Για το ποδόσφαιρο πολλά έχουν λεχθεί. Οτι ειναι το πιο δημοκρατικό άθλημα στον κόσμο, το άθλημα του φτωχού, η συλλογική εκδίκηση του τρίτου προς τον πρώτο κόσμο. Και πως χρησιμοποιείται και πολιτικά για να αποσπάσει την προσοχή μας απο άλλα πράγματα. Ολα αυτά είναι αλήθεια. Είναι το άθλημα - κοινωνικό φαινόμενο που ενώνει τον κόσμο, ενα καρναβάλι υπερθεάματος, πάθους και μαζικής απόδρασης. Κανένα άλλο σπόρ στον κόσμο δεν κατάφερε να φτάσει σε τέτοιο επίπεδο κοινωνικής αποδοχής, κανένα άθλημα δεν κατάφερε ποτέ να είναι τόσο ενωτικό, τόσο όμορφο, τόσο μαζικά φαντασιακό. Ας παραμείνει έτσι. Ολα χρειάζονται στον κόσμο.Υπέρθέαμα και πάθος περιμένω και εγώ, μια αισθησιακή απόλαυση γεμάτη δύναμη. Υποστηρικτής της λατινινοαμερικάνικης σχολής ποδοσφαίρου, εκείνης που φέρνει την φαντασία στο γήπεδο, ενάντια του ευρωπαϊκού μαθηματικού τρόπου σκέψης, οργάνωσης και (πληκτικής) στρατηγικής. Στην κορυφή, η προσφιλής μου Βραζιλία, και όπως πάντα οι κάποιες εκπλήξεις τριτοκοσμικών της Αφρικής που μάχονται κι αυτοί για μια θέση στον κόσμο. Αξέχαστη θα μου μείνει η τεσσάρα που εισέπραξε η Ελλάδα απο την Αργεντινή, εναν αγώνα που παρακολούθησα το 1994 μαζί με μια μεγάλη ομάδα ανθρώπων απο την Αργεντινή με τους οποιους γνωρίστηκα λίγες μέρες πρίν τον αγώνα. Οι φίλοι νίκησαν τότε στον αγώνα, ήπιαμε πάμπολλες μπύρες μαζί αγαπημένα, και κατόπιν επέστρεψαν στην Αργεντινή της χρεωκοπίας και της καταστροφής για να χάσουν κάτι άλλο. Η ζωή υποθέτω συνεχίζεται. Καλή διασκέδαση.
----------------------------------
Στο βίντεο η αισθησιακή Shakira, ενα μουσικό ενωτικό σύμβολο και κείνη, κρίκος ανάμεσα στον αγγλοσαξωνικό και ισπανικό κόσμο.
