίρι το πέρασα στο χωριό μου στα περίχωρα της Πάτρας. Οι περισότεροι συνομήλικοί μου είναι βολεμένοι κάπου στο δημόσιο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τέσσερα ξαδέλφια μου από την ίδια οικογένεια. Ο δυό ξεζουμάνε τον ΟΣΕ, ο τρίτος παπάς και η αδελφή τους στην εφορία. Το αστείο είναι ότι περνάει συχνά μανάβης γιατί ελάχιστοι καλλιεργούν τώρα ακόμα και μικροπράγματα.

    ReplyDelete
  9. Φίλε μου vassper αυτόν τον βολεψιάριμο μικροκαπιταλισμό που αναπτύξαμε, έπρεπε απο καιρό και χωρίς Μνημόνιο να τον είχαμε αλλάξει. Ψάχνουμε όμως λύσεις με πολιτική τοποθέτηση (συνήθως αριστερές), και δεν έχουμε ηγέτες να φτιάξουν ενα πολυετές πρόγραμμα ανάπτυξης, γιατί ό,τι και να κάνουν πρέπει να είναι "σοσιαλιστικό".

    Το Μνημόνιο δεν είναι πρόγραμμα ανάπτυξης της χώρας, είναι απλά ενα προαστατευτικό πρόγραμμα δανειοδότησης για λίγα χρόνια. Δεν θα μας φτιάξουν οι δουνουτούδες την Υγεία μας, τη Δικαιοσύνη μας, την Παιδεία μας. Και απο μόνοι μας, αμφιβάλλω αν θέλουμε αλλαγές. Οι αλλαγές που χρειαζόμασταν μπορούσαν να γίνουν και χωρίς το Μνημόνιο. Το αν μπορούμε είναι πολύ συζητήσιμο, σε λίγο θα χρωστάμε 2 ΑΕΠ. Δυστυχώς όπως αντιλαμβάνεσαι, δεν έχουμε κάποια δυναμική ιδιωτική οικονομία. Θα κρατήσω όσο αισιοδοξία μπορώ, αλλα διαισθάνομαι πως η παρούσα φάση θα πάει μέχρι το 2013, και τότε θα γίνει το μπάμ. Μακάρι να βγώ λάθος. Τις ευχές μου.

    ReplyDelete
  10. Και οι περισότεροι συνομήλικοί μου φίλε Πάνο βολεμένοι είναι σε αεριτζήδικες δουλειές οι περισσότερες εκ των οποίων δεν έχουν κάν αντικείμενο. Και αν δεν υπήρχαν και οι οικογένειες, ένθεν και ένθεν, να βοηθάνε με τα παιδιά, το σπίτι, τα έξοδα, κλπ, οι πιό πολλοί θα είχαν βουλιάξει.

    Κατάγομαι απο αγροτική οικογένεια (και απο τις δύο μεριές), και κάθε φορά που πάω στην Ελλάδα, επισκέπτομαι και τα χωριά της περιφέρειας. Δεν υπάρχει πια αγροτική παραγωγή, ακόμα και το παραδοσιακό λάδι που υπήρχε άφθονο, το μαζεύουν τώρα Αλβανοί και το πουλούν στους Ιταλούς. Εμείς έχουμε καφετέριες, πολλά κωλάδικα και μπουζουκλερί, και ακόμα τσιμπολογάμε τις ευρωπαικές επιχορηγήσεις. Μετά το 2012-13 που θα σταματήσουν και αυτές, όλος αυτός ο πληθυσμός θα βγεί στην ανεργία. Εν ολίγοις, είναι σχεδόν αδύνατον να επανέλθουμε ηθικά και δημοσιονομικά. Απλά αναβάλαμε για λίγο τον θάνατο.

    ReplyDelete
  11. The World's Biggest Debtor Nations...
    Θα εκπλαγείτε..
    Κάντε ΚΛΙΚ ΕΔΩ

    ReplyDelete
  12. Τέτοια κείμενα κάνουν την παρουσία σου στην μπλοκόσφαιρα, απαραίτητη!

    Ελπίζω, έστω και αραιά, να τα απολαμβάνουμε πάντα....

    ReplyDelete
  13. Eξαιρετικές οι πληροφορίες σου φίλε δ.σ. ισχυροποιούν και το επιχείρημά μου.

    Παραθέτω περιληπτικά την λίστα με τα πιο χρεωμενα έθνη στον κόσμο που παρέθεσε ο δ.σ.. Η αριθμητική κατάταξη οφείλεται στον υπολογισμό εθνικού χρέους προς ΑΕΠ.

    --------------------
    1.-Ireland
    External debt (as % of GDP): 1,312%
    Gross external debt: $2.32 trillion

    2.-United Kingdom
    External debt (as % of GDP): 425.9%
    Gross external debt: $9.15 trillion

    3.-Switzerland
    External debt (as % of GDP): 382.2%
    Gross external debt: $1.21 trillion (2009 Q3)

    4.-Netherlands
    External debt (as % of GDP): 376.6%
    Gross external debt: $2.46 trillion (2009 Q3)

    5.-Belgium
    External debt (as % of GDP): 328.7%
    Gross external debt: $1.25 trillion

    6.-Denmark
    External debt (as % of GDP): 316%
    Gross external debt: $627.6 billion

    7.-Sweden
    External debt (as % of GDP): 264.3%
    Gross external debt: $881.5 billion

    8.-Austria
    External debt (as % of GDP): 256.2%
    Gross external debt: $827.9 billion

    9.-France
    External debt (as % of GDP): 248%
    Gross external debt: $5.23 trillion (2009 Q3)

    10.-Portugal
    External debt (as % of GDP): 235.9%
    Gross external debt: $548.45 billion

    11.-Hong Kong
    External debt (as % of GDP): 223.1%
    Gross external debt: $672.9 billion

    12.-Finland
    External debt (as % of GDP): 220.2%
    Gross external debt: $402.24 billion

    13.-Norway
    External debt (as % of GDP): 202.6%
    Gross external debt: $553.4 billion

    14.-Spain
    External debt (as % of GDP): 186.1%
    Gross external debt: $2.55 trillion (2009 Q3)

    15.-Germany
    External debt (as % of GDP): 182.5%
    Gross external debt: $5.13 trillion

    16.-Greece
    External debt (as % of GDP): 170.5%
    Gross external debt: $581.68 billion

    17.-Italy
    External debt (as % of GDP): 147.4%
    Gross external debt: $2.594 trillion (2009 Q3)

    18.-Australia
    External debt (as % of GDP): 124.3%
    Gross external debt: $1.025 trillion (2009 Q2)

    19.-Hungary
    External debt (as % of GDP): 121.9%
    Gross external debt: $225.56 billion (2009 Q2)

    20.-United States
    External debt (as % of GDP): 96.5%
    Gross external debt: $13.77 trillion (2009 Q3)
    2009 GDP (est): $14.26 trillion

    --------------------
    Μερικές παρατηρήσεις -
    (1) Κάθε χώρα έχει βέβαια διαφορετικό επίπεδο ανάπτυξης και ο κόσμος (και οι οίκοι) την αξιολογούν ανάλογα (και την φοβούνται ανάλογα).

    (2)Σε απόλυτα νούμερα, το μεγαλύτερο χρέος το έχει η Αμερική.

    (3) Το ιρλανδικό piggy είναι πανέέτοιμο να εκραγεί, τερματίζει πρώτο σε δανεικά, αλλά έχουν και οι πλούσιο προβλήματα. Οι Αγγλοι ας πούμε, βρίσκονται σε σημείο βρασμού.

    (4) Μέσα και Ιταλία, Πορτογαλία, Ισπανία (οι συνάδελφοι), καθώς και η Γερμανία (που θεσμοθετεί για τους άλλους, καθώς και η Γαλλία (η οποία έχει και την δυνατότητα όμως να πουλάει φρεγάτες).

    (5) Εκπλήξη (?) και οι Σκανδιναβοί, γι αυτό άλλωστε και η Δανία εφαρμόζει μέτρα ΔΝΤ χωρίς το ΔΝΤ (οι έξυπνοι φαίνονται).

    (6)Το ελληνικό χρέος αναφέρεται σε $581.68 billion, (το οποίον ειναι τουλάχιστον επίσημα αναληθές).

    (7) Αν τώρα όλες αυτές οι χώρες είναι στην αγορά για δανεισμό. Αν κάτι δεν πάει καλά, η φούσκα του χρέους μπορεί να σκάσει (και όχι απαραίτητα απο piggy). Και νάσου η τρίτη και τελευταία κρίση που αναφέρει το πόστ.

    Φίλε δ.σ. σε ευχαριστώ

    ReplyDelete
  14. Φίλε glam σε ευχαριστώ. Χαίρομαι που σου άρεσε. Εχω σπουδάσει οικονομικά, και πέραν της συγκεκριμένης πανεπιστημιακής ύλης, ομολογώ πως διαβάζω ασταμάτητα. Αρκει κανείς να παρακολουθεί λίγο την οικονομική βιβλιογραφία (κυρίως της Αμερικής όπου εκδίδονται υπέροχα βιβλία), για να συνθέσει κάπως τα σκόρπια αυτού του κόσμου. Υπάρχει βέβαια πάντα ο υποκειμενισμός, αλλά όσο πιο πολύ ανακατεύεσαι τόσο πιο πολύ ή εικόνα εμφανίζεται (ή σε τρώνε οι κότες μαζί με τα πίτουρα). Νάσαι καλά φίλε μου και καλό χειμώνα.

    ReplyDelete